Wednesday, February 17, 2010

ျပင္ဆင္ၾကစို႕


မတရားမွဳသည္
ဥပေဒ
ျဖစ္လာေသာအခါ
ေတာ္လွန္ ပုန္ကန္ျခင္းကား
တာ၀န္တရပ္
ျဖစ္လာသည္။

အာဏာရွင္စနစ္သည္
ျပည္သူလူထုကို
ဖိႏွိပ္ေသာအခါ
ဆန္႕က်င္ေရး
လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကား
မလြဲမေသြ
ေပၚေပါက္လာသည္။

စီးပြားေရးရာ
မူ၀ါဒမ်ားသည္
အဖိႏွိပ္ခံ
အလုပ္သမား
လယ္သမား
နင္းျပားမ်ား၏
ဘ၀ရပ္တည္ေရးကို
မေဆာင္က်ဥ္းေပးေသာအခါ
အလုပ္သမား
လယ္သမား
သပိတ္မ်ားကား
မလြဲဧကန္
ေပၚေပါက္လာသည္။

အလုပ္သမား
သပိတ္မ်ားမွသည္
လယ္သမားသပိတ္
ေက်ာင္းသားသပိတ္
သံယာေတာ္သပိတ္
ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းသပိတ္
မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္သား သပိတ္
အေထြေထြသပိတ္မ်ားဆီသို႕
ကူးဆက္သြားေသာအခါ
အာဏာရွင္စနစ္ကား
ဧကန္မုခ်
ျပိဳက်ေပမည္။

ျပင္ဆင္ၾကစို႕
ရဲေဘာ္တို႕။

အလုပ္သမမ်ား ဆႏၵျပပြဲႏွင့္ စစ္အစုိးရ၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ



အလုပ္သမမ်ား ဆႏၵျပပြဲႏွင့္ စစ္အစုိးရ၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈဒီအခ်က္ဟာ မၾကာမီက ေအာက္ေျခစစ္မႈထမ္းေတြနဲ႔ အစုိးရဝန္ထမ္းေတြကို လာစာေငြႏွစ္ေသာင္း ေဆာင္းေပးခဲ့တာနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္ေပၚလာတာလို႔ ဆိုႏိုင္ေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းအခ်က္တခုတည္းေၾကာင့္ ဆႏၵျပပြဲက ပိုျပင္းလာတာလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ မူလကပင္ အလုပ္သမားေတြမွာ ခါးသီးလွတဲ့ အေျခအေနေတြက ရွိေနခဲ့ၿပီး တစထက္တစ ပိုဆိုးရြားလာတာကို အေျခခံတယ္ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ျမန္မာစစ္အစုိးရလက္ေအာက္မွာရွိတဲ့ အစိုးရပိုင္စက္႐ုံေတြအပါအဝင္ ႏုိင္ငံျခားဖက္စပ္ စက္႐ုံေတြမွာေရာ ပုဂၢလိက စက္႐ုံေတြမွာပါ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးအတြက္ ရပ္တည္ေပးမဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢဆိုတာမ်ဳိး လုံးဝမရွိခဲ့တာမို႔ ျမန္မာစက္႐ုံအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အလုပ္ရွင္က ခုိင္းေစသမွ်ကို ရသမွ်လုပ္အားခနဲ႔ ေက်နပ္ေနခဲ့ၾကရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ အေျခခံလုပ္အားခံ အလြန္နဲနဲအေပၚမွာ အိုတီေၾကးလို႔ အလုပ္သမားေတြေခၚဆိုတဲ့ အခ်ိန္ပိုအားခကိုသာ အားထားၿပီး စားဝတ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနၾကရတာမို႔ သူတို႔ရဲ႕ဘဝဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ပိတ္ရက္မရွိ နံနက္မိုးလင္းက အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္အထိကို လုပ္ကိုင္ေနၾကရတာပါ။

ဥပမာအားျဖင့္ အစုိးရပိုင္စက္႐ုံတ႐ုံျဖစ္တဲ့ ေရႊေတာင္အထည္စက္႐ုံမွာ ဆိုရင္ စက္႐ုံမွဴးဗိုလ္မွဴးဆိုသူက အလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ လုပ္အားကို တလ ရက္ ၃၀မွာ ရက္ ၃၀ လုံး နားရက္မေပးဘဲ ည ၁၀ နာရီထိ အခ်ိန္ရွည္ဆင္းေစၿပီး အခ်ိန္ပိုလုပ္အားခကိုေတာ့ တေန႔လွ်င္ ၂၀၀ က်ပ္သာေပးခဲ့တယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ စက္႐ုံအလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ လုပ္အားနဲ႔ သူပိုင္ေျမယာေတြ ရွင္းလင္းေဖၚထုတ္ေပးရတာမ်ဳိး ေခါင္းပုံျဖတ္ ေစခုိင္းမႈေတြလည္း ရွိေနခဲတာပါ။ စက္႐ုံအမ်ားစုရဲ႕ စက္႐ုံမွဴးေတြဟာ စစ္တပ္ကလာတဲ့ စစ္ဗုိလ္ေတြျဖစ္လို႔ အလုပ္သမားေတြအဖို႔ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတာင္းဆိုႏုိင္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔။ မေက်နပ္ခ်က္ကို ျပန္ေျပာမိရင္ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ အလုပ္ျဖဳတ္ျခင္း၊ ေခ်ာက္တြန္းဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရတာမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ေနထုိင္ၾကရတာပါ။

ဒီအေျခအေနဟာ ေရႊျပည္သာ၊ လိႈင္သာယာတို႔လို စက္မႈဇုံေတြမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဖက္စပ္စက္႐ုံေတြမွာ ပိုလို႔ေတာင္ဆိုးရြားေနပါေသးတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူအမ်ားစုက စစ္တပ္နဲ႔ လည္းေကာင္းတို႔နဲ႔ အလြမ္းသင့္သူအသုိင္းအဝန္းကလာၾကာတာမို႔ လစာေငြအေပၚ အလုပ္အားအေပၚ အလုပ္ခ်ိန္အေပၚ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ေခါင္းပုံျဖတ္ခံေနၾကရပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ဟာ နံနက္ ၇း၀၀ နာရီက ည ၁၁း၀၀ နာရီထိ ရွည္လ်ားေနတတ္ပါတယ္။ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ကို နာရီဝက္ဘဲ ခြင့္ျပဳပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ရွည္လ်ားလြန္းေတာ့ ျမန္မာျပည္က စက္႐ုံအလုပ္သမားတေယာက္ဟာ မိုးလင္းလို႔ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ အလုပ္ကိုသြား၊ အလုပ္က အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ယာဝင္၊ ဒီလိုနဲ႔ မိသားစုနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနထုိင္ခ်ိန္၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆုံခ်ိန္၊ စာေပဗဟုတုတေလ့လာခ်ိန္၊ တီဗီြ/ဗီဒီယုိၾကည့္ရႈေလ့လာခ်ိန္၊ ဘာသာတရားကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခ်ိန္ ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ သာမန္ဘဝတခုမွာ ရရွိသင့္ခ်ိန္ေတြေတာင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနၾကပါၿပီ။

အလုပ္ခြင္မွာလည္း အလုပ္သမားႀကီးၾကပ္သူေတြက ဟိုဟုိဒီဒီေခါင္းလွည့္ၾကည့္တာကိုေတာင္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္စာရင္းသြင္းၿပီး လစာျဖတ္ေတာက္တာမ်ဳိးလုပ္ခ်င္ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သိုးေမြးထုိးစက္႐ုံလို စက္႐ုံမ်ဳိးမွာဆိုရင္ သိုးေမြးထုိးအပ္ကေလး ခ်ည္ေပါက္ထဲဝင္ မဝင္ကို ေန႔စဥ္အခ်ိန္ျပည့္ၾကည့္႐ႈေနရတဲ့ အျဖစ္မွာ မ်က္လုံးေတြကိုက္ခဲေနလို႔ မ်က္စိဆရာဝန္ျပဖုိ႔ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ၾကပါဘူး။ ျပစရာေငြလည္း မရွိၾကပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြလည္း လုံလုံေလာက္ေလာက္ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ရွိသင့္ပါတယ္။ စက္႐ုံေတြမွာ ေဆးေပးခန္းဆိုတဲ့ မည္ကာ မတၱ ေဆးေပးဌာနေတြရွိေနတတ္ေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ေခါင္းကိုက္လို႔ ကိုယ္လက္ကိုက္ခဲလို႔ ပါရာစီတေမာတလုံးေသာက္ခ်င္တာမ်ဳိး လြယ္ကူစြာမရႏုိင္သလို အလုပ္ခြင္အတြင္း သာမန္ထိခိုက္ပြန္းပဲမႈမ်ဳိးအတြက္ တင္ခ်ာအုိင္အိုဒင္းနဲ႔ (၃၀ိ) တန္ပတ္တီးတလိပ္ရရွိဖို႔ေတာင္ အလြန္ခက္ခဲၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ မီးဖြားခြင့္ဆိုတာမ်ဳိး သီးသန္႔ခံစားခြင့္ ရရွိသင့္ေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားအမ်ားစုက လခစားအၿမဲတမ္းဝန္ထမ္းမဟုတ္ဘဲ ေန႔စားအလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္လို႔ အလုပ္မဆင္းရင္ လုပ္အားခံမရဘဲ ဘဝေတြပါ။
`
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ လစဥ္ရရွိၾကတဲ့ လုပ္အားခဟာ စားဝတ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးေတြနဲ႔ လုံးဝမလုံေလာက္ၾကလို႔ အလုပ္သမားအားလုံးလိုလုိဟာ ေႂကြးပင္လယ္ထဲေမ်ာေနၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အကယ္၍ အလုပ္သမားတေယာက္က ေၾကြးကင္းသူဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က စက္႐ုံအလုပ္သမားစစ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ရေလာက္ေအာင္ လကုန္ရက္ဟာ ေငြစာရင္႐ုံးေပၚက လစာရင္း၊ စက္႐ုံဝင္းထဲမွာ ေၾကြးရွင္နဲ႔ စာရင္းရွင္းဆိုတဲ့ (ရွင္းၿပီးျခင္း ရွင္းေန႔)လို႔ေတာင္ ေျပာရလိုျဖစ္ေနတာၾကာပါၿပီ။ စစ္အစုိးရက ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝၿပီးသား လုပ္ငန္းရွင္၊ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္သူေတြကို ၁ % အတိုးႏႈန္းေလာက္နဲ႔ သိန္းေပါင္းေထာင္ေသာင္းခ်ီေခ်းငွားေပးေပမဲ့ မ်ားစြာေသာ ေအာက္ေျခက အလုပ္သမားေတြအတြက္ လုံေလာက္မွ်တတဲ့ ေခ်းေငြစနစ္မ်ဳိးမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သာေရးနာေရးကိစၥေတြ မလြဲမေရွာင္သာ ႀကံဳလာတဲ့အခါ အလုပ္သမားေတြ ေခ်းငွားသုံးစြဲရတဲ့ အတုိးႏႈန္းထားဟာ ၁၀ % မွာ ၅၀ % ထိေတာင္ရွိေနပါတယ္။ ေရႊျပည္သာ၊ လိႈင္သာယာဝန္းက်င္က စက္႐ုံအလုပ္သမားေတြရဲ႕ မိသားစုေတြေနထုိင္တဲ့ ရပ္ကြက္ေတြကို သြားေရာက္ေလ့လာၾကည့္ရင္ ေၾကြးရွင္နဲ႔ နပန္းလုံးေနရတဲ့ ၿငီးတြားသံေတြကို ၾကားသိရမွာပါ။ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိတဲ့ မိဘကို လုပ္ေၾကြးေမြးျမဴေနသူ အလုပ္သမေလးတခ်ဳိ႕ဆိုရင္ လကုန္လို႔ ေၾကြးရွင္နဲ႔ စရင္းရွင္းရရင္ ရွင္းစရာေငြမက်န္ မရွိေတာ့လို႔ (သတ္သာေသလုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္) ဆိုတဲ့ အသံမ်ဳိးကိုေတာင္ ၾကားရႏုိင္ပါတယ္။ ဘဝဝမ္းစာအခက္အခဲမ်ဳိးစုံႀကံဳေနရတဲ့ အထည့္ခ်ဳပ္အလုပ္သမေလးတခ်ဳိ႕ဆိုရင္ စက္႐ုံက ဗုိလ္မွဴးဆိုသူေတြရဲ႕ ျမဴဆြယ္မႈ၊ စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းမႈနဲ႔ ဘဝပ်က္ရသူေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ လူမႈေရးျပႆနာလို႔ ႐ုတ္တရက္ ယူဆခ်င္ယူဆႏုိင္ေပမဲ့ တကယ္ကေတာ့ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွာ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကို အာမခံေပးႏုိင္မဲ့၊ ေတာင္းဆိုေပးႏုိင္မဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ အလုပ္သမားအသင္းအဖြဲ႔ေတြ မရွင္သန္ႏုိင္လို႔ ျဖစ္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြလို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။

အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ဥေရာပလို ႏုိင္ငံေတြမွာ အလုပ္သမားသမဂၢေတြဟာ အလြန္ၾသဇာရွိတယ္လို႔ ဆုိၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္လို အာဏရွင္ႏုိင္ငံတခုမွာေတာ့ အလုပ္သမားသမဂၢဆိုတာ အိမ္မက္မက္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ ၾကားေတာင္ၾကားဘူးသူ နဲမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သမားအမ်ားစုဟာ ကိုယ္အခြင့္အေရးကိုယ္ မသိႏုိင္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနမွာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အလုံပိတ္စက္႐ုံေတြထဲမွာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ ဘဝနဲ႔ သိပ္မထူးလွပါဘူး။ ဒီအတြက္ မၾကာေသးမီကာလက စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္သန္းေရႊရဲ႕ စက္မႈႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးတည္ေထာင္မယ္လို႔ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံကို ေမးခြန္းထုတ္ရမွာက အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ စက္႐ုံေဆာက္ၿပီး စစ္ဗိုလ္စက္႐ုံမွဴး ေထာင္ဝါဒါေတြနဲ႔ အက်ဥ္းသားေတြကို မဝေရစာေကၽြးၿပီး ဆထက္ထမ္းပိုးတုိး အလုပ္ၾကမ္းခုိင္းေစဖို႔ ႀကံရြယ္ေနသလားဆိုတာပါဘဲ။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝေတြ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကလြတ္ေျမာက္ၿပီး မွ်တတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ခံစားႏုိင္ဖို႔ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေပးမဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ အလုပ္သမားအသင္းအဖြဲ႔ေတြ လြတ္လပ္စြာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

အလုပ္သမားသမဂၢ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ႏုိင္၊ ရွင္သန္ႏုိင္ဖို႔ကလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႀကီးစုိးေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စစ္တပ္ကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေတြ မွန္သမွ်ကုိ ဖယ္ရွားၿပီး လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရး ပုံစံသစ္တခုကို ရရွိေအာင္ အားလုံးက ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးစားႏုိင္မွသာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝကလည္း တုိးတက္ေကာင္းမြန္လာမွာပါ။

လက္ရွိအေနအထားအတိုင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႀကီးစိုးေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မၾကာမီကာလက ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္နဲ႔ ၄၀ ၾကား ႏုနယ္ပ်ဳိျမစ္တဲ့ မိန္မသားအလုပ္သမေလးမ်ားကို ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ စစ္ဗိုလ္ စစ္သား၊ လုံထိန္း၊ ရဲ၊ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔ေတြက ေသနတ္တကားကားနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ မဖြယ္မရာ စက္ဆုတ္ဖြယ္ျမင္ကြင္း မ်ဳိးေတြေတြကို ILO အဖြဲ႔ႀကီး အပါအဝင္ ကမာၻအလုပ္သမား မိသားစုေတြနဲ႔ က်န္ကမာၻသားေတြ အားလုံးစိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ႐ႈျမင္ေနရဦးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

× × × × ×

မမခင္
ျမန္မာျပည္
(၁၁. ၂. ၂၀၁၀)
မူရင္း ။ ။ yoma3

တိမ္အညိဳ


တခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္

အဲ႔ဒါ မွန္တခ်ပ္

တခ်ိဳ႕က် သံုးဘက္ျမင္။


အေျဖသိပ္မ်ားတဲ႔ ပုစာၦ

အခါခါတြက္မိေနမွေတာ႔

ငါ႔ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက

ဆူးတေခ်ာင္းနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းတစံု

အျပစ္တင္စရာ အေၾကာင္းလဲမရွိ။

ဒီည

အလြမ္းေရာင္ဖြဖြ

ရြာအခ်

သစ္...ေမွာင္

နက္...စို

တိ္မ္လြယ္နက္လြယ္

ပင္လယ္ေဟာင္းတစင္းအျပည္႔



ယံုလား

မင္းျပံဳးရင္

ေဟာဟိုေတာင္တန္းၾကီးေတြ

ငါ႔ႏွင္းဆီခင္းကေလးဆီျပိဳက်

ငါ႔ႏွင္းဆီဆူးကေလးေတြ အလိုလိုခါခ်ပစ္တတ္တယ္ဆိုတာကို။


ဒီလိုနဲ႔

၂၀၀၇၊၂၀၀၈၊၂၀၀၉၊၂၀၁၀

စတဳတၳေျမာက္ဂီတသံ

ျငိ...တိုက္...လြင္႔....ႏြယ္

မ်က္လႊာမခ်မီ

တကယ္႔ကိုသီသီကေလး

၀ိေရာဓိအထပ္ထပ္နဲ႔

ေဟာ႔ဒီႏႈတ္ခမ္းေတြ

ဒီတခါလဲ

ဒီတခါေနာက္ဆံုးပါ”လို႔

အခါခါရြတ္ဆိုမိျပန္ျပီ။


ေကာင္းကင္တခုစာမက

ေ၀းလြန္းတဲ႔ညမွာ

အလင္းကိုအေမွာင္နဲ႔ ျငိမ္းမိသလား

အေမွာင္ကိုအလင္းနဲ႔ျငိမ္းမိသလား

ဒါ...သူ႔ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ

က်မအဆိုခ်င္ဆံုးေတး

.........့တရံေရာအခါမ်ားမွာ

၀ါလြယ္စိမ္းလြယ္တတ္ေသာ

သစ္ရြက္ကေလးဖတ္ဖို႔ပါ။

မြန္ဒရာ

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၀

A (H1N1) ရွိသူ ၅၁ ဦး ထပ္ေတြ႔ဟု WHO ေျပာ



ယခုလ ၂ ရက္ေန႔မွ ယေန႔အထိ WHO က လက္ခံရရွိေသာ စာရင္းမ်ားအရ ၅၁ ဦးတြင္ A (H1N1) ပိုး ေတြ႔ရွိခဲ့ျပီး အမ်ားစုမွာ ရန္ကုန္တိုင္းရွိ ေဝဘာဂီ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပႏွင့္ သဃၤန္းကၽြန္း စံျပေဆး႐ုံတို႔တြင္ ကုသမႈခံယူေနရသည္။

“ဒီေရာဂါက ဒီဇင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔ကစၿပီး မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အခုလ ၂ ရက္ေန႔က ျပန္ေတြ႔တယ္။ ဘာေၾကာင့္ အခုလို တေက်ာ့ျပန္ ျပန္ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာေတာ့ အတိအက် မသိရေသးပါဘူး” ဟု WHO အရာရွိတဦးက ေျပာသည္။

ခ်င္းျပည္နယ္ ဖလမ္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာတခုတြင္ A (H1N1) ပိုးရွိသူ ၄ ဦးကုိ ယခုလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္တိုင္း ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္၊ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕တြင္ ဆက္လက္ေတြ႔ရွိေၾကာင္း ယခုလ ၁၃ ရက္ေန႔ထုတ္ စစ္အစိုးရ၏ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာက ဆုိသည္။

စစ္ေဆးၾကည့္မွသာ ေရာဂါရွိမည္ကို သိႏိုင္သျဖင့္ ကူးစက္ေနမႈမ်ား ရွိေနႏိုင္ၿပီး A (H1N1) ပိုးရွိသူမ်ား ထပ္ေတြ႔လာႏိုင္ေၾကာင္း WHO အရာရွိက ေျပာဆိုသည္။

“ေရာဂါက ဘယ္လိုေတြပ်ံ႕ေနမလဲ က်ေနာ္တို႔ မသိႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပိုးရွိတဲ့သူေတြ ထပ္ေတြ႔ လာႏိုင္ေသးတယ္။ အခုထက္ထိ ေထာက္လွမ္းစစ္ေဆးတဲ့ အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ေနဆဲပါပဲ” ဟု သူက ေျပာသည္။

၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ စကၤာပူႏုိင္ငံမွ ေလေၾကာင္းျဖင့္ ျပန္လာသည့္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူ တဦးထံမွ A (H1N1) ပိုးကို ပထမဦးဆံုး ေတြ႔ရွိခဲ့သည္။

အေမရိကားတိုက္ မကၠဆီကိုႏိုင္ငံတြင္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလအတြင္းက ဝက္မ်ားတြင္ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနာက္ မ်ိဳးစိတ္အသစ္ ေပါက္ဖြားကာ လူသို႔ ကူးစက္ခဲ့သည့္ A (H1N1) (ထိုစဥ္က ဝက္တုပ္ေကြး) ေရာဂါသည္ ကမၻာ့ေဒသ အႏွံ႔အျပားသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ကူးစက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဇြန္လအတြင္း WHO က ကမၻာ့ကပ္ေရာဂါ (အျမင့္ဆံုး အဆင့္) အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။

A (H1N1) ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေပါင္း ၂၁၁ ႏိုင္ငံမွ လူဦးေရ အနည္းဆံုး ၁၅၁၇၄ ဦး ေသဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း WHO က ယခုလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာခဲ့သည္။
ဆလိုင္း ဟံသာစန္း | ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၇ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၄ နာရီ ၁၅ မိနစ္

လူ႔အခြင့္အေရးကုိယ္စားလွယ္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခြင့္ရ

ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ (၅) ရက္ၾကာခရီးစဥ္အျဖစ္ ေရာက္ရိွေနသည့္ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး အထူးကုိယ္စားလွယ္ မစၥတာ ကင္တားနားသည္ ရခုိင္ျပည္နယ္ အေနာက္ေျမာက္ပုိင္းရွိ စစ္ေတြအက်ဥ္းေထာင္သုိ႔ သြားေရာက္ေလ့လာခြင့္ ရရွိခ့ဲၿပီး ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခြင့္ရရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါခရီးစဥ္သုိ႔ လုိက္ပါသြားသူ ကုလသမဂၢ႐ုံး ရန္ကုန္ရိွ ျပန္ၾကားေရးဌာနမွ ဦ္းေအးဝင္းက “စစ္ေတြေထာင္မွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၄) ေယာက္နဲ႔ မစၥတာကင္တားနား ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဦးၾကည္သန္း၊ ျပည့္ၿဖိဳးလႈိင္၊ ေဇာ္ထြန္းျမင့္နဲ႔ ဦးဇင္းတပါးတုိ႔ကို ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္” ဟု ေခတ္ၿပဳိင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။

စစ္ေတြေထာင္တြင္ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့သူ ဦးၾကည္သန္း (ေခၚ) ဦးသန္းတင္သည္ အစာအိမ္ အခ်ဥ္ေပါက္သည့္ေဝဒနာ၊ အေရျပား ယားယံသည့္ေဝဒနာ ခံစားေနရသူတဦးျဖစ္ၿပီး အေသးေလး (ေခၚ) ျပည့္ၿဖဳိးလႈိင္သည္လည္း တီဘီေရာဂါေၾကာင့္ ေဆး႐ုံတင္ခဲ့ရဖူးသူျဖစ္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း (ျမန္မာႏုိင္ငံ) AAPPB က ဆုိသည္။

မစၥတာ ကင္တားနားသည္ လာမည့္မတ္လ ကုလသမဂၢ အစည္းအေဝးတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူ႔အခြင့္အေရးအေျခအေန တုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစီရင္ခံ တင္ျပရန္ရွိၿပီး ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအား လႊတ္ေပးရန္ ၎၏ခရီးစဥ္ မစတင္မီ ရက္ပုိင္းတြင္ စစ္အစုိးရအား ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕မွ မုိင္ (၆၀၀) ခန္႔ေဝးကြာေသာ ဘူးသီးေတာင္ အက်ဥ္းေထာင္သုိ႔လည္း လူ႔အခြင့္အေရး ကုိယ္စားလွယ္သည္ ယေန႔သြားေရာက္ရန္ရိွသည့္အတြက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေတြ႔ခြင့္ရလိမ့္မည္ဟု AAPPB က ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။

AAPPB ၏ အတြင္းေရးမႉး ကုိတိတ္ႏုိင္က “ဘူးသီးေတာင္ေထာင္မွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ ကုိေဌးႂကြယ္တုိ႔၊ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဦးထြန္းညိဳတုိ႔လုိ အေရးပါတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ရင္ေတာ့ ေထာင္တြင္းမွာ ဆုံး႐ႈံးေနတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဥပေဒေရးရာလမ္းေၾကာင္းက ဘယ္လုိခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရသလဲ ဆုိတာေတြ ကင္တားနား ၾကားရမွာပါ” ဟု ေခတ္ၿပဳိင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။

ဘူးသီးေတာင္အက်ဥ္းစခန္းရွိ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၂၀) ေက်ာ္အနက္ စည္သူေမာင္ (လိပ္ေခါင္း)၊ ကုိေဌးႂကြယ္ (အစာအိမ္နာႏွင့္ေသြးတိုး)၊ ကုိေအာင္ေဇာ္ဦး (ႏွလုံးေရာဂါ)၊ မုိးႏုိင္စုိး (ဆီးခ်ဳိ၊ ဒူလာေရာဂါ)၊ အရွင္ အိႏၵရိယ (Nervous Tension) စသည့္ ေရာဂါေဝဒနာ ခံစားေနရသူမ်ား ပါရွိသည္။

ကုိတိတ္ႏုိင္က “ကင္တားနား ေတြ႔ခြင့္ရတဲ့အေပၚ အက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လုပ္မေပးႏုိင္ေပမယ့္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရတဲ့ကိစၥ တခ်ဳိ႕ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈ ရႏုိင္မယ္လုိ႔ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စစ္အစုိးရက ေတာက္ေလွ်ာက္ ျငင္းလာေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူး ဆုိတဲ့ကိစၥဟာလည္း ဒီလုိ ႏုိင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ဖိအားေပးမႈေအာက္မွာ တင္းခံလုိ႔မရေတာ့ဘဲ အလုိလုိ လက္ခံလာမယ့္ အေျခအေနေကာင္းေတြ ျဖစ္လာမွာပါ” ဟု ေျပာၾကားသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၂,၁၉၅) ဦးရွိၿပီး က်န္းမားေရး ခ်ဳိ႕တဲ့ေနသူ (၁၂၈) ဦးရွိေၾကာင္း AAPPB မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။

မစၥတာ ကင္တားနားသည္ ၎၏ခရီးစဥ္အတြင္း အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္သုိ႔လည္း သြားေရာက္မည္ဟု သိရသည္။

လူ႔အခြင့္အေရး ကုိယ္စားလွယ္သည္ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၅) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီးေနာက္ ကုလသမဂၢ ဌာေနကုိယ္စားလွယ္႐ုံး၌ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားသံ႐ုံးမ်ားမွ သံတမန္အဖြဲ႔ဝင္ (၃၆) ဦး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေရွ႕ေနမ်ား၊ ခ႐ုိင္တရားသူႀကီးမ်ား၊ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဦးစီးဌာနမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။

ေနာက္ဆုံးရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံရန္ စစ္အစုိးရထံ တင္ျပထားၿပီး ေနျပည္ေတာ္ရွိ စစ္အစုိးရ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံရန္ရွိသည္။

ဝီရ/ ၁၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ဝ၁ဝ
မူရင္း ။ ။ ေခတ္ျပိဳင္