ႏုိင္ငံေရးပါတီႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးလြတ္လပ္မႈ

အေမရိကန္လက္ေထာက္ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး မစၥတာ ကာ့တ္ကမ္ဘဲလ္ ေမ (၉) ရက္ေန႔၌ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေသာအခါတြင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္က်င့္သုံးရန္ ေဆာင္ရြက္ေနပုံမ်ားကုိ နအဖျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးက ရွင္းျပသည္။ နအဖျပ႒ာန္းထားသည့္ “ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပုံတင္ျခင္းဥပေဒႏွင့္ နည္းဥပေဒမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား လြတ္လပ္တရားမွ်တစြာ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ရေအာာင္ အာမခံခ်က္ေပးထားေၾကာင္း” အသံေကာင္းဟစ္လုိက္၏။ အသံသာရွိ၍ အဆန္မရွိေသာ သႀကၤန္အေျမာက္ကုိ နအဖျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးက မစၥတာကာ့တ္ကမ္ဘဲလ္ေရွ႕တြင္ ေဖာက္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္၏။

ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကုိ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေစလုိပါက ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒ ထုတ္ေနစရာမလုိပါ။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ နအဖႀကီးစုိးေသာ တုိင္းျပည္တြင္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္မယ္ဆုိပါက နအဖဥပေဒကုိ လက္ခံရန္သာ ရွိေတာ့၏။ ယခုအခ်ိန္အထိ ႏုိင္ငံေရးပါတီေပါင္း (၃၆) ပါတီ တည္ေထာင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္သည့္အနက္ (၃၁) ပါတီကုိ တည္ေထာင္ခြင့္ ျပဳၿပီးျဖစ္၏။ “ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပုံတင္ျခင္းဥပေဒ” ကုိ မတ္လ (၈) ရက္က နအဖဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ထုတ္ျပန္ေၾကညာၿပီး “ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတ္ပုံတင္ျခင္း နည္းဥပေဒကုိ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသိန္းစုိးက မတ္လ (၁၇) ရက္ေန႔၌ ေၾကညာ၏။ ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က ႏုိင္ငံေရးပါတီအေပၚ လႊမ္းမုိးႏုိင္ပုံကုိ ယင္းအမိန္႔ဥပေဒ (၂) ခု၏ အေထြေထြက႑ အခန္း (၅) ၌ ေဖာ္ျပ၏။

ႏုိင္ငံေရးပါတီတခုသည္ ပါတီအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ မိမိ၏ ပါတီစည္းမ်ဥ္း (သုိ႔မဟုတ္) ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားကုိ ျပင္ဆင္သည္ဆုိပါက ယင္းျပင္ဆင္ခ်က္သည္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွသာ အတည္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိ၏။ ဆုိလုိသည္မွာ ပါတီတခုသည္ မိမိဘာသာ ပါတီ -platform ကုိ ေျပာင္းပုိင္ခြင့္မရွိဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွသာ ေျပာင္းႏုိင္သည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီ၌ platform ရွိသည္။ ပါတီ၏ အေျခခံမူ၀ါဒ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ရပ္တည္ခ်က္ကုိ ေဖာ္ျပေသာ ပါတီေၾကညာစာတမ္းပင္ျဖစ္၏။ ပါတီေၾကညာစာတမ္းတြင္ ပါတီ၀င္မ်ား၏ ခံယူခ်က္လည္း ပါ၀င္ပါသည္။ ပါတီ၀င္မ်ား၏ သေဘာတူခ်က္မပါဘဲ အထက္ကခ်ေပးေသာ ပါတီ platform သည္ မခုိင္ၿမဲပါ။ ျပႆနာကုိ ဆုံးျဖတ္ရာတြင္လည္း သက္ဆုိင္ရာပါတီ၀င္မ်ား ပါ၀င္ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ရွိရပါလိမ့္မည္။ အာဏာရၿပီးမွ တည္ေထာင္ေသာပါတီတြင္ ပါတီ platform ကုိ အထက္က ခ်ေပးသည့္အတြက္ လက္ေတြ႔ဘ၀ႏွင့္ သဟဇာတ မျဖစ္သည္ကမ်ား၏။

‘မဆလ’ ဟု လူသိမ်ားေသာ ဗိုလ္ေန၀င္းတည္ေထာင္သည့္ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီသည္ အာဏာရၿပီးမွ တည္ေထာင္ေသာ ပါတီျဖစ္သည့္အတြက္ ျပည္သူ႔ဘ၀ႏွင့္ကင္းေ၀းေသာ ပါတီအျဖစ္ ဇာတ္သိမ္းသြားရသည္။ မဆလေျခရာကုိ လုိက္နင္းေနသူမွာ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီပင္ျဖစ္သည္။ ကြာျခားသည္မွာ ‘မဆလ’ သည္ ၿပိဳင္ဘက္မရွိေသာ တပါတီစနစ္ျဖစ္၍ ႀကံ့ဖြံ႔သည္ ပါတီစုံစနစ္ၿပိဳင္ဆုိင္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အျခားပါတီမ်ားကုိ မလႈပ္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္မွသာ ႀကံ့ဖြံ႔အႏုိင္ရမည္ျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံေရးပါတီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းကုိ ေကာ္မရွင္က အခ်ိန္မေရြးေခၚယူ၍ ၫႊန္ၾကားႏုိင္သည္ဟု ဆုိသည့္အတြက္ ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္သည္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကုိ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႔ျဖစ္ေန၏။

ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ကုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာအပ္ႏွင္းသူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊျဖစ္၏။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ အၿပီးအပုိင္ျဖစ္ေစရမည္၊ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ကုိ တရားစြဲဆုိပုိင္ခြင့္မရွိ၊ ေကာ္မရွင္သည္ ပါတီမ်ားကုိ ၫႊန္ၾကားႏုိင္သည္၊ ႀကီးၾကပ္ႏုိင္သည္၊ (၃) ႏွစ္အထိ ယာယီရပ္ထားႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး၌ ပါတီမွတ္ပုံတင္ကုိ ပယ္ဖ်က္ၿပီး ပါတီကုိပါ ဖ်က္သိမ္းႏုိင္ခြင့္ရွိသည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက အမိန္႔ထုတ္ျပန္ထား၏။ ပါတီဥပေဒကုိ သုံး၍ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ယူမည့္သေဘာျဖစ္၍ ႏုိင္ငံျခားမွ ေလ့လာသူကုိ အလာမခံျခင္းျဖစ္၏။

အနည္းဆုံး မဲဆႏၵနယ္ (၃) နယ္၌ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းမျပဳက ႏုိင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ဆက္လက္ ရပ္တည္ခြင့္မရွိဟု ဆုိသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ပါက ပါတီအျဖစ္ ရပ္တည္ပုိင္ခြင့္မရွိေၾကာင္း အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။ နအဖက်င္းပေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားက အျဖည့္ခံအျဖစ္ ပါ၀င္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မေပၚမီကတည္းက ႏုိင္ငံေရးပါတီ ေပၚလာသည္ကုိ သတိျပဳသင့္သည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီဆုိသည္မွာ ယုံၾကည္ခ်က္တူသူမ်ားစုေ၀း၍ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရန္ တည္ေထာင္ထားေသာ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည္ဟု (၁၈) ရာစု အဂၤလန္ႏုိင္ငံ၌ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခဲ့သည္။ ဤအဓိပၸာယ္၏ အႏွစ္သာရသည္ ယေန႔အထိ ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္၏။

ယခုေခတ္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ယွဥ္ၿပိဳင္၍ အာဏာရရန္ ႀကိဳးစားေသာ အဖြဲ႔အစည္းကုိ ႏုိင္ငံေရးပါတီဟု ေခၚၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ေသာပါတီႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမႏုိင္ေသာ ပါတီသည္ ၎တုိ႔ကုိ ေထာက္ခံေသာ ျပည္သူလူထုဘက္မွာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိ၍ အက်ဳိးေဆာင္ႏုိင္ပါသည္။ အစုိးရသည္ တာ၀န္သိ/မသိ၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္/မေဆာင္ ဆုိသည္ကုိလည္း ေစာင့္ၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီ (သုိ႔မဟုတ္) အဖြဲ႔အစည္းသည္လည္း ျပည္သူ႔အက်ဳိး ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသည္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ပါတီကတဆင့္ ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္သည္။ ပါတီမရွိပါက ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ထုတ္ေဖာ္ရန္ မလြယ္ကူပါ။ ပါတီမ်ားေလေလ တုိင္းသူျပည္သားအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ မ်ားေလေလျဖစ္သည့္အတြက္ ကုိယ္ႀကိဳက္ေသာ ႏုိင္ငံေရးအစီအစဥ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ေပသည္။

ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရား အယူအဆတရပ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး ၾသဇာေညာင္းေစရန္ ပါတီက လုပ္ေဆာင္ေပးႏုိင္သည္ကုိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းတြင္ အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ေပသည္။ ဆုိရွယ္လစ္ အယူအဆ သေဘာတရားမ်ား ျမန္မာျပည္တြင္ ေခတ္စားခဲ့သည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ႏုိင္ငံေရးအာဏာမရေသာ္လည္း သေဘာတရားေရးတြင္ အႏုိင္ရခဲ့သည္ဟု ေျပာႏုိင္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ လက္ပြန္းတတီးရွိခဲ့ေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ပင္လွ်င္ ဆုိရွယ္လစ္အစာမေၾကေရာဂါကုိ (၂၅) ႏွစ္ေက်ာ္ ခံစားလုိက္ရသျဖင့္ အဆင္းရဲဆုံးႏုိင္ငံစာရင္းတြင္ ျမန္မာျပည္ ပါ၀င္သြားေတာ့၏။ ႏုိင္ငံေရးအယူအဆကုိ ႏုိင္ငံေရးပါတီကသာ ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေပသည္။

ႏုိင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္အေပၚ၌ အေျခခံေလေလ ပါတီအားေကာင္းေလေလဟု ဆုိ႐ုိးရွိသည္။ ႏုိင္ငံေရးအယူအဆသည္ လူပုဂၢိဳလ္ထက္ပုိၿပီး ၾကာရွည္ခံသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ေျပာင္းေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္ခ်င္းတူသူမ်ားသည္ တစည္းတလုံးတည္း ဆက္လက္လႈပ္ရွားႏုိင္ၾက၏။ လူပုဂၢိဳလ္၌ အေျခခံေသာပါတီသည္ ေခါင္းေဆာင္အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္သာ လႈပ္ရွားတက္ႂကြၾက၏။ သို႔ေသာ္လည္း ပါတီတခု၏ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈသည္ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္း၏ အရည္အခ်င္း၊ ယုံၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ပါတီအစဥ္အလာေပၚ၌ မူတည္သည္ဟုဆုိ၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္မူ ပါတီ၏ လုပ္ႏုိင္မႈစြမ္းအားသည္ ပါတီအျပင္က အေျခအေန၌ မူတည္ေနသည္။ ဥပမာ ေရြးေကာက္ပဲြစနစ္ႏွင့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းမ်ားသည္ ပါတီ၏ လုပ္ႏုိင္မႈစြမ္းရည္ကုိ ကန္႔သတ္ထားသည္။

အျမစ္သန္မွ သစ္ပင္ႀကီးထြားႏိုင္သကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံရးပါတီသည္ ေအာက္ေျခမွ ပါတီ၀င္မ်ား အင္အားေကာင္းမွသာ ရွင္သန္ႀကီးထြားႏုိင္သည္။ ေအာက္ေျခ၌ ပါတီတည္ေဆာက္ရမည္ဆုိသည္ကုိ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက နားလည္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ ကုိယ္က်ဳိးကုိသာ ၾကည့္တတ္သျဖင့္ ၿပိဳင္ဆုိင္ႏုိင္မႈစြမ္းရည္ က်ဆင္းသြားတတ္သည္။ ပါတီ၀င္မ်ား အေရးပါသည္ကုိ သတိမထားမိေသာ ေခါင္းေဆာင္သည္ အေရးပါအရာေရာက္မည္မဟုတ္ပါ။ ပါတီ၏ ႏုိင္ငံေရးအာဏာပုိင္သည္ ပါတီ၀င္မ်ားသာျဖစ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ မဟုတ္သည္ကုိ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား မေမ့သင့္ပါ။

ဒီမုိကေရစီျမႇင့္တင္ရန္ ျပ႒ာန္းေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီဥပေဒကုိ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ၌လည္း ေတြ႔ႏုိင္၏။ ၁၉၆၇ ၌ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ၍ ၁၉၉၄ တြင္ ျပင္ဆင္ေသာ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ဥပေဒသည္ နတ္သုဒၶါျဖစ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ၏ ႏုိင္ငံေရးပါတီသည္ မစင္ျဖစ္ေန၏။ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ေဖာ္ျပရာႏွင့္ ျပည္သူကုိ ပညာေပးရာ၌ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား အေရးႀကီးပုံကုိ ဂ်ာမန္ပါတီဥပေဒ ပုဒ္မ (၁) ၌ ေဖာ္ျပသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ (၆) ႏွစ္တိတိ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းမျပဳေသာ အဖြဲ႔အစည္းသည္သာ ႏုိင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ရပ္တည္ခြင့္ဆုံး႐ႈံးသည္ဟု ပုဒ္မ (၂) တြင္ ေဖာ္ျပသည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီသည္ တရားစြဲခြင့္ ရွိသကဲ့သုိ႔ တရားစြဲခံႏုိင္ရမည္ျဖစ္သည္။ စုစုေပါင္း ပုဒ္မ (၄၁) ခုရွိသည္။ နာဇီပါတီကဲ့သုိ႔ အႏုိင္မက်င့္ဘဲ ဒီမုိကေရစီ သေဘာတရားကုိ က်င့္သုံးရန္ ၫႊန္ၾကားထားေသာ ဥပေဒပင္ျဖစ္သည္။ နအဖပါတီဥပေဒထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အေသးစိတ္က်ေသာ ဂ်ာမနီ၏ ပါတီဥပေဒသည္ ပါတီစုံဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ အဟန္႔အတားမျပဳပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္မူ ဂ်ာမနီ၏ ပါတီဥပေဒသည္ စစ္မွန္၍ တာ၀န္သိေသာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ တည္ေထာင္ေရးႏွင့္ ရွင္သန္ေရးကုိ အဓိကထားေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ရင္းျမစ္။ ။ေခတ္ျပိဳင္

ေျဖာင့္ခ်က္

          က်ေနာ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကုိ စစ္တရားရုံးမွာ ဘယ္လက္တဖက္နဲ႔ ရွိခုိးခဲ့ရပါတယ္၊၊

ဒီလုိပါဗ်ာ  … ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇဘာၤလ ၁၂ ရက္ ည ၁၂ နာရီ ထုိးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လာဖမ္းသြားပါတယ္၊ အဖမ္းခံရတဲ့ ေနရာက   သိဂၤါနဒီျမိဳ့ျပ ေတာအုပ္ပ်ိဴေလးထဲမွာ  ဒီနဒီက ေရႊေရာင္ပ်ိဳးပ်က္ စီးဆင္းဆဲ ၊၊

စစ္ေၾကာေရးဆုိတာ လူ႔ငရဲတဲ့  … က်ေနာ္ ၂ ပါတ္ၾကာ တင္းခံေနပါတယ္၊ မဂၤလာသတင္းကုိ  ၾကားရတဲ့ေန႔က က်ေနာ္ တခြန္းပဲ သူ႔တုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

          “ေရမေသာက္ရတာ ၾကာျပီ။ က်ေနာ္ အေပါ့ သြားခ်င္တယ္။ အေလး သြားခ်င္တယ္။ သူတုိ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ လုိ္က္ပုိ႔ပါတယ္။ အိမ္သာထဲမွာ လူတေယာက္ ရွိေနတယ္။ တံခါးကုိ ဟထားတယ္။ အထဲက ရဲေေဘာ္က လွမ္းေမးတယ္။

“ေဟ့လူ … ေနသာ ထုိင္သာ ရွိလား။ က်ေနာ္ ဘီလူးပါ …”

က်ေနာ္ တခြန္းေျပာလုိက္တယ္။

“ကိုယ့္အသက္ကို ရွင္ေအာင္ ေမြး၊ ရသေလာက္ ရပ္တည္”

“ဟုတ္ကဲ့ အကုိ …”

ညေနပို္င္းေလာက္မွာ က်ေနာ့္ကို ေခါင္းစြပ္စြပ္၍ အခန္းတခုကို ေခၚသြားသည္။ လုိက္ပုိ႔သူ စစ္သားေလးက ထုိအေဆာင္တြင္ရွိေသာ လူမ်ား၏ နံမည္ကို ေမးသည္။ က်ေနာ္သိေနၾက နံမယ္ေတြ။ သုိ႔ေသာ္ မသိ ဟုသာ တခြန္းထဲ ေျဖလုိက္သည္၊၊ က်ေနာ္ထင္သည္၊ မွားရင္လည္း မွားလိမ့္မည္။ ထုိအေဆာင္က သီဟေဆာင္။ ႏုိင္ငံေရးအရ အမႈတဲြတင္စရာ မလုိအပ္ေသာ သူမ်ားကုိ ထားသည့္ေနရာ။ အဂၤလိပ္လို  Clear အေဆာင္ဟု ေခၚသည္၊၊ က်ေနာ္္ ၄၈ နာရီ ခန္႔ ထုိအေဆာင္တြင္ ေနခဲ့ရသည္။

ဇႏၷဝါရီလ ပထမပတ္ … ဒုတိယပတ္ ဟုထင္သည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ တခန္းထဲရွိေသာ အညာသား ကိုဗိုရင္၊ ေဘးအခန္းမွာ ရွိေသာ ရဲေေဘာ္ အပုေလး၊ ေရနံေျမအလုပ္သမားၾကီးတေယာက္ တုိ႔ ပါဝင္သည္။ က်န္ရဲေဘာ္မ်ားအား က်ေနာ္မမွတ္မိ။ အင္းစိန္ေထာင္ ၂ တုိက္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ၾက ေလသည္။

ကံအားေလ်ာ္စြာ ေဘးအခန္းမွ ေတာက္ ေတာက္ ေတာက္ ေမးလာသည္၊  က်ေနာ္ကလည္း အေနအထုိင္မတတ္စြာ

“ေဟ့ … ေဘးအခန္းက ရဲေဘာ္ေရ …။ ဘယ္သူေတြမွန္းေတာ့ မသိဘူးကြာ။ ငါ ေနာက္ဆုံးအမႈတြဲ ခ်ိဳစိမ့္ပါ …”

ေနာက္ေန႔မွ စ၍ ရဲေဘာ္ဘုိၾကည္က တခါစား-အသားတထုတ္ႏွင့္ ေထာင္တြင္းေဆးလိပ္၊ ကြ်ဲရိုင္းတလိပ္ မီးညိွလွ်က္ႏွင့္ ေပးလာသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ခ်ိဳစိမ့္သည္ ေထာင္တြင္း ျပစ္ဒဏ္တိုက္ ေပ်ာ္ေသာသူ ျဖစ္သြားျပီ။ အခန္းကို သံျပားပတ္ထားသည္။ မနက္တန္း မဖြင့္ခင္ ေရခ်ိဴးခ်သည္။ မိမိ ဆက္စပ္ၾကည့္ေတာ့မွ မိမိတုိ႔ အမႈတြဲ ၁၆ ေယာက္ ကို  ၂ တိုက္က ရဲေဘာ္ေတြ တင္ေၾကြးထားရသည္။

ေနာက္ မိမိတုိ႔ အမႈတြဲကုိ ၂ ပုိင္း ပုိင္း၍ အမိန့္ခ်သည္။ ဗကပ က တတြဲ။ ေက်ာင္းသားလုိင္းက တတြဲ။

ေခါင္းစဥ္ေလး ျပန္ေကာက္ရေအာင္။ က်ေနာ့္ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ တျခားလူတေယာက္ လက္နဲ႔ လက္ထိပ္ တြဲခတ္ထားတယ္။ က်ေနာ္က ရုံးထြက္ရမယ္ဆုိရင္ ေပ်ာ္တယ္။ ေဆးလိပ္ ေကာင္းေကာင္း ေသာက္ရတယ္။ ကြမ္းယာ စားလို႔ရတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးက ဒါမွမဟုတ္ အက္စ္ဘီ က ထမင္းေၾကြးေလ့ရွိတယ္။ ဟင္းေကာင္း ေၾကြးေကာင္းနဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ။

ကဲ … က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာ အခုမွ ေရာက္ေတာ့တယ္။ ေတာ္လွန္ကဗ်ာစာအုပ္မွာ ပါခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာ္လွန္ကဗ်ာဆရာတေယာက္ေပါ့ဗ်ာ … တန္းစီးေတြ႔ရင္လည္း သူက လက္အုပ္ခ်ီတယ္။ ေထာင္က သုံးတန္း မေအာင္တဲ့ ဝန္ထမ္းေလးေတြကို ေတြ႔ရင္လည္း လက္အုပ္ခ်ီတယ္။ တရားရုံး ေရာက္လုိ႔ ေခါင္းစြပ္ခြ်တ္လုိ္က္ျပီလားဆုိရင္ ျဖဴျဖဴ မည္းမည္း အက္စ္ဘီေရာ၊ ကကလွမ္းေရာ၊ တရားသူၾကီး ဉာဏ္ထြန္းကိုေရာ … အဆုံးစြန္ ေရွ႔ဖတ္စာေရးနဲ႔ လက္ႏွိပ္စက္ဆရာမေတာင္ မခ်န္ဘူး။ လက္အုပ္ခ်ီလုိက္တာမ်ားဗ်ာ …။  သူ႔လုိ ဒူးမပြန္းေပမဲ့ က်ေနာ့္ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြ ပြန္းတယ္။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလုံးသားကုိပါ ပြန္းတယ္၊၊

အဲဒီလုိ လူေတြ ကဗ်ာဝုိင္း စာဝုိ္င္းေတြမွာ ျပန္ေတြ႔ ေနရျပန္ျပီ။ ဒီတခါေတာ့ လက္ေခ်ာင္း သုံးေခ်ာင္းပဲ အပြန္းခံမယ္။

လက္တဖက္တည္းနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီခဲ့ရတဲ့ ခ်ိဳစိမ့္ …။

ရင္းျမစ္။ ။မိုးမခ