အမွန္တရားကို ဖိႏွိပ္ရန္ႀကံသည့္ ဆိုက္ဘာ မႈခင္း

  ဧရာဝတီ ဝက္ဘ္ဆိုက္ အပါအဝင္ တျခား လြတ္လပ္ၿပီး အေရးပါေသာ မီဒီယာမ်ား ျဖစ္သည့္ ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့ အသံ (DVB) ႏွင့္ မဇၥ်ိမ သတင္းဌာန ဝက္ဘ္ဆိုက္တို႔ ျပင္းထန္ေသာ Distributed Denial of Service (DDoS) ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ခံရ မႈေၾကာင့္ စက္တင္ဘာ လကုန္ပိုင္းတြင္ ပိတ္သြားခဲ့ပါသည္။

ဘက္မလိုက္သည့္ သတင္းအခ်က္မ်ား ေဝမွ်ေနၿပီး သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ တိုးတက္ေရး လုပ္ေဆာင္ေနေသာ အြန္လိုင္း အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားကို ပစ္မွတ္ထား၍ DDoS ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ျခင္းသည္ နည္းပညာအရ ေခတ္မီလွေသာ္လည္း အမွန္တရားႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ အသံမ်ားကို ႏႈတ္ဆိတ္သြားေစရန္ ရည္ရြယ္ေသာ အလြန္ ေသးသိမ္သည့္ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ခိုက္မႈသာ ျဖစ္ပါသည္။

ဆိုက္ဘာ တိုက္ခိုက္မႈသည္ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ၃ ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ႏွင့္လည္း တိုက္ဆိုင္ေနပါသည္။ ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာလ ပထမ ႏွစ္ပတ္လည္တြင္လည္း အလားတူ တိုက္ခိုက္မႈမ်ိဳး ေပၚေပါက္ဖူးသည္။ သတင္း ဝက္ဘ္ဆိုက္ မ်ား ရက္အတန္ၾကာ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ရွိခဲ့သည္။

ယခုတႀကိမ္ DDoS ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ခံရမႈသည္ 4 Gb အထိရွိၿပီး ၂၀၀၈ တြင္ တိုက္ခိုက္ခံရသည္ထက္ ၃ ဆ မ်ားေနေၾကာင္း ဧရာဝတီဝက္ဘ္ဆိုက္၏ Host တည္ရာ အေမရိကန္ရွိ ကုမၸဏီမွ အေၾကာင္းၾကားပါသည္။

ဧရာဝတီႏွင့္ မဇၥ်ိမ ဝက္ဘ္ဆိုက္မ်ားကို ပိတ္က်သြားေစေသာ ဆိုက္ဘာတိုက္ခိုက္မႈ လိပ္စာအမ်ားစုသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ အင္တာနက္ ဆာဗာမ်ားမွ တဆင့္လာေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ တစကၠန္႔လွ်င္ ၁၂၀ မီဂါဘိုက္ႏႈန္းျဖင့္ DVB ကို တိုက္ခိုက္သည့္ အင္တာနက္ လိပ္စာမ်ားကမူ ႐ုရွ၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ၊ အစၥေရး၊ ကာဇက္စတန္၊ ယူကရိန္းႏွင့္ ဗီယက္နမ္တို႔မွ ျဖစ္သည္။

“အင္အားေလ်ာ့က်သြားေစတဲ့ ဒီတိုက္ခိုက္မႈေတြဟာ ဘယ္က လာသလဲဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိရေပမယ့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ အင္တာနက္ကို ဆင္ဆာကန္႔သတ္ဖို႔နဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံတကာသတင္းေတြကို ပိတ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္” ဟု နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ေကာ္မတီ (CPJ) မွ အႀကီးတန္း အေရွ႕ေတာင္အာရွ ကိုယ္စားလွယ္ ေရွာင္ ခရစၥပင္ က ေျပာသည္။

ေရွာင္ ခရစၥပင္ က“ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သတင္းေရးသား တင္ျပေနတာေတြ အသံတိတ္သြားေအာင္ တိုက္ခိုက္တာကို ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ျပစ္တင္ ႐ႈတ္ခ်ပါတယ္” ဟု ဆက္လက္ေျပာသည္။

ဆိုက္ဘာတိုက္ခိုက္သူမ်ားသည္ ႏိုဝင္ဘာ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာ မီဒီယာမ်ား၏ နည္းပညာ အစြမ္းအစကို အားစမ္းၾကည့္ျခင္းဟု ဧရာဝတီက ယံုၾကည္သည္။ ထို႔အျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲကာလတြင္ အခ်ိန္ကိုက္၍ ေနာက္ထပ္ ဆိုက္ဘာ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္လိမ့္ဦးမည္ဟုလည္း သံသယ ရွိပါသည္။

ႏိုင္ငံတကာမွ လြပ္လပ္သည့္ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူမ်ား မပါဘဲ က်င္းပမည့္ စစ္အစိုးရ၏ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျမန္မာ အင္တာနက္ အသိုင္းအဝိုင္းက ေစာင့္ၾကည့္ရန္ အစီအစဥ္မ်ား ရွိၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ႏွင့္ က်င္းပဆဲ ကာလတြင္ ျမန္မာျပည္သို႔ အလည္အပတ္ သြားေရာက္လိုေသာ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားမ်ားကိုလည္း ဗီဇာမရႏိုင္ရန္ စစ္အစိုးရက ကန္႔သတ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဆဲလ္ဖုန္း၊ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကင္မရာႏွင့္ အင္တာနက္ကို အသံုးျပဳေနေသာ ဇြဲေကာင္းသည့္ ျမန္မာလူငယ္မ်ား သည္ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ေရးအတြက္ အခ်င္းခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပင္ပကမာၻႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ဆက္သြယ္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ေနသည္သာ ျဖစ္သည္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ရက္စက္ေသာ ႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ားကို ကမာၻက သိသြားၿပီးေနာက္ အင္တာနက္ကို စစ္အစိုးရက ျဖတ္ေတာက္ပစ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ဤသို႔ ထပ္မျဖစ္ေစရန္ စစ္အစိုးရက လုပ္ေဆာင္မည့္ သေဘာရွိသည္။

DDoS တိုက္ခိုက္မႈသည္ အမွန္တရားကို ဖိႏွိပ္ေရးအတြက္ လက္နက္သစ္သဖြယ္ ျဖစ္လာသည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ျဖစ္ေနေသာ အမွန္တရားမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပရန္ ႀကိဳးပမ္းသည့္ မီဒီယာမ်ားကို ရန္သူသဖြယ္ သေဘာထားလာသည့္ စစ္အစိုးရ၏ ေသြးဆာေသာ ေနာက္ထပ္ ျပယုဂ္တခုလည္း ျဖစ္ေပသည္။

ရင္းျမစ္။ ။ဧရာ၀တီ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လႊတ္ေပး႐ံုျဖင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တရားမွ်တမည္မဟုတ္

ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္ၿပီး လႊတ္ေပး႐ံုနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြတ္လပ္ တရားမွ်တၿပီး အားလံုးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတရပ္ ျဖစ္မလာႏုိင္ေၾကာင္း ျပည္ပအေျခစိုက္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ိဳးသားေကာင္စီ (NCUB) က ေထာက္ျပ ေဝဖန္လိုက္ပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံကာလအတြင္း ၿပီးခဲ့တဲ့ အဂၤါေန႔က က်င္းပခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ့ ျမန္မာ့အေရး မိတ္ေဆြႏုိင္ငံမ်ား အစည္းအေဝး အၿပီး ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ သေဘာထားေၾကညာခ်က္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးၿပီး၊ လြတ္လပ္တရားမွ်တၿပီး သက္ဆိုင္သူအားလံုး ပါဝင္ခြင့္ရွိတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတရပ္ က်င္းပေရး ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဒီေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး NCUB က အခုလို ေဝဖန္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ့ ျမန္မာႏုိင္င ံဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး တိုးတက္ လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းမႈေတြကို အားေပးေထာက္ခံသလို အစည္းအေဝးအၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြတ္လပ္ တရားမွ်တၿပီး အမ်ားပါႏုိင္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတရပ္ က်င္းပဖို႔ ေတာင္းဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳဆိုေၾကာင္း စက္တင္ဘာ ၂၉ ရက္ မေန႔က ထုတ္ျပန္တဲ့ NCUB ရဲ့ ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ စစ္အစိုးရ ခ်မွတ္ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ စနစ္ဟာ အေျခခံအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မကိုက္ညီသလို လက္ရွိအေနထားမွာလည္း ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ိဳး က်င္းပႏုိင္ဖို႔ မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

လက္ရွိအေနထားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးခြန္ထြန္းဦးတို႔လို ျပည္သူလက္ခံထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပါဝင္ခြင့္ ကန္႔သတ္ထားသလို အတိုက္အခံႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကိုလည္း မဲဆြယ္စည္း႐ံုးတာကို ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္ထားေၾကာင္း၊ ဒါ့အျပင္ စစ္အစိုးရအလိုကို မလိုက္တဲ့ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ ရွိေနၿပီး တႏုိင္ငံလံုးျပည္သူေတြအေပၚ ေၾကာက္႐ြြံ႕စိတ္လႊမ္းေနေအာင္ လုပ္ေဆာင္ထားတဲ့အတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ အမ်ားပါဝင္ႏုိင္တဲ့ လြတ္လပ္၊ တရားမွ်တၿပီး သိကၡာရွိတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း NCUB က ေဝဖန္ ေထာက္ျပထားပါတယ္။
သတင္း။ ။ RFA

ကြန္ကရစ္ရြာ သံမဏိတံခါးၾကားမွ မ်က္ရည္မွတ္တမ္းမ်ား

အာဏာရွင္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္လိုက္ပုံ

ပန္းတိုင္ေရာက္ခါနီးမွ ေျခေခ်ာ္လဲတာမ်ဳိး ခရီးတခု ၿပီးဆံုးခါနီးမွ ေခ်ာက္ထဲက်တာမ်ဳိး ဥပမာေတြေပးရမယ္ ထင္တယ္။ ဦးဇင္းေျပာခ်င္တဲ့ လူတေယာက္အေၾကာင္းကလည္း ခရီးရွည္ႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေျခတလွမ္းစာ အလိုမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ သူ႔နာမည္က ဦးဇင္းတို႔အေခၚ ဘရွိန္။ အမည္ရင္းက ဦးရွိန္တင္။

အဘကို ၁၉၉၄ ခု ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ စ သိခဲ့တယ္။ မွတ္မိေနတာက အဘတို႔ အမႈတြဲေတြ နာမည္က ကဗ်ာဆရာ ၾကည္တင္ဦး (စာေရးဆရာ သခင္ျမသန္းသား) စည္သူျမသန္း အဘရဲ႕သားမက္ ညီညီ ကၽြန္းျပန္ ဦးသိန္းထြန္းတို႔ ျဖစ္တယ္။ အဘက ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီက ျဖစ္တယ္။ အဘတို႔နဲ႔ အစပိုင္းဆံုေတြ႔မႈက တခဏတာေလးပါ။ အဘတို႔ကိုထားၿပီး သာယာဝတီေထာင္ကို ေျပာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဘတို႔က သီးသန္႔ေထာင္မွာ က်န္ေနခဲ့တယ္။ က်န္ေနခဲ့ေပမယ့္လို႔ အဘတို႔ရဲ႕ သတင္းစကားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေထာင္ေျပာင္းလာသူေတြကတဆင့္ ၾကားသိေနရတယ္။ ထူးထူးျခားျခား ၾကားသိရတဲ့ သတင္းကေတာ့ သီးသန္႔ေထာင္မွာ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ယိုးဒယားမ်ားနဲ႔ ျမန္မာ (ႏိုင္ငံေရးသမား) မ်ားနဲ႔ျဖစ္ၾကတဲ့ ရန္ပြဲပါပဲ။ ဒီရန္ပြဲအေၾကာင္းကို အင္းစိန္က ေရာက္လာသူေတြက တဆင့္ တမ်ဳိးၿပီးတမ်ဳိး ၾကားေနရတယ္။ အႀကီးအက်ယ္ ဒဏ္ရာရၿပီး ေဆး႐ံုမွာ တင္လိုက္ရသူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဦးဇင္း အမႈတြဲ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးစေႏၵာဘာသ (ဦးဇင္း ေက်ာ္ေက်ာ္) ရဲရဲေတာက္ ကိုသိန္းေအာင္နဲ႔ အဘတို႔ နာမည္ေတြက အင္းစိန္ေထာင္ကိုေက်ာ္ၿပီး ဦးဇင္းတို႔ သာယာဝတီေထာင္အထိ ေရာက္လာတယ္။ ဒီလိုပဲ ေထာင္ ထပ္ေျပာင္းလာသူေတြကတဆင့္ က်န္ခဲ့သူေတြရဲ႕ သတင္းစကားက တႏိုင္ငံလံုးရွိ ေထာင္ေတြကို ျပန္႔ႏွံ႔ေနတာပါပဲ။

သာယာဝတီေထာင္ကေန ေဆးကုဖို႔ အင္းစိန္ကိုေျပာင္း ေဆးကုၿပီး အင္းစိန္ကေန ေတာင္ငူေထာင္ ပို႔လိုက္ေတာ့ ငါးႏွစ္ၾကာ ကြဲကြာေနၾကရတဲ့ မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔ တခ်ဳိ႕နဲ႔ ျပန္ေတြ႔တယ္။ အဲဒီတုန္းက အဘက ေတာင္ငူေထာင္ ၂ တိုက္၊ ဦးဇင္းက ေတာင္ငူေထာင္ ၄ တိုက္မွာပါ။ အင္မတန္ သေဘာေကာင္းတဲ့ ေထာင္ပိုင္ႀကီး ဦးေငြစံ လက္ထက္ေပါ့။ တေနရာနဲ႔ တေနရာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားေနရတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိတ္ေဆြေဟာင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဘနဲ႔ အျမဲတမ္းဆံုေတြ႔ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ အဘက ေထာင္ဝင္စာ က်ဲသူပါ။ အဘကို ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔တဲ့ သမီးခမ်ားလည္း ေယာက္်ားဆီ ေျပးရ၊ ဖေအ့ဆီ ေျပးလာရနဲ႔ ဖတ္ဖတ္ကို ေမာေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ဝန္ ထမ္းေနရသူမို႔ သာမန္လူေတြလို ပံုမွန္ထက္ ရက္ေတြၾကာမွ လာေတြ႔ႏိုင္တာ။ ဒါေပမယ့္ အဘ အခက္အခဲမရွိဘူး။ ေထာင္ထဲ ေနထိုင္နည္းကို ေက်ေက်ညက္ညက္ ႀကီး သေဘာေပါက္ထားသူပါ။ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြက အဘကို ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကပါတယ္။ တခုထူးျခားတာက အဘကို လူငယ္ေတြက ခ်စ္ၾကတာပါပဲ။ မမွန္ဘူးထင္ရင္ သူ႔လူကိုယ့္လူ မခြဲျခားဘဲ ေျပာဆိုတတ္တဲ့ အက်င့္တခုကလည္း လူငယ္ေတြ ေလးစားတဲ့အထဲမွာ ပါလိမ့္မယ္။ လူငယ္ေတြက သူ႔ကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေနာက္ေျပာင္တဲ့အခါ အျပံဳးမပ်က္ တု႔ံျပန္တတ္မႈက အဘကို လူခ်စ္လူခင္ ပိုမ်ားေစတယ္။ ေထာင္ဝင္စာ မွန္တဲ့သူေတြက ေထာင္ဝင္စာက်ဲသူ အဘတို႔လိုလူမ်ဳိးေတြဆီ စားစရာ မုန္႔ပဲသေရစာနဲ႔ အမဲေၾကာ္၊ ငါးေၾကာ္၊ ငါးပိေၾကာ္ စတာေတြကို ႏိုင္သမွ် မွ်ေဝတယ္။ ဒီအခါမွာ အဘရဲ႕ ေထာင္တြင္းေနထိုင္မႈ အတတ္ပညာကို ေတြ႔လိုက္ရတာပါပဲ။ အဘက ေတာင္ယာ အျမဲစိုက္တယ္။ သူေနထိုင္တဲ့တုိက္တင္မက အျခားတိုက္ေတြက ရဲေဘာ္ေတြကိုပါ မွ်ေဝႏိုင္တယ္။ အသီးအႏွံစားခ်င္ရင္ အဘကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ေတာင္ယာထြက္ သီးႏွံတခုခုကေတာ့ ရစျမဲပဲ။

အဘရွိန္က သူ႔ထံ ရဲေဘာ္ေတြ မွ်ေဝထားတဲ့ ငါးပိေၾကာ္၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ေတြကို ေတာင္ယာထြက္ သီးႏွံေတြနဲ႔ ပြားမ်ားထားျခင္းပဲ။ အဲဒီေတာ့ အဘဆီမွာ ဟင္းက မပ်က္ဘူး။ ငါးပဲေၾကာ္ကို ဖိုႀကီးက ပံုစံ ငါးပိနဲ႔ ထပ္ေရာလိုက္ေတာ့ စားမရတဲ့ ပံုစံငါးပိကလည္း စားေပ်ာ္တဲ့ ငါးပိေၾကာ္တခြက္ျဖစ္သြားတယ္။ မူလ ငါးပိေၾကာ္ထက္ ေလး၊ ငါးဆ ကြာသြားတယ္။ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ စတာေတြကိုလည္း ေတာင္ယာထြက္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္မ်ဳိးနဲ႔ ျပန္ေရာေၾကာ္ၿပီး ပြားထားတယ္။ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ တေယာက္စာဟာ အခန္းေနသူ သံုးေယာက္အတြက္ တလစာ ဟင္းတခြက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေထာင္ဝင္စာ လာတဲ့သူေတြကသာ ဟင္းကုန္ သြားမယ္။ ေထာင္ဝင္စာမလာတဲ့ ဘရွိန္ဆီမွာ ဟင္းမျပတ္ဘူး။ ေထာင္ဝင္စာလာတဲ့သူေတြကိုေတာင္ သူက ဟင္းေတြ ျပန္မွ်ရေသးတယ္။ ၂၀၀၃ မွာ အဘနဲ႔အတူေနဖို႔ ၾကံဳလာတယ္။ လြတ္လူေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားလာေတာ့ တိုက္ေတြမွာ လူေတြနည္းသြားတယ္။ အဲဒီမွာ ႏွစ္တိုက္တတိုက္ ေပါင္းတယ္။ အဘတို႔ တုိက္က လူေတြအကုန္လံုး ဦးဇင္းတို႔ တိုက္မွာ လာေပါင္းၾကတယ္။ အခု အန္အယ္လ္ဒီက အန္ကယ္လ္ ဦးအုန္းႀကိဳင္တို႔က အဘရွိန္တို႔နဲ႔အတူ ဦးဇင္းတို႔ တိုက္ကိုပါလာၾကတာေပါ့။ အဘဦးရွိန္တင္က ဦးဇင္းနဲ႔ တခန္းတည္းေနရတယ္။ ဒီေတာ့မွ အဘနဲ႔ အနီးကပ္ေနရတာပါ။ ယံုၾကည္ရာ အရ သူနဲ႔ကိုယ္ ဘယ္လိုမွ သေဘာမတူႏိုင္ေပမယ့္ အဘနဲ႔ ေနလို႔ရပါတယ္။

ဦးဇင္းတို႔ ဘာသာေရးမွာ ျပႆနာတရပ္ကို ဆႏၵရယ္ ေဒါသရယ္ ဘယာရယ္ ေမာဟရယ္ထဲက တခုခုနဲ႔ ခ်ည္းကပ္အေျဖထုတ္မိလွ်င္ အေျဖမွန္မရႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သင္ၾကားထားမႈ တခုရွိတယ္။ ယေန႔ထိ လည္း မွန္ေနတုန္းပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးေလာကထဲမွာ တခ်ဳိ႕လူေတြက ပါတီစြဲ ဝါဒစြဲ ျပင္းထန္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ေလးပါးထဲက တခုခုနဲ႔ ဆံုးျဖတ္မိေတာ့တာပါပဲ။ အဘနဲ႔ သေဘာမတူတာေတြ မ်ားစြာကို ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ သူ႔ပါတီရဲ႕အျမင္ကေန ေျပာတာခ်ည္းပဲ။

အဘမွာ မၾကာခဏ ဗိုက္ေအာင့္တတ္တဲ့ ေရာဂါရွိတယ္။ ဗိုက္ေအာင့္တယ္လို႔ ေျပာတိုင္းလည္း ဆရာဝန္နဲ႔ ေဆးမွဴးက ဂ်ဲလမက္ ဆိုဒါမင့္ စတဲ့ အစာအိမ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေဆးေတြ အဘကို ေပးတယ္။ အဘက သူ႔ဗိုက္ကို ပ႐ုပ္ဆီ လိမ္း အဝတ္နဲ႔ပတ္လိုက္မွ သက္သာတယ္လို႔ ယံုတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေထာင္ဝင္စာမွာပါတဲ့ ပ႐ုတ္ဆီ စတာေတြကို အဘ အတြက္ သီးသန္႔ထားေပးရတယ္။ ဒါကေတာ့ တလ တႀကိမ္ေလာက္ ခံစားေနရတဲ့ ေရာဂါပါ။ တခါတေလ နာရီပိုင္းနဲ႔ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့လည္း သူက သိပ္အေလးမထားဘူး။ သူ႔ေရာဂါက ပ႐ုပ္ဆီနဲ႔တင္ေပ်ာက္တယ္လို႔ သူက စြဲမွတ္ထားတာကို။ ၂၀၀၃ ႏွစ္ကုန္ ၂၀၀၄ ႏွစ္ဆန္းေလာက္မွာ အဘ ဗိုက္ေအာင့္တာ ရက္စိပ္လာတယ္။ တခါတခါ ျဖစ္ရင္ နာရီပိုင္း အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔ မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး။ သက္သာသြားလည္း ခဏပဲ။ ဆရာဝန္ကေတာ့ အစာအိမ္ေဆးေတြပဲ ေပးတယ္။ တေန႔မွာ ၅ ည ေတြနဲ႔ အင္မတန္ရင္းႏွီးတဲ့ ေဆးမွဴးတေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔ နာမည္က ေအာ္လန္ဒို တဲ့။ ေဆး႐ံုက ေရာဂါသည္တိုင္းကို သူက အင္မတန္ ဂ႐ုစိုက္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို လည္း ေလးစားတယ္။ သူ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာတိုင္ပင္ၿပီး ဗိုက္ေအာင့္တာကို စမ္းခိုင္းတယ္။ သူက ဆရာဝန္ ညႊန္ၾကားလို႔သာ အစာအိမ္ေဆးေတြ ေပးေနရေပမယ့္ ေရာဂါမသက္သာလာတာကို မူတည္ၿပီး ေဆး႐ံု တက္ခိုင္းတယ္။ ဒါနဲ႔ အဘ ေဆး႐ံုေပၚေရာက္သြားတယ္။ ေဆး႐ံုေပၚေရာက္လို႔ တရက္ ႏွစ္ရက္မွာပဲ အဘ ေျခေထာက္ေတြ ဗိုက္ေတြ ေဖာေရာင္လာတယ္လို႔ သတင္းစကား ၾကားရတယ္။ အဘ မသက္သာဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့မွ အဘေရာဂါကို အစာအိမ္မဟုတ္ဘူး။ အသည္းေရာဂါလို႔ ဆရာဝန္ကေျပာင္းၿပီး နာမည္တပ္ ေတာ့တယ္။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အစာအိမ္ေရာဂါထင္ၿပီး ေပးခဲ့တဲ့ေဆးေတြဟာ ခုလို အသည္းအသန္ျဖစ္မွ ဆရာဝန္လည္း မွားမွန္းသိတယ္။ အဘဗိုက္ကေရေတြကို စုတ္ထုတ္ရမယ္။ အဘလြတ္ဖို႔ကလည္း လပိုင္းပဲ လိုေတာ့တယ္။ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ အျပင္ေလာကကို ျပန္ေရာက္သြားေစခ်င္ၾကတယ္။ ေဆး႐ံုမွာ အျမဲေဆး႐ံုတက္ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ ရွိတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ေရာဂါေတြေၾကာင့္ က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ တိုက္ခန္းထဲကိုျပန္မပို႔ဘဲ ေဆး႐ံုမွာပဲ ထားရသူေတြေပါ့။ သူတို႔ကေတာ့ ျပင္းထန္တဲ့ ASTHMA ေရာဂါသည္ ဆရာဦးေဌးလႈိင္ရယ္ အ႐ိုးႀကီးေပါင္းတက္ေရာဂါေၾကာင့္ တိုက္မွာ ထားလို႔မရတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ကိုျမတ္စံရယ္ ရွိေနရာက အဘအတြက္ ကံေကာင္းတယ္။ အဘကို အျပင္ေဆး႐ံုတက္ခြင့္ရေအာင္ သူတို႔ေတြက ဝိုင္းတိုက္တြန္းၾက ေထာင္ကိုေျပာၾကဆိုေတာ့ တာဝန္က်တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးလည္း အေျပးအလႊားေရာက္လာတယ္။ အဘကို သူတို႔ အျပင္ေဆး႐ံု တင္ေပးလိုက္တယ္။

ရက္ပိုင္းမွာပဲ အဘျပန္ေရာက္လာတယ္။ ေရာဂါသက္သာလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လံုျခံဳေရးစိတ္မခ် လို႔ ဆိုၿပီး ျပန္သြင္းလာတာ။ တခုကံေကာင္းတာက အဘ ေဆး႐ံုထြက္ထြက္ခ်င္းမွာ အိမ္ကသိေအာင္ အဘရဲေဘာ္ေတြက သူ႔သမီးဆီကို သတင္းပို႔လိုက္တယ္။ အျပင္မွာ သမီးရဲ႕ အနီးကပ္ျပဳစုမႈကို အဘ ခံလိုက္ရတယ္။ ဒါ သူ႔အတြက္ေတာ့ ေကာင္းတာေလးတခုလို႔ ဆိုရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ရက္ပိုင္းေလးပဲ ျပဳစုခြင့္ ရလိုက္တာပါ။ ေထာင္ထဲျပန္ေရာက္လာေတာ့လည္း ေရာဂါက မသက္သာပါဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးက အႀကိမ္ႀကိမ္လာၾကည့္တယ္။ မယံုသကၤာမ်က္ေစ့နဲ႔ေပါ့။ ေထာင္ေရာ ေဆးဆရာဝန္ကေရာ အျပင္ ေဆး႐ံုမွာကုရန္ အဆိုတင္ျပေပမယ့္ ေထာက္လွမ္းေရးကခြင့္မျပဳလို႔ အဘ ေနာက္တႀကိမ္ အျပင္ေရာက္ဖို႔ အခက္ခဲျဖစ္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီး အသည္းအသန္ ျဖစ္လာတယ္။ လြတ္ရက္နီးေနလို႔ အဘကို က်န္းမာေစခ်င္ၾကတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နည္းနည္းေလးက်န္ေတာ့တဲ့ရက္ကို ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ၿပီး လႊတ္မယ္ ဆိုရင္ လႊတ္ေပးလို႔ရတယ္။ (ဒါက ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ေထာင္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ သူတို႔ေျပာစကားအရ သိရတာျဖစ္တယ္) ငါတို႔ ေစတနာ မရွိရင္ ေသပါေစကြာ ဆိုတဲ့ စိတ္ယုတ္မာေၾကာင့္ အဘ မလြတ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမက်န္းမာဘဲ အိပ္ရာထဲ မထႏိုင္တဲ့ အေနအထားမွာ ေထာင္ထဲမွာ တခုခုျဖစ္ရင္ သူတို႔ဂ႐ုမစိုက္လို႔ဆိုတဲ့ ေျပာဆိုေဝဖန္ အျပစ္တင္စကားကလြတ္႐ုံေလး အဘကို အျပင္ေဆး႐ုံကို ထြက္ခြင့္ေပးလုိက္တယ္။ အဘသမီးကို ခ်က္ခ်င္းသိေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့။ အဘသမီး အဘကို အသက္မီ႐ံုေလးေရာက္လာတယ္။ အဘ ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ ပထမတည သူ႔အခ်စ္ဆံုးသမီး သူ႔အနားမွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ အဘ တကယ္ေရာ သိသြားရဲ႕လား မသိဘူး။ ေမ့ေျမာသလိုျဖစ္ေနတယ္။ တခါတခါမွ သတိရလာတတ္တယ္။ သတိရတယ္ဆိုတာေတာင္ သမီးအနားမွာရွိေနတာသိရဲ႕လားဆိုတာ တန္ခိုးရွင္မွ ေျပာႏိုင္မယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ အဘ ဆံုးတယ္။ သူ႔သမီးရဲ႕ လက္ေပၚမွာပဲ ဆံုးရွာတာပါ။ ေထာင္က လြတ္ဖို႔ရက္ တလတိတိ အလိုမွာ အဘဆံုးတာပါ။ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြကိုက်ခံၿပီး လြတ္ဖို႔ရက္ အနီးကပ္ေလးမွာမွ အဘ ဆံုးတာပါ။

တကယ္လို႔ ဟိုး …. အရင္ရက္ေတြက ဗိုက္ေအာင့္တယ္ဆိုကတည္းက ေရာဂါအမွန္ကိုသိခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္အက်ဥ္းသားေတြလိုပဲ အက်ဥ္းသားတိုင္း ရပိုင္ခြင့္ျဖစ္တဲ့ ေလွ်ာ့ရက္ကို ရမယ္ဆိုရင္ သူခ်စ္တဲ့ သားသမီး ေျမးေတြနဲ႔ တေပ်ာ္တပါးႀကီး ဆံုေတြ႔ခြင့္ရမွာပါ။ ခုေတာ့ … … … … ။


အရွင္ဇဝန (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)
စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၀ မုိးမခ