Saturday, February 13, 2010

ဘ၀မတင့္တယ္သည့္ ႏွင္းဆီၿခံမွ ဥယ်ာဥ္မႉးမ်ား


“ခ်စ္သူမ်ားေန႔ နီးလာၿပီးဆုိရင္ သာမန္အခ်ိန္မွာ ေရာင္းတဲ့ (၁) ဘတ္တန္ ႏွင္းဆီတပြင့္ဟာ (၁၅) ဘတ္ကေန (၂၀) အထိ ေစ်းျမင့္တက္လာေပမယ့္ ႏွင္းဆီၿခံက က်မတုိ႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ လုပ္အားခကေတာ့ တေန႔ဘတ္ (၈၀) ထက္ ပိုမရဘူး၊ က်မ အလုပ္လုပ္လာတာ (၅) ႏွစ္ရွိၿပီ” ဟု ဆုိလာသူမွာ ပဲခူးတုိင္းအတြင္းရွိ ေက်းရြာတရြာမွ အလုပ္သမတဦး ျဖစ္ပါတယ္။

သူမဟာ ထုိင္းႏုိင္ငံ တာ့ခ္ခ႐ုိင္အတြင္းက ႏွင္းဆီၿမိဳ႕နယ္လုိ႔ အမ်ားသိထားတဲ့ ဖုိ႔ဖၿမဳိ႕နယ္အတြင္း ဧကေထာင္ခ်ီတဲ့ ႏွင္းဆီၿခံေတြမွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား (၂) ေသာင္းေလာက္ထဲက တဦးအပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။

“ဖုိ႔ဖၿမဳိ႕နယ္မွာ က်မတုိ႔ တၿခံတည္းမွာပဲ တေန႔ အပြင့္ေရ (၁) သိန္းေက်ာ္ထြက္တယ္။ က်မတုိ႔ လုပ္ေနတဲ့ၿခံမ်ဳိး ဒီၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ ဧက ေထာင္ခ်ီၿပီးရွိတယ္။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ နီးလာၿပီဆိုရင္ ခါေတာ္မီၿပီး သူေဌးကေတာ့ ႏွစ္စဥ္ လုပ္ငန္းတုိးခ်ဲ႕ႏုိင္၊ ကားအသစ္ ၀ယ္စီးႏုိင္တယ္ေလ။ က်မတုိ႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀ကေတာ့ လက္ရွိဘ၀ထက္ သာတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး လုံး၀မရွိခဲ့ဘူး” လုိ႔ သူမက ေျပာျပပါတယ္။

ဒီနယ္တ၀ုိက္က ၿခံတုိင္းမွာ ေယာက်္ား ဘတ္ (၈၀)၊ မိန္းမ ဘတ္ (၇၀) ႏႈန္းပဲရၾကေပမယ့္လည္း ေသာင္းခ်ီတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကေတာ့ ျမန္မာျပည္ထက္စာရင္ လုပ္ငန္းခြင္ ပုံမွန္ရွိတဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာပဲ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ပဲခူးတိုင္းမွ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အလုပ္သမတဦးက “အခု က်မရတဲ့ တေန႔ဘတ္ (၇၀) ဟာ ျမန္မာေငြနဲ႔တြက္ရင္ က်ပ္ (၂) ေထာင္ပဲရိွပါတယ္။ ေအာက္မွာလည္း ေန႔စားလိုက္ရင္ တေန႔က်ပ္ (၂) ေထာင္ေတာ့ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္က ေန႔တိုင္းမရိွဘူး။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကလည္း ရတာနဲ႔ ဘယ္လိုမွမကာမိဘူး။ ဒီမွာက ရတာနည္းေပမယ့္ ပံုမွန္အလုပ္ရိွေတာ့ က်မတို႔လင္မယား (၂) ေယာက္လုပ္တာ ကေလး (၄) ေယာက္ကို ေက်ာင္းထားႏိုင္တဲ့ စရိတ္ရတယ္။ က်မတို႔လင္မယားက အခ်ိန္ပိုပါဆင္းေတာ့ တေယာက္ကို တေန႔ (၉၅) ဘတ္ေလာက္ရပါတယ္။ မိသားစုနဲ႔ေတာ့ ခဲြေနရတာေပါ့ေလ။ ကိုယ့္ဆီမွာသာ ဒီလိုအလုပ္ရိွရင္ အိုးပစ္အိမ္ပစ္နဲ႔ ဘယ္သူလာမွာလဲ” ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။

ႏွင္းဆီၿခံအလုပ္သမားေတြဟာ နံနက္ (၇) နာရီကေန ညေန (၅) နာရီအထိ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ရၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြက ႏွင္းဆီအထြက္ေကာင္းဖုိ႔ ေပါင္းသင္ျမက္ရွင္းတာ၊ ပန္းေတြခူးတာ၊ ထုတ္ပိုးတာေတြ လုပ္ၾကရၿပီး အမ်ဳိးသားေတြက ပန္းခင္း ေဆးျဖန္းတဲ့အလုပ္ကို အဓိကထား လုပ္ကိုင္ၾကရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တေန႔တာ ထြက္တဲ့ပန္းေတြကို မြန္းလဲြပိုင္း သတ္မွတ္ခ်ိန္အမီ ဘန္ေကာက္တင္ပို႔ဖုိ႔လည္း လုပ္္ၾကရပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ၾကရာမွာ ႏွင္းဆီၿခံအလုပ္သမား အမ်ားစု ရင္ဆုိင္ၾကရတာကေတာ့ ပိုးသတ္ေဆးျပႆနာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပိုးသတ္ေဆး ျဖန္းတာက ႏွင္းဆီၿခံရဲ႕ အဓိက လုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး တကယ္လည္း အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခန္႔မသင့္ရင္ ေဆးမူးၿပီး အလုပ္မဆင္းႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ႏွင္းဆီၿခံလုပ္သားေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေနေတြကို ျမန္မာျပည္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ အေျခအေနအရ ဖခင္ျဖစ္သူနဲ႔အတူ ႏွင္းဆီၿခံမွာလာေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ မႏၲလာသူ မသန္းသန္းက အခုလို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

“လုိအပ္ရင္ က်မတုိ႔လည္း ေဆးျဖန္းရတာေတြရွိတယ္။ ေဆးျဖန္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုးသတ္ေဆးကာကြယ္တဲ့ ၀တ္စုံနဲ႔ လုိအပ္တာေတြကို သူေဌးက မေပးပါဘူး၊ ေခါင္းစြပ္နဲ႔ ပုဆုိးကိုပဲသုံးၿပီး အဆင္ေျပသလုိ ေဆးျဖန္းရေတာ့ တခ်ဳိ႕ဆို ေဆးမူးၿပီး အလုပ္ဆက္မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲလုိျဖစ္ရင္ ျပစရာ ေဆးခန္းလည္း မရွိ၊ အလုပ္ရွင္ကလည္း တာ၀န္မယူေတာ့ ကိုယ္၀ယ္ထားတဲ့ သၾကားနဲ႔ သံပုရာသီးေဖ်ာ္ၿပီး ေဆးမူးေျပေအာင္ ေသာက္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ မိသားစုမ်ားတဲ့သူေတြက်ေတာ့ သၾကားမရွိ သံပုရာသီး မ၀ယ္ႏုိင္တာနဲ႔ တရက္ အလုပ္နားလုိက္ရတာမ်ဳိးလည္း ရိွတယ္။ ေဆးမူးလုိ႔ အလုပ္မဆင္းႏုိင္ရင္ သူေဌးက ေန႔တြက္ လုပ္အားခ မေပးဘူး” လုိ႔ု အေသးစိတ္ေျပာျပပါတယ္။

ဒီလို အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔ ေန႔စဥ္လုံးေထြးေနရေပမယ့္လည္း ႏွင္းဆီၿခံမွာ လုပ္ကိုင္ေနသူေတြဟာ နည္းမသြားတဲ့အျပင္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္ဆိုတာ အလုပ္သမားေတြထံက သိရပါတယ္။

စိုက္ပ်ိဳးေရးခြင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား အေရအတြက္ မ်ားျပားရတာဟာ မဲေဆာက္လုိ ၿမိဳ႕ျပအေနအထားမရိွဘဲ အိမ္လခ၊ မီးဖိုး၊ ေရဖိုး၊ ေပးဖုိ႔မလိုတဲ့အျပင္ ပုလိပ္ေၾကာက္ရမယ့္ေဘးက သက္သာၿပီး အလုပ္သမားလက္မွတ္ျပဳလုပ္ဖို႔ မလုိဘဲ အလုပ္မရခင္ ကာလအၾကား အလြယ္တကူ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ စိုက္ပ်ဳိးေရးခြင္မွ ထိုင္းတိုက္နယ္သူႀကီးတဦးက ေျပာပါတယ္။

၎က “ဗမာေတြကို တေန႔ဘတ္ (၇၀-၈၀) နဲ႔ ခိုင္းလို႔ရတယ္။ လုပ္အားခလည္း အျပည့္အ၀ေပးဖို႔ မလိုသလို အလုပ္သမား ခံစားခြင့္ေတြလည္း ေပးဖို႔မလိုဘူး။ ဒီႏႈန္းမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္ထိုင္းမွ မလုပ္ဘူး။ အခုေပးတဲ့ႏႈန္းနဲ႔ ဗမာအလုပ္သမားေတြကို ႀကိဳက္သေလာက္ ေခၚခိုင္းလို႔ရတယ္။ ဒီနယ္မွာကေတာ့ ဗမာေတြမရိွရင္ လုပ္ငန္းခြင္ေတြအားလံုး ရပ္ဆိုင္းရမွာ ေသခ်ာတယ္” လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

ႏွင္းဆီၿခံမွာ (၁၀) ႏွစ္သက္တမ္းရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ အလုပ္ၾကပ္ ကိုစိန္ရဲ႕အဆုိအရ ႏွင္းဆီၿခံ တည္ေထာင္စဥ္ကာလက သူ႔အလုပ္ရွင္ဟာ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္တစီးသာရွိၿပီး အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အတူေန အတူစားခဲ့ရာက ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ မဲေဆာက္ ခ်င္းမုိင္နဲ႔ ဘန္ေကာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ေတြ ကားေတြနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ လုပ္ငန္းခြင္မွာဆိုလည္း လုပ္ငန္းသုံး ေျခာက္ဘီးကားေတြသုံးၿပီး တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာလာခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ သူ႔အလုပ္ရွင္ ႀကီးပြားလာတာကို ကိုစိန္က “ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြထက္ ကံတရား ပိုေကာင္းၾကၿပီး လုပ္ငန္းထူေထာင္စမွာ အစုိးရနဲ႔ပုဂၢလိက ဘဏ္ေတြကေန အတုိးႏႈန္းသက္သက္သာသာနဲ႔ ေငြေခ်းခြင့္ရွိတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးေတြေၾကာင့္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း အလားတူ အခြင့္အေရး ရရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာေတြလည္း အမ်ားနည္းတူ တုိးတက္လာႏုိင္တယ္” လုိ႔ ထိုင္းအလုပ္ရွင္ကို အားက် ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

စိုက္ပ်ဳိးေရးခြင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားအေရး လိုက္လံကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ (JACBA) အဖြဲ႔ရဲ႕ ဥကၠ႒ ဦးမိုးႀကိဳးကေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမား (၂) ေသာင္းေက်ာ္ဟာ လုပ္အားခနည္းတဲ့ၾကားထဲက ဘာအကာအကြယ္မွမရိွဘဲဲ ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔အတူ အႏၲရာယ္ၾကားမွာ ဘ၀ကို ႐ုန္းကန္ေနၾကရတာဟာ ျမန္မာစစ္အုပ္စုရဲ႕ တာ၀န္မဲ့မႈကို ထင္ရွားေစတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေထာက္ျပေျပာဆိုပါတယ္။

“ပိုးသတ္ေဆးအႏၲရာယ္က အခန္႔မသင့္ရင္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ ဦးေခါင္း၊ လက္ေတြကို ခ်ဳိ႕ယြင္းပ်က္စီးႏိုင္မွန္း သိရဲ႕သားနဲ႔ တေန႔ဘတ္ (၇၀-၈၀) နဲ႔ လုပ္ေနၾကရတာက ဗိုက္ျပႆနာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ဗိုက္ျပႆနာနဲ႔ ၀မ္းေခါင္းေအာ္သံက တဆင့္ ဒီလိုအေနအထားကို တြန္းပို႔လိုက္တာပဲ” လို႔ ကိုမိုးႀကိဳးက ေျပာပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ဖုိ႔ဖၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ အဓိကလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းက စားကုန္သီးႏွံစုိက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ ပန္းစုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာ ျမန္မာအလုပ္သမား (၆) ေသာင္းေလာက္ရွိၿပီး (၂) ေသာင္းေလာက္ဟာ ႏွင္းဆီနဲ႔ အျခား ပန္းစိုက္ပ်ဳိးၿခံေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ပန္းေတြထဲမွာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကုိ အမ်ားဆုံးတင္ပို႔ေနတဲ့ ႏွင္းဆီအျပင္ ေရႊဒဂၤါးပန္းကိုလည္း ေရေမႊးနဲ႔ ဆပ္ျပာ ထုတ္လုပ္ရာမွာ ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္ အသုံးျပဳဖုိ႔ ျပည္ပကေန ၀ယ္ယူမႈေတြ ရွိတယ္လုိ႔လည္း ဘန္ေကာက္ကုိ ပန္းတင္ပို႔တဲ့ ပဲြစားတဦးက ေျပာျပပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ကစၿပီး ႏုိင္ငံျခားကုိ ႏွင္းဆီပန္းတင္ပို႔ဖုိ႔ အေျခအေနေပးလာလုိ႔ ၿခံပိုင္ရွင္ေတြဟာ စံခ်ိန္မီပန္းေတြ စုိက္ပ်ဳိးလာၾကၿပီး ၿခံအသီးသီးက တေန႔ထြက္ရွိတဲ့ ႏွင္းဆီပန္း အပြင့္ေရဟာ (၁၅) သိန္းခန္႔ ပုံမွန္ရွိေၾကာင္း၊ ပန္းေတြကို ဘန္ေကာက္ကုိ ပြဲ႐ုံကတဆင့္ တင္ပို႔သူေတြ ရွိသလုိ မိမိအစီအစဥ္နဲ႔ တင္ပို႔သူေတြလည္း ရွိေၾကာင္း၊ ပုံမွန္ကာလမွာ တပြင့္ (၁) ဘတ္ခန္႔သာ ရွိတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြဟာ အနီေရာင္၊ ပန္းေရာင္၊ အျဖဴေရာင္ စတဲ့ ပန္းအမ်ဳိးအစားေပၚမူတည္ၿပီး ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ၿခံေပါက္ေစ်း တပြင့္ (၁၅) ဘတ္ကေန (၂၀) အထိ ရွိေၾကာင္း ႏွင္းဆီၿခံပိုင္ရွင္တဦးက ေျပာပါတယ္။

ႏုိင္ငံျခားပို႔မယ့္ပန္းေတြဟာ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္ၿပီး သတ္မွတ္စံႏႈန္းရွိဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ မဲေဆာက္အပါအ၀င္ တာ့ခ္ခ႐ုိင္အတြင္း ေရာင္းေနတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြဟာ စံႏႈန္းမမီလို႔ ပယ္ထားတဲ့ ပန္းေတြျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၄) ရက္ေန႔ က်ေရာက္မယ့္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ေရာင္းဖုိ႔အတြက္ စုိက္ခင္းထဲရွိ ႏွင္းဆီအငုံေတြကို တပတ္ေလာက္ ကတည္းက ႀကိဳတင္ၿပီး အစြမ္းကုန္ မပြင့္ႏုိင္ေအာင္ ေဖာ့စြပ္နဲ႔ အပြင့္တုိင္းကို စြပ္ေပးရၿပီး ခ်စ္သူမ်ားေန႔ မတုိင္မီ (၃) ရက္ခန္႔ အလုိက်မွ ေဖာ့စြပ္ထားတဲ့ ပန္းေတြကို အပြင့္ႀကီးေအာင္ အပြင့္ႀကီးေဆးေတြ ပက္ျဖန္းေပးရပါတယ္။

ေဖာ့စြပ္ထားတဲ့ ပန္းေတြရဲ႕ ၿခံထြက္ေစ်းက တပြင့္ (၁၅) ဘတ္ကေန (၂၀) အထိ ျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏိုင္ငံအတြင္း ပန္းအလွျပင္ဆိုင္ေတြမွာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ေရာင္းခ်တဲ့ ေစ်းႏႈန္းက တပြင့္ဘတ္ (၃၀) ကေန ဘတ္ (၅၀) အထိရိွပါတယ္။

မဲေဆာက္အပါအ၀င္ တာ့ခ္ခ႐ုိင္မွာ ထုိင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနက အလုပ္သမားေတြအတြက္ တရား၀င္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အနိမ့္ဆုံး တေန႔တာ လုပ္အားခက (၁၅၃) ဘတ္ျဖစ္ေပမယ့္ ေဒသအတြင္း သတ္မွတ္လုပ္အားခ အျပည့္အ၀ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ မရွိသေလာက္ရွားပါးတယ္လုိ႔ အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အဖဲြ႔ေတြက ေထာက္ျပေျပာဆိုၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ႏွင္းဆီၿခံက အလုပ္သမားေတြဟာ နားရက္မရွိတဲ့အျပင္ အခါႀကီး ရက္ႀကီးေတြနဲ႔ ကမာၻ႔အလုပ္သမားေန႔လို ရက္မ်ဳိးမွာေတာင္ အလုပ္နားခြင့္မရွိဘဲ ေန႔စဥ္ပြင့္တဲ့ပန္းေတြကို ခူးၿပီး ထုပ္ပိုးၾကရတယ္လုိ႔ အလုပ္ၾကပ္တဦးက ေျပာပါတယ္။

ခ်စ္သူမ်ားေန႔လို ခါေတာ္မီၿပီး ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေစ်းျမႇင့္ေရာင္းၾကတဲ့ ပန္းၿခံပိုင္ရွင္နဲ႔ ပန္းပဲြစားေတြ၊ လက္လီလက္ကား ေရာင္းခ်သူေတြဟာ သိန္းသန္းခ်ီၿပီး အက်ဳိးအျမတ္ ရရွိၾကေပမယ့္လည္း ဒီပန္းေတြကို လွပတင့္တယ္ေစဖုိ႔ အဓိက ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးသူ ဥယ်ာဥ္မႉးေတြရဲ႕ဘ၀ကေတာ့ အျဖည့္ခံသက္သက္မွ်သာ ဆက္လက္ တည္ရွိေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရဲရင့္
၁၃/ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၀
မူရင္း ။ ။ http://www.khitpyaing.org/articles/2010/february/13210.php

အန္အယ္ဒီ ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦး အေျခအေန




ခ်င္းမုိင္၊ နယူးေဒလီ။ ။ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရသည့္ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦး ယေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာမည္ ဟူသည့္ ထင္ေၾကးေပးမႈမ်ား ေပၚထြက္ေနသည္။

ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ လတ္တေလာ အေျခအေနကို မဇၥ်ိမက အန္အယ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီဝင္ အခ်ဳိ႕ထံ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။

''ဗီအိုေအက ညေန ၆ နာရီမွာ လြတ္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူတို႔ ဘယ္က ရလဲေတာ့ မသိဘူး'' ဟု ဦးအုန္းၾကိဳင္က ေျပာသည္။

''က်ေနာ္တို႔ အခုသြားမလို႔။ လြတ္ရင္လည္း ဝင္ေတြ႔မယ္၊ မလြတ္ရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ ျပန္ရမွာေပါ့။ သူ႔ၿခံကို သြားမလို႔'' ဟု ေဒါက္တာဝင္းႏုိင္က ေျပာသည္။

“က်ေနာ္ အတည္မျပဳႏုိင္ေသးဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္က အာဏာပုိင္ေတြ အိမ္ထဲကုိ ဝင္သြားတယ္။ လူေတြကလည္း အိမ္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနတယ္။ ဒီေလာက္ပဲ သိေသးတယ္” ဟု ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။

၈၄ ႏွစ္ ဦးတင္ဦးသည္ ယေန႔တြင္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ သက္တမ္း ၆ ႏွစ္ျပည့္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား အန္အယ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ျဖစ္ေပၚေနသည္။

၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ အန္အယ္ဒီ ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အထက္ျမန္မာျပည္ စည္း႐ံုးေရးခရီး ထြက္ေနစဥ္ စစ္ကိုင္းတုိင္း ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕အနီး က်ည္ရြာတြင္ စစ္အစိုး လက္ကိုင္ဒုတ္ လူအုပ္ၾကီးက ဝုိင္းဝိုင္း႐ိုက္ႏွက္ၿပီးေနာက္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည္။

စတင္ဖမ္းဆီးစဥ္က အက်ဥ္းခ်ထားခဲ့ေသာ္လည္း ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရသည္။

(ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည ၇ နာရီ ေမးျမန္းခ်က္)

''အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေနတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြလည္း ေရာက္ေနတယ္။ အခု အခ်ိန္အထိေတာ့ မလႊတ္ေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဗဟို ျပန္ၾကားေရးအဖဲြ႔က ဦးတင္ဦး အိမ္ေရွ႕မွာကို ထုိင္ေနၿပီ။ ဘာမွ လႊတ္တယ္လို႔ မၾကားေသးဘူး။ အထဲထဲ ဝင္လို႔ မရေသးဘူး။ ျခံဝမွာ ရဲ ၄ ေယာက္ ခ်ထားတယ္။ လံုၿခံဳေရးကားေတြေတာ့ မရွိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ မျမင္ရတဲ့ ဘက္ေတြမွာေတာ့ ရွိမလား မသိဘူး။ ဒီနားမွာရွိတဲ့ ကားေတြကေတာ့ ႏုိင္ငံျခား သတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ ကားေတြပဲ။ CEC အဖဲြ႔ဝင္ေတြထဲက အဖိုးၾကီးေတြေလာက္ပဲ မလာႏုိင္တာပါ။ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ သြားႏုိင္လာႏုိင္တဲ့သူ အားလံုး ရွိေနတယ္'' ဟု ဦးအုန္းၾကိဳင္က ေျပာသည္။

(ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၇ နာရီ ၂၅ မိနစ္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္)

CEC အဖဲြ႔ဝင္ ေဒါက္တာဝင္းႏုိင္ ေျပာဆိုခ်က္

''က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။ လြတ္ရက္သင့္ေနၿပီဆိုေတာ့ သူတို႔ အခ်ိန္သင့္ရင္ေတာ့ လႊတ္မွာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ CEC ထဲကဆိုရင္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္း၊ ဦးသိန္းညြန္႔၊ ဦးအုန္းၾကိဳင္၊ က်ေနာ္၊ ဦးစိန္လွဦးေပါ့ဗ်ာ။ အားလံုးေပါင္း ၆ ေယာက္ ထိုင္ေနၾကတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြလည္း အစိတ္ (၂၅) ေလာက္ရွိတယ္၊ ေရာက္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျခင္ကိုက္၊ ျဖဳတ္ကိုက္ခံၿပီး ေမွာင္ၾကီးထဲမွာ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဗိုက္ဆာၿပီးေတာ့ ျခင္ကိုက္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ရဲ႕ လမ္းေဒါင့္မွာေတာ့ လူငယ္ေတြကို ေတြ႔တယ္။ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ သံလြင္လမ္း အိမ္နံပါတ္ ၃၀''

''အမိန္႔ဖတ္တယ္လို႔ သတင္းေတြ ထြက္လို႔ က်ေနာ္တို႔က လာတာ။ ဒီမွာ ေမွာင္ၿပီးေတာ့ ဘာမွ မေတြ႔ရဘူး။ မီးကလည္း မွိတ္တုတ္ မိွတ္တုတ္ေပါ့ဗ်ာ''

မဇၩိမသတင္းဌာန | စေနေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၃ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၈ နာရီ ၄၁ မိနစ္

သမီးနဲ႕သားအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဗ်ာ


ေဖေဖာ္၀ါရီ(၁၃)ဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ပါ

ဒါဟာ..ၾကည္ႏူးစြာရြတ္ဆိုခဲ့တဲ့
အေဖတို႕ ငယ္ငယ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဗ်ာ..။

စြယ္ေတာ္နဲ႕ကံ့ေကာ္ကို
စာဖြဲ႕ရမယ့္အရြယ္မွာ
အေဖတို႕ဆိုခဲ့ရတာက
သခင္ေအာင္ဆန္း ႏိုင္ငံေတာ္မွာ
ေသြးစြန္းခဲ့ျပီ
အဖေရ..”
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ေပမယ့္
ရင္နာေနဆဲသီခ်င္း...။

ဥၾသသံ၊ ဓာတ္ပံုနဲ႕ ကဗ်ာ
ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားတာနဲ႕
ေမ့သြားၾကမွာလားဆိုတာကို
လူငယ္ေတြ ရဲရဲ ေျဖလိုက္တယ္.....
“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ စစ္ပညာ
ျပည္သူေတြကိုသတ္ဖို႕မဟုတ္ဖူး.....”


သမီးနဲ႕သားတို႕ေခတ္မွာ
“ ရာဇ၀င္လည္းရွိရမယ္
ေမာ္ကြန္းလဲ ထိုးေလာက္တဲ့
ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္ ”
ဆိုတဲ့
သီခ်င္း ကဗ်ာမ်ိဳးေတြကို
ရင္ေကာ့ျပီး ဆိုႏိုင္ဖို႕....
အေဖတို႕ သမိုင္းေရးၾကမယ္.....။
(ကိုထက္)

ျပည္တြင္းစစ္သာ ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့သည့္ ျပည္ေထာင္စု



ခ်င္းမုိင္ (မဇိၩမ)။ ။ ေတာင္ေပၚ-ေျမျပန္႔ တိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား တန္းတူ အခြင့္အေရးရွိသည့္ ျပည္ေထာင္စုတခု တည္ေဆာက္ရန္ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္သက္တမ္းသည္ ယေန႔ဆိုလွ်င္ ၆၃ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ ျပည္ေထာင္စုၾကီးကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသးဘဲ ျပည္တြင္းစစ္မီးသာ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့သည္မွာလည္း ယေန႔အထိ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ စစ္အစိုးရကလည္း ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဆုပ္ကိုင္၍ ယခုႏွစ္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရရွိေတာ့မည္ဟု တိုင္းရင္းသားမ်ားကုိ မက္လံုးေပးေနဆဲျဖစ္သည္။

အဆိုပါ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒပါ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ပါ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားႏွင့္ ကုိက္ညီမႈမရွိေၾကာင္း တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ အန္အယ္ဒီက ေျပာဆိုသည္။

ဇုိမီး အမ်ဳိးသား ကြန္ဂရက္ ZNC ဥကၠ႒ ဦးပူက်င့္ရွင္းထန္က “ျပည္ေထာင္စုဆုိတာမ်ဳိးဟာ တုိင္းရင္းသား အားလံုး ခြဲျခားမႈ မရွိဘဲ တန္းတူညီတူ ခံစားခြင့္၊ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ တုိင္းရင္းသားေတြကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒပုဒ္မ တခုမွ မရွိဘူးဆုိေတာ့ ျပည္ေထာင္စုလုိ႔ မေခၚႏုိင္ဘူး” ဟု မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လိုသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားသည္ စစ္ဖက္တာဝန္မ်ားမွ ႏုတ္ထြက္ေလ့ ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာစစ္တပ္ကိုမူ “ယူနီေဖာင္း” ျဖင့္ပင္ ႏိုင္ငံေရး၌ ပါဝင္ႏိုင္ရန္ အခြင့္အေရး ေပးထားျခင္းသည္ အဆိုးဆံုး ျဖစ္သည္ဟုလည္း သူက ဆိုသည္။

၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒပါ အခန္း ၆ အရ “အမ်ဳိသားႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑” တြင္ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရးကုိ အစဥ္တစုိက္ ဦးတည္သည္ဆုိသည့္ အခ်က္ကို ေထာက္ျပလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ျပည္ပအေျခစိုက္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားေကာင္စီ ENC တြဲဘက္အတြင္းေရးမႉး ဆလုိင္းေရႊခါးကလည္း တိုင္းရင္းသားမ်ား လိုလားေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ ၅ ႏွင့္ ၇ ပါ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္၊ အေျခခံ တန္းတူ အခြင့္အေရးမ်ားသည္ ၂ဝဝ၈ အေျခခံ ဖြဲ႔စည္းပံုႏွင့္ ကုိက္ညီမႈ မရွိေၾကာင္း ေျပာသည္။

အန္အယ္ဒီ ေျပာခြင့္ရ ဦးအုန္းၾကိဳင္ကမူ ဖဆပလေခတ္၊ ပါလီမန္ေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ နဝတေခတ္ႏွင့္ နအဖ စစ္အစုိးရ ယေန႔ထိ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ ဒီမိုကေရစီ နည္းမက်သည့္ အခ်က္မ်ား ပါဝင္ေနသျဖင့္ ျပန္ျပင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။

“ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာက အခ်က္ ၉ ခ်က္ ပါတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ အဓိက တုိင္းရင္းသားေတြအားလံုး တန္းတူညီမႈ ရွိရမယ္။ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ခြင့္၊ ျပည္နယ္/တုိင္းေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္ဆံုးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ ရွိတယ္လုိ႔ အၾကမ္းအားျဖင့္ သိပါတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ျပည္ေထာင္စုၾကီး တည္ေဆာက္ရန္ သေဘာတူခဲ့ၾကၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ ပင္လံုၿမိဳ႕တြင္ သမုိင္းဝင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။

နအဖ အၾကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး သန္းေရႊကမူ ျပည္ေထာင္စုေန႔ သဝဏ္လႊာအတြင္း၌ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းခဲ့သည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ၾကိဳးပမ္းမႈမ်ားကုိ အသိအမွတ္ျပဳ ေဖာ္ျပျခင္းမရွိဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲကို ယခုႏွစ္အတြင္း က်င္းပသြားမည့္အေၾကာင္းသာ အေလးေပး ထည့္သြင္းေျပာဆိုခဲ့သည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ စစ္တပ္ၾကီးစိုးေရး လမ္းစဥ္လည္းျဖစ္ၿပီး တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား၏ တန္းတူ အခြင့္အေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္း မရွိသည့္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႔စည္းပံု ဥပေဒအတုိင္း ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပ႐ံုျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီး ရပ္စဲမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကို လူတန္းစားတရပ္က ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူတစုကေသာ္လည္းေကာင္း ခ်ဳပ္ကိုင္ေနဦးမည္ဆိုပါက ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္ဟု အမည္ခံထားသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးတြင္ စစ္မီးလွ်ံမ်ားသာ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယေန႔က်ေရာက္သည့္ ၆၃ ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔တြင္ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

(ကိုဝိုင္း တည္းျဖတ္သည္။)