ဥပေဒေထာက္ကူ ဥကၠ႒ အျဖစ္ ဦးတင္ဦး ျပန္လည္တာဝန္ယူ

 နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ)။      ။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးသည္ ပါတီ ဗဟိုဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔ ဥကၠ႒ တာဝန္ကို ယမန္ေန႔မွ စတင္၍ ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ၿပီျဖစ္သည္။

“က်ေနာ္က အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနေပမယ့္ မီဒီယာေတြ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပါတီဝင္ေတြကို အာဏာပိုင္ေတြက တရားစဲြ၊ ျပစ္ဒဏ္ခ်ေနတာတခ်ဳိ႕ေတြမွာ ဥပေဒနဲ႔ အညီမဟုတ္တာေတြ ၾကားေနရတယ္။ အခု ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔ ဥကၠ႒အျဖစ္ ျပန္လည္တာဝန္ယူရၿပီဆိုေတာ့ အဲလိုအေျခအေနေတြ နည္းပါးသြားေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ” ဟု ပါတီ ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

အဖဲြ႔ႏွင့္ ကင္းကြာေနသည့္ ၆ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း က်န္အဖဲြ႔ဝင္မ်ားက တာဝန္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ ဝမ္းသာေက်နပ္မိသည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

ပါတီ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ေရွ႕ေန ဦးဥာဏ္ဝင္းက “ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔မွာ ဥကၠ႒ ျပန္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အရမ္းအားတက္ပါတယ္။ သူ႔မွာက အရင္ကတည္းက အေတြ႔အၾကံဳေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးႏိုင္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။

အဖဲဲြ႔အေနျဖင့္ လက္ရွိလိုက္လံေဆာင္ရြက္ေပးေနဆဲ အမႈေပါင္း ၁၅ဝ ခန္႔ရွိၿပီး ေရွ႕ဆက္၍ ျပည္နယ္/တုိင္းမ်ားက ေတာင္းခံလာသည့္ ဥပေဒေရးရာ အကူအညီမ်ား ပိုမိုေပးအပ္သြားမည္ဟု ဦးတင္ဦးက ဆိုသည္။

ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔သည္ ပါတီ ဗဟိုအလုပ္မႈေဆာင္ ေကာ္မတီသို႔ ဥပေဒေရးရာ အၾကံေပးျခင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးမႈျဖင့္ တရားစဲြဆိုခံရသူ ပါတီဝင္မ်ားႏွင့္ ပါတီဝင္မဟုတ္သူမ်ားကို အခမဲ့ ေရွ႕ေနလုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းတို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ အန္အယ္ဒီပါတီ လက္ေအာက္ခံ အဖဲြ႔ခဲြတခု ျဖစ္သည္။

ဥပေဒျပဳ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔ကုိ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္က ပါတီ ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦး၏ အဆိုျပဳခ်က္အရ ဖဲြ႔စည္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

စတင္ဖဲြ႔စည္းကတည္းက ဦးတင္ဦးသည္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊက ယာယီ ဥကၠ႒ အျဖစ္ ဆက္လက္တာဝန္ယူခဲ့သည္။

က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ယာယီဥကၠ႒က တာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အၾကံေပးမႈျဖင့္ ပါတီဝင္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ၁ဝ စုႏွစ္တခုေက်ာ္ၾကာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ ဥပေဒေရးရာ ကိစၥမ်ားတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ေရွ႕ေနၾကီး ဦးၾကည္ဝင္းကို ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ ဒုဥကၠ႒ အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။

ဥပေဒေရးရာ အေထာက္အကူျပဳ အဖဲြ႔တြင္ ဦးတင္ဦး၊ ဦးၾကည္ဝင္း၊ ဦးဥာဏ္ဝင္း၊ ဦးသိန္းညြန္႔၊ ဦးေအာင္သိန္း၊ ဦးဝင္းျမင့္၊ ဦးထြန္းထြန္းဟိန္၊ ဦးျမင့္ေသာင္းႏွင့္ ေဒၚခင္ေဌးၾကြယ္ အပါအဝင္ အဖဲြ႔ဝင္ ၁ဝ ဦး ပါဝင္ဖဲြ႔စည္းထားသည္။

ဆလိုင္းဟံသာစန္း | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၈ နာရီ ၅၀ မိနစ္

႐ုရွားႏွင့္ တရုတ္က ျမန္မာကို ေလယာဥ္မ်ားေရာင္း

႐ုရွားႏွင့္ တရုတ္ ႏုိင္ငံတို႔က ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အတြင္း အရပ္ဘက္သံုး ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္ႏွင့္ ကုန္တင္ ေလယာဥ္မ်ား ျမန္မာ ႏုိင္ငံသို႔ ေရာင္းခ်မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္း ဌာနမ်ားက ေဖာ္ျပသည္။

႐ုရွားလုပ္ Antonov-148 ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္ႏွင့္ တ႐ုတ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းက MA 60 ကုန္တင္ ေလယာဥ္

႐ုရွားမွ ယူႏိုက္တက္ ေလယာဥ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္း (United Aircraft Corporation – UCA) က Antonov-148 (An-148) ႏွစ္စီးႏွင့္ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသား ေလေၾကာင္းနည္းပညာ သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ ေကာ္ပိုေရးရွင္း (China National Aero-Technology Import and Export Corporation – CATIC) က MA 60 ကုန္တင္ ေလယာဥ္ သံုးစီးတို႔ကို ယခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာသို႔ ေရာင္းခ်မည္ဟု ႐ုရွားမွ အီတာတာစ္ သတင္းဌာႏွင့္ Flightglobal ဝက္ဘ္ဆိုဒ္တို႔က အသီးသီးေဖာ္ျပသည္။

An-148 သည္ ခရီးတိုေျပးအမ်ိဳးအစားျဖစ္ျပီး ခရီးသည္ ၉၀ ဆံ့သည္။ အမ်ားဆံုး ပ်ံသန္းႏိုင္သည့္ႏႈန္းမွာ ကီလိုမီတာ ၅,၀၀၀ ျဖစ္ျပီး အျမန္ႏႈန္းမွာ တနာရီလွ်င္ ၈၂၀ မွ ၈၇၀ ကီလိုမီတာ ျဖစ္သည္။ An-148 တစီး၏ ခန္႔မွန္းတန္ဖိုးမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း၂၀ ခန္႔ ျဖစ္သည္။ ထို ႐ုရွားေကာ္ပိုေရးရွင္းမွပင္ အီရန္ႏွင့္ က်ဴးဘားတို႔က An-148 မ်ား မွာယူဖူးသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ႐ုရွားက ျမန္မာသို႔ ယူ႐ုိသန္း ၄၀၀ (အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၅၇၀) နီးပါး တန္ဖိုးရွိမည့္ MiG-29 ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ အစီး ၂၀ ေရာင္းခ်မည့္ စာခ်ဳပ္တရပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။

ယခုႏွစ္ စက္တင္ဘာတြင္ ျမန္မာသည္ တ႐ုတ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းမွ ေလယာဥ္မ်ား ရရွိမည္ျဖစ္ျပီး တ႐ုတ္အစိုးရ၏ ေခ်းေငြ အစီအစဥ္ အကူအညီျဖင့္ ဝယ္ယူမည္ျဖစ္သည္ဟု Xi'an Aircraft Industrial Corporation ကို ကိုးကား၍ Flightglobal ဝက္ဘ္ဆိုဒ္က ေဖာ္ျပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အိုေဟာင္းေနျပီျဖစ္ေသာ ေဖာ္ကာ F27 မ်ားကို သံုးေနရဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း   ေဖာ္ျပထားသည္။

Friday, 05 March 2010 18:19 ဧရာဝတီ

စစ္အုပ္စုမ်ားရဲ႕ ဥစၥာဓနစုေဆာင္းပြဲ

အခုတေလာ ျမန္မာျပည္မွာ လူအမ်ားစိတ္၀င္စားျခင္းခံေနရတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ
ျပည္တြင္း-ျပည္ပ ဘယ္သူ႔ကိုမွ၊ ဘယ္ကိုမွ တရား၀င္ေၾကညာအသိေပးျခင္းမရွိဘဲ ႏိုင္ငံပိုင္ဓနမ်ားကို ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္ေျပာင္းလဲပစ္ေနတဲ့ ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ တေန႔ၿပီးတေန႔ ဘယ္လုပ္ငန္းကိုျဖင့္ ဘယ္သူေဌးလက္အပ္လိုက္ၿပီ၊ အဲဒီသူေဌးက ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔နီးစပ္တယ္၊ ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလုပ္ေနတာ စတဲ့သတင္းမ်ဳိးေတြကိုလည္း ဒင္းတို႔ပါးစပ္က
ၾကားရတာမဟုတ္ဘဲ ဟိုကတစ၊ ဒီကတစနဲ႔ ဆက္တိုက္ၾကားေနၾကရပါတယ္။

ဘာဥပေဒနဲ႔၊ ဘာေကာ္မရွင္ရဲ႕ဦးစီးမႈနဲ႔လုပ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူကမွမေျပာသလို၊ ဘယ္သူကမွလည္းမသိရပါဘူး။ သူခိုးဓားျပေတြ တိုက္ရာပါပစၥည္းခြဲယူၾကသလို တကယ့္ကို လက္သိပ္ထိုးလုပ္ေနၾကတာဟာ ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ မဆလလက္ထက္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တုန္းက ျပည္သူပိုင္သိမ္းတယ္ဆိုတာရဲ႕ေနာက္မွာ အႀကီးမားဆံုးပိုင္ဆိုင္မွႈ လက္ေျပာင္းလက္လဲႊလုပ္မႈႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ သမိုင္းရဲ႕ ဟာသကြက္လိုဟာတခုကို ေထာက္ျပလိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မဆလစစ္အစိုးရဟာ ဆိုရွယ္လစ္စကားလံုးေတြ ေလႀကီးဟစ္က်ယ္ေျပာၿပီး “ျပည္သူပိုင္သိမ္းတယ္” ဆိုတဲ့ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္ေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြကုိ စစ္အုပ္စုပိုင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔အေျပာက ဒါဟာ၀ိသမေလာဘသမားေတြရဲ႕ လက္ကေန ဆိုရွယ္လစ္အရင္းအႏွီးစုေဆာင္းတာျဖစ္ပါသတဲ့ဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံစာရင္း၀င္သြားၿပီး သူတို႔တစုသာ ခ်မ္းသာသြား ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေနရာကိုဆက္ခံတဲ့ နအဖစစ္အုပ္စုကေတာ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး တည္ေဆာက္တယ္ဆိုၿပီး အရင္းအႏွီးခြဲေ၀တာေတြ လုပ္ျပန္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဟာ မြဲသထက္မြဲ သူတို႔နဲ႔အေပါင္းပါေတြသာ ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာလာတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။ တိုင္းျပည္မြဲေရးနဲ႔ ကိုယ္ခ်မ္းသာေရးဆီကို ခ်ီတက္ရာ လမ္းေၾကာင္းမ်ား သိခ်င္ရင္ ျမန္မာျပည္က စစ္အာဏာရွင္မ်ားဆီသာ သြားေမးေပေတာ့လို႔ ေျပာရမလိုပါ။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲကေန သမိုင္းရဲ႕ သင္ခန္းစာတခုဆြဲထုတ္ပါဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔အိတ္ထဲကို ထည့္ဖို႔ဆိုရင္ ဘာေႂကြးေၾကာ္သံကိုမဆို ေႂကြးေၾကာ္မယ္၊ တဖက္လွည့္နဲ႔ျပန္ေျပာရရင္ သူတို႔တေတြဘယ္လိုပဲ ေႂကြးေၾကာ္-ေႂကြးေၾကာ္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဓနဥစၥာေတြကို သူတို႔အိတ္ထဲထည့္တာပဲလို႔ ေျပာရပါမယ္။ သူတို႔ထဲက စိတ္မလံုတဲ့လူ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သူတို႔လို တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္ေနသူေတြအဖို႔ အက်ဳိးေက်းဇူး တစံုတရာ ခံစားသင့္ပါတယ္လို႔ ဆင္ေျခေပးၾကပါတယ္။ သူတို႔စားတာ စားသင့္ပါတယ္၊ ခိုးတာ ခိုးသင့္ပါတယ္လို႔ တိုက္႐ိုက္မေျပာ႐ံု တမယ္ပါပဲ။

မဆလလက္ထက္ စစ္အုပ္စုနည္း စစ္အုပ္စုဟန္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကာလတုန္းကေတာ့ တ႐ုတ္ကုလားနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ လုပ္ငန္းရွင္အားလံုးဟာ ၀ိသမေလာဘသမား အရင္းရွင္ေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမွန္သမွ်၊ ဆိုင္မွန္သမွ်ကို သိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဆင့္ဥစၥာေခြးမခ်ီႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးေပၚခဲ့ပါတယ္။

အခု နအဖနည္းနအဖဟန္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမွာက်ေတာ့ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ မဆလဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေတြ႔အႀကံဳနည္းလို႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာေတြကို သင္ခန္းစာထုတ္ယူထားလိုက္ၾကပါတယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ကို ျပည္သူပိုင္
သိမ္းလိုက္လို႔ အလုပ္႐ႈပ္ရတာမ်ဳိး သူတို႔က အျဖစ္မခံေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔က ဆိုရွယ္လစ္စကားေတြေျပာ၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး မီး႐ႉးမီးပန္းေတြေဖာက္လႊတ္ေနလို႔ ျပည္ပအရင္းအႏွီးနဲ႔ေ၀းခဲ့တာမ်ဳိးကိုလည္း သူတို႔က ေရွာင္ရွား
ပါတယ္။ ေကာင္းတ့ဲ အလားအလာရွိတဲ့လုပ္ငန္းကိုမွ ကိုယ့္အိတ္ထဲထည့္ပါတယ္။ မေကာင္းရင္ ျပည္သူပိုင္အျဖစ္ ခ်န္ထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္အတြက္သာအက်ိဳးရွိမယ္၊ စားကြက္ရွိမယ္ဆိုရင္ န၀တ၊ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ အေရွ႕ကျဖစ္ျဖစ္၊ အေနာက္ကျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ကမဆို အရင္းအႏွီးမွန္သမွ်ကို လက္ခံပါတယ္။ အဓိကက်တာက သူတို႔ထိပ္သီးေတြအတြက္ ခံစားခြင့္ပါဖို႔ပါပဲ။

ေထာက္ျပသင့္တဲ့ စစ္အုပ္စုေတြရဲ႕ အဓိက၀င္ေငြလမ္းေၾကာင္း ေနာက္တခုကေတာ့ နယ္စပ္ေတြကလာတဲ့၀င္ေငြ လမ္းေၾကာင္းပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ နယ္စပ္ေဒသကို စစ္တပ္ကခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့တာဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ အစဥ္အလာတခုလိုျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရွိေနေတာ့ သူတို႔မွာ အေၾကာင္းျပလို႔ ပိုေကာင္းသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ တ႐ုတ္ျဖဴ ကူမင္တန္က်ဴးေက်ာ္မႈလိုဟာမ်ဳိးကလည္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ေတာ့ နယ္စပ္ေဒသနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြဟာ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ စားကြက္ခ်ည့္
ျဖစ္ခဲ့တယ္မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီစားကြက္ေတြအတြက္ပဲ သူတို႔ခ်င္း စားခြက္လုၾက၊ ဂိုဏ္းအုပ္စုဖြဲ႔ၾကတာေတြလည္း ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၀ စုႏွစ္မ်ားရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းတုန္းက ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္မႉးကိုင္ႏိုကို သတ္ပစ္ခဲ့တာ၊ ၁၉၇၀ စုႏွစ္မ်ားတုန္းက အိႏၵိယ-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ တာ၀န္က်တဲ့ သူရၫြန္႔တင္ကို ႐ံုးတင္တရားစြဲတာ စတာေတြဟာ အဲဒီလိုဂိုဏ္းအုပ္စုနဲ႔ စားခြက္ျပႆနာေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီတုန္းက တိုင္းမႉးေတြနဲ႔ စစ္ေဒသထိပ္သီးေတြဟာ
နယ္ခံအာဏာရွိသူေတြနဲ႔ လံုးမိၾကတာလည္းရွိ၊ အညႇိဳးအေတးေတြ ေပၚေပါက္တာလည္းရွိ ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တဖက္မွာက်ေတာ့ သူတို႔တပ္ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြက လူမ်ဳိးေရးအရ နာၾကည္းတာေတြျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ လက္ထက္ကစလို႔ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြနဲ႔ နယ္စပ္က ဘိန္းရာဇာေတြ ေရစက္ဆံုခဲ့ၾကတာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ဗကပေပၚလာေတာ့ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြအဖို႔ စားက်က္ေတြေပ်ာက္ကုန္ၾကပါတယ္။သူတို႔ရဲ႕ ေရာင္းရင္းအေပါင္းအသင္း နယ္ခံထိပ္သီးေတြ၊ ဘိန္းရာဇာေတြလည္း “လက္မဲ့ေတြ” ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ဒိေနာက္၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ဗကပထဲက ခြဲထြက္မႈေတြေပၚေတာ့မွ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕စီးပြားေရး “ေအာင္ေျမ” ကို ျပန္နင္း
ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မဆလထိပ္သီးေတြဆံုး႐ံႈးခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို န၀တ၊ နအဖထိပ္သီးေတြရခဲ့ပါတယ္။ ရတာမွ အတိုးနဲ႔ရတာလို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို အားလံုးသိၿပီးမို႔ အထူးေရးဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ နယ္စပ္ေဒသက အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္လုပ္ေရးကိစၥမွာ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ စပ္ပူစပ္ေလာင္ျဖစ္ေနၾကတာမွာ ဒီစားက်က္ႀကီးျပန္ေပ်ာက္သြားမွာစိုးေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းလည္းပါပါတယ္။ သူတို႔အဖို႔က တကယ့္ကို အဆီနဲ႔၀င္း၀င္းပါ။

ကိုယ့္အတြက္ အရင္းအႏွီးစုေဆာင္းရာမွာ နအဖနဲ႔မဆလ မတူတဲ့ ေနာက္အခ်က္တခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ဟာအထက္မွာေျပာခဲ့သလို ျပည္တြင္းကလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြကို ရန္လုပ္ ဒုကၡေပးခဲ့ေပမယ့္ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ကေတာ့ အဲဒီလိုလူေတြအထဲက သူတို႔အသံုးခ်မယ့္လူေတြကို ရွာေဖြေမြးျမဴပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ထဲမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကဘိန္းဘုရင္ေတြရဲ႕ ေငြကိုခ၀ါခ်ေပး။ တခါ ဘိန္းဘုရင္ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေငြေတြကို ျပန္ခ၀ါခ်ေပးဆိုတာမ်ဳိးေတြလည္း
ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကုိယ္စား နာမည္ခံစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေထာင္ေပးမယ့္ လူေတြကိုလည္းစိစစ္ေမြးျမဴတာလုပ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ႕လက္ေ၀ခံလူတန္းစားတရပ္ ထပ္ေမြးယူတာပါ။ ေမြးတာမွ လိုအပ္ရင္ သမီးေပး၊တူမေပးလို႔ေတာင္ ေမြးယူၾကပါတယ္။

အခု ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ထိပ္သီးေတြ အလုအယက္ျဖစ္ေနၾကတာဟာ ဆိုရွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္အုပ္စုက စခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္ေတြရဲ႕ ေတြးေခၚလုပ္ကိုင္နည္းရဲ႕ အဆက္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းမႈကေန ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ရဲ႕ဘီအီးဒီစီပိုင္ၾကယ္ငါးပြင့္လိုင္းကို အခု နအဖရဲ႕ ဦးပိုင္က ယူေတာ့မယ္လို႔ သတင္းထြက္လာတာ ၾကားရေတာ့ “ဟိုအရင္ ပဒုမုတၱရာဘုရားလက္ထက္က ---------------- ဟာ
ငါဘုရားလက္ထက္မွာ ေဒ၀ဒတ္ျဖစ္လာတယ္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေပါင္းစကားမ်ဳိးကို ျပန္ၾကားလိုက္ရသလိုပါပဲ။

ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
၅/ မတ္ ၂၀၁၀

သရုပ္ေဆာင္ႏွင့္ ဒါရုိက္တာ

 ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရးသည္ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပုံၾကီးအျပီးေနာက္ပုုိင္း ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခုံေပၚတြင္ လက္ရွိအေျခအေန၌ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊသည္ ဒါရုိက္တာ အျဖစ္ ဦးေဆာင္ကာ ေမာင္းႏွင္ေနသလုိ သူသည္ပင္လွ်င္ သရုပ္ေဆာင္ ေနရာမွ ကျပေနသည္ကုိ ျမင္ ၾကရသည္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေရွ ႔ပုိင္းကမူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ခင္ညြန္ ႔ တုိ႔ ၂ ဦးတြင္ မည္သူက ဒါရုိက္တာ၊မည္သူက ေရွ ႔ ထြက္ သရုပ္ေဆာင္မင္းသားဟု ခြဲျခားမရျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ထုိအေျခအေနမွ ရုတ္တရက္ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ လမ္းစဥ္ျဖင့္ ဗုိလ္သန္းေရႊ က လက္သီးပုန္း ထုိးလုိက္ရာ ဗုိလ္ခင္ညြန္႔  ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခုံမွ ဂၽြမ္းျပန္က်ကာ သရုပ္ေဆာင္ ဒါရုိက္တာ အျဖစ္ ဗုိလ္သန္းေရႊ ပီျပင္စြာ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။

 ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊႏွင့္  ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ခင္ညြန္ ့

တဖက္အတုိက္အခံမ်ားဘက္တြင္မူ ျပည္တြင္း အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္မွာ  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္သည္ဟု တညီတညြတ္ တည္း၊ အဓိကသရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကသည္။

 ဒါရုိက္တာအျဖစ္ အတုိက္အခံေလာကတြင္မည္သူနည္း။

တခ်ိန္က ဦးေအာင္ၾကီးက ေဒၚစုေဘးတြင္ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔ ၀န္းရံေန သည္ဟု ေၾကြးေက်ာ္ကာ ပါတီခြဲထြက္သြားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္သူတုိ႔က ေဒၚစုသည္“ဒါရုိက္တာေလာ”၊ သူမေဘး တြင္ ၀န္ရံေနေသာ `“စစ္ဗုိလ္ေဟာင္းမ်ား။တတ္သိပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ဦးေအာင္ၾကီးစြပ္စြဲေသာ အုပ္စုမွသူမ်ား” တုိ႔သည္ အဖြဲ႔တြင္ ဒါရုိက္တာေလာ ဟုေတြးထင္ ခဲ့ၾကသည္။

နအဖ စစ္အစုိးရကဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရးဆြဲခဲ့ေသာ ၁၉၄၇ ဥပေဒကုိရည္ညႊန္း၍၄င္း။၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲစည္းမ်ဥ္း တြင္၄င္း၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတုိ႔တြင္ ေရးသားမွာ ျပည္ပႏုိင္ငံတခုခုတြင္ ခင္ပြန္း၊ ဇနီး၊သားသမီး တဦးဦး ျပည္ပႏိုင္ငံသား ခံယူ ထားလွ်င္ ေရြးေကာက္ ပြဲတြင္ ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံပုိင္ခြင့္မရွိဟု ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကုိ ပင္မသရုပ္ေဆာင္ ေနရာ မွ ကန္ ့သတ္ ဖယ္ထုတ္ထားသည္ကုိေတြ ႔ရသည္။

တရားမ၀င္သတင္းမ်ားအရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အင္အယ္လ္ဒီ ပါတီ ဦးေဆာင္အဖြဲ႔မွ ထုတ္ပယ္ရန္ ဖိအား ေပးမွဳမ်ားရွိခဲ့ သည္ဆုိေသာ္လည္း ပါတီတြင္းစည္းလုံးမွဳေၾကာင့္ သူမသည္ပင္လွ်င္ ပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေနရာတြင္ အက်ဥ္းက်ခံ ေနရေစကာမူ ဆက္လက္တည္ျမဲေနသည္ကုိေတြ ႔ရသည္။

သုိ႔ေသာ္ နအဖ စစ္အစုိးရက ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းဖန္တီးကာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားျပီး ပင္မ သရုပ္ ေဆာင္ ေနရာမွ ထပ္မံဖယ္ထုတ္ျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ႏိုုင္ငံတကာ ဖိအားေပးမွဳေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ေရး၀န္ၾကီး ဦးေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ေတြ ့ဆုံမွဳကုိ တီဗီြဖန္သားျပင္တြင္ ၾကိဳက်ားၾကိဳက်ား ျမင္ၾကရသည္။

 

ယခုအခါ ျမန္မာ ႏုိင္ငံမွာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီး က်င္းပေပးမည္ဟု နအဖ စစ္အစုိးရက ဆုိလုိက္ေသာအခါ ဦး၀င္းတင္ က ေရႊဂုံတုိင္ ေၾကျငာစာတမ္းကုိ ဆုပ္ကုိင္၍ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ရန္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိသည္။ ဦး၀င္းတင္အဆုိကုိ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ၀ုိင္း၀န္း ေထာက္ခံသံေတြ ေလလွိဳင္းမွာ ဆူညံစြာ ၾကားလာရသျဖင့္ ဦး၀င္းတင္သည္ အင္အယ္လ္ဒီပါတီ ၏ ဒါရုိက္တာ ၾကီး ေပေလာ။

 

ဦး၀င္းတင္

သုိ႔ေသာ္လည္း အေ၀းေရာက္စင္ျပိဳင္အစုိးရ ၀န္ၾကီး ေဒါက္တာ စိန္၀င္းကမူ“ ျပည္တြင္း အင္လ္ဒီမူအရ သြားေနပါ တယ္။” ဟု ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေနာ္ေ၀ႏုိင္ငံ ေအာ္စလုိျမိဳ႔တြင္ ဒီဗီြဘီရုပ္ျမင္သံၾကားစတင္ထုတ္လႊင့္ျခင္း အခန္းအနားတြင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာ ဆုိခဲ့ သည္။

၂၇။၂။၂၀၁၀ ေန႔က ထုိင္းႏုိင္ငံခ်င္းမုိင္ျမိဳ႔တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ သတင္းသမဂၢညီလာခံတြင္မူ အင္စီယူဘီမွ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေမာင္ ေမာင္ က မိမိတုိ႔အေနႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ရန္ မသင့္ဟုဆုံးျဖတ္ေသာ္လည္း။အင္စီဂ်ီယူဘီႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ အခ်ိဳက ျပည္တြင္း အင္လ္ဒီနွင့္ ေဒၚစု ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း သြားမည္ဟုသိရေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆုိသည္။

အင္အယ္လ္ဒီပါတီ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္သင့္-မ၀င္သင့္ အေရးသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အဆုံးအျဖတ္အေပၚတြင္  မူတည္ သည္ ဟု အင္အယ္လ္ဒီေျပာခြင့္ရ ဦးခင္ေမာင္ေဆြက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိျပန္သည္။

မၾကာမီက လြတ္လာေသာ ဦးတင္ဦးကမူ `“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အရိပ္ကုိ ခုိ၍ အင္အယ္လ္ဒီ တာ၀န္မ်ားကုိ ထမ္းေဆာင္ ေနသည္ဟု ေျပာဆုိသည္။

 ဦးတင္ဦး

ေခတ္ျပိဳုင္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ကေလာင္ရွင္`“ေရႊအုိးစည္က ေဒၚစုက ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မည္ မ၀င္မည္ မေျပာဘဲႏွင့္ “ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္ စင္တင္ေပးမွဳျဖင့္ ဦးသုေ၀ႏွင့္ ေဒါက္တာခင္ေဇာ္၀င္း တုိ႔က ဟ-ခ်င္သူက ဟသလုိ၊ ဖြခ်င္သည့္ ဗီြအုိေအမွ ဦးေက်ာ္ဇံသာႏွင့္ ဦးသန္းလြင္ထြန္းတုိ႔က ဖြေပးေနသည္ဟု ထုတ္ေဖာ္ေရးသားသည္။

 

ဤသည္တုိ႔ကုိ ေထာက္ရွဳ၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အတုိက္အခံတုိ႔၏ ဒါရုိက္တာဟု ယူဆရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ဦးတင္း၀င္၏ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္သင့္ အဆုံးအျဖတ္ႏွင့္ ေဒၚစု အဆုံးအျဖတ္သည္ တထပ္တည္း က်မည္ေလာ။ ကြဲလြဲခဲ့လွ်င္ ျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ျပည္တြင္း- ျပည္ပ အတုိက္အခံတုိ႔က မည္သူ႔ အဆုံးအျဖတ္ကုိ ေထာက္ခံၾကမည္နည္း။

ျပည္ပ အေ၀းရာက္ စင္ျပိဳင္အစုိးရ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ စိန္၀င္း

 

ဒါရုိက္တာ၊ သရုပ္ေဆာင္ႏွင့္ ဇာတ္ညႊန္းေကာင္းလွ်င္ ရလာဒ္ေကာင္းမည္ဟု ထြက္ရႏုိင္စရာအေၾကာင္းရွိသည္။

ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ျပည္ပအတုိက္အခံမ်ား၊ အင္လ္ဒီပါတီကုိယ္တုိင္ကပါ ေဒၚစုကုိလႊတ္ေပး၍ သရုပ္ေဆာင္ ဒါရုိက္တာ အျဖစ္ျမင္လုိ သည္။အဆက္အျပတ္ေတာင္းဆုိေနၾကသည္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္ေလာ။

ဦးသုေ၀ႏွင့္ (မဇၥ်ိမ)သတင္းဌာနတုိ႔  ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမွဳႏွင့္ပတ္သက္၍ ၂၆။၂။၂၀၁၀ ေန႔က ေမးျမန္းရာတြင္ ျပန္လည္ေျဖၾကား ခ်က္မွာ ---

ဦးသုေ၀

“ဘာက အထစ္အေငါ့ ျဖစ္ေနသလဲလို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ လူပုဂၢိဳလ္ အထစ္အေငါ့ပဲလို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ေတာ့ ေတာင္းဆိုတဲ့ေနရာမွာ သူတို႔က ေျပာဆိုေနတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မလိုခ်င္ဘူး ေပါ့ေနာ္။

 ဒါေပမဲ့ NLD နဲ႔ ေတြ႔ဆံုမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သူတို႔ ခ်ဥ္းကပ္တယ္၊ ဒီအစိုးရက။ ဒါေပမဲ့ NLD အဖြဲ႔ကလည္းပဲ၊ သူတို႔က ဘာျပန္ေျဖလဲ ဆိုေတာ့ NLD အဖြဲ႔ကို ေခါင္းေဆာင္မွာက ေဒၚစု၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဒၚစုနဲ႔ပဲ ေဆြးေႏြးပါ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေဆြးေႏြးတဲ့ အဖြဲ႔မွာ ေဒၚစုကို ေခါင္းေဆာင္ေပးပါ။ သူတို႔က ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ဟိုကေနၿပီးေတာ့ ကမ္းလွမ္းတဲ့အခါမွာ။ ဒီအစိုးရကလည္း ဘာလဲဆို ေတာ့  ေဒၚစုကို မလိုခ်င္တာ။ သူပါေနလို႔ကို မေဆြးေႏြးတာ။” ဟုေျဖၾကားထားသည္။

ထုိေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အကယ္၍ သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ေရာ၊ ဒါရုိက္တာ အျဖစ္ပါ ေနခြင့္မရခဲ့လွ်င္ အင္အယ္လ္ ဒီ တြင္ အစားထုိးရန္ လူမရွိေတာ့ျပီေလာ။ ဘာဆက္လုပ္ၾကမည္နည္း။

ျမန္မာျပည္အားအျမန္ကယ္တင္ရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကဲ့သုိ ဒါရုိက္တာျဖစ္ေစ၊သရုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေစ ထပ္ေပၚရန္ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ျပီေလာ။

 ျပည္တြင္းတြင္၄င္း၊ ျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးေလာကတြင္၄င္း အရည္အခ်င္းရွိၾကပါလွ်က္ ေဒၚစု ေနရာတြင္ ေပၚခြင့္ ေပးႏုိင္ဦးမည္ေလာ။ အရည္အခ်င္းရွိၾကသူမ်ားကေရာ ေဒၚစုေနရာတြင္ ၀င္လာမည္ဆုိပါက အင္လ္ဒီက လက္ခံႏိုင္ပါ မည္ ေလာ။တုိင္းျပည္အတြက္ အင္အယ္လ္ဒီ ဘာဆက္လုုပ္မည္နည္း။ေဒၚစု ဗဟုိျပဳ၍ ျပည္တြင္း-ျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးသမားတုိ႔ ၊တုိက္ပြဲပုံေဖာ္ေနျခင္း အျပင္ အျခား နည္းလမ္းမရွိျပီေလာ။

ေဒၚစုႏွင့္  နအဖ-စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ ျပႆနာ အၾကားတြင္ ျမန္မာျပည္သည္ “ဂ်ာေအး သူ႔အေမရုိက္ ဇာတ္လမ္း” ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ထပ္ကၾကဦးမည္ ေလာ။

 

ဖုိးေသာၾကာ(၄။၂။၂၀၁၀)

ဟစ္တိုင္

အေမရိကန္ျပည္မွာ ျမန္မာ (Burmese) တို႔ စာရင္းေပါက္ေစဖို႔ သန္းေခါင္စာရင္းကို ျဖည့္ၾကစို႔

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ၁၀ ႏွစ္ တၾကိမ္ လူဦးေရစာရင္း ေကာက္သည္။ ျမန္မာလိုဆုိရင္ သန္းေခါင္စာရင္းျဖစ္သည္။ သန္းေခါင္စာရင္းက လူဦးေရႏွင့္ ပထ၀ီေဒသအလိုက္ ျပန္႔ႏွံေနပုံကို စာရင္းျပဳျပီး တိုင္းျပည္၏ အစုိးရစီမံကိန္းမ်ား၊ အကူအညီမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားကို စီမံျပင္ဆင္ ဆုံးျဖတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ယခု ၂၀၁၀ သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအားလုံးက ၀ိုင္း၀န္းစာရင္းသြင္းျခင္းကို တညီတညြတ္ လုပ္ၾကလ်င္ ျမန္မာျပည္က ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာျပည္သားမ်ားစာရင္းကို အစုိးရက အေရအတြက္၊ ပထ၀ီေဒသအလိုက္ သိရွိျပီး အျခား တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ဂ်ပန္၊ ဟာ၀ိုင္အီ၊ ကိုရီးယား၊ ဂြာမာနိယန္၊ ဖိလိပိုင္၊ ဗီယက္နမ္၊ စသည့္ အာရွသားမ်ားကဲ့သုိ႔ ခံစားခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ အရည္အတြက္သတ္မွတ္ေပးျခင္း ခံစားရေနသလုိမ်ဴိး ျမန္မာ (Burmese) တို႔အတြက္ပါ စာရင္းေပါက္မည္ ျဖစ္သည္။ အရည္အတြက္ မေျပာပေလာက္လ်င္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ ႏွစ္ ကကဲ့သို႔ ျမန္မာတို႔အတြက္ လူမ်ဳိးေနရာတြင္ - Other Asian (အျခားအာရွသား) အျဖစ္ကေန တက္လာေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
ယခုမတ္လ ၁၀ ရက္မွ ၁၅ ရက္အတြင္းတြင္ စာတိုက္မွတဆင့္ သန္းေခါင္စာရင္းျဖည့္ရန္ ေဖာင္ ကို အေမရိကန္အစုိးရက အိမ္လိပ္စာမ်ားအားလုံးထံ ေပးပို႔မည္ ျဖစ္သည္။ စာရင္းျပဳစုျခင္း သက္သက္ျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ္တို႔၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမ်ား၊ တရား၀င္ ေနထိုင္မႈမ်ားကို စပ္စုေမးျမန္းျခင္းလည္း လုပ္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ေမးခြန္း ၁၀ ခု သာ ပါမည္ျဖစ္ျပီး သည္ေနရာက http://2010.census.gov/2010census/pdf/LAG_Burmese.pdf အစိုးရ၏ လမ္းညႊန္ကို ရယူျပီး ဖတ္ရႈျပင္ဆင္ထားႏိုင္သည္။ သည္ေနရာမွာ အေမရိကန္အစုိးရ၏ ျမန္မာဘာသာႏွင့္ ရွင္းလင္းခ်က္ကို ၾကည့္ႏိုင္သည္။ http://2010.census.gov/2010census/language/burmese.php
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးျဖင့္ ေရာက္ရွိေနထိုင္ၾကသူ ျမန္မာျပည္သား အားလုံးတို႔အေနႏွင့္ တစုတစည္းတည္းေသာ လူမ်ဳိးတခုအျဖစ္ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္အျဖစ္ သန္းေခါင္စာရင္းမွာ ေအာင္ျမင္စြာ စာရင္းေပါက္ေစဖို႔ ေမးခြန္း နံပါတ္ (၉) တြင္ Burmese လို႔ ျဖည့္စြက္ၾကပါစုိ႔ ဟု တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။
ဗိုလိုဆိုရင္ေတာ့ - Proud to be a BURMESE and be counted in the US census 2010 ေပါ့ခင္ဗ်ား။    

မိုးမခ ေမတၱာစာ
မတ္ ၅၊ ၂၀၁၀

ျမန္မာဆန္ျပန္ပုိ႔သည့္ ဂါနာအာဏာပုိင္တုိ႔ တရားစြဲခံရ

ျမန္မာဆန္မ်ား အရည္အေသြး မျပည့္မီေၾကာင္း မမွန္မကန္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့သည့္ ဂါနာႏုိင္ငံ အစား အေသာက္ႏွင့္ ေဆး၀ါး ကြပ္ကဲေရး အဖဲြ႔ (FDB) ကုိ ဆန္တင္ပုိ႔ခ့ဲေသာ သေဘၤာကုမၸဏီက တရားစြဲထားေၾကာင္း ရန္ကုန္မွ စာနယ္ဇင္းသမား တဦးက ေျပာသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ဆန္ လက္လီ လက္ကား ေရာင္းခ်သည့္ ဆုိင္တဆုိင္ (ဓာတ္ပုံ - ကိုခိုင္/ဧရာ၀တီ)

ဆန္တင္ပုိ႔သည့္ စကာၤပူႏုိင္ငံ အေျခစုိက္ Universal Navigation Pte Ltd (UNPL) ကုမၸဏီက FDB ကုိ ဂါနာႏုိင္ငံ တရားရုံး တခုတြင္ တရားစြဲဆုိထားေၾကာင္း UNPL ကုမၸဏီ၏ ရန္ကုန္ရုံးခဲြက ရွင္းလင္း  ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

“အဲ့ဒီ စြပ္စြဲခ်က္ဟာ ကုမၸဏီကုိ အသေရဖ်က္တာ ဆုိၿပီး တရားစြဲတာ၊ အေျခအေန ေကာင္းတယ္လုိ႔ ကုမၸဏီက ရွင္းျပတယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။

ဂါနာႏုိင္ငံကုိ အက်ိဳးအေၾက ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါ၀င္သည့္ ဧည့္မထဆန္ တန္ခ်ိန္ ၁၆၅၀၀ ကုိ ေရာင္းခ်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ဂါနာတြင္ အဓိကရုဏ္း ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ အိမ္နီးခ်င္း ဆီရာလီယြန္ႏုိင္ငံတြင္ ဆန္ တန္ခ်ိန္ ၅၀၀၀ ေရာင္းခ်ခဲ့ေၾကာင္း၊ က်န္ဆန္မ်ားကုိ ဂါနာ ဆိပ္ကမ္းတခုတြင္ ခ်ရန္ စီစဥ္ေနစဥ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက တားျမစ္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု UNPL တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ရွင္းလင္းေၾကာင္း အဆုိပါ စာနယ္ဇင္းသမားက ေျပာသည္။

တရားစြဲဆုိထားမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၎ကုမၸဏီသုိ႔ ဧရာ၀တီက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းေသာ္လည္း တာ၀န္ရွိသူက ေျဖၾကားရန္ ျငင္းဆုိခဲ့သည္။

ဇန္န၀ါရီလ ၇ ရက္ေန႔ထုတ္ ဂါနာသတင္းစာမ်ားတြင္မူ MV Stefanis အမည္ရိွ သေဘၤာျဖင့္ ေရာက္လာသည့္ ဆန္မ်ားကို  ဆိပ္ကမ္းတြင္ ခ်ထားရာ စားသုံးရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း FDB က စစ္ေဆးေတြ႔ရွိရသျဖင့္ သေဘာၤေပၚသုိ႔ ျပန္လည္ တင္ေဆာင္ရန္ အမိန္႔ ေပးခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားၾကသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထုတ္ ဂ်ာနယ္တခ်ဳိ႕တြင္ ထုိဆန္မ်ားမွာ တန္ခ်ိန္ တေသာင္းေက်ာ္ ရိွသည္ဟု ေရးသားၾကၿပီး ဂါနာႏုိင္ငံ သတင္းဌာနမ်ားကမူ အိတ္ေရ တေသာင္းေက်ာ္ဟု ေရးသားထားၾကသည္။

ဂါနာမွ ျပန္ေရာက္လာသည့္ ဆန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အစုိးရ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပျခင္း မရိွေသးေပ။

ထုိဆန္မ်ားမွာ ေရစုိဆန္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္မွ ဆန္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လက ထုိဆန္မ်ားကုိ ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းတြင္ အတင္အခ် ျပဳလုပ္စဥ္ မုိး သုံးႀကိမ္ခန္႔ မိလုိက္သည့္ အတြက္ ေရစုိသြားျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ သေဘာၤကုမၸဏီတြင္သာ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆန္စက္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းမွ ဦး၀င္းေအးေဖက ေျပာသည္။

ျပည္ပသုိ႔ တင္ပုိ႔ရာတြင္ ဆန္ အရည္ အေသြး၊ တင္မည့္ သေဘၤာ၏ အေျခအေနကုိ အေသအခ်ာ စစ္ေဆးရန္ လုိအပ္သည္ဟု ဦး၀င္းေအးေဖက ေထာက္ျပသည္။ ကုန္ေသတၱာမ်ားျဖင့္ တင္ပုိ႔သည့္ စနစ္ကုိ အသုံးမျပဳႏုိင္လွ်င္ ေရရွည္တြင္ ေစ်းကြက္ ထိခုိက္မည္ဟု ဆုိသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆန္စပါး ကုန္သည္ႀကီးမ်ား အသင္း၊ စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန တုိ႔မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ေရစုိဆန္ ေရာင္းခ်ခ့ဲသည့္ ကုမၸဏီႏွင့္ ဆန္ပြဲရုံတခ်ိဳ႕ကုိ ေခၚယူ သတိေပးခ့ဲေၾကာင္း ရန္ကုန္ ဘုရင့္ေနာင္ ပြဲရုံတန္းမွ ဆန္လုပ္ငန္းရွင္ တဦးက ေျပာသည္။

“ပြဲရုံေတြကုိ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ လုပ္ငန္း လုပ္ခြင့္၊ တင္သြင္းခြင့္ေတြ ပိတ္မယ္။ ဆန္ေတြကုိ အစားျပန္ေပးရမယ္ ေျပာတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။

ထုိအျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္  ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားက ျပည္ပသုိ႔ ဆန္တင္ပုိ႔မႈ ေခတၱ ရပ္ထားေၾကာင္း၊  ျမန္မာ့ စီးပြားေရး ဦးပုိင္ လီမိတက္ကသာ တဦးတည္း တင္ပုိ႔ေၾကာင္း သူက ဆက္လက္ ေျပာျပသည္။

၂၀၀၉-၂၀၁၀ ဘ႑ာေရးႏွစ္တြင္ ျပည္ပသုိ႔ ဆန္တန္ခ်ိန္ တသန္းေက်ာ္ တင္ပုိ႔ရာတြင္ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္မွာ အာဖရိက ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တင္ပုိ႔ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အာရွေစ်းကြက္တြင္ ဖိလစ္ပုိင္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ မေလးရွားႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တင္ပုိ႔ရၿပီး၊ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔လည္း တင္ပုိ႔ရေၾကာင္း စီးပြား/ကူးသန္း ၀န္ႀကီးဌာန ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။

အက်ိဳးအေၾက ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါ၀င္သည့္ ဧည္မထ၊ ငစိန္၊ မီးဒုံး အမ်ဳိးအစား ဆန္မ်ားကုိ အမ်ားဆုံး တင္ပုိ႔သည္ဟု ဆုိသည္။

Friday, 05 March 2010 11:21 ရန္ပိုင္ 
ရင္းျမစ္ ။  ။ ဧရာ၀တီ

တရုတ္ပါတီႀကီး နဲ႔ ျမန္မာပါတီႀကီး

ေနျပည္ေတာ္ ႀက့ံဖံြ႔ဌာနခ်ဳပ္က ဒုိင္ယာေလာ့

တရုတ္ပါတီႀကီး နဲ႔ ျမန္မာပါတီႀကီး

တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လူႀကီးတေယာက္ ႀက့ံဖံြ႔အသင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေတြ႔တယ္လုိ႔ ဒီကေန႔ သတင္းစာေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ ေရးပါတယ္။ ေတြ႔ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဘာေတြ ေျပာၾကလဲ ဆုိတာေတာ့ မသိခ်င္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ထုံးစံအတုိင္း ေရးမထားပါဘူး။ အာဏာရွင္ေတြထုတ္တ့ဲ သတင္းစာဆုိမွေတာ့ လူစာရင္းေတြပဲ ေတြ႔ရမွာပါ။

ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား အလည္အပတ္ခရီးစဥ္ သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရးပါတီ ၂ ခု ေတြ႔တ့ဲပုံစံ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ႀက့ံဖံြ႔အသင္းႀကီးက အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ပါတီႀကီးမ်ားနဲ႔ သုိ႔ကလုိ ေတြ႔ေနတာ ၾကာပါၿပီ။

ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား ျမန္မာ့အသံသြားၾကမလား

မီဒီယာ ေရႊေခတ္ ျဖစ္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕။

ေနျပည္ေတာ္မွာ ရိွတ့ဲ ျမန္မာ့အသံနဲ႔တီဗီမွာလည္း လူလုိပါသတ့ဲ။ ဒီကေန႔ ေၾကးမုံ စာမ်က္ႏွာ ၁၁ မွာ ပါပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမား အလုပ္မေလွ်ာက္ရ ဆုိၿပီး စည္းကမ္းခ်က္ထဲ ေရးမထားဘူးခင္ဗ်။ ဘဲြ႔ရၿပီးသား ျဖစ္ရမယ္၊ ၅ ႏွစ္ဆက္တုိက္ လုပ္ရမယ္၊ အေအးခန္းထဲ လုပ္ရမယ့္ က်န္းမာေရး ရိွရမယ္လုိ႔ေတာ့ ေရးထားတယ္။

        ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္က ျမန္မာျပည္မွာ အရမ္း၊ အရမ္း အေရးႀကီးပုံ ရပါတယ္။ "အသက္အေထာက္အထားအတြက္ အေျခခံပညာ အထက္တန္း ေအာင္လက္မွတ္ မိတၱဴ" ကုိ ေလွ်ာက္လႊာနဲ႔ တဲြပုိ႔ရမယ္လုိ႔ အလုပ္ေခၚစာ ေၾကာ္ျငာမွာ ေရးထားလုိ႔ပါ။

ေၾကာ္ျငာ

မီးေလာင္ရင္ ျပည္သူေတြမွာ တာ၀န္ရိွသတ့ဲ

ဟုိတေန႔ (မတ္ ၃ရက္ေန႔)က ေၾကးမုံ မ်က္ႏွာဖုံးမွာလည္း မ်က္လုံးျပဴးစရာ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ ေတြ႔ရသဗ်။ မီးမေလာင္မီ ျပည္သူတုိ႔၏တာ၀န္ ဆုိတ့ဲ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပါ။

မီးေလာင္ရင္ အုံၿပီး ၿပဳံၿပီး မၾကည့္နဲ႔၊ လမ္းပိတ္တတ္တယ္ မီးသတ္ကား ၀င္လုိ႔ မရဘူး ဆုိၿပီး ညႊန္ၾကားတာေတာ့ မပါပါဘူး။

အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ရိွတ့ဲထဲက ေနာက္ဆုံးအခ်က္က မ်က္လုံးျပဴးစရာပါ။ "မီးသတ္ယာဥ္မ်ား အစဥ္ ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ လွဴဒါန္း ပ့ံပုိးေပးၾကပါ" ဆုိပဲ။

အစုိးရက ပုိက္ဆံေတြ ဘယ္ေနရာမွာ သြားသုံးပါလိမ့္။ အစုိးရမဲြသြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ စစ္ေရးအသုံးစရိတ္ ႀကီးတာေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကေတာင္ အရပ္သားေတြရဲ႕ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေတြ ေခ်ာဆဲြၿပီး သုံးေနရတာ မဟုတ္လား။ အင္း - အစုိးရမွာ တကယ္ ဘတ္ဂ်က္ မရိွဘူး ထင္ပါရဲ႕။

အေ၀းၾကည့္မွန္ေျပာင္း
ေမ ၅၊ ၂၀၁၀

ၿပိဳင္တူတြန္းဖို႔ လိုေသးသည္

၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၂၄၊ ၂၅၊ ၂၆) ရက္ေတြမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ သတၱမအႀကိမ္ေျမာက္ ျမန္မာသတင္းသမဂၢညီလာခံ ၿပီးဆုံးသြားပါၿပီ။

ျမန္မာသတင္းသမဂၢ သတၱမအႀကိမ္ညီလာခံမွာ ထူးျခားခ်က္တခ်ဳိ႕ကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ပထမေန႔မွာ သတင္းစာဆရာႀကီး လူထုစိန္၀င္းနဲ႔ ဆရာဦး၀င္းေဖတို႔ရဲ႕ ဗီြဒီယိုအမွာစကားမ်ား၊ ဒုတိယေန႔မွာ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ ဗီြဒီယိုအမွာစကား၊ တတိယေန႔မွာ ၀ါရင့္ဂီတပညာရွင္ ေဒၚမာမာေအးရဲ႕ ဗီြဒီယိုအမွာစကား စသည္တို႔ကို ညီလာခံမွာ တင္ဆက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရွ႕မ်ဳိးဆက္နဲ႔ ေနာက္မ်ဳိးဆက္တို႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္ အားျပဳခ်ိတ္ဆက္မႈ ေစတနာဆက္ထုံးကို ေဖာ္ျပတဲ့အစီအစဥ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

တခါ ဒီႏွစ္ ‘ကင္ဂ်ီနာဂအိ’ အမွတ္တရဆုကလည္း တနည္းတဖုံ ထူးျခားပါတယ္။ အမွန္က ႏွစ္စဥ္ ထိုက္တန္တဲ့ သတင္းသမားတဦးကို ေရြးခ်ယ္ဆုေပးဖို႔ျဖစ္ေပမယ့္ လက္ရွိအေျခအေနအရ ေထာင္ႏွစ္ရွည္ခ်မွတ္ခံရတဲ့ သတင္းေထာက္က (၂) ေယာက္မက ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ ကို၀င္းေမာ္ ေထာင္ဒဏ္ (၁၇) ႏွစ္နဲ႔ မလွလွ၀င္း ေထာင္ဒဏ္ (၂၇) ႏွစ္တို႔ကို အင္တာနက္မွာ ဆႏၵမဲေပးေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကင္ဂ်ီနာဂအိရဲ႕ မိခင္သတင္းဌာနျဖစ္တဲ့ ‘ေအပီအက္ဖ္’ ကလည္း (၂) ဦးလုံးကို ဆုေပးသင့္ေၾကာင္း သေဘာတူတဲ့အတြက္ ဒီႏွစ္ညီလာခံမွာ ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး သတင္းယူခဲ့ၾကတဲ့ ကို၀င္းေမာ္နဲ႔ မလွလွ၀င္းတို႔ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ဆုခ်ီးျမႇင့္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးေတာ္ပုံက အစျပဳလို႔ လူထုသတင္းသမားေတြအျဖစ္ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကို အားေပးျမႇင့္တင္လိုတဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုံး ‘ျမန္မာဘေလာ့ (၁၀) ခု’ ကိုလည္း အင္တာနက္မွာပဲ မဲေပးေရြးခ်ယ္တဲ့စနစ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဆုခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါဆုေတြကို နယ္စည္းမျခား သတင္းသမားမ်ားအဖြဲ႔ (Reporters San Frontiers) က တာ၀န္ယူခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီႏွစ္ရဲ႕ေနာက္ထူးျခားခ်က္တခုက ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းတဲ့ စိတ္၀င္စားမႈ ၾသဇာသက္ေရာက္လြန္းေနတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ သတင္းသမဂၢ ညီလာခံအေပၚလည္း ေရြးေကာက္ပြဲၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈ ႀကီးမားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းစာဆရာေတြျဖစ္ၾကတဲ့ လာရီေဂ်ဂင္ (Larry Jagan) နဲ႔ မာရ၀န္း မာကန္မာကာ (Marwaan Marcan-Marker) တို႔က ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္လာစရာရွိတဲ့ ျမန္မာ့ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ အလားအလာေတြကို ႏိုင္ငံတကာေရြးေကာက္ပြဲမ်ားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္တင္ျပၾကပါတယ္။

ဒီ့အျပင္ ‘အာရွ ေရြးေကာက္ပြဲလြတ္လပ္မႈ ေစာင့္ၾကည့္ေရးကြန္ရက္’ (ANFREL) ကိုယ္စား အီခ်ာဆူပရီယာဒီ (Ichal Supriayadi) နဲ႔ ဘီဒယတ္ဒတ္စ္ (Bidhayak Das) တို႔ကလည္း ညီလာခံတက္လာတဲ့ ျမန္မာသတင္းစာဆရာမ်ားကို ‘ေရြးေကာက္ပြဲ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရး နည္းနာမ်ား’ နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ တခါ ‘ထိုင္းႏိုင္ငံသတင္းစာဆရာမ်ားအသင္း’ (TJA) ကိုယ္စားလွယ္ ခ်ာဗရြန္လင္ပတၱမာပနီ (Chavarong Limpattamapanee) က ထိုင္းသတင္းမီဒီယာမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာ့ေရြးေကာက္ပြဲကို ကမာၻကသိေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္သတင္းေပးပို႔ကာ အကူအညီေပးႏိုင္ပုံကို တင္ျပပါတယ္။ ‘အေရွ႕ေတာင္အာရွသတင္းစာမဟာမိတ္အဖြဲ႔’ (SEAPA) ကိုယ္စားလွယ္ မစၥကူလခ်ဒါ ခ်ိဳင္ပီပတ္ (Ms.Kulachada Chaipipat) က ျမန္မာ့ေရြးေကာက္ပြဲကို ေစာင့္ၾကည့္သတင္းေဖာ္ျပၾကမည့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသအတြင္းရွိ သတင္းစာနဲ႔ သတင္းမီဒီယာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑အေရးပါပုံကို တင္ျပပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲအေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံက သတင္းစာသမား (၂) ဦးျဖစ္တဲ့ မစၥဂယ္ရီဂ်က္ဆင္ (Ms.Jerry Jackson) နဲ႔ မစၥ၀ိုင္အိုလက္ဂြန္ဒါ (Violet Gonda) တို႔ကလည္း သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲကာလ သတင္းရယူေပးပို႔ပုံေတြ လာေရာက္တင္ျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါေသးတယ္။ ထူးထူးျခားျခား သူတို႔က႑ကို ျမန္မာသတင္းသမားေတြ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္တစား ေဆြးေႏြးေမးျမန္းၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာသတင္းသမားမ်ားရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲသတင္းယူ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ျမန္မာသတင္းသမားေတြ သိရွိမွတ္သားစရာ မွ်ေ၀တာျဖစ္လို႔ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဗဟုသုတေတြျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာသတင္းသမားေတြ သိရွိလိုတဲ့ အခ်က္မ်ားကိုလည္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးခြင့္ ေမးျမန္းခြင့္ေတြရရွိတဲ့အတြက္ အက်ဳိးမ်ားတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။

သတင္းေလာကသားေတြ အပါအ၀င္ လူအမ်ား စိတ္၀င္စားမႈအရွိဆုံးလို႔ေျပာရမယ့္ အစီအစဥ္ကေတာ့ ညီလာခံ ဒုတိယေန႔ရဲ႕ မြန္းလြဲပိုင္း အစီအစဥ္ျဖစ္တဲ့ “ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ ေဆြးေႏြးခန္း” ျဖစ္ပါတယ္။ အစီအစဥ္ကို တာ၀န္ယူ တင္ဆက္သူက ဗြီအိုေအ ႐ုပ္သံအဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေက်ာ္ဇံသာက ႀကီးၾကပ္သူအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးသူေတြကေတာ့ ဒီမိုကေရစီပါတီေခါင္းေဆာင္ ဦးသုေ၀၊ ျပည္တြင္း NGO တခုမွာ တာ၀န္ထမ္းေနတဲ့ ေဒါက္တာခင္ေဇာ္၀င္း၊ ျမန္မာသတင္းသမဂၢဥကၠ႒ ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္၊ ဦးေမာင္ေမာင္ (NCUB) တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ပါ၀င္ေဆြးေႏြးၾကသူေတြရဲ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ အျမင္ေတြကို ဦးေက်ာ္ဇံသာက ေမးျမန္းေဖာ္ထုတ္ပါတယ္။ သူတို႔အျမင္ေတြကို ပရိသတ္က ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ညီလာခံခန္းမထဲမွာတင္မက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအထိ ဂယက္႐ိုက္ခတ္သြားေစခဲ့တဲ့ ေဆြးေႏြး၀ိုင္းလို႔ ဆိုေလာက္ပါတယ္။ အျမင္အယူအဆေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သေဘာကြဲလြဲမႈေတြ ႀကီးႀကီးမားမား ရွိခဲ့တာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ျမန္မာသတင္းသမဂၢက ညီလာခံခန္းမကို (၂) နာရီခန္႔ အသုံးျပဳခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ဗြီအိုေအသတင္းဌာနက ဒီေဆြးေႏြးခန္းျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ကမကထလုပ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဗြီအိုေအရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နယ္ပယ္အ၀န္းအ၀ိုင္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ၾကည့္လိုက္တဲ့သေဘာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ ပရိသတ္စိတ္၀င္စားမႈရွိတဲ့ အခန္းက႑ေတြကေတာ့ ‘တိုင္းရင္းသားမီဒီယာ၏ အခန္းက႑’ (ႏိုင္ကေဆာ့မြန္)၊ ‘မီဒီယာႏွင့္ လိင္ခြဲျခားမႈျပႆနာ’ (ေဒၚတင္တင္ညိဳ)၊ ‘မီဒီယာက်င့္၀တ္ႏွင့္ ဆရာ၀န္က်င့္၀တ္’ (ေဒါက္တာထင္ေဇာ္)၊ ‘အာဏာရွင္ေအာက္က ျမန္မာ့ကာတြန္းေလာက’ (ရဲေခါင္မဲေမာင္)၊ ‘ရာစုႏွစ္၀က္အတြင္း ျမန္မာကဗ်ာနာက်င္မႈ’ (ကဗ်ာဆရာ ၿငိမ္းေ၀)၊ ‘လူ႔အခြင့္အေရး၊ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ကေလးအခြင့္အေရးကာကြယ္ရာ၌ မီဒီယာ၏ အခန္းက႑’ (ဦးေအာင္မ်ဳိးမင္း)၊ ‘စာနယ္ဇင္းသမား လုပ္ခ်င္၏၊ အမွန္တရားကို ဆုပ္ကိုင္ရဲ၀ံ့ မရဲ၀ံ့’ (စာေရးဆရာ စိုးေနလင္း) အစရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ‘ျမန္မာအြန္လိုင္းမီဒီယာမ်ား၏ လုံၿခဳံမႈႏွင့္ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အြန္လိုင္းတိုက္ခိုက္မႈမ်ား’ (အိုင္တီပညာရွင္တဦး)၊ ‘ျမန္မာအြန္လိုင္း မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ဧရာယူနီကုဒ္စနစ္’ (ဦးမင္းေက်ာ္)၊ ‘ကြန္ျပဴတာ၊ မာလ္တီမီဒီယာႏွင့္ နည္းပညာမ်ား’ (မစၥတာ ဘားမား)၊ ‘ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ ျမန္မာမီဒီယာ’ (ဦးမင္းဒင္) တို႔ တင္ျပေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ကြန္ျပဴတာနည္းပညာဆိုင္ရာ အခန္းက႑ေတြကိုလည္း ပရိသတ္ စိတ္၀င္စားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီႏွစ္ညီလာခံ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ျမန္မာသတင္းသမဂၢက စာအုပ္ (၃) အုပ္ ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကေတာ့ ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ႕ ‘လူထုရနံ႔စာစုမ်ား’၊ ကာတြန္း၀င္းထြန္း ေခၚ Mr Burma ရဲ႕ ‘ဒါ ဗမာျပည္’၊ ျမန္မာသတင္းသမဂၢ အဖြဲ႔သားမ်ား စုစည္းတင္ျပတဲ့ ‘ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ သတင္းေထာက္မွတ္စု’ စာအုပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တအုပ္ကို ေစာင္ေရ (၅၀၀) စီ ထုတ္ေ၀ၿပီး အခမဲ့ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀မႈ ကုန္က်စရိတ္ကို National Endowment for Democracy (NED) က ကူညီပံ့ပိုးခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာသတင္းသမဂၢ အလုပ္အဖြဲ႔အေနနဲ႔ တႏွစ္မွာတခါ ညီလာခံက်င္းပႏိုင္ေရးအတြက္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ရင္ဆိုင္ၿပီး လုံးပန္းခဲ့ၾကရတယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံ (၁၁) ႏိုင္ငံေလာက္မွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေရာင္းရင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ဆုံႏိုင္ေအာင္၊ အျမင္ေတြ ဖလွယ္ႏိုင္ေအာင္ စုစည္းညီၫြြတ္မႈ ရေအာင္လုပ္တဲ့ ညီလာခံလို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ညီလာခံၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေ၀ဖန္သံေတြ ေထာင့္အသီးသီးက ထြက္လာပါတယ္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ေ၀ဖန္ေရးလုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ႀကိဳဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္သူရဲ႕ စိတ္ရင္းေစတနာ မွန္ကန္ဖို႔ကလည္း အထူးအေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုအေရးႀကီးတာက အဖြဲ႔အစည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ေ၀ဖန္ေရးလည္းလုပ္၊ လက္ေတြ႔က်တဲ့ ပါ၀င္ပံ့ပိုးမႈေတြလည္း လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီးဆီေလ်ာ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အနည္းဆုံး သမဂၢအဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ မွတ္ပုံတင္ၾက၊ ႏိုင္ငံအေျခအေနအလိုက္ အနည္းဆုံး သတ္မွတ္ထားတဲ့ အဖြဲ႔၀င္ေၾကးလည္း ထည့္၀င္ၾကမယ္ဆိုရင္ “ျမန္မာသတင္းသမဂၢ” ဟာ အေတာ္အတန္ အားေကာင္းတဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္လာဖို႔ရွိပါတယ္။

(၇) ႏွစ္သားျဖစ္လာတဲ့အထိ ျမန္မာသတင္းသမဂၢဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးသင့္သေလာက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာျခင္းမရွိဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ရင္လည္း မွန္ေနတာေၾကာင့္ ခံရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေစတနာမွန္တဲ့ ေ၀ဖန္ေရးဆိုရင္ေတာ့ တဖက္သတ္ အျပစ္ဖို႔တာမ်ဳိး မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အဆိုးအေကာင္းကို မွ်မွ်တတ မီးေမာင္းထိုးျပၿပီး ရလဒ္ေကာင္းရွိရင္လည္း အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပဳျပင္စရာေတြ႔ရင္လည္း အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ အႀကံျပဳသင့္ပါတယ္။

ျမန္မာသတင္းသမဂၢအဖြဲ႔မွာ ႐ုံးခန္းမရွိပါ။ လစာနဲ႔ အၿမဲခန္႔၀န္ထမ္းမရွိပါ။ ျမန္မာသတင္းသမဂၢမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူ မ်ားဟာ တေယာက္တႏိုင္ငံစီမွာ ေနၾကသူေတြျဖစ္ၿပီး အင္တာနက္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ စုေပါင္းစဥ္းစား အျမင္ဖလွယ္၊ စုေပါင္းတိုင္ပင္ လုပ္ငန္းစဥ္ေရးဆြဲ၊ စုေပါင္းတာ၀န္ယူ စသည္ျဖင့္ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေငြေၾကးအက်ဳိးရလဒ္ တခုခုကို ေျမာ္ျမင္ၿပီး ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ထူေထာင္မယ္ဆိုရင္ စတုတၳမ႑ိဳင္ ႀကံ့ခိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ပိုမိုတိုးတက္ရရွိလာေရး၊ ျမန္မာသတင္းမီဒီယာနယ္ပယ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေနၾကတဲ့ သတင္းေလာကသားေတြရဲ႕ အေျခခံရပိုင္ခြင့္ေတြ တိုးတက္ရရွိေရး၊ ျမန္မာသတင္းသမားမ်ားနဲ႔ သတင္းလုပ္ငန္းမ်ားရဲ႕ အရည္အေသြး ေခတ္မီတိုးတက္ျမင့္မားေရး၊ ႏိုင္ငံတကာသတင္းမီဒီယာဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ျမန္မာသတင္း ေလာကသားတို႔ ပိုမိုထိေတြ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္ေရး၊ ႏိုင္ငံတကာသတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ျမန္မာသတင္းသမားေတြလည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ႏိုင္ေရး အစရွိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ မည္သည့္လာဘ္လာဘကိုမွ် မေျမာ္ျမင္ဘဲ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွစ္စဥ္ ျမန္မာသတင္းသမဂၢညီလာခံတိုင္းမွာ အဖြဲ႔၀င္ေၾကးမ်ား ထည့္၀င္ၿပီး အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ မွတ္ပုံတင္ၾကဖို႔ အၿမဲႏႈိးေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဖြဲ႔၀င္ေၾကး ထည့္၀င္မွတ္ပုံတင္သူ အေရအတြက္ဟာ ေမွ်ာ္မွန္းသေလာက္ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ ညီလာခံ နီးလာရင္ေတာ့ ညီလာခံတက္ခ်င္သူေတြ ဖိတ္စာမရလို႔ ေမးလာသူေတြကေတာ့ ဒုနဲ႔ေဒးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာသတင္းသမဂၢကေတာ့ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ျမန္မာမီဒီယာသမားေတြ က်န္ေနရစ္တာမ်ဳိး မျဖစ္ရေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ဖိတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ (၁၁) ႏိုင္ငံက ျမန္မာသတင္းသမား (၁၅၀) ထက္မနည္းကို ဖိတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ခရီးစရိတ္သိပ္ႀကီးလို႔ မတတ္သာဘဲ ခ်န္ခဲ့ရသူတခ်ဳိ႕ေတာ့ ရွိပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က ညီလာခံအပိတ္ေန႔မွာ အဖြဲ႔၀င္ေတြ စုံစုံညီညီ အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္ၾကဖို႔ တင္ႀကိဳအသိေပး ေဆာ္ၾသခဲ့ေပမယ့္လည္း တက္တက္ႂကြႂကြ တက္ေရာက္လာတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ အျပင္မွာ တာ၀န္မဲ့ အျပစ္တင္မယ့္အစား အစည္းအေ၀းတက္လာၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတာမ်ဳိးက ပိုၿပီး အျပဳသေဘာ ေဆာင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် မဲဆႏၵေပး ေရြးခ်ယ္ရာမွာလည္း ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိအလုပ္အမႈေဆာင္ေတြ လုပ္ပုံကိုင္ပုံကို အားမရရင္ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ရွိတဲ့ တက္ႂကြတဲ့ အမႈေဆာင္အသစ္ေတြ ျမန္မာသတင္းသမဂၢအတြက္ လိုပါတယ္။

ေ၀ဖန္ေရးလည္း လုပ္မယ္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ၀င္လုပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ အခြင့္အလမ္းနဲ႔ အလားအလာေတြကို ကိုယ္တိုင္ျမင္လာ သိလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပင္ကေန ထင္ေၾကးနဲ႔ ေ၀ဖန္ေနတာမ်ဳိးထက္ အတြင္းစည္းထဲကို အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ၀င္ပါၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္း ေ၀ဖန္အႀကံေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာသတင္းသမဂၢဟာ လက္ရွိအေျခအေနထက္ ပိုမိုဖြံ႔ၿဖိဳးလာမယ္ထင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတာက ဒီႏွစ္ ျမန္မာသတင္းသမဂၢအစီရင္ခံစာ တင္ျပခ်ိန္၊ သမဂၢဖြဲ႔စည္းပုံဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးခ်ိန္၊ အမႈေဆာင္သစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ၾကရမယ့္အခ်ိန္မွာ အစည္းအေ၀းတက္သူ တဒါဇင္ေတာင္ မျပည့္ေတာ့ပါဘူး။ ညီလာခံစရိတ္နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ကို ညီလာခံတက္ဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ကိုယ္အာ႐ုံက်ရာ ေနရာေဒသ၊ လူပုဂၢိဳလ္တို႔ဆီကို သြားလိုစိတ္က ညီလာခံကိစၥအေပၚ လႊမ္းမိုးသြားပုံရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ညီလာခံမွာတင္ျပတဲ့ ျမန္မာသတင္းသမဂၢအစီရင္ခံစာကို နားမေထာင္ျဖစ္သူက အမ်ားစုျဖစ္သြားပါတယ္။ သတင္းသမဂၢရဲ႕ တႏွစ္တာခရီးအတြင္း ေကာင္းက်ိဳးဆိုးျပစ္ေတြကို ေ၀ဖန္သူမရွိ ျဖစ္သြားပါတယ္။

အမ်ားစု ညီလာခံျပင္ပေရာက္ေနေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေျပာဆိုေ၀ဖန္ ေဆြးေႏြးပိုင္ခြင့္ေတြ ဆုံး႐ႈံးသြားပါတယ္။ ဒီဆုံး႐ႈံးမႈဟာ လူပုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္ရဲ႕ ဆုံး႐ႈံးမႈမွ်သာမကပါဘူး။ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ ျမန္မာသတင္းေလာကအတြက္ ဆုံး႐ႈံးမႈလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ပထမဆုံး႐ႈံးမႈက ညီလာခံမွာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္အရ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔သစ္ေရြးခ်ယ္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရရွိပါလ်က္နဲ႔ မက်င့္သုံးလိုက္ႏိုင္ဘူး။ ဒုတိယဆုံး႐ႈံးမႈက ညီလာခံကေန လုပ္ငန္းလမ္းၫႊန္မႈအစီအစဥ္ အခ်ိန္ဇယား စသည္ျဖင့္ မခ်မွတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီဆုံး႐ႈံးမႈေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ အဖြဲ႔အစည္းဟာ လက္ရွိအေျခအေနထက္ ပိုမိုသြက္လက္ ထက္ျမက္လာစရာရွိတယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ ပိုၿပီး စည္းကိုက္၀ါးကိုက္လည္း အလုပ္လာႏိုင္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သတၱမအႀကိမ္ ျမန္မာသတင္းသမဂၢညီလာခံရဲ႕ အားအနည္းဆုံးအခ်က္ကို ေထာက္ျပပါဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔သစ္ကို ညီလာခံမွာ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္မႈ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ကို ေထာက္ျပရမွာပါပဲ။ “ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏိုင္ပါသည္” လို႔ ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္ ယခုထိ ၿပိဳင္တူတြန္းဖို႔ ပ်က္ကြက္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ ျမန္မာသတင္းေလာကသားအားလုံးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ခံစားနားလည္မိပါတယ္။ ။

 ဇင္လင္း
၄/ မတ္ ၂၀၁၀
(ေခတ္ျပိဳင္)

ခင္ဗ်ား စဥ္းစားဖို႔ လုိေနၿပီ

သဘာဝေဘးတဲ႕လား

ဒီလုိ ေျဖသိမ္႕ရေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ခါ

သက္ျပင္းခ်ၾကရဦးမွာလဲ

သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးစျပဳေနတဲ႕

ယမ္းေငြ႕ေတြ မႊန္ထူေနတဲ႕

ႏူကလီးယားကမၻာကုိ

စိန္ေခၚ သတိေပးမွုေတြဆိုရင္

ကမၻာ႕ျပည္သူေတြ အေပၚ

ရက္စက္ရာ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ

ေလာကႀကီးေရ

ခင္မ်ား စဥ္းစားဖုိ႕လုိေနၿပီ။

ဆူနာမီ နဲ႕အတူလြင္႕စင္သြားတဲ႕ ဝိဉာဥ္ေတြရဲ႕

အရုိးေတြေတာင္ သမုဒၵရာၾကမ္းျပင္မွာ

အနည္မထုိင္ေသးဘူး...

တင္က်န္ရစ္တဲ႕ ရုပ္အေလာင္းတခ်ဳိ႕ေတာင္

ပုိင္ရွင္လက္ ျပန္မအပ္ႏုိင္ေသးဘူး...

နာဂစ္ ေလရူး အလစ္ဝင္ေမႊ႕သြားလိုက္တာ

ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွာ အေလာင္းေတြ

ျမင္မေကာင္း ရွုမေကာင္းနဲ႕

ေမ႕လုိ႕ေတာင္မရႏုိင္ေသးဘူး... ေျခာက္ျခားတုန္း

သဘာဝေဘးနဲ႕အတူ မသမာေဘး ထပ္ဆင္႕ေတာ႕

ျမစ္ဝကၽြန္းေပါဟာ

မဝေရစာနဲ႕ နပ္မွန္ရုံ

အမုိးအကာေလ ရွိရုံေတာင္ ေနသားမက်ႏိုင္ေသးဘူး ...

2010 ႏွစ္ဦးရဲ႕ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဘီလူးဝင္စီးသလုိ

အၿငိဳးနဲ႕ဆြဲခါလုိက္လုိ႕

ေဟတီကၽြန္းေလး

အုတ္ခဲက်ဳိးေတြၾကား ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ဆုံးလို႕မွ

ပူပူေႏြးေႏြး...

မိမဲ႕ဖမဲ႕

အုိးမဲ႕အိမ္မဲ႕

အေျခမဲ႕ အေနမဲ႕

က်န္ရစ္သူေတြရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ

အစျပန္ရွာလုိ႕မွ မရႏိုင္ေသးဘူး...

ႏိုင္ငံတကာလက္ေတြနဲ႕ တြဲထူလုိ႕မွ

ျပန္မထႏုိင္ေသးဘူး...

2012 ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြ ယုံတင္လုိ႕မွ

ရင္ထိတ္မေျပေသးဘူး...

သဘာဝဆုိတဲ႕ တရားႀကီးက ေနာက္တႀကိမ္

သြက္သြက္ခါေအာင္ ရွုးျပန္ၿပီ

ငလ်င္တဲ႕ဗ်ာ

ငရဲျပည္ကမ်ား လာေလေရာ႕သလား

ခ်ီလီျပည္သူေတြ ပူေလာင္ေနရၿပီ။

စိတ္မေကာင္းစရာ အၿပိဳအပ်က္ေတြၾကား

ဘယ္သူမ်ား အသတ္ရွင္က်န္ေနရစ္မလဲလုိ႕ ဆႏၵေတြနဲ႕

ရွာေဖြကယ္ဆယ္ေနတဲ႕ မ်က္လုံးေတြထဲမွာ

ျပည္႕လွ်ံေနတဲ႕ ကရုဏာတရားကုိ ပါးျပင္ေပၚ

ယုိစီးမလာေအာင္

မ်က္ေတာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ခတ္ ထိန္ထားရသလုိ...

ႏုိင္ငံတကာသမၼတေတြရဲ႕ ဝမ္းနည္းေၾကာင္းသဝဏ္လႊာ ေတြေလာက္

မခမ္းနားနိုင္တဲ႕ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚက စာနာစိတ္ေတြလို...

ကမၻာ႕ျပည္သူခ်င္း လူသိရွင္ၾကားမျဖစ္ႏုိင္ေပမယ္႕

ထပ္တူထပ္မွ်ပါပဲ။

ေလာကႀကီးေရ

ေနာက္တႀကိမ္ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး

ယမ္းေညွာ္နံတဲ႕ အီရန္နဲ႕ ေျမာက္ကုိးရီးယား တားမလား

အီရတ္စစ္ပြဲ ရပ္မလား

ျမစ္ဆုံ ေရကာတာ စီမံကိန္္းကုိ ဖ်က္မလား

စဥ္းစား …

သဘာဝရဲ႕ သယံဇာတကုိ ျပည္သူေတြ

မခံစားရေပမယ္႕

သဘာဝရဲ႕ ေဘးကုိေတာ႕ ျပည္သူေတြပဲ

ရင္စည္းခံၾကရတယ္ဆုိတာ

ခင္မ်ားတို႕စဥ္းစားဖုိ႕ေတာ႕လုိေနၿပီ။  ။

(ခ်ီလီျပည္သူမ်ားနဲ႕ထပ္တူဝမ္းနည္းေနရေၾကာင္း.....)

 

ေက်ာ္သူမိုးျမင့္

မတ္ ၃၊ ၂၀၁၀