သူခုိးလက္က သူ၀ွက္ဆီေရာက္

စစ္တပ္က အစုိးရလုပ္တဲ့ ၁၉၆၂ ကစၿပီး ႏုိင္ငံပုိင္ပစၥည္းကုိ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းအျဖစ္ စစ္မႈထမ္းက အလြဲသုံးစားလုပ္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းစစ္အုပ္စု အာဏာသိမ္းေတာ့ ဆုိရွယ္လစ္ႏုိင္ငံ ထူေထာင္မယ္ဆုိၿပီး ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္ငန္းေတြကုိ ႏုိင္ငံပုိင္ လုပ္လုိက္တယ္။ အဲဒီႏုိင္ငံပုိင္လုပ္ငန္းေတြကုိ စစ္ဗိုလ္လူထြက္က ဦးေဆာင္တာမ်ားတယ္။ ႏုိင္ငံပုိင္ျပည္သူပုိင္လုိ႔ အမည္ေပးထားေပမယ့္ တကယ္ပုိင္တာက စစ္သူခုိးနဲ႔ အေပါင္းပါေတြပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မဆလဆုိရွယ္လစ္ေခတ္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကအစ ေျပာင္းလဲလုိက္ေပမယ့္ အမ်ဳိးသားသီးခ်င္းကုိေတာ့ မေျပာင္းဘူး။ ‘တုိ႔ဘုိးဘြားအေမြအႏွစ္မုိ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေပ’ ဆုိတာေလးကုိ သေဘာက်တယ္ထင္ပါရဲ႕။ ႏုိင္ငံပုိင္ပစၥည္းကုိ မိမိရဲ႕ ဘုိးဘြားပုိင္ပစၥည္းလုိ အသုံးျပဳေနတာ စစ္တပ္ပဲ။

အခုေတာ့ မဆလေခတ္က ႏုိင္ငံပုိင္လုပ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကုိ စစ္ဗိုလ္လူထြက္နဲ႔ အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိ လက္သိပ္ထုိးျဖန္႔ေ၀ ေပးေနတယ္။ ၾကပ္ေျပးသန္းေရႊရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ႀကီး ေတဇနဲ႔ ငါရေရႊမန္းရဲ႕သား ေအာင္သက္မန္းတုိ႔က ဦးေဆာင္ၿပီး အစုိးရပုိင္ ဓာတ္ဆီ (၂၅၆) ဆုိင္ကုိ မတ္လကုန္မွာ အားလုံးပုဂၢလိက လက္ထဲေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္။ ေတဇက ဥကၠ႒လုပ္ၿပီး ေအာင္သက္မန္း အတြင္းေရးမႉးလုပ္တဲ့ ေလာင္စာဆီတင္သြင္းသူနဲ႔ ျဖန္႔ေ၀သူမ်ားအသင္းမွာ အသင္းသား (၁၀၀) ေက်ာ္ ရွိတယ္ဆုိပဲ။ စစ္ဗိုလ္အသုိင္းအ၀ုိင္းက ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္။ ဓာတ္ဆီဓာတ္ေငြ႔ကလည္း ဒုိးဘုိးဘြားအေမြအႏွစ္ပဲေလ။

ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းအာဏာပုိင္က ဆိပ္ကမ္း (၃) ခု တည္ေဆာက္ခြင့္ နီးစပ္သူေတြကုိ ေပးဖုိ႔စီစဥ္တယ္။ အလုံဆိပ္ကမ္းနဲ႔ ေက်ာက္တန္းၿမိဳ႕နယ္က သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းကုိ ဘိန္းေမွာင္ခုိေလာ္စစ္ဟန္ရဲ႕ ေအးရွားေ၀ါလ္ကုမၸဏီက တည္ေဆာက္ၿပီး ပုိင္ဆုိင္ထားတယ္။ ရန္ကုန္ ကမ္းနားလမ္းက ဘတ္စ္ကားဂိတ္၊ ကုန္ေလွာင္႐ုံ၊ ေစ်း၊ အစုိးရ႐ုံးနဲ႔ ဟုိတယ္ေတြကုိ ဖယ္ရွားၿပီး ဆိပ္ကမ္းေဆာက္မွာကုိ စုိးရိမ္မကင္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေလာ္စစ္ဟန္ရဲ႕ ေအးရွားေ၀ါလ္ကုမၸဏီကပဲ ဆိပ္ကမ္းသစ္ေတြေဆာက္ဖုိ႔ ကန္ထ႐ုိက္ရထားေၾကာင္း သိရတယ္။ ၾကယ္ငါးပြင့္သေဘၤာလုိင္းကုိလည္း စစ္တပ္ကုမၸဏီ ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပုိင္ကုမၸဏီလက္ထဲ လႊဲေျပာင္းေပးမယ္လုိ႔လည္း သတင္းထြက္ေနတယ္။

CDMA တယ္လီဖုန္းကတ္ (၅) သိန္း ေရာင္းပုိင္ခြင့္ကုိ ထူးကုမၸဏီခြဲတခုျဖစ္တဲ့ အီလုိက္ကုမၸဏီက ရရွိသြားတာဟာ က်ပ္ေငြကုေဋ (၃,၀၀၀) ပုိၿပီး ခ်မ္းသာသြားတာပဲ။ ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္႐ုံ (၂) ခု တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ထူးကုမၸဏီက ကန္ထ႐ုိက္ရထားတယ္။ လုပ္ငန္းႀကီးေတြဟာ တာ၀န္ယူတည္ေဆာက္တဲ့ ကုမၸဏီပုိင္ပစၥည္း ျဖစ္သြားၿပီး ေနာင္အခါမွ အစုိးရလက္ထဲ လႊဲေျပာင္းေပးမယ္ဆုိတဲ့သေဘာပဲ။ ဒါမ်ဳိးကုိ BOOT-Build-Operate-Own-Transfer စနစ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ဒီလုိစီမံကိန္းေတြမွာ အရင္းျပန္ရဖုိ႔ အခ်ိန္ၾကာတတ္တာမို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုဂၢလိကပုိင္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ BOOT စနစ္ကုိ အျခားႏုိင္ငံေတြမွာလည္း သုံးပါတယ္။ ကြာျခားတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီစနစ္ကုိ စတင္က်င့္သုံးသူဟာ ဘိန္းေမွာင္ခုိတျဖစ္လဲ ေလာ္စစ္ဟန္ရဲ႕ ေအးရွားေ၀ါလ္ကုမၸဏီျဖစ္ေနတာပါပဲ။

နအဖေခတ္က ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ ကုေဋႂကြယ္သူေဌးအနည္းငယ္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ေအာင္ကုိ၀င္း (ေခၚ) ဆရာေက်ာင္းဆုိသူလည္း ပါ၀င္တယ္။ ေအာင္ကုိ၀င္းဟာ ကေမာၻဇဘဏ္ရဲ႕ ဥကၠ႒ျဖစ္ၿပီး အေနာက္တုိင္းက ဒဏ္ခတ္အေရးယူ ခံရသူျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံပုိင္ MAI အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းကုိ ကေမာၻဇဘဏ္က (၈၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ၀ယ္ယူတဲ့သတင္း မၾကာမီက ထြက္လာတယ္။ MAI ဟာ ႏုိင္ငံပုိင္ ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းနဲ႔ စင္ကာပူကုမၸဏီတုိ႔ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းျဖစ္တယ္။ အခုေတာ့ ႏုိင္ငံပုိင္အစုရွယ္ယာကုိ ကေမာၻဇဘဏ္က ယူလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားတယ္။

ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္တဲ့နည္းစနစ္ (၃) မ်ဳိးရွိတယ္။ ပထမနည္းက လုပ္ငန္းရဲ႕ အစုရွယ္ယာကုိ ၀ယ္ယူတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။
SIP---Share Issues Privatization ျဖစ္တယ္။ စေတာ့ေစ်းကြက္မွာ အစုရွယ္ယာေတြကုိ ခ်ေရာင္းၿပီး ပုဂၢလိကပုိင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာပဲ။ နအဖကေတာ့ သူပုိင္တဲ့ အစုရွယ္ယာကုိ ေမာင္ေအးရဲ႕ ေဘာ္ဒါ ေအာင္ကုိ၀င္းလက္ထဲ ထုိးထည့္လုိက္တာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္လာဘ္ထုိးရတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ ေအာင္ကုိ၀င္းပဲ သိႏုိင္တယ္။ ဒုတိယနည္းကေတာ့ လုပ္ငန္းတခုလုံးကုိ ေရာင္းပစ္လုိက္တာျဖစ္လုိ႔ Asset Sale Privatization လုိ႔ေခၚတယ္။ အမ်ားျပည္သူသိရေအာင္ ေလလံတင္ၿပီး ေရာင္းခ်တာျဖစ္တယ္။

တတိယနည္းက ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္မယ့္လုပ္ငန္းရဲ႕ အစုရွယ္ယာေတြအားလုံးကုိ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြကုိ အခမဲ့ (သို႔မဟုတ္) ေငြအနည္းငယ္ယူၿပီး ျဖန္႔ေ၀လုိက္တာျဖစ္တယ္။ ဒီနည္းကုိ ေဗာက္ခ်ာစနစ္ Voucher Privatization လုိ႔ေခၚတယ္။ ႐ုရွအစုိးရပုိင္လုပ္ငန္းေတြကုိ ၁၉၉၂ နဲ႔ ၁၉၉၄ အတြင္း ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္ရာမွာ ေဗာက္ခ်ာစနစ္ကုိသုံးတယ္။ ႏုိင္ငံပုိင္လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ ပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း သက္ေသျပတဲ့ ေဘာက္ခ်ာလက္မွတ္ ထုတ္ေပးမယ္။ ႏုိင္ငံပုိင္ပစၥည္းမွာ တုိင္းသူျပည္သားတုိင္း အစုရွယ္ယာေလးေတြ ပုိင္ဆုိင္ေၾကာင္းေဖာ္ျပတဲ့ လက္မွတ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူလူထုဟာ သူတုိ႔ပုိင္တဲ့ ေဘာက္ခ်ာလက္မွတ္ေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းေရာင္းစားတဲ့အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနက လူတစုလက္ထဲပဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကုေဋႂကြယ္သူေဌးတစုကုိ ႐ုရွအစုိးရက ေမြးထုတ္ေပးလုိက္သလုိျဖစ္သြားတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ျပည္သူပုိင္/ႏုိင္ငံပုိင္လုိ႔ ေျပာေနေပမယ့္ တကယ္ပုိင္သူက စစ္တပ္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ကုိ လာဘ္ထုိးႏုိင္သူေတြပဲ စစ္တပ္ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္မွာ သူေဌးျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ထူးကုမၸဏီနဲ႔ ဘိန္းေမွာင္ခို ေလာစစ္ဟန္တုိ႔ပါ၀င္တယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕ ေစ်းကြက္စနစ္မွာလည္း သူတုိ႔ဟာ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက ပါ၀င္လာတယ္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလုိခ်င္တာကုိ သူတုိ႔က ေပးႏုိင္သလုိ သူတုိ႔အတြက္ စစ္ေခါင္းေဆာင္က စားေပါက္ထြင္ေပးတယ္။ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ ဇဗၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ ရာဇသဂၤဟလမ္းအေရွ႕ဘက္မွာ မဏိရတနာလုိ႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္း၀ယ္ေရးခန္းမကုိ ထူးထေရးဒင္း ကုမၸဏီက တည္ေဆာက္ေနတာ တမင္စားေပါက္ထြင္ေပးတာပဲ။

စီးပြားေရးတုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာရင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလ်ာ့နည္းလာမယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ဆင္းရဲသားလူတန္းစားရဲ႕ အေျခအေနဟာ ပုိဆုိးလာတာေတြ႔ရတယ္။ လူခ်မ္းသာေတြ ခံစားရတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ဟာ အနည္းအက်ဥ္းေတာင္ ဆင္းရဲသားဆီကုိ ေရာက္မသြားတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲသားေတြ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေအာင္ အစုိးရက ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔ လုိတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္လုိ႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လူမႈေရးအက်ဳိးဆက္ေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၾကတယ္။

ႏုိင္ငံပုိင္လုပ္ငန္းကုိ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးစႏုိင္ငံေတြအေနနဲ႔ သင္ခန္းစာယူႏုိင္ေအာင္ အာရွဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဘဏ္က ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာ (၅၉) မ်က္ႏွာ အစီရင္ခံစာတေစာင္ ထုတ္ေ၀လုိက္တယ္။ ႏုိင္ငံပုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) အစုိးရပုိင္လုပ္ငန္းကုိ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီလက္ထဲ လႊဲေျပာင္းရာမွာ လုိက္နာရမယ့္ မူ၀ါဒေတြကုိ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္တဲ့ စီမံကိန္းဟာ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးလမ္းစဥ္ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတခုသာ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္တဲ့။ ဒါဟာ မၾကာမီ သက္တမ္းကုန္ေတာ့မယ့္ နအဖ အစုိးရအတြက္ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္ရာမွာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ၊ စည္းကမ္းရွိမႈ၊ သိသာျမင္သာမႈ ရွိရပါလိမ့္မယ္။ နအဖကေတာ့ သူနဲ႔နီးစပ္သူေတြကုိသာ လက္သိပ္ထုိးေပးတယ္။ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္မယ့္ အစီအစဥ္ကုိ တျပည္လုံးသိရေအာင္ လူထုပညာေပးလုပ္ငန္းေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ရမယ္လုိ႔ အာရွဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဘဏ္က ဆုိတယ္။ ဒီလုိအပ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ လုံး၀ကင္းမဲ့ေနတယ္။ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္ေရး အစီအစဥ္နဲ႔အတူ လူမႈဖူလုံေရးအစီအစဥ္ကုိပါ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္လုိက္လုိ႔ ဒုကၡျဖစ္သြားမယ့္ အလုပ္သမားေတြကုိ ကူညီတဲ့ အစီအစဥ္ပါပဲ။ ဒါမ်ဳိးကုိ နအဖစစ္အစုိးရက စိတ္ကူးထဲေထာင္ ထည့္တာမဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ ႏုိင္ငံပုိင္ပစၥည္းေတြကုိ ပုဂၢလိကပုိင္လုပ္တဲ့ နအဖစစ္အစုိးရဲ႕ အစီအစဥ္ဟာ သူခုိးလက္က သူ၀ွက္လက္ထဲ လႊဲေျပာင္းလုိက္တဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။

 ဦးေအာင္ခင္ (ေ၀ဖန္သုံးသပ္ခ်က္)
၁၀/ မတ္ ၂၀၁၀
ရင္းျမစ္။ ။ေခတ္ျပိဳင္