The Voice 6-13

The Voice 6-13

“ေဆာရီးဘဲေဟတီ ”

ဟိုမွာလဲ ေဟတီ..
ဒီမွာလဲ ေဟတီ..
ေနရာတိုင္း ေဟတီ..
အားလံုးေမ့ေလ်ာ့ေနတာက...
ငါခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္.....

ျမန္မာျပည္ မွာ ဘဝေတြ စကၠန္႔တိုင္း ငလ်င္လႈပ္ေနတယ္..
ျမန္မာျပည္မွာ အနာဂါတ္ေတြ စကၠန္႔တိုင္းၿပိဳက်ေနတယ္..
ျမန္မာျပည္ မွာ အိပ္မက္ေတြ စကၠန္႔တိုင္းေရနစ္ေနတယ္..
ျမန္မာျပည္မွာ ႐ိုးသားမႈေတြ စကၠန္႔တိုင္းမီး႐ိႈ႕ခံေနရတယ္..
ျမန္မာျပည္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ စကၠန္႔တိုင္း႐ိုက္ခ်ိဳးခံေနရတယ္..
ျမန္မာျပည္မွာ ကေလးငယ္ေတြ စကၠန္႔တိုင္း ငတ္မြတ္ေသဆံုးေနတယ္.....

စိတ္ေတာ့မ႐ိွနဲ႔ ..
ေဆာရီးဘဲ ေဟတီ..
ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ငိုေၾကြးခဲ့ရ..
ငါ့မ်က္ေရေတြ ကုန္သြားၿပီ.....

မွတ္ခ်က္ ။ ။မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာမွ ကူးယူမွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ႏြားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ

ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ႏိုင္ငံ့အေရးကို စိတ္ဝင္စား၏။ စိတ္ဝင္စားသည့္အတိုင္းလည္း ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္လိုေသာ စိတ္လည္းရွိ၏။ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ နစ္နာခ်က္၊ ခံစားမႈမ်ားကို ဟစ္ေၾကြးလို၏။ ဟစ္ေႂကြးၾက၏။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုသည္ကို တိတိက်က် မေဝဖန္တတ္ေသာ္လည္း ဤစာလံုး သံုးလံုး၌ အေျဖပါ၏။ နည္းနည္းထပ္ျဖည့္ရလွ်င္ မိမိမွလြဲ၍ အျခားေသာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏ အလိုဆႏၵ၊ သူ႔ကို အထင္မေသး၊ သူ႔လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို မိမိတတ္စြမ္းသေရြ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔၊ တကယ့္ေစတနာသည္ကား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္၏။

ညီၫြတ္ေရးဟုလည္း ေျပာၾကပါသည္။ ဘယ္ေနရာ ညီၫြတ္ၾကမလဲ။ မသိသတတ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ အဆင့္ဆင့္ရွိ၏။ မ်ားျပားလွကုန္ေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ဘယ္ေတာ့မွ တသားတည္း မျဖစ္ႏိုင္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္၏။ ကားမာတ္ ဘာေျပာေျပာ သူ႔ကိစၥသည္ ၿပီးၿပီ။ တစ္ေယာက္ထဲပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မညီၫြတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ မညီေသာကိစၥကို တတ္အားသေရြ႕ အမ်ားစု လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေသာ ႏိုင္ငံေရးကို ေဆာင္ရြက္သူသည္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသူ ျဖစ္ႏိုင္၏။ တကယ့္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္၊ နားမလည္ေသာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ၿဖီးျဖန္းၿပီး မိမိပိုင္ ေရဒီယို၊ စာနယ္ဇင္း၊ တယ္လီေဗးရွင္း စသျဖင့္ ရွိသမွ် မီဒီယာမ်ားကို အသံုးခ်လိမ္လည္ေနေသာ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးမ်ားလည္းရွိ၏။ ဥပမာ- (န.အ.ဖ)။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာဖူးသည္။ '' စင္ေပၚတက္ လက္ခုပ္ခ်ဴေသာ ႏိုင္ငံေရးကို ကြၽန္မ မႏွစ္သက္ေၾကာင္း''။ ဟုတ္သည္။ အခ်ိဳ႔သည္ အုပ္စုဖြဲ႔၍ လည္းေကာင္း၊ လိုအပ္လွ်င္ မိမိကိုယ္ကို ကိုယ္ရည္ေသြး၍ လည္းေကာင္း၊ အခြင့္ႀကံဳတိုင္း စင္ေပၚေရာက္တတ္၏။ ေအာ္တတ္၏။ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ လူသားျခင္း စာနာေထာက္ထားမႈ စသျဖင့္ ဟစ္ေႂကြး။ ၿပီးေတာ့လဲ - ပလံု … ။

တကယ္ခ်စ္သလား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို (မဟုတ္ဘူး) တိုင္းျပည္ကို ၊ တိုင္းျပည္ထဲေနေနၾကရတဲ့ လူေတြကို၊ ဒုကၡသည္ေတြကို၊ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရသူေတြကို၊ ေထာင္ထဲကလူေတြကို၊ မတည္မၿငိမ္နဲ႔ မဝေရစာ စားေနရတဲ့ လူေတြကို။ ေျပာၾကည့္ - ဘယ္နားမွာျဖစ္ျဖစ္ ၾကားေနရတာ။ "ဟိုေကာင္ အရက္ေသာက္သည္၊ ဒီေကာင္မ လင္ငယ္ေနသည္၊ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ အလကားပါကြာ"၊ အတင္းအဖ်င္းႏွင့္ ညစ္ညမ္းေသာ စကားမ်ားကိုသာ ၾကားေနရသည္။

တိုင္းျပည္ထဲ ကုန္ၿပီလား၊ လူေကာင္း။ က်န္ပါလိမ့္ဦးမည္။ ကြၽန္ေတာ္ ယံုၾကည္၏။ အခု လူေကာင္းေတြကိုပါ အလကားလူေတြျဖစ္ေအာင္ အစိုးရက ဝါဒျဖန္႔သည္။ တိုင္းျပည္က မဆင္ျခင္။ အခ်င္းခ်င္းသာ မလိုမုန္းထားစိတ္မ်ားျဖင့္ ေခ်ာင္းေျမာင္း ဆက္ဆံေနၾက၏။ အားနည္းခ်က္ကို ရွာ၏။ ၎အေပၚ အားသာေအာင္ လုပ္၏။ အႏိုင္က်င့္၏။ ဝန္ထမ္းမ်ားက ပိုဆိုးသည္။ ဝန္ထမ္းဆိုသည့္ စကားလံုး၏ အနက္သည္ မရွိေတာ့။ ဘယ္သူ႔ဝန္ ထမ္းရမွာလဲ။ ပညာတတ္ဟု မိမိကိုယ္ကို ထင္ေသာ - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာသည့္ ''မင္းစိတ္ေပါက္ေနေသာ အရာရွိဆိုးမ်ား'' ။ အမွန္ေတာ့ မင္းစိတ္မဟုတ္။ ကြၽန္စိတ္၊ သေဘာက္စိတ္။

စင္စစ္ ဘဝကို တကယ္နာက်ည္းပါက ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ဤသို႔မေနအံ့။ ေရွ႕က နစ္နာၿပီးသူေတြြကို ေလးစားလ်က္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္ၿပီး ဖဝါးေျခထပ္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုသည္။ ေသလွ်င္လည္း ေသေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ အိပ္ရင္း၊ စားရင္း၊ လမ္းေလွ်က္ရင္း၊ လဲေလ်ာင္းရင္း၊ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္း ေတြးေတာႀကံဆ ေနသင့္သည္။ အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ ႀကံေဆာင္ေနသင့္သည္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဤက်င့္စဥ္ကို သိေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလွ်က္ 'ဝိဇၨာစရဏ သမၸေႏၷာ' ျဖစ္သင့္၏။ ဤသူမ်ိဳးကို ပန္းကံုးစြပ္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုမွစ၍ ဤဒီမိုကေရစီအေရးအား ေရွ႕မွေရာ၊ ေနာက္မွေရာ၊ အလယ္မွေရာ၊ ေနရာစံု ေဒသတစ္ခုတြင္ ပါဝင္ခဲ့ဖူး၏။ ယခုလည္း ေဆာင္ရြက္ဆဲ။ ေမြးရပ္၌ မေနရ။ တစ္ပါးအရပ္၌ ေန၏။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳ၏။ သမာအာဇီဝ။ ရြာသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည့္အေလ်ာက္ ရြာကိုမေရာက္သည္မွာ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္၍ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ားအား မန္ေနဂ်ာကို လႊဲလွ်က္ မိသားစုႏွင့္အတူ ရြာသို႔ ေခတၲ ျပန္ခဲ့သည္။

၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္က ျဖစ္သည္။ ကမၻာေက်ာ္ေသာ ''ေရႊဝါေရာင္'' ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးေလာက္ ျဖစ္သည္။ ပခုကၠဴမွစေသာ (သို႔မဟုတ္) ေအာင္းထားရေသာ ဆႏၵမ်ားစြာက စတင္ေသာ ဤသပိတ္သည္ ဘဝဂ္သို႔ ညံခဲ့၏။ စစ္အစိုးရ၏ ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ႀကံ႕ဖြတ္၊ စြမ္းအားရွင္၊ အက္စ္ဘီ၊ လံုထိန္း၊ အာရ္ပီ၊ တပ္မေတာ္တပ္ရင္းအခ်ဳိ႕မွ လြဲ၍ လူသားစိတ္ရွိေသာ၊ သာသနာကို ကာကြယ္လိုေသာ သူမ်ားအားလံုး ထႂကြခဲ့ၾက၏။ လမ္းေပၚတက္ခဲ့ၾက၏။ အေသခံ၊ အက်ဥ္းခံခဲ့ၾက၏။ လူတိုင္းသိခဲ့ၾကသည့္အေၾကာင္း ။

လူဟူသည္ သစၥာေဖာက္တတ္သည္။ လုပ္အပ္ မလုပ္အပ္မသိ။ မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တစ္ပါးသူအေၾကာင္း မစဥ္းစား၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ မကြဲ၊ ဆိုင္ရာခ်င္း လက္တြဲၿပီး အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ယုတ္မာေနသူမ်ားသည္ ျပည္တြင္း၌ အလြန္ေပါ၏။ (ဤကားစကားခ်ပ္)

သံုးရစ္မွ်သာရွိေသာ ယူနီေဖာင္းဝတ္ရဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ လမ္းေလွ်ာက္ရလွ်င္လည္း ကိုယ့္ဖာသာ လူဟုထင္သူလည္း ရွိ၏။ (ဤသည္လည္း စကားခ်ပ္)

ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို မေထာက္ခံသူ မရွိသေလာက္။ ထားေတာ့။ ၿပီးေတာ့ … ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစု ဇာတိရြာကို ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ေပါ့။

ရြာသည္လွ၏။ ၿမဳိ႕ထက္လွ၏။ ညေနခင္းမ်ားမွာ ထန္းရည္ေလးနည္းနည္းေသာက္၊ ေတာင္ေျခက ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ လတ္ဆတ္သည့္ ေလကို ရွဴ၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ သဘာဝက သူ႔ဘာသူ လွၿပီးသား။
ကန္ထိပ္မွာ ေစတီ၊ ဇရပ္။ ကန္ေပၚမွာ ဘာမွမရွိ။ ေရသာရွိသည္။ ၾကည္လင္သည္။ ကန္ရဲ႕ ဟိုတစ္ဖက္မွာ ယာကြင္းမ်ားစြာ၊ သရက္ပင္ေလးငါးပင္၊ ေတာင္႐ိုး၊ ႏြားစားက်က္၊ ျမက္ခင္း။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီဘက္ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ေနက ဝင္ေတာ့မည္။ စားက်က္ထဲတြင္ ဝဝၿဖိဳးၿဖိဳး အေရာင္ကလဲ ျဖဴျဖဴ၊ လွလိုက္တဲ့ ႏြား။ ဘာေတြမ်ားစားထားပါလိမ့္။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီႏြားႀကီးနား ကပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမးၾကည့္တယ္။ (ေၾသာ္ -က်ဳပ္က ႏြားစကားတတ္တယ္ေနာ္)

'' ဗ်ဳိ႕ … ကိုႏြားႀကီး ဘာလုပ္ေနတာလဲဗ်၊ ျမက္စားေနတာလား'' ဟု ကြၽန္ေတာ္ကပင္စတင္၍ ႐ုတ္တရက္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္။ ႏြားႀကီးကား စိုစိမ္းေသာ ေျမဇာပင္မ်ားဝယ္ စိတ္ေရာပါးစပ္ပါ ဝင္စားခ်က္ ေကာင္းလွပါ၏။

''အခုႏွစ္ထဲမွာ ပခုကၠဴကစတဲ့ သံဃာ့သပိတ္က တစ္ျပည္လံုးနီးပါး ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး ရန္ကုန္က ရဟန္းေတြ ေရႊတိဂံုေပၚတက္ၿပီး၊ ကံေဆာင္ၾကသတဲ့၊ အေရွ႕ဘက္မုခ္မွာ ရဟန္းေတြေရာ လူေတြေရာ ေတာ္ေတာ္ ပစ္သတ္ခံရတယ္ၾကားတယ္။ ဆူးေလမွာဆိုရင္ လူထုေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအလံေတာင္ လႊင့္ဆိုပဲ၊ အဲဒီေက်ာင္းသားေလးလဲ အဖမ္းခံလိုက္ရသတဲ့၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိထင္သလဲ ကိုႏြားႀကီး"

ႏြားႀကီးသည္ စားၿမဲစားေနသည္။

''နည္းနည္းမွ မတရားဘူးဗ်ာ၊ တကယ္ဆို ဒီသံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဒီေက်ာင္းသားေလးေတြဟာ ႏိုင္လိုမင္းထက္ သန္းေရႊေလးေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ ႏြားႀကီးပဲ ၾကည့္ေလဗ်ာ၊ မင္းကိုႏိုင္တို႔၊ ကိုကိုႀကီးတို႔။ ကိုျမေအး၊ ကိုၿပံဳးခ်ိဳ၊ မာကီး၊ ၿပီးေတာ့ ဟိုမွာဗ်ာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္၊ တစ္ေယာက္က ေထာင္ထဲေရာက္၊ တစ္ေယာက္က ေမြးစကေလး ထားခဲ့ၿပီး တိမ္းေရွာင္ေနရတာေလ၊ သိလား၊ သူတို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြ အဖမ္းခံ၊ အႏွိပ္စက္ခံ၊ ေသၾကေၾကၾက မနည္းဘူးဗ်ာ။''

ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း အာေျခာက္လာသည္။ ႏြားႀကီးကား မသိေလဟန္။ ေရွ႕သို႔ေျခတစ္လွမ္း တိုး၍ စားၿမဲစားေနပါ၏။

''ၿပီးေတာ့ဗ်ာ … မဆီမဆိုင္ မုဆိုးမ ေျမြ႐ိုက္သလိုပဲ၊ ႏိုင္ငံေရးလား၊ ဒီမိုကေရစီလား၊ မလႈပ္နဲ႔၊ လႈပ္ရင္ လႈပ္တဲ့ေနရာ ႐ိုက္မယ္၊ အင္း … ဟိုးထိပ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြကေန ေအာက္ေျခလႈပ္ရွားသူေတြ အားလံုးကို ၿဖိဳခြင္းေရးနည္းဗ်ဴဟာခ်ၿပီး စပါယ္ရွယ္ ႏွိပ္ကြပ္ေနတာေလဗ်ာ၊ ေျပာေတာ့ ဒီမိုကေရစီတဲ့၊ အခု စစ္အစိုးရက တကယ္ေတာ့ လူသတ္ေနတာပါဗ်ာ၊ ကိုႏြားႀကီး က်ဳပ္ေျပာတာ ၾကားလား''

ႏြားႀကီးကား နားရြက္တခတ္ခတ္ႏွင့္ တျပဳတ္ျပဳတ္ စားလ်က္၊ မိန္လ်က္ပင္။

"ဓါတ္ဆီေစ်းနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈကို အေျခခံၿပီး ေပါက္ကြဲခဲ့ၾကတာမို႔လား၊ ရဟန္းေတြကိုလည္း ေစာ္ကားတယ္ေလ၊ အဲဒါေၾကာင့္ အနာခံၿပီး သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတာမို႔လား၊ တြက္ၾကည့္ပါ ကိုႏြားႀကီးရယ္၊ သူတို႔က တုိင္းျပည္ကို လူမထင္ဘူးဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္က သူတို႔ကို လူျပန္ထင္ဖို႔ မခက္ေပဖူးလား၊ အခုတေလာေတာင္ဗ်ာ အဖမ္းအဆီးေတြက ဒုနဲ႔ေဒး။ ေထာင္ထဲက ဗာလနံေတြေတာ့ ေထာင္ထဲကလႊတ္၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားက် ဟန္ျပလႊတ္ေပး၊ လႊတ္ေပးတာ ဝမ္းသာပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တကယ္အေရးပါတဲ့ သူေတြ မပါေသးဘူးဗ်ာ"

႐ုတ္တရက္ ႏြားႀကီးသည္ ေနာက္ေခ်းမ်ား ပါေနသည္ကို ျမင္ရ၍ ႏွစ္မိနစ္ခန္႔ စကားကို ရပ္ဆိုင္းထားရ၏။

''က်ဳပ္တို႔လူမ်ဳိးေတြကလည္း ခက္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ညံ့ေနတာလား မသိဘူး၊ က်ဳပ္ဆို ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက အင္န္အယ္လ္ဒီကို မဲေပးခဲ့တာပဲ။ အေျခခံဥပေဒတုန္းကေတာ့ က်ဳပ္ မဲသြားမေပးဘူး၊ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ … က်ဳပ္စာရင္းမွာ အမွန္ျခစ္လိုက္ၾကသတဲ့၊ က်ဳပ္လိုလူမ်ိဳး ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ၊ ႐ိုး႐ိုးေလးပါ၊ ဒါဟာ လိမ္လည္မႈ၊ အႏိုင္က်င့္မႈ၊ ဒါပါပဲ၊ ဒါ က်ဳပ္မိန္းမက ေျပာလို႔သိရတာ၊ ကိုယ့္မဲတစ္ျပားကို တန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့ၾကသလား၊ ဒါမ်ိဳး ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ သိခ်င္လို႔ ရြာႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာင္ မွတ္တမ္းလိုက္ေကာက္ေသးတယ္၊ ကိုႏြားႀကီး အဲဒီအေျခခံဥပေဒကို ယံုလားဗ်''

ႏြားသည္ ႏြားေလာက္သာသိဟန္တူသည္။ ဝူးကနဲ ႏွာေလမႈတ္လ်က္ တစ္ဖက္သို႔ လွည့္၍သာ စားၿမဲ စားေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း စိတ္ရွည္သည္။

''ကိုႏြားႀကီး ဒီေလာက္ စစ္အစိုးရက တစ္ျပည္လံုးကို စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွစ္ခုစလံုး နိမ့္က်သြားေအာင္ လုပ္ေနတာ၊ ခင္ဗ်ားေရာ မေခြ႕ခ်င္ဘူးလား၊ ေျပာေလဗ်ာ၊ အစိုးရေလသံလိုက္ၿပီး အရပ္ထဲက ေဒါက္ဖိနပ္ေတြက အခုလုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေလးေတြက ကေလကဝေလးေတြပါ၊ ေပမမွီ ေဒါက္မမွီေလးေတြပါတဲ့၊ ႏြားႀကီးတို႔ ဘက္ေတာ္သားေတြလား မသိဘူး၊ ႀကံ႕ဖြတ္ေတြဆီက အသံ၊ ခင္ဗ်ားေရာ ဒီကေလးေတြကို အဲလုိထင္လား၊ အင္း … က်ဳပ္ကေတာ့ သူတစ္ပါးဒုကၡကို မိမိသုချဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ သူေတြကို ........ ေအးဗ်ာ ........"

ကိုႏြားႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္မွ် ေမာ့ၾကည့္ၿပီး သူ႔အစာသူ ဆက္၍စားေနပါသည္။

''တကယ္အားျဖင့္ဗ်ာ အႏွစ္ (၆ဝ) တို႔၊ အႏွစ္ (၁၂ဝ) တို႔ ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးတယ္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီမွာ ျပစ္မႈမဟုတ္ဘူးလို႔၊ ဒါ… အာဏာရွင္လို႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏြား ႏြားခ်င္း ေျပာလိုက္စမ္းပါဗ်ာ၊ တကယ္၊ ႐ိုး႐ိုးေတြးၾကည့္ လူပဲဗ်ာ၊ လူျဖစ္ခ်င္တာေပါ့၊ လူ႔အရည္အခ်င္းကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္တယ္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ရခ်င္တယ္၊ ဒါ … အဆန္းလားဗ်ာ၊ ကိုႏြားႀကီး၊ ဒါ ေမြးရာပါဗ်''

ႏြားႀကီးသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား နားၿငီးလာဟန္ရွိသည္။ ႏွာျပင္းျပင္း ႏွစ္ခါမႈတ္၊ အၿမီးကို သြင္သြင္ရမ္းလ်က္ ထြက္သြားဟန္ျပဳၿပီးမွ ဆက္စား၏။

''တကယ္ေတာ့ဗ်ာ၊ ဖိႏွိပ္မႈကို မႀကိဳက္ေတာ့ လြတ္လပ္မႈကို လိုခ်င္တာေပါ့၊ အားလံုး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ျဖစ္ခ်င္တာေပါ့၊ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳခ်င္တာေပါ့။ ကိုႏြားႀကီး ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို စကားျပန္မေျပာဘူး၊ မသိက်ိဳးကြၽံ လုပ္ေနတယ္၊ ဒါ ေျပလည္မယ့္ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးဗ်၊ ေအးေလ ခင္ဗ်ားက ႏြားဆိုေတာ့ လူကို ေလးစားရေကာင္း သိမယ္မဟုတ္ဘူး''

ႏြားႀကီးသည္ ခြာယက္လာ၏။ ငါကန္လိုက္ရဟု သူေအာက္ေမ့လာဟန္တူသည္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာ့ပါသည္။ ကြၽတ္ … ကြၽတ္… ကြၽတ္ ။

''ကဲ- က်ဳပ္ေျပာဦးမယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏြားေတြဟာ လူကို(အထူးသျဖင့္ ဗမာျပည္မွာ) အလြန္ အက်ိဳးျပဳတာပါ၊ ႏြားသိကၡာ အက်မခံပါနဲ႔၊ က်ဳပ္ေျပာတာ နားေထာင္ပါ''

ဤအခ်ိန္တြင္ စာေရးသူသည္ ႏြားစကားမေျပာဘဲ၊ လူစကားျဖင့္သာ ႏြားကို ခ်ဥ္းကပ္ပါသည္။

''ကိုႏြားႀကီး … ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ေမးမယ္၊ ခင္ဗ်ား လူတစ္ေယာက္ကို အထင္ေသးဘူးလား၊ ခင္ဗ်ား လူတစ္ေယာက္ကို အက်ိဳးျပဳဖူးလား၊ ခင္ဗ်ား သူ႔ဘာသာတရားကို အေလးအနက္ထားတတ္သလား၊ ခင္ဗ်ား သူ႔ကိုယ္ပုိင္အခြင့္အေရး ေလးစားဖူးသလား၊ တကယ္ေတာ့ - ခင္ဗ်ား...... ''

ကြၽန္ေတာ့္စကားမၿပီးမီ ကိုႏြားႀကီးသည္ ေနာက္ထပ္ မစင္ႏွစ္ပံု စြန္႔၍ ကြၽန္ေတာ့္အား ဂ်ိဳၾကည့္ၾကည့္ကာ ထြက္ခြာသြားေလသတည္း။

ေကာင္းကင္သည္ ညဳိၿပီ။ စိတ္ေတြလည္း ေညာင္းလာၿပီ။ ႏြားႏွင့္ကလည္း စကားေျပာမရ။ ႏြားႏွင့္ စကားေျပာရသည္မွာ ''ကြၽဲပါးေစာင္းတီး'' ။

ေၾသာ္ - ႏြားေတြ ႏြားေတြ၊ ႏြားတို႔သည္ကား အဟိတ္တိရစၧာန္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္ကိုး။ ဒီမိုကေရစီလည္းမသိ။ သပိတ္လည္း နားမလည္။ တရားေသာစကားလည္း နားမဝင္။ ၎တို႔၏ဝါဒႏွင့္ လုပ္ငန္းကား သံသရာတေလွ်ာက္လံုး ျမက္စား၍ ေနာက္ေခ်းယိုၿပီးလွ်င္ ႏြားမေနာက္လိုက္ၾကရန္သာ တတ္ၾကေလေတာ့သတည္း ........။

× × × × ×

Naing

ဝန္ခံခ်က္
စာအခင္းအက်င္းကို ၁၉၇ဝ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မဂၢဇင္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၅၇ ရွိ ''ေမာင္ညဳိျမ'' ၏ ဝတၴဳတိုမွ မွီျငမ္းပါသည္ ။

စာေရးသူ
မူရင္း ။ ။ yoma3

ၿဗဟၼစိုရ္တရားႏွင့္လူမူဆက္ဆံေရး

ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ တရားပဲြတစ္ခုမွာ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံေလးကုိ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ “အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္ဟာ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာတာနဲ႔အမွ် ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေတြလည္း မ်ားၿပီ၊ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာေတြလည္း မ်ားၿပီ၊ ဆက္ဆံခ့ဲရသူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္စုံခဲ့ၿပီဘုရား။ အထူးသျဖင့္ အက်င့္စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတဲ့သူေတြနဲ႔အမ်ားႀကီး ေတြ႕ႀကဳံဆက္ဆံခဲ့ရပါတယ္။ အခုလည္းဆက္ဆံတုန္း၊ ေနာင္လည္း ဆက္ဆံေနရဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အရွင္ဘုရားေရ… လူေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆုိေတာ့ တပည့္ေတာ္ဘက္က ဘယ္လုိပဲႀကိဳးစား ဆက္ဆံဆက္ဆံ လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္မေျပလွဘူးဘုရား..။ တပည့္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားတာပဲ မွန္ကန္ၿပီး အက်ိဳးရွိတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရး မျဖစ္ခဲ့ဘူးဘုရား…။ အဲဒါ… အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ဘုရားအဆုံးအမနဲ႔ ကုိက္ညီမယ့္ လူမႈနယ္ပယ္မွာ အေကာင္းဆုံး ဆက္ဆံႏုိင္မယ့္ ဆက္ဆံနည္းေလးရွိရင္ တပည့္ေတာ္မကုိ မိန္႔ၾကားေပးပါဘုရား“ လုိ႔ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ “အင္း… ရွိပါတယ္ ဒကာမႀကီး…၊ ျဗဟၼစုိရ္တရားေလး လက္ကုိင္ ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ပါ၊ အားလုံးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္“ လုိ႔ ဘုန္းဘုန္း အေနနဲ႔ အေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာကမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနၾကၿပီး လူမႈဘ၀ဆက္ဆံေရးဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆင္ေျပေျပ ရွိဖုိ႔မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လြယ္ေအာင္ဆက္ဆံလုိ႔ေတာ့ ရပါတယ္။ အဲဒါက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ျပဳျပင္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိရမယ့္ တရားေလးမ်ားကုိ တည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရယူကာ ဆက္ဆံၾကည့္တဲ့ နည္းေလးပါ။ ဒီနည္းကုိ ျဗဟၼစုိရ္တရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံတဲ့နည္းလုိ႔ အလြယ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ လူေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာ၊ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္စတဲ့ အမည္နာမေတြကုိမသုံးဘဲ မႏုႆဘုံလုိ႔ေခၚတဲ့ လူ႔ဘုံမွာရွိတဲ့ လူသားေတြလုိ႔သာ ေျပာလိုက္ရင္ လူအမ်ိဳးအစား အမ်ားႀကီး မရွိေတာ့ပါဘူး။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း မကဲြေတာ့ပါဘူး။ အသားအေရာင္၊ အျဖဴအမည္း၊ ဆံပင္အေမြး အျဖဴအနီစတာေတြဟာ အေရျပားေပၚမွာ ျဖစ္လာတဲ့ ကဲြျပားျခားနားမႈမ်ားသာျဖစ္ၿပီး ပခုံးႏွစ္ဘက္ၾကားက ေခါင္းေပါက္လာၾကကာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးခႏၶာငါးပါးနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ လူလုိ႔သာနားလည္လုိက္ရင္ လူအမ်ိဳးအစား မမ်ားေတာ့ပါဘူး။ တိတိက်က် ခဲြျခားလိုက္ရင္ ေလးမ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးက..

၁။ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူျဖစ္တဲ့သူ
၂။ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူ
၃။ ကုိယ့္ထက္သာတဲ့သူ
၄။ ကုိယ့္နဲ႔တန္းတူလည္းမဟုတ္၊ နိမ့္က်တာလည္းမဟုတ္၊ သာတာလည္းမဟုတ္တဲ့ ၾကားျဖစ္တဲ့သူ
တုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ဘယ္ေလာက္ပဲလူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနပါေစ ဒီေလးမ်ိဳးထဲမွာပဲ သြားၿပီးအက်ဳံး၀င္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီလူေလးမ်ိဳးကုိပဲ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္မယ္၊ ဆက္ဆံလုိက္မယ္ဆုိရင္ လူမႈဘ၀ဆက္ဆံေရးဟာ အားလုံးအဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ေကာင္းပါၿပီ။ ဒီလူေလးမ်ိဳးကုိ ဘယ္လုိစိတ္ထား၊ ဘယ္လုိတရားေတြနဲ႔ လုိက္ကုိင္ထား ဆက္ဆံၾကမလဲဆုိရင္ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ျဗဟၼစုိရ္တရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ဖုိ႔ပါပဲ။ ျဗဟၼစုိရ္ဆုိတာ ျဗဟၼစရိယဆုိတဲ့ ပါဠိစကားလုံးကုိ တုိက္႐ုိက္ျမန္မာမႈျပဳထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျဗဟၼစရိယ = ျမတ္ေသာအက်င့္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ယူႏုိင္သလုိ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္လုိ႔လည္း နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ျဗဟၼ= ျမတ္ေသာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျဗဟၼာတုိ႔နဲ႔ သက္ဆုိင္ေသာ၊ စရိယ= အက်င့္လုိ႔ တစ္လုံးခ်င္းအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီျဗဟၼစရိယေခၚ ျဗဟၼစုိရ္တရား ေလးပါးရွိပါတယ္။ ဒီေလးပါးက…

၁။ ေမတၱာ
၂။ က႐ုဏာ
၃။ မုဒိတာ
၄။ ဥေပကၡာ
ဆုိတဲ့ တရားေလးပါးပါပဲ။ ေမတၱာက ခ်စ္ခင္ျခင္း အက်ိဳးလုိလာျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး က႐ုဏာကေတာ့ သနားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ မုဒိတာကေတာ့ သူတပါးႀကီးပြား တုိးတက္မႈအေပၚ ၀မ္းေျမာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဥေပကၡာကေတာ့ အျပစ္လည္းမျဖစ္၊ အခ်စ္လည္းမျဖစ္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကုသုိလ္လည္းမျဖစ္၊ အကုသုိလ္လည္းမျဖစ္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား လူအမ်ိဳးမ်ိဳးမရွိ ေလးမ်ိဳးပဲရွိတဲ့ လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ဒီတရားေလးပါးပဲ လက္ကုိင္ထား ဆက္ဆံၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လူမႈနယ္ပယ္ ဆက္ဆံေရးဟာ ေသခ်ာေပါက္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။

ပမထဆုံး တန္းတူျဖစ္တဲ့သူ။ တန္းတူျဖစ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္နဲ႔အသက္အရြယ္၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ ဂုဏ္အားျဖင့္ တန္းတူျဖစ္တဲ့သူကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီလုိ အစစအရာအရာ တူညီေနတဲ့ အတူျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြကုိ ေတြ႕ရင္ ေမတၱာတရားလက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ရမယ္တဲ့။ ဆက္ဆံၾကည့္ပါေပါ့…။ အဲလုိ ေမတၱာတရား မထားႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူနဲ႔ကုိယ္ဟာ အကုန္တူေနတဲ့အတြက္ သူ႔ထက္ငါသာေအာင္ ၿပိဳင္ဆုိင္တတ္ၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ပညာေတြၿပိဳင္၊ ရာထူးေတြၿပိဳင္၊ မာနေတြၿပိဳင္စသျဖင့္ လုပ္လာတတ္ၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္ရင္းၿပိဳင္ရင္းနဲ႔ အႏုိင္ရေအာင္ မဟုတ္တဲ့နည္းေတြ သုံးလာတတ္ပါတယ္။ ခဏအႏုိင္ရဖုိ႔အတြက္ သံသရာနဲ႔အၿပိဳင္ ေပးဆပ္ရတ့ဲအထိ လုပ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ၿပိဳင္ရင္းၿပိဳင္ရင္း အ႐ႈံးေတြျဖစ္ကာ အပါယ္ခရီးမွာ လုံးလုံးနစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားနဲ႔ ၿပိဳင္တာမေကာင္းပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာ့ ၿပိဳင္ေနရပါမယ္။ ယေန႔ငါနဲ႔ မနက္ျဖန္ငါဟာ မတူေအာင္ ၿပိဳင္ေနရပါမယ္။ မေကာင္းတဲ့ ဘက္မွာမဟုတ္ ေကာင္းတဲ့ဘက္ေတြမွာပါ။ ယေန႔ငါဟာ ကံငါးပါးမလုံေသးေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ကံငါးပါးလုံေစရမယ္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ယေန႔ငါဟာ ကုိယ္က်င့္တရား မေကာင္းေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းရမယ္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ယေန႔ငါဟာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အလုပ္ေတြကုိ ဒီေလာက္ပဲ လုပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ဒီထက္ပုိၿပီး လုပ္ႏုိင္ရမယ့္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ဒီေန႔ငါဟာ စိတ္ထားေလးေတြကုိ ဒီေလာက္ပဲ ျပဳျပင္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ဒီထက္ပုိၿပီး ျပဳျပင္ႏုိင္ရမယ္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ဒါက ကုိယ့္ရဲ႕ သံသရာေကာင္းေရးအတြက္ ၿပိဳင္ရမွာကုိ ေျပာတာပါ။ သူတပါးေတြနဲ႔ကေတာ့ ၿပိဳင္ဖုိ႔မလုိပါဘူး။ တူလာရင္ ေမတၱာနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ သူ႔အက်ိဳးကုိ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ တန္းတူျဖစ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ အခက္အခဲ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူျဖစ္တဲ့သူကုိ ေမတၱာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ဖုိ႔၊ ေမတၱာမထားႏုိင္က ၿပိဳင္လာႏုိင္ၿပီး ၿပိဳင္လာရင္ အျပစ္ျဖစ္လာတတ္တဲ့အတြက္ မၿပိဳင္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူ။ ဒီနိမ့္က်တယ္ဆုိရာမွာလည္း အသက္အရြယ္၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ ဂုဏ္အားျဖင့္ နိမ့္က်တာကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီလုိ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူကုိေတာ့ က႐ုဏာတရားလက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ပါတဲ့။ က႐ုဏာဆုိတာ သနားျခင္းကုိ ေျပာတာပါ။ အဲလုိ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ သနားျခင္း က႐ုဏာတရား မထားႏုိင္ရင္ အႏုိင္ယူလာတတ္၊ အႏုိင္က်င့္လာတတ္ပါတယ္။ အႏုိင္က်င့္လာၿပီဆုိရင္လည္း မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ႏုိင္ထက္စီးနင္းလုပ္တာ မတရားဖိႏွိပ္မႈျပဳတာ၊ တစ္ဘက္သူကုိ အက်ပ္အတည္း ဒုကၡျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ စတာေတြဟာ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေနၿပီး အပါယ္လားေစႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကုိယ့္ေလာက္မွမေတာ္၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ အရည္အခ်င္းမရွိ၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ ကံအက်ိဳးေပးမေကာင္းလုိ႔ ကိုယ့္ေအာက္ေရာက္ေနကာ ကုိယ့္ထက္နိမ့္က်ေနသူကုိ ဘာေၾကာင့္ အႏုိင္ယူၾကေတာ့မွာလဲ…၊ သူ႔ကုိႏုိင္လုိ႔ေကာ ကုိယ့္အတြက္ ဘာအက်ိဳးျဖစ္သြားမွာလဲ..၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ မရွိဘဲ အစစအရာရာ နိမ့္က်ေနသူကုိ အႏုိင္ယူေတာ့ေကာ ကုိယ္ကဘာေတြ ရသြားမွာလဲ…စသျဖင့္ စဥ္းစားစရာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ရသြားတာတစ္ခုေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္။ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်သူကုိ အႏုိင္ယူလုိက္တဲ့ ေဒါသေၾကာင့္ အကုသုိလ္အျပစ္ျဖစ္သြားၿပီး ေဒါသရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ ေနာင္တနဲ႔ ေသာကေတြ ရသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ က႐ုဏာမထားႏုိင္ဘဲ အႏုိင္ယူလုိက္ျခင္းရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်သူကုိ အႏုိင္မယူဘဲ သနားျခင္း က႐ုဏာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီလုိသူမ်ိဳးမ်ားရွိတဲ့ လူမႈနယ္ပယ္ ဆက္ဆံေရးဟာ အဆင္ေျပသြားမွာပါလုိ႔ ဆုိရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ္ထက္သာသူနဲ႔ ဆက္ဆံဖုိ႔ကေတာ့ မုဒိတာတရား အထူးလုိအပ္ပါတယ္။ မုဒိတာဆုိတာ ၀မ္းေျမာက္ေပးတာ၊ အတူေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ေပးတာကုိ ေျပာတာပါ။ ကုိယ့္ထက္ အသက္သိကၡာဂုဏ္၀ါ၊ ရာထူးဌာနႏၲရ စသည္သာသူကုိ ဆက္ဆံတဲ့အခါ ဒီမုဒိတာက အလြန္အေရးပါပါတယ္။ မုဒိတာတရား ထားႏုိင္မွ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္ပါတယ္။ မုဒိတာတရား မထားႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ဣႆာနဲ႔ မစၧရိယ တရားေတြက ၀င္ေရာက္ေနရာ ယူသြားတတ္ပါတယ္။ ဣႆာဆုိတာ သူတပါးအေပၚမွာ မနာလုိျဖစ္တာ၊ မစၧရိယဆုိတာက မိမိမွာရွိတာကုိ ၀န္တုိတာပါ။ ႏွစ္ခုလုံးမေကာင္းပါဘူး။ စာေပက ဒီတရားႏွစ္ပါးကုိ အတြင္းရန္သူႏွစ္ဦးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီအတြင္းရန္သူ ႏွစ္ဦးကုိယ့္သႏၲာန္မွာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ သူတုိ႔က ကုိယ့္ကုိအရင္ ႏွိပ္စက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလုိႏွိပ္စက္ခံရေတာ့ ကုိယ္ကလည္း ဒီႏွစ္ပါးရဲ႕ ေစ့ေဆာ္ေစခုိင္းခ်က္နဲ႔ သူတပါးအေပၚမွာလည္း ဒုကၡေပးႏွိပ္စက္မိျပန္ပါတယ္။ ဒီတရားႏွစ္ပါးဟာ ကုိယ့္ကုိလည္း ပူေလာင္ေစတတ္သလုိ သူတပါးကုိလည္း ပူေလာင္ေစတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတရားေတြ မ၀င္ေအာင္ အၿမဲႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဒီတရား၀င္လာတာဟာ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ မုဒိတတရား မရွိလုိ႔၊ မုဒိတာတရား ေခါင္းပါးလုိ႔ျဖစ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မုဒိတာ ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါလုိ႔ ဆုိရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္တာ ဒီမုဒိတာ တရားပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြဟာ က႐ုဏာတရား ျဖစ္ဖုိ႔လြယ္သေလာက္ မုဒိတာတရားပြားေပးဖုိ႔ ခက္တတ္ၾကပါတယ္။ ခက္လုိ႔ မျပဳျပင္ဘူး ဒီတုိင္းထားလုိက္မယ္ဆုိရင္ ပုိလုိ႔သာ ဆုိးေစပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိထက္သာတဲ့ သူေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္ဖုိ႔ သူတပါးရဲ႕ တုိးတက္မႈအေပၚ၊ ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ၊ အစစအရာရာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေပးႏုိင္ေအာင္ မုဒိတာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ လူမႈနယ္ပယ္မွာ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေမတၱာထား ဆက္ဆံေပးလုိ႔လည္းမရ၊ က႐ုဏာတရားထားေပးလုိ႔လည္း မျဖစ္၊ မုဒိတာပြားေပးလုိ႔လည္း အဆင္မေျပတဲ့ ဟုိဟာလည္းမဟုတ္ ဒါလည္းမဟုတ္တဲ့ ၾကားျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလုိသူမ်ိဳးကုိေတာ့ ဥေပကၡာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။ ဥေပကၡာဆုိတာ ၿပီးၿပီးေရာ သူဟာသူ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး လ်စ္လ်ဴ ႐ႈပစ္လုိက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဘက္သူကုိ အမွီျပဳၿပီး ကုသုိလ္လည္း မျဖစ္၊ အကုသိုလ္လည္း မျဖစ္ေအာင္ ေနလုိက္တာပါ။ ငါေကာင္းရဲ႕သားန႔ဲ ငါ့အေပၚဒီလုိလုပ္တာ ေတာ္ၿပီကြာ ဒင္းထုိက္နဲ႔ဒင္းပဲ ရွိပါေစဆုိတဲ့ ကုိယ္အလုိမက်လုိ႔ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ျပစ္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အေပၚ အမုန္းတရားလည္း မထား၊ အခ်စ္တရားလည္း မထားဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေနလုိက္တဲ့ သေဘာကုိ ဥေပကၡာလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြဟာ ဘယ္လုိပဲ ကုိယ့္ဘက္က လုိက္ေလ်ာသီးခံ အမ်ိဳးမ်ိဳးႀကိဳးစား ဆက္ဆံေပမယ့္ အဆင္မေျပၾကပါဘူး။ ဒီလုိသူမ်ိဳးကုိ အတင္းအဓမၼလုိက္ၿပီး ႀကိဳးစားဆက္ဆံေနရရင္လည္း သူကဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး ကုိယ္သာအကုသိုလ္ေတြ တုိးလာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိသူမ်ိဳးက်ေတာ့ “ေအးေလ… သတၱ၀ါေတြဆုိတာ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ ဆုိတဲ့အတုိင္း သူကံနဲ႔သူျဖစ္ေနတာပါလား၊ အဲဒီလုိ မတူညီတဲ့ ကံေတြနဲ႔ ေနသူေတြကုိ ငါက တူေအာင္လုိက္ညွိေနလည္း ငါပဲအကုသုိလ္ေတြ တုိးေနေတာ့မွာပဲ၊ သူ႔ကုိအမွီျပဳၿပီး အကုသိုလ္္လည္း မျဖစ္ေအာင္ ကုသုိလ္လည္းမျဖစ္ေအာင္ ငါဘာသာငါေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္..“ ဆုိတဲ့ စိတ္ေလးနဲ႔ပဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ရင္ ဒီလုိ ၾကားက်ေနတဲ့သူအေပၚမွာလည္း အဆင္ေျပေအာင္ ေတြးတတ္ ေနတတ္၊ ဆက္ဆံတတ္သြားမွာပါ။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး အက်င့္အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ ေျပာၾကပါေစ၊ လူမ်ိဳးေတြ ဘယ္လုိပဲကြားျပားၾကပါေစ၊ အႏွစ္သာရ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ခဲြလုိက္ရင္ ေလးမ်ိဳးပဲ ရွိတဲ့အတြက္ ဒီလူေလးမ်ိဳးကုိ အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားကာ လူမႈနယ္ပယ္မွာ လူေတြကုိ အမွီျပဳၿပီး အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္ဖုိ႔ အျမတ္ဆုံး ဆက္ဆံနည္းျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼစရိယေခၚ ျမတ္ေသာျဗဟၼစုိရ္ အက်င့္တရားကုိသာ အသုံးျပဳ ဆက္ဆံတတ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျဗဟၼစုိရ္တရားဟာ ျဗဟၼျပည္ေရာက္ေၾကာင္း ျမတ္ေသာအက်င့္ေကာင္း ျဖစ္ေပမယ့္ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းတြင္လည္း ရွိသင့္တဲ့တရား၊ လက္ကုိင္ထားသင့္တဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျဗဟၼစုိရ္တရားေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေခါင္းပါးသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလူ႔အဖဲြ႕အစည္း၊ အဲဒီေနရာ၊ အဲဒီပတ္၀န္းက်င္၊ အဲဒီၿမိဳ႕ရြာ၊ အဲဒီတုိင္းႏုိင္ငံဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြလည္း ေခါင္းပါးကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဆက္ဆံေရး အဆင္မေျပ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆင္မေျပ ရန္ၿငိဳးေတြျဖစ္လာရင္ စစ္ပဲြေတြလည္း ျဖစ္လာၾကေတာ့တာပါပဲ။ ယေန႔ကမၻာေလာကႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္ ဟုိႏုိင္ငံဒီႏုိင္ငံ လူအခ်င္းခ်င္း စစ္ပဲြေတြကုိပဲ ဆင္ႏြဲေနၾကတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျဗဟၼစုိရ္တရား ေခါင္းပါးေနေၾကာင္းကုိ ျပသေနသလုိပါပဲ။ ဒီျဗဟၼစုိရ္တရား မရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ လူအခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆုိင္ဖုိ႔လည္း ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။ အႏုိင္ယူဖုိ႔လည္း ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။ အေကာက္ႀကံဖုိ႔လည္း ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။ အျပန္အားျဖင့္ ဒီတရားေတြ အားေကာင္းေနမယ္၊ ဒီတရားေတြအတုိင္း လက္နာက်င့္သုံးေနမယ္၊ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေမတၱာေလးေတြ၊ က႐ုဏာေလးေတြ၊ မုဒိတာေလးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံၿပီး ေနာက္ဆုံးမရေတာ့တဲ့အခါ ဥေပကၡာေလးနဲ႔ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းလာ၊ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလာမွာ ျဖစ္တ့ဲအျပင္ လူေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းႀကီးဟာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းလာမယ္၊ အဆင္ေျပလာမယ္၊ သာယာ၀ေျပာလာမယ္ေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေရာ တပါးသူေတြပါ အဆင္ေျပေျပ ရွိေစၿပီး လူမႈနယ္ပယ္ တစ္ခုလုံး အဆင္ေျပစြာ ဆက္ဆံႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ အကုသုိလ္အျဖစ္နည္းၿပီး ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးပြားႏုိင္ေစဖုိ႔၊ မျမတ္တဲ့အက်င့္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ျမတ္တဲ့အက်င့္ေတြ ေရာက္ေစဖုိ႔ ျဗဟၼစုိရ္တရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားဆက္ဆံၾကဖုိ႔ “ျဗဟၼစုိရ္တရားနဲ႔ လူမႈဆက္ဆံေရး“ ဆုိတဲ့ ဒီစာစုေလးျဖင့္ သတိေပး တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

ဘုန္းဘုန္း ဦး၀ိစိတၱ

သိခ်င္လို႕ပါ

သိခ်င္လို႕ပါ


တကယ္ေတာ့ ဒါေလးက က်ေနာ္အရင္က တင္ျပီးသား Post တစ္ခုပါ ။ ဒါေပမယ့္ အရင္က
က်ေနာ့္ ဘေလာ့ကို ၀င္မၾကည့္ မိတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား ၊ ၀င္ၾကည့္ေပမယ့္ မဖတ္မိတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား
အတြက္ပါ ..။
သိသင့္တယ္လို႕လည္းထင္ပါတယ္ ..။ အဲဒီမွာ ထည့္စရာ က်န္တာေလးတစ္ခုကိုလည္းေျပာခ်င္လို႕ပါ
အဲဒါကေတာ့ မီတာ ထိန္းသိမ္းခ တစ္အိမ္ေထာင္ 500 က်ပ္ဆုိတာေလးပါ။ အဲဒါေတြသာထည့္ေပါင္း
လိုက္ရင္ေတာ့ ............?

အေ၀းကိုျမင္ျပီး အျမင့္ကိုပ်ံႏိုင္ၾကေစ

လူတစ္ေယာက္ဆီမွာ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြ တစ္ပံုၾကီး ရွိလွ်က္သားနဲ႔ လူေတြဟာ အဆင့္ျမင့္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ ……..?
ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ …..
ပံုျပင္ကေတာ့ ၾကက္ျခံထဲမွာ ၾကီးျပင္းလာ ခဲ့ရတဲ့ လင္းယုန္ ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္ အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ရက္အင္ဒီးယန္း လူနီရိုင္း တစ္ေယာက္ဟာ ေတာထဲကို အမဲလိုက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ ေတာတြင္းတစ္ေနရာမွာ လင္းယုန္ငွက္ဥ တစ္လံုးကို ေတြ႕ျပီး သူ႕ျခံထဲကို ယူလာခဲ့ပါေလေရာ ။
ဥ ကေပါက္ေတာ့လင္းယုန္ေပါက္စေလးထြက္လာတယ္။ အဲဒီလင္းယုန္ေလးဟာ ျခံထဲ
က ၾကက္ေတြၾကားထဲမွာ ေနရင္းက ၾကီးျပင္းလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကက္ေတြနဲ႕အတူ
ၾကီးျပင္းေနရတဲ့လင္းယုန္ငွက္ဟာ ၾကက္ေတြ ရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြစြဲသြားတယ္။ အဲဒီအမူ
အက်င့္ေတြထဲမွာ ေကာင္းတာေရာ ည့ံတာေရာ ေပါင္းစံုေပါ့။ လင္းယုန္ေပါက္စေလးဟာ
ၾကက္ေတြလိုပဲ အစာရွာတယ္။ ကစားတယ္။ ခြပ္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ သူဟာတျဖည္းျဖည္း
ငွက္လားေျမာက္လာျပီး လွပခန္ံျငားတဲ့ လင္းယုန္ငွက္ၾကီး ျဖစ္လာ ခဲ့တယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ အဲဒီ လင္းယုန္ငွက္ ဟာ အျပာေရာင္ ေတာက္ပတဲ့ ေကာင္းကင္အျမင့္မွာ
သူ႕ရဲ႕မ်ိဳးတူ လင္းယုန္ငွက္ၾကီးတစ္ေကာင္ ဟာ ယံုၾကည္ခ်က္္္အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ပ်ံ၀ဲ
ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါေလေရာ ။
ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ လင္းယုန္ငွက္ၾကီး ကို ၾကည့္ရတာ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပံုရတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အေတာင္ပံခတ္သံေတြကလည္း ေအာက္ကေျမျပင္ တစ္ခုလံုးကို အားမာန္ေတြ
ေပးေနသလိုပါပဲ။
ဒီမွာတင္ ၾကက္ျခံထဲက လင္းယုန္ငွက္ေလးဟာ မိုးေပၚက လင္းယုန္ၾကီးလို ငါလည္း ပ်ံခ်င္လိုက္တာ လို႕ သာ ေျပာ နိုင္ျပီး သက္ျပင္းခ်ေနလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ေျမေပၚက လင္းယုန္ငွက္ မွာ အေတာင္တစ္စံုရွိေနပါလွ်က္ မပ်ံႏိုင္တာ ဘာ့ေၾကာင့္ ပါ
လဲ ။ သူတကယ္မပ်ံႏိုင္တာလား ။ အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ သူ႕ေတာင္ပံေတြကို
တစ္ခါမွ ပ်ံဖို႕ ၊ ခတ္ဖို႕ ေလ့က်င့္ ခဲ့ဖူးတာမဟုတ္ေတာ့ သူပ်ံႏိုင္မယ္ဆိုတာ
မယံုၾကည္ေတာ့ဖူးေပါ့။ သူဟာ ေမြးကတည္းက ၾကက္ျခံမွာ ၾကက္ေတြ နဲ႕ပဲ ကစား ေနခဲ့တာဆိုေတာ့ ေတာင္ပံေတြ ကိုျဖန္႕ဖို႕ၾကိဳးစားရမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ရွာဘူးေလ။
ကဲ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ …….
မိတ္ေဆြ သင့္မွာ စြမ္းအားေတြ ရွိေနပါတယ္ ၊ ေမြးကတည္းက ပါျပီးသားပါ ။
ဒါေပမယ့္သင္ဟာ ၾကက္ျခံထဲက လင္းယုန္ငွက္ကေလးလိုေနေတာ့မွာလား
အားမာန္အျပည့္နဲ႕ ေလာက ေကာင္းကင္က်ယ္ၾကီးထဲမွာ ပ်ံ၀ဲဖို႕ မၾကိဳးစားေတာ့
ဘူးလား ? အေတာင္ပံေတြ မခတ္တတ္ရင္ေတာ့ ပ်ံတတ္မွာ မဟုတ္သလို ေကာင္းကင္ အျမင့္ၾကီး ကိုလည္း ေရာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေတာင္ပံေတြ ျဖန္႕ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့
သင့္ကိုယ္ထဲမွာ စြမ္း ေဆာင္ႏိုင္ရည္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆိုတာ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္
ေအာင္ေတြ႕လာရမွာပါ …….။
မွီျငမ္း ။ ။ ညီညီႏိုင္ ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈသေဘာတရား

ဟီးရိုးမွ ဇီးရိုးသို႕ ( ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း )

က်ဳပ္တို႔ ဗမာေတာသားေတြအတြက္ေတာ့ အေပါင္းေဖာ္ေတြနဲ႔ မိုးဦးက်မွာ ဖား႐ိုက္ ထြက္ရတာ ဘ၀အရသာတခုပဲ၊ အဆိုေတာ္ ကိုထြန္းေရႊက “တအား႐ိုက္မေလ ဖားမိုက္ေတြ အရီးတုတ္ရဲ႕တဲနေဘးမွာ ခ်က္ျပဳတ္စားကာ ဆုိၾကကၾက ေပ်ာ္သလိုေနႏိုင္ၾကေပ” လို႔စပ္ဆိုခဲ့တာ အေတာ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပဲ၊ အခုထိလဲ မ႐ိုးႏိုင္ေသးဘူး။
ဖား႐ိုက္တယ္ဆိုလို႔ သိပ္ေတာ့လြယ္တယ္ မထင္နဲ႔၊ သူ႔မွာလည္း ပညာနဲ႔သတိ ရွိဖို႔လို တယ္။ ေပါ့ေပါ့သြားလုပ္ရင္ ေကာက္ေကြးသြားမယ္။ ဖားေတြရဲ႕သဘာ၀နဲ႔ အထာကို သိဖို႔လို တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖားေတြကိုႀကိဳက္တတ္တဲ့ ေျမြေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ကိုလည္း သတိရွိဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိုးဦးက်ဆိုရင္ ေျမြကိုက္ခံရတဲ့ ဖား႐ိုက္သမားေတြ နည္းမွမနည္းပဲ။
ဖားေတြရဲ႕သဘာ၀က ေတာ္လွန္ေရးတံဆိပ္ကပ္ထားတဲ့ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ လုပ္စား ေတြနဲ႔ တူတယ္ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး။ သိတဲ့အတိုင္း ဖားဆိုတာက ေရေနကုန္းေန သတၱ၀ါ မွန္ေပမယ့္ ေရမရွိရင္မေနႏိုင္ဘူး၊ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူး၊ ေရသိပ္ႀကိဳက္တယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ သဘာ၀ တရားက သူ႔ကိုမ်က္ႏွာသာေပး ဗီဇသတၱိတခု ေပးထားတယ္။ ေရရွိတဲ့ေနရာကိုသိတယ္၊ ေရခန္းေတာ့မွာကို သိတယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ခ်ိန္မွာ မိုးရြာမယ္ဆိုတာကို ႀကိဳသိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဗမာေတာသား လယ္သမားေတြက ဖားေအာ္သံကို နားေထာင္ၿပီး မိုးေလကို တြက္ခ်က္ၾကရတာပဲ။

ဖားဆိုတာကလဲအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတယ္၊ အြန္အြန္နဲ႔ တခ်က္တခ်က္ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ေအာ္တတ္တဲ့ ႏွစ္ခ်ဳိ႕စားဖားႀကီးေတြရွိတယ္၊ ‘အုံအိုင္ အုံအိုင္’ နဲ႔ ဆက္တိုက္ေအာ္လို္က္ ခဏနားလိုက္ ျပန္ေအာ္လိုက္နဲ႔ ဖားအိုင္းေတြရွိတယ္၊ ‘ကက္ကက္ ကက္ကက္’ နဲ႔ ေအာ္တတ္ၿပီး ေရအ၀ေသာက္ ေျမထဲယက္ၿပီး ဇိမ္ရစ္ေနတတ္တဲ့ သဲဖားဆုိတာ ရွိတယ္၊ တေနရာထဲမွာ အၿငိမ္မေန ဟုိခုန္ဒီလူးနဲ႔ ဖားေပါင္စင္းအေသးစား ေက်ာ္စံေကးဆိုတာရွိတယ္၊ အဲဒါအျပင္ ဖား႐ိုက္သမားေတြကို ဒုကၡအေပးဆုံးကေတာ့ ဖားလတက္ပဲ။ အရြယ္ကေလးက လက္မ ေလာက္နဲ႔ တကြင္းလုံးဆူညံေနေအာင္ ေအာ္ႏိုင္စြမ္းတယ္။ စားလည္းမစားေလာက္ တုတ္ လည္းမ႐ိုက္ေလာက္၊ ဒါေပမဲ့ ဆူညံေနတဲ့ သူတို႔အသံေၾကာင့္ ဖား႐ိုက္သမားေတြ တျခား စားေလာက္ေသာက္ေလာက္ ဖားႀကီးေတြရဲ႕အသံကို ဖမ္းရအေတာ္ခက္ေစတယ္။
ဖားဆုိေပမဲ့ ေလ်ာ့ေတာ့မတြက္နဲ႔ သူလည္းအသားစားသတၱ၀ါ၊ သူထက္ငယ္တဲ့ သူႏိုင္တဲ့ အေကာင္မွန္သမွ် အကုန္စားတယ္။ တခ်ဳိ႕ႏွစ္ခ်ဳိ႕စားဖားႀကီးေတြဆိုရင္ ငါးပုစြန္ ေတြသာမက ေတာ္ေတာ့အရြယ္ ပုတ္သင္တို႔ ငွက္တို႔ကိုေတာင္ ဖမ္းစားႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သိပ္အကင္းပါးတယ္၊ တေနရာအေျခအေနမဟန္ တေနရာ အေျပာင္းျမန္တယ္။ အေျခဟန္ မည့္ေနရာေတြ႕လို႔ကေတာ့ သူမ်ားတြင္း (ပုစြန္လိုဟာမ်ဳိး) လည္း အဓမၼ လုယက္ေနထိုင္ တတ္တယ္။
ေျပာပါပေကာ ဖားေတြရဲ႕သဘာ၀က က်ဳပ္တို႔ေတာ္လွန္ေရးတံဆိပ္ကပ္ လုပ္စားေတြနဲ႔ တူပါတယ္လို႔။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗမာႏုိင္ငံေရးေ၀ါဟာရေတြထဲမွာ ဖားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စကားလုံး ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနတာပဲ။ “ တုံးေအာက္ကဖား” “အထက္ဖား ေအာက္ဖိ” “ေဖာ္လံဖား” “ စားဖားႏိုင္ငံေရး” “ ႏိုင္ငံေရးစားဖား” “ကပ္ဖားရပ္ဖား” “ ဖားစည္းငါးစည္း” ဆုိၿပီး မ်ားမွမ်ား။ က်ဳပ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေတာင္ “ စားဖား ညီညြတ္ေရး အလိုမရွိဘူး” လုိ႔ ေၾကာက္လန္႔တၾကား မိန္႔ခြန္းထဲ ထည့္ေျပာခဲ့ရေသးတာပဲ။
ဖားအေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႔ ကာတြန္းခ်စ္ေဆြရဲ႕ စကားတခုက ေပၚလာျပန္တယ္။ သူေျပာတာက “ စားဖားေတြ စားဖားေတြ၊ စားဖားေတြကို ဖားစားသူေတြ သိပ္ႀကိဳက္တယ္” တဲ့။ သ႔ူစကားအတိုင္းဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အဖိႏွိပ္ခံလူထုကို ဗန္းျပၿပီး စားဖားေတြနဲ႔ ဖားစားသူေတြ ေပါင္းၿပီးလုပ္စား ေနတဲ့ ႐ိုက္စားလုပ္ငန္းႀကီးလို႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။ အားလုံးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး အဓိကေခါင္းေဆာင္ပိုင္းနဲ႔ ပညာကို သိသာသိၿပီး တတ္လည္း မတတ္ ၪာဏ္ေလးေကာင္းပါရဲ႕နဲ႔ ပညာရွိျဖစ္ဖို႔လဲ အလားလာမရွိတဲ့ လူတတ္ဆိုသူေတြ၊ ကြ်မ္းက်င္သူ ဆုိသူေတြေပါ့။ ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ထုနဲ႔ တကယ္႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ ဘာအက်ဳိးကိုမွ မေမွ်ာ္ကိုးပဲ ဘ၀ေတြ အသက္ေတြ ေပးဆပ္ၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ၊ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကဆဲပါ။ ဒီရဲေဘာ္ေတြ အက်အဆုံးမ်ားၿပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္လာေလ ေခါင္းေဆာင္စားဖားေတြ ဂြင္ၾကေလပဲ အေတာ္ကို ရင္နာစရာလည္းေကာင္း၊ ရြံစရာလည္းေကာင္းပါတယ္။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတဲ့ ေပါကၡရ၀ႆမိုးႀကီး ရြာေတာ့မလိုလို မိုးၿခိမ္းသံေပးကာ ရွိေသး ဖားမ်ဳိးစုံတုိ႔ အကုန္ညီ ပလုံစီေအာင္ ေအာ္ေနလိုက္ၾကတာ တေလာကလုံးကို ဆူညံ ပြက္လို႔ပဲ။ ကိုယ္လာရာလမ္းကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ တခ်ဳိ႕ေသာ မက်က္တက်က္ ( Half Baked) သတင္းသမားေတြ ဖြတာလဲ ပါသေပါ့။ သူတို႔ကသာ အေမရိကန္ေဘာပြဲက ဖင္ေလးတြန္႔လိမ္တြန္႔လိမ္နဲ႔ (Cheer Leader) ေတြလို ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကို ခုန္ေပါက္ခ်ီးပ ေရႊႀကဳိလုပ္ေနၾကေပမဲ့ ၿပိတၱာႀကီးသန္းေရႊက ခုထိ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒတို႔ အခ်ိန္တို႔ကို မေၾကျငာေသးဘူး။ ပုဆိုးထဲ မိုးႀကိဳေသးေပါက္တဲ့သူလို လူထုၾကားမွာ ေစာက္ရွက္ကြဲၾကမွာ ျမင္ေယာင္မိပါေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဘယ္ခ်ိန္ ဘယ္ကာလမွာ ဘယ္လိုလုပ္မယ္မွန္းမသိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို မိုးဦးက်ဖားမ်ားလို တုတ္မျမင္ ေျမြမျမင္ ကြတ္ကြတ္ကက္ကက္၊ အုံအုံအိုင္အိုင္နဲ႔ ခ်ီးပ ေရႊ ႀကိဳလုပ္ေနၾကသူအားလုံးဟာ တခ်ိန္ကေတာ့ သူရဲေကာင္း ဟီး႐ိုးေတြေပါ့။ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲေခတ္ကေန ဒီေန႔ေခတ္ (၈၈) ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲကာလအထိ ဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ တိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ တခ်ိန္ကဟီး႐ိုးေတြေပါ့။ ကာလေတြ ၾကာလာေတာ့ လူထုကို ဗန္းျပၿပီး ကိုယ္က်ဳိးရွာခ်င္တဲ့ ၪာဥ္ေတြ၊ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းနဲ႔ သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဗီဇေတြ၊ အေခ်ာင္သမားဇာတိေတြ၊ ဖုံးမရ ဖိမရေပၚလာၾကၿပီ။ ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ စစ္အုပ္စုကို ဖားရင္းယားရင္းနဲ႔ ဇီး႐ိုး ( ဖိုးသုည ) ေတြ ဘ၀ကို ေရာက္သြားၾကရွာၿပီ။ ဇီ႐ိုးမွ အႏုတ္လကၡဏာမည္းမည္းႀကီး ထိပ္ပိတ္ထားတဲ့ ဇီး႐ိုး၊ က်န္တဲ့ ဇီး႐ိုးေတြနဲ႔မတူဘူး။ ႐ူပေဗဒ သင္ဖူးသူတိုင္းသိတယ္၊ ႐ိုး႐ိုးဇီး႐ိုးက တစ္ေနာက္မွာထား လိုက္ရင္ တစ္ ဆယ္လုံးရဲ႕အဓိပၸါယ္ တဆယ္ျဖစ္ေပမဲ့ အႏုတ္လကၡဏာနဲ႔ ဇီး႐ိုးကေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ကိန္းဂဏန္းေတြ ႀကိဳက္သေလာက္ျဖည့္ တစ္ ေတာင္ျဖစ္မလာဘူး။
အေဟာသိကံ အနႏၱပဲ။
လူထုကို ႏွိပ္စက္႐ုံမက ဘုရားေရႊခြာ ဌာပနတိုက္ ေဖါက္ေနတဲ့ ပုဂံေခတ္က စကား နဲ႔ေျပာရရင္ ငရဲမွာ သစ္ငုတ္ျဖစ္မဲ့ စစ္အုပ္စုကို အတၱအက်ိဳးအတြက္ ဖားရင္းနဲ႔ ဒီဘ၀ေရာက္သြားၾကတာေပါ့။
အဲဒီအထဲမွာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ သံေျခခ်င္း၀တ္ ပေရာဟိတ္လိုလို သုခမိန္လိုလို ေမာင္စူးစမ္း တို႔ သခင္တင္ျမတို႔ ထိပ္ဆုံးကေပါ့၊ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ၀င္ ဟီး႐ိုးဘ၀ကေန ပ်က္ေရြ႕သြားတဲ့ ဇီး႐ိုးအႀကီးစားႀကီးေတြေပါ့ ေၾကာက္တတ္ရင္ အခါခါေသတယ္ဆိုတဲ့ စကားလို ဘ၀မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသေနရတဲ့သူေတြ။ ဖဆပလ၊ မဆလ ေခတ္ေတြကေန ဒီေန႔ေခတ္ န၀တ/ နအဖစတဲ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့ အုပ္စိုးသူအဆက္ဆက္ကို ေမွာက္ခ်ီလွန္ခ်ီ အသံုးေတာ္ခံ ေနၾကရတဲ့ သူေတြေပါ့။
အႏွီဇီး႐ိုးႀကီးေတြက အခုလာမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးရင္ ျဖစ္ထြန္းလာမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းသစ္မွာ သူတို႔စကားအတိုင္းေျပာရရင္ Space (ေနရာ) ရွိသတဲ့။ အရပ္သားပါတီ (လူထု) ေတြအတြက္ ႏွီးျပားတေထာက္စာေတာင္ ေနရာမရွိတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံတက် စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို စစ္အုပ္စုအတြက္ ေျဗာင္လိမ္ေပးေနၾကတယ္၊ ဖားတာေပါ့။ သူစကားသူနင္း တေနရာက်ျပန္ေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ တျခားပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔မတူဘူး၊ ႏုိင္တဲ့ပါတီ အစိုးရဖြဲ႕ဖို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုျပန္တယ္။ အဲဒီအခင္းအက်င္းသစ္မွာ Institution သုံးခုေပၚလာမယ္၊ အဲဒါေတြက တပ္မေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားဆိုပဲ။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မဲ့ အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းေရးက်ေတာ့ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေျပာေတာ့မလဲ အဲဒီထဲမွာ လူထု (ပါတီ) ေတြရဲ႕ အခန္းက႑မွ မပါေတာ့ဘဲ။ သူတို႔ အေၾကာင္းေတာ့ အထူး၀ိတၱာခ်ဲ႕စရာမလိုပါဘူး၊ ဒီဇီး႐ိုးႀကီးေတြဟာ ပီသုံးလုံး (PPP= Professional Political Prostitute) ေတြဆိုတာ အမ်ားကသိၿပီးသားပါ။
ေနာက္ ပီသုံးလုံးပိုင္ရွင္ ႏွစ္ခ်ဳိ႕စားဖားႀကီးကေတာ့ ျပည္ပက ဟန္ေညာင္ေရႊပါ။ စစ္အာဏာရွင္အလုိက် ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွမေလး ကုိစိတ္ဒုကၡမ်ိဳးစံုေပးေနတ့ဲ၊ ဂုဏ္သေရ ၾကီးျမတ္တ့ဲ အမိအဖေတြရ့ဲ မ်ိဳးဆက္မပီ ေသြးဆုိးျပည္ပုပ္ သားယုတ္ေအာင္ဆန္းဦးနဲ႕ ပိန္မသာလိမ္မသာ၊ ဗမာျပည္ ပထမဆုံး သမၼတႀကီးစ၀္ေရႊသိုက္ရဲ႕ သားဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ပဲေလွာ္နဲ႔လဲစားေနတဲ့သူေပါ့။ အျပင္ပန္း အေတာ္လယ္၀ယ္ ရည္မြန္တယ္၊ စနစ္က်တယ္၊ လုပ္စားတာလဲ ၾကာခဲ့ၿပီကိုး။ သူရဲ႕ကမၻာ ပတ္လည္ ႐ိုက္စားလုပ္ငန္းႀကိီးကို စားဖားနဲ႔ ဖားစားသူေတြရဲ႕ သီးသန္႔အင္ပါယာ (Exclusive Class) ျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္ထားတယ္။ ဘယ္ေတာ္လွန္ေရးသမားမွ ကပ္လို႔မရဘူး၊ လက္ရွိမွာေတာ့ မ်ားစြာေသာ သူရဲ႕အင္ပါယာေတြထဲမွာ အဓိက အင္ပါယာက အီးဘီအို (EBO= Euro-Burma Office) ဆိုတာေပါ့။ အဲဒီထဲမွာ ဗမာဆိုလို႔ သူတေယာက္ပဲ ဟုတ္ဟုတ္ ျငားျငားရွိတယ္။ က်န္တာ ႏိုင္ငံတကာ စားဖားေတြ ဖားစားသူေတြနဲ႕ ဖြဲ႕ထားတယ္။ က်ဳပ္တို႔ အိႏၵိယဘက္ ေဒလီမွာေတာင္ အဲဒီအီးဘီအို႐ုံးတခု လာဖြင့္ထားေသးတယ္၊ ဗမာတစ္ေယာက္ မွ မပါဘူး။ ေဒလီမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမွ ႐ုံးခန္းေတာင္ တူတူတန္တန္မဖြင့္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ အီးဘီအုိ ႐ုံးခြဲကေတာ့ ေဒလီျမိဳ႕ရဲ႕ ေစ်းအႀကီးဆုံးဆိုတဲ့ (South Extension) မွာ အက်အနဖြင့္ထားတယ္။ ကုလားအရာရွိေတြေတာင္ မမွန္းႏိုင္တဲ့ လခစား ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ေပါ့။ ေဒလီက ႏိုင္ငံေရးစားဖားတခ်ဳိ႕ကလြဲရင္ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔မွ အဆက္အဆံ မလုပ္ဘူး။
ဟိုတေလာကေတာင္ ဟန္ေညာင္ေရႊနဲ႔ အသင္းအပင္း စားဖားတသိုက္ ေဒလီကို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ေရာက္လာၿပီး ေဒလီက လက္သင့္ရာတသိုက္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ႐ိုက္စား ေရြးေကာက္ပြဲေရႊႀကိဳအလုပ္ေတြ လုပ္သြားၾကေသးတယ္။ သူတို႔က လာမယ့္ေရြး ေကာက္ပြဲ ဟာ ပကတိ အေျခအေန (Reality) မွန္ျဖစ္တယ္၊ ဗမာျပည္သူေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းတခု ( Opportunity ) ျဖစ္လို႔ ေထာက္ခံေၾကာင္း ကုလားဧည့္သည္ေတြကို မ်က္စိထဲ သဲပက္ သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဟိုတုန္းက သူတို႔ပဲ ဗမာျပည္ရဲ႕ျပႆနာဟာ ဖြဲ႕စည္းပုံျပႆနာ လို႔ေျပာခဲ့ၾကၿပီး အခုေတာ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ၂၀၀၈ စစ္ကြ်န္ဖြဲ႕စည္းပုံက ျပႆနာမဟုတ္ ေတာ့ဘူးတဲ့။ ျပႆနာက မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအသိပညာ( Voter Education) ကသာ အဓိကျပႆနာတဲ့။ Voter Education ကို အဓိကလုပ္ရမယ္တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ျပီး မဲဆႏၵရွင္ေတြကို ႏိုင္ငံေရးအသိပညာ ေပးရမယ္၊ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ေရြး ေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ အင္အားစုေတြကိုလဲ ေငြေၾကးကအစ ကူညီေထာက္ပံ့သြားမယ္လို႔ ေျပာသြားၾကတယ္ဆိုပဲ။ အဲဒါေတြလုပ္ႏိုင္ဖို႔ လူထုလူတန္းစားအဖြဲ႕အစည္း (Civil Society) လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္သြားမယ္ဆိုပါလား။ ႏြားျပာႀကီးအေၾကာင္းသိထားေတာ့ ဒါဟာ လာမည့္ ေပါကၡရ၀ႆမိုးႀကီးကို တြက္ၿပီး စားခြက္သစ္ထြင္လိုက္ျပန္ၿပီဆိုတာ လူေတြက သိၾကပါတယ္။ ဖားစားသူေတြကေတာ့ စားရႏိုးနဲ႔ မေျပာတာ၊ စားလက္စေလးေတြ ေက်းဇူးနဲ႕ မေျပာၾကတာ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ အင္ဂ်ီအိုနဲ႔သူတို႔ၾကားက “ကိုယ့္ေဖာက္သည္နဲ႔ ကိုယ္ဆက္ဆံေရး” ကိုသိၿပီး ေျပာလည္းမထူးမွန္းသိလုိ႔ မေျပာၾကတာပါ။
ေနာက္ ႏွစ္မခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ စားဖားလား ဖားစားလား မကြဲျပားတဲ့ ေက်ာ္၀င္းတုိ႔လို ပညာရွင္ဘြဲ႕ခံ ဇီး႐ိုးေတြေပါ့။ သူတုိ႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေက်ာခိုင္းမယ္ဆိုရင္ NLD ဟာ သမိုင္းတရားခံျဖစ္ေတာ့မေယာင္ ေတာင္တလုံးေျမာက္တလုံး အဂၤလိပ္စကားေတြ ညွပ္ညွပ္ၿပီး ေတာေျခာက္သံေပးၾကတယ္၊ သူတို႔ထဲက တေယာက္ဆိုရင္ ကိုယ့္အျမင္ကို ေျပာမိတဲ့ အျပစ္နဲ႔ လူႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုကိုေတာ့ မ်က္ေမႊးေထာ္ ေလာ္လို႔မွ မၾကည့္၀ံ့ပဲ၊ ႀကံ႕ဖြံ႕လိုစြမ္းအားရွင္လို လက္ကိုင္တုတ္ေတြကေတာင္ မထင္မထင္ သလို ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရတဲ့ NLD ပါတီကိုပဲ ေခါင္းမာသလိုလို၊ လက္ေတြ႕မက်သလိုလုိ ေ၀ဖန္ အပုတ္ခ် သတိၱျပေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD နဲ႕ေဒၚစု ေနာက္မွာရွိတဲ့ လူထုအားကိုေတာ့ သိပုံရတယ္၊ ေၾကာက္ပုံရတယ္။ သူက စစ္အုပ္စုကိုယ္စား အလံ႐ႈးလုပ္တာက NLD ဟာ တကယ္႔အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး လုပ္ခ်င္ရိုးမွန္ရင္ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵနယ္ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းထက္မေက်ာ္ဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္သင့္သတဲ့၊ ဒါဆို အာဏာမမက္ဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္ၿပီးေတာ့ နိဂုံးသိပ္လွသြားမယ္ ဆိုပါလား။ ၀မ္းေရစပ္ခံ ေမြးထုပ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ေမြးသမိခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ကိုမွ မေထာက္ ေအာ့ႏွလုံးနာေလာက္ေအာင္ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ဦးေႏွာက္ပါပဲ၊ ဘယ္တရားနဲ႔ သံေ၀ဂယူရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။
ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ တကြင္းလုံးဆူေအာင္ ေအာ္ေနတဲ့ ၈၈ ထြက္ ဟီး႐ိုးပ်က္ ဖားလတက္ ေတြေပါ့။ သူတို႔ကေတာ့ စစ္အုပ္စုမ်က္ႏွာရဖို႔ဆိုရင္ ဘုရားခန္းလဲ ေသးပန္းမယ္ ဆိုတဲ့ ဇီး႐ိုးဖားလတက္ေတြ။ ေစ့ေစ့ငုငု ေျပာရရင္ အထဲမွာ တတိယအုပ္စုလိုလို ၈၈ လိုလို ပုံမွား႐ိုက္ေနတဲ့ အင္အားစုေတြနဲ႔ အျပင္မွာ ဟိုေက်ာင္းဒီေက်ာင္းေတြက ေခြး၀င္စားဘြဲ႕ေလး ေတြကိုင္ထားၿပီး လူတတ္လုပ္ေနၾကတဲ့ လူေတြေပါ့။ ညွိၿပီး တိုင္ပင္ကိုက္ေနသလား၊ တိုင္ပင္ ကိုက္လို႔ ညီေနသလားေတာ့ မသိဘူး။ အတြင္းအျပင္ကြဲေပမဲ့ အလုပ္တာ့ ညီၾကတယ္။ သူတို႔က ေရြးေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္တယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ပစ္မွတ္ထား တုိက္ခိုက္ ၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ လူထုဦးစိန္၀င္းတို႔လို ဖက္ဆစ္စစ္အုပ္စုနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ငရဲခန္းေတြကို မေၾကာက္မရြံ႕ဘဲ မူေပၚမွာ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံေနတဲ့ အစဥ္အလာရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီး ေတြကို က်ားကိုေခြးေဟာင္သလို ေဟာင္ေနၾကတယ္။
ဒီေနရာမွာ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ ဟီး႐ိုးပ်က္ ဇီး႐ိုးဖားလတက္ေတြနဲ႔ အျဖစ္တူ ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ထဲက ၀က္တေကာင္အေၾကာင္း ေျပာရအုံးမယ္၊ ဇာတ္ေတာ္ကိုေတာ့ အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ သေဘာသြားကေတာ့ တခါက ေတာအုပ္တခုမွာ ၀က္ တေကာင္ ရႊံ႕လူးေနတယ္။ အပုပ္ႀကိဳက္တဲ့ သတၱ၀ါဆိုေတာ့ ရႊံ႕ပုပ္ပဲေနမွာေပါ့။ ဒီအခ်ိိန္မွာပဲ ျခေသၤ့တေကာင္ သူရွိရာကို ျဗဳန္းကနဲ ေရာက္လာတယ္။ ၀က္လဲ အေတာ္လန္႔သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျခေသၤ့က ၀က္ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဒေရာေသာပါး ၀က္အပါးက ခြာသြားတယ္၊ ဒါကို ငေရႊ၀က္က ျခေသၤ့ႀကီးက သူ႔ကိုေၾကာက္လို႔ ေျပးသြားတယ္လို႔ ထင္သြားတယ္။ အသိေခါင္းပါး မိုက္မဲတဲ့ ဒီ၀က္ဟာ အေျခာက္တိုက္ဘ၀င္ျမင့္ၿပီး၊ ျခေသၤ့ႀကီးကို ဘယ္လိုမွ နား၀င္ပီယံ လည္းမျဖစ္ ၾသဇာလည္းကင္းတဲ့ သူ႕အသံနဲ႔ ဟိန္းေဟာက္သတဲ့၊ စိန္ေခၚေလသတဲ့။ အခုဖားလတက္ မ်ားလိုေနမွာေပါ့။ ဒီေတာ့ ျခေသၤ့ႀကီးက အသင္၀က္ ရွိေနတာကို ငါသိလည္းမသိ၊ ျမင္လည္း မျမင္၊ ဂ႐ုလည္းမစိုက္။ အခုခ်ိန္မွာ ငါဂ႐ုစိုက္ေနတာ ေတာအုပ္တဖက္က ဆင္႐ိုင္းတအုပ္ပဲလို႔ ေျပာသတဲ့။ ဒါေတာင္ ၀က္အႏၶက ျခေသၤ့ႀကီးကို တေကာင္ခ်င္းတိုက္ဖို႔ စိန္ေခၚျပန္သတဲ့။ ဒီေတာ့ျခေသၤ့ႀကီးက အိုေကေပါ့။ အခုေတာ့အခ်ိန္မရွိလို႔ ဘယ္ေန႔ဘယ္ေနရာမွာ တိုက္ၾက မယ္လို႔ေျပာၿပီး ထြက္သြားတယ္။
ဒီတင္ ဘ၀င္႐ူး၀က္အႏၶဟာ ျခေသၤ့ႀကီးသူ႔ကို ေၾကာက္ၿပီး ေျပးသြားေၾကာင္း၊ ဘယ္ေန႔မွာ တေကာင္ခ်င္းတိုက္ဖို႔ ခ်ိန္းထားေၾကာင္း ၾကြားလုံးထုတ္ေတာ့ တာေပါ့။ မသိတဲ့ သတၱ၀ါေတြကေတာ့ ၀က္အႏၶကို အထင္ႀကီးသြားၾကတယ္၊ ျခေသၤ့ႀကီးကိုေတာင္ စိန္ေခၚ တယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားေလာင္းပညာရွိ ယုန္မင္းနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ယုန္းမင္းက ျခေသၤ့ေတြရဲ႕ အစြမ္းသတၱိကို ေျပာျပတယ္။ တခ်က္ခ်င္း ေျပာေျပာၿပီး၊ မင္းမွာေကာရွိသလား လို႔ေမးတယ္။ မရွိဘူး မရွိဘူးနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျခေသၤ့အစြမ္းသတၱိကို သိၿပီး အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္လာတယ္။ ယုန္မင္းကိုပဲ ကယ္ပါကူပါ ပူဆာတယ္။ ဒါနဲ႔ ယုန္မင္းလည္း ဒီ၀က္အႏၶကို ငါကယ္မွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ ဂ႐ုဏာနဲ႔ အႀကံတခု ေပးလိုက္တယ္။ ၀က္အႏၶလည္း ယုံမင္းေပးတဲ့ အႀကံအတိုင္း ခ်ိန္းတဲ့ေန႔မွာ ျခေသၤ့ႀကီးနဲ႔ သြားရင္ဆိုင္ေလသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးက အဲဒီ ၀က္အႏၶကို အနားေတာင္ ကပ္မခံဘူး ၀က္ သူ႔အနား ခ်ဥ္းကပ္လာရင္ပဲ ေရွာင္ခြာသြားေတာ့ သတဲ့။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ယုံမင္းေပးတဲ့အႀကံက ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းတို႔ဟာ မစင္ဘင္ပုပ္ကို အလြန္စက္ဆုတ္ရြံရွာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္၀က္ကို မစင္ဘင္ပုပ္ေတြ ကိုယ္လုံးျပည့္လူသြားဖို႔ အႀကံေပးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၀က္အႏၶလည္း သူတို႔အႀကိဳက္ မစင္ဘင္ပုပ္ လူးသြားတာနဲ႔ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားသတဲ့။ အခုလည္း ဖားလတက္ဇီး႐ိုးေတြ မစင္ဘင္ပုပ္က်င္းေတြ ရွာထားဖို႔ အႀကံေပး လိုက္ပါတယ္။
ဇီး႐ိုးေတြ အထူးသျဖင့္ အတြင္းအျပင္က လူတတ္လိုလို ပညာရွင္လိုလိုေတြ သိဖို႔က ဗမာလူထုဟာ ဇီး႐ိုးဖားအေပါင္းေလာက္ ႏိုင္ငံေရးမညံ့ပါဘူး၊ အကင္းပါးပါတယ္။ ဟိုေက်ာင္း ဒီေက်ာင္းေတြမွာ ဖုံတက္စာအုပ္ႀကီးေတြဖတ္ၿပီး ဖီလစ္ပိုင္ကဘယ္လို၊ ေတာင္အာဖရိကတုံးက ဘယ့္ႏွယ္၊ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဘယ္သုိ႔နဲ႔ ကိုယ္နားလည္သေလာက္ သေဘာတရား အတိုအစ ေလးေတြနဲ႔ မကိုက္တိုင္း လူထုက ႏုိင္ငံေရးစိတ္မ၀င္စားဘူး ေၾကာက္သေလးဘာေလး ပုတ္ ခတ္မေနပါနဲ႔ သမိုင္းတျဖတ္တည္းကို ၾကည့္ၿပီး မႏႈိင္းယွဥ္ပါနဲ႔။ ဗမာလူထုဟာ အိမ္နီးခ်င္း တိုင္းျပည္ေတြထဲက ႀကိဳက္တဲ ့ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ ႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ေခတ္ မွာၾကည့္ၾကည့္ သူေခတ္နဲ႔သူ တာ၀န္သိခဲ့ၾကတယ္၊ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ ေရးေခတ္၊ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးေခတ္၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ၾကည့္မလား၊ ေဒသတြင္းမွာ ထိပ္ဆုံးကရွိေန ပါတယ္။
ျပႆနာရဲ႕ အရင္းမူလဘူတက ဦးေဆာင္အခန္းက႑ ျခစားပ်က္စီးမႈပဲ၊ ကိုလိုနီေခတ္ ကစလို႔ ဒီေန႔ေခတ္အထိ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကို စားဖားေတြနဲ႔ ဖားစားသူေတြကပဲ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႀကီးစုိးခ်ယ္လွယ္ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ပေယာဂပူးကပ္တာလဲ ပါတာေပါ့။ က်န္တာ မၾကည့္နဲ႔ အနီးကပ္ဆုံး က်ဳပ္တို႔ ျပည္ပလႈပ္ရွားမႈကိုပဲၾကည့္။ ေခတ္သစ္ မစ္ရွင္နရီ (Missionary) လို႔ဆိုရမဲ့ အင္ဂ်ီအိုေျမွာက္စားသူက ၾသဇာေပါက္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပကတိအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ကိုက္ မကိုက္ကိုက္ အထက္ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ေဖာ္နည္းကား မ်ဳိးစုံနဲ႔ တခုမဟန္ တခုႀကံ ရမ္းကုအပ္ပုန္းေတြလို ဗမာျပည္ျပႆနာကို အေျဖရွာ ကုစားရင္း အႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ ကုန္ခဲ့တယ္။ လက္တဆုပ္စာေတာ့ သူေဌးျဖစ္သြား ၾကၿပီး လူထုကေတာ့ ပိုေတာင္ဖြတ္သထက္္ညစ္သြားခ့ဲရတယ္။
ဗမာလူထုဟာ အဂၤလိပ္လို အေပ်ာ့ဆြဲ ပါးပါးလွီးတဲ့ ကိုလိုနီေအာက္မွာလည္း ေနဖူးတယ္၊ အတုံးအတစ္လိုက္ ခုတ္ထစ္တဲ့ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ေအာက္မွာလည္း ေနဖူးတယ္၊ ေနာက္ ကယ္တင္ရွင္တျဖစ္လဲ အသြင္မတူ ရန္သူဆိုတဲ့ ဖဆပလ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ ေအာက္မွာ လည္း ေနဖူးတယ္။ အခုေနာက္ဆုံး အၾကမ္းဆုံး အရမ္းဆုံး အယုတ္ကန္းဆုံး စစ္အုပ္စု ေအာက္မွာ ေနေနရတယ္။ အေတြ႕အႀကဳံေတြ မ်ားလွေပါ့။
ဘယ္ေခတ္မွာ ၾကည့္ၾကည့္ လူထုဟာ သူ႔က႑ေရာက္လာရင္ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတယ္၊ ေဖါက္ျပန္တဲ့ အုပ္စိုးသူ အဆက္ဆက္ကို ရဲရဲရင့္ရင့္ အကင္းပါးပါးနဲ႔ ဆုံးမခဲ့ၾကတယ္။ ဗမာလူထုရဲ႕ႏိုင္ငံေရး အကင္းပါးမႈကို ၁၉၆၀ျပည့္နဲ႕ ၁၉၉၀ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြၾကည့္ရင္ သိႏုိင္တယ္။ စစ္၀ါဒကို တိုက္ဖို႔ ၁၉၆၀မွာ ဦးႏုကို မဲေပးခဲ့ဲၾကေပမဲ့ ၁၉၉၀ၾကေတာ့ စစ္အုပ္စုကို တကယ္တုိက္ႏိုင္မယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မဲေပးခဲ့ၾကတယ္။ ၆၀ခု သူရဲေကာင္း ဦးႏုကို မဲမေပးၾကေတာ့ဘူး၊ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပုံနဲ႔ ၁၃၅၀ ျပည့္ (ရွစ္ေလးလုံး) အေရးေတာ္ပုံေတြက ဗမာလူထုရဲ႕ သမိုင္းတာ၀န္သိမႈနဲ႔ ေက်ပြန္မႈကို သက္ေသထူေနတယ္။ လူထုဟာ တိုင္းျပည္နဲ႕လူမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ျပီး ေစတနာမွန္တ့ဲ ေခါင္းေဆာင္ေတြေနာက္ကို လိုက္ဖို႕၀င္မေလးပါဘူး။ ၂၀၀၂/၂၀၀၃ တုန္းက ေဒၚစုရဲ႕ျပည္တြင္းစည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ေတြမွာ အထင္အရွားျပခ့ဲတယ္။ ဒါေတြကို မျမင္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ရဲ႕အျမင္ဟာ အတၱ ေလာဘေတြ၊ ေမာဟေတြ ပိတ္ဖုံးေနတာ ျဖစ္ပါလိိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အ႐ိုးအေရေတြထဲမွာ ငပိဓာတ္ ကုန္ခန္းၿပီးေတာ့ ေထာပတ္ေလခ်ဥ္ တက္တာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဟီး႐ိုးပ်က္ ဇီး႐ိုးအေပါင္းကို ဗမာလူထုရဲ႕ သမိုင္းနဲ႕ခ်ီၿပီး ဆုံးမတတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို ေျပာရအုံးမယ္။ ဗမာလူထုဟာ ျပည္သူကို အက်ဳိးျပဳခဲ့တဲ့ ေစတနာထားခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ သို႔မဟုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ၊ ျပည္သူေပၚမွာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ အျမတ္ထုတ္ခဲ့သူေတြကို ေကာင္းရင္ ေကာင္းတဲ့အေလ်ာက္ ဆုိးရင္ဆုိးတဲ့အတိုင္း ေနာက္ေႏွာင္းလူေတြအထိ သိေအာင္ တံဆိပ္ကပ္ၿပီး ခ်ီမြန္းေျခေက်ာက္ ဆုံးမတတ္တယ္။ ျပည္သူအေပၚမွာ အက်ဳိးျပဳခဲ့တဲ့ အေနာ္ရထာကို ေနာ္ရထာေစာလို႔ ေခၚသလို က်န္းစစ္သားကို မင္းက်န္စစ္ လို႔ ခ်စ္ၾကည္ေလးျမတ္ေခၚတယ္၊ ဦးေအာင္ေဇယ်ကို အေလာင္းမင္းတရားရယ္လို႔ တံဆိပ္ကပ္ ခ်ီးေျမွာက္ၾကတယ္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ နရသူကိုေတာ့ ကုလားက် သို႔မဟုတ္ စေလငေခြးလို႔ တံဆိပ္ကပ္ ေျခေက်ာက္တယ္။ ည႔ံဖ်င္းတဲ႔ သီေပါကုိေတာ႔ မဒရပ္ပါမင္းလုိ႔ ကဲ႔ရဲ႕သမုတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုပဲ ႏုိင္ငံလုံးမေက်ာ္ေပမဲ့ လူထုအၾကားမွာ စြဲထင္ေနတဲ့ ဟီး႐ိုးနဲ႔ ဇီး႐ိုးပုံရိပ္ေတြဟာ ဗမာျပည္အႏွံ႔ ေဒသတုိင္းမွာ ရွိေနတယ္။ ႀကဳံႀကဳိက္တဲ့ အခါတိုင္းမွာလည္း ဟီး႐ိုးေတြကုိ ခ်ီးေျမွာက္လို႔ ဇီး႐ိုးေတြအေၾကာင္း ကဲ့ရဲ႕ေျခေက်ာက္ ေနၾကတယ္။ မ်ဳိးဆက္ေတြ တခုၿပီးတခု လက္ဆင့္ကမ္း သြားၾကအုံးမွာလည္း ျဖစ္တယ္။
က်ဳပ္တုိ႔ေခတ္နဲ႔ အနီးဆုံး နမူနာကေတာ့ ပမညတေခါင္းေဆာင္ သခင္ခ်စ္ေမာင္ ျဖစ္တယ္။ သူ႔အျဖစ္ကေတာ့ လူတေယာက္ထဲရဲ႕လုပ္ရပ္ကိုပဲ လူထုက အေကာင္း အဆုိးအလိုက္ ခ်ီးမြမ္းေျခေက်ာက္ ၾကတာပါ၊ ၁၉၅၈ ၀င္ဒါမီယာ အာဏာသိမ္းမႈႀကီးကို ဦးႏုက ပါလီမန္မွာ တင္ေတာ့ သခင္ခ်စ္ေမာင္က ၀ိဒူရဇာတ္ေတာ္နဲ႔ ပမာေဆာင္ၿပီး အာဏာသိမ္းမႈကို ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ ပါလီမန္မွာ သူ႐ႈံးပါတယ္၊ လူထုႏွလုံးသားကိုေတာ႔ ေအာင္ႏိုင္ပါတယ္။ အာဏာသိမ္းတာကို ဆန္႔က်င္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ေကာင္းမႈကို လူထုက ၀ိဒူရသခင္ခ်စ္ေမာင္ ရယ္လို႔ ဘြဲ႔တပ္ ခ်ီးေျမာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းတာကိုၾကေတာ့ သခင္ခ်စ္ ေမာင္က ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ကိုသာ သြားမယ္ဆိုရင္ ေခြးကတက္ကပဲ လုိက္ရလိုက္ရလို႔ ေထာက္ခံမိတဲ့အတြက္ ၀ိဒူရဘြဲ႕ေပ်ာက္ၿပီး ေခြးကတက္ခ်စ္ေမာင္လို႔ ကဲ့ရဲ႕တံဆိပ္ကပ္ၿပီး လူထုက ေျခေက်ာက္ကဲ့ရဲ႕ဆုံးမလိုက္ပါတယ္။
ဒါ သတိခ်ပ္စရာ သိမွတ္ဖြယ္ရာ ဗမာျပည္သူေတြရဲ႕ လူထုႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း တေစ့ တေစာင္းပါပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ စားဖားလား ဖားစားသူလား မကြဲျပားေတာ့တဲ့ ဟီး႐ိုးပ်က္ ဇီး႐ိုးမ်ားသိဖို႔က ဖားေတြရဲ႕လားရာဟာ ႏွစ္လမ္းပဲ ရွိပါတယ္။

တလမ္းက တုတ္စာ။
တလမ္းက ေျမြစာ။
ဒါပဲ။

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း
၂၉.၁.၂၀၁၀။
Kyaw_than2004@yahoo.com
Kyaw_t@hotmail.com
မွတ္ခ်က္။ ။ http://www.rathavimutti.com.au.pn/မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။

ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံအတြက္ သိပ္ကို ရွက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္တခု

Denmark is a big shame.

ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံအတြက္ သိပ္ကို ရွက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္တခုပါ။

The sea is stained in red and it’s not because of the climate effects of nature.

သဘာဝ ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္လို႔ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး အနီေရာင္ေတြ စြန္းထင္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။


It's because of the cruelty that the human beings (civilised human) kill hundreds of the famous and intelligent Calderon dolphins.

လိမၼာၿပီး ဥာဏ္ရွိ ယဥ္ပါးတဲ့ လင္းပိုင္ရာေပါင္းမ်ားစြာကို အသိဥာဏ္ေတြေရာ နည္းပညာေတြပါ တိုးတက္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူသားေတြက ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္လိုက္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ေသြးေတြနဲ႔ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး နီေစြးေနတာပါ။


This happens every year in Feroe iland in Denmark . In this slaughter the main participants are young teens. WHY?
To show that they are adults and mature.

ဒီလိုမ်ဳိး အျဖစ္အပ်က္က ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ဖဲဖိုးကၽြန္းမွာ ႏွစ္စဥ္ျဖစ္ေနက်ပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး လင္းပိုင္ေတြကို သတ္တဲ့ပဲြမွာ လူငယ္အဖဲြ႔ေတြက အဓိကပါဝင္လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ အရြယ္ေရာက္ေၾကာင္းကို ျပသဖို႔ အတြက္ လင္းပိုင္ေတြကို သတ္ျပဖို႔ လိုအပ္တယ္ေလ။



In this big celebration, nothing is missing for the fun. Everyone is participating in one way or the other, killing or looking at the cruelty “supporting like a spectator”

ဒီပဲြႀကီး က်င္းပေနဆဲအခ်ိန္ေတာ့ ဘယ္သူမွ အေပါင္းအသင္းကို သတိရေလ့မရွိဘူး။ လူတိုင္းက ကိုယ္တိုင္သတ္ရင္သတ္ ဒါမွမဟုတ္ တျခားလူနဲ႔ေပါင္းၿပီး သတ္၊ မသတ္ရဲတဲ့လူက သူမ်ားသတ္တာကို ေဘာလံုးပဲြလိုပဲ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ၾကည့္ေလ့ရွိၾကတယ္။


Is it necessary to mention that the dolphin calderon, like all the other species of dolphins, it’s near instinction and they get near men to play and interact. In a way of PURE friendship

လင္းပိုင္ဆိုတာ လူေတြနဲ႔အတူေနၿပီး ေဆာ့ကစားဖို႔ စိတ္ဝင္စားတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ ေျပာဖို႔ လိုေသးသလားဗ်ာ။


They don’t die instantly; they are cut 1, 2 or 3 times with thick hocks. And at that time the dolphins produce a grim extremely compatible with the cry of a new born child.

သူတို႔ကို သတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္း မေသၾကပါဘူး။ လူေတြက သံမဏိအခၽြန္ႀကီးေတြနဲ႔ တခ်က္ၿပီးတခ်က္ ထိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လင္းပိုင္ေတြဟာ ေမြးကင္းစကေလးေတြငိုတဲ့အသံနဲ႔ ညီးတြားေအာ္ဟစ္ေနၾကတယ္။


But he suffers and there’s no compassion till this sweet being slowly dies in its own blood

ဒါေပမယ့္ အဲဒီကလူေတြဟာ ေဝဒနာခံစားေနတဲ့လင္းပိုင္ကိုေတာ့ အေသသတ္ေလ့မရွိဘဲ သူတို႔ရဲ႕ေသြးရဲရဲေတြၾကားမွာပဲ တျဖည္းျဖည္း ေသေအာင္ ထားလိုက္ၾကတယ္။


Its enough! We will send this mail until this email arrives in any association defending the animals, we won’t only read.

ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ဖတ္ရံု မလုပ္ပါနဲ႔ သနားစရာ အျပစ္မဲ့တဲ့ တိရိ စၦာန္ေတြကို သတ္ေနတဲ့ျဖစ္ရပ္ႀကီး ေေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ တိရိစၦာန္အခြင့္အေရး ကာကြယ္တဲ့ အဖဲြ႔ထိေရာက္သြားေအာင္ ဒီေမးလ္ကို ဆက္ျဖန္႔ေဝေပးၾကပါ။


Take care of the world, it is your home!
Assine contra essa crueldade:

ကမၻာဟာ မင္းရဲ႕အိမ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂရုစိုက္ပါ။ ေစာင့္ေရွာက္ပါ။

ဘ၀အတြက္ စိတ္ဓာတ္အင္အားေလးေတြပါ

• ၾကိဳးစားသူအတြက္ ေနရာအျမဲရွိတယ္ဆိုေပမဲ့ ၾကိဳးစားတဲ႕နည္းစနစ္ မွန္ကန္ဖို႕ လိုအပ္တယ္။
• သူငယ္ခ်င္း --- အေမွာင္ထဲမွာ အရိပ္ရွာေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႕။
• အေကာင္းဆံုးဆိုတာ အဆိုးဆံုးေတြကို စဥ္းစားဆင္ျခင္မႈမွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႕အေျဖပါပဲ။
• သူတစ္ပါးထက္ ေနာက္မက်ခ်င္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး သံုးပါးစလံုးကို အျမဲတံခါးဖြင္႕ထားဖို႕
လိုပါတယ္။
• အေ၀းတစ္ေနရာမွ ပညာသင္ဖို႔လာခဲ႕ေပမဲ႕ အေပ်ာ္အပါးနဲ႕ မိတ္ဖြဲ႕ရင္ေတာ႕ အခ်ိန္ကုန္ျပီး အက်ိဳးမဲ႕
သြားလိမ္႕မယ္။
• အခ်ိန္ကိုျဖဳန္းတီးမိသူသည္ တစ္ခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္လိုအပ္ေနလိမ့္မည္။
• သင္၏ဘ၀အတြက္ၾကိဳးစားအားထုတ္ ျခင္းသာလွ်င္ အေကာင္းဆံုး အရည္အေသြးပါ။
• လူဆိုတာ ကိုယ့္အေတြ႕အၾကံဳ နဲ႕ လုပ္ရပ္ေပၚမူတည္ျပီး၀မ္းနည္း စမ္းသာ ျဖစ္ရတာပါ။
• လူတိုင္း ေကာင္းေအာင္ ေနခ်င္ၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္း ေကာင္းေအာင္ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး ။
* ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒီကမာၻေပၚက ဘယ္သူနဲ႔မွ ႏိႈင္းၿပီး မယွဥ္ျပိဳင္ပါနဲ႔။ အဲဒီလို ျပိဳင္လိုက္တာဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာ္ကားလိုက္တာပါပဲ။
* ဘယ္သူမွ ေသာ့တံမရွိတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ကို မဖန္တီးပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း အေျဖမရွိတဲ့ ျပႆနာကို မေပးပါဘူး။
* သင္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကိုရယ္တယ္။ သင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကို ျပံဳးၿပီးၾကည့္တယ္။ သင္သူမ်ားေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘ၀က သင့္ကို အေလးျပဳတယ္။
* ေအာင္ျမင္သူတိုင္းမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ရွိဖူးပါတယ္။ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ဇာတ္သိမ္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။
* လြယ္တာက သူမ်ားရဲ႕အမွားကုိ ေ၀ဖန္အကဲျဖတ္ဖို႔ပါ။ ခက္တာကေတာ့ ကုိယ့္အျပစ္ကို အမွန္အတုိင္း သိျမင္ဖို႔ပါ။
* ဘယ္သူမွ အတိတ္ကို ျပန္သြားၿပီး ဆိုးရြားတဲ့အစကို ျပင္လို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဆံုးသတ္ရဖို႔ အခုခ်က္ခ်င္း စတင္လႈပ္ရွားတာကိုေတာ့ လူတိုင္းလုပ္လို႔ ရပါတယ္။
* ျပႆနာတစ္ခုဟာ ေျဖရွင္းလို႔ရႏိုင္တာဆိုရင္ ဘာမွစိတ္ပူစရာ မလိုပါဘူး။ ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူး ဆိုရင္လည္း စိတ္ပူေနလို႔ ဘာမ်ားထူးမွာ မို႔လို႔လဲ။
* အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီဆိုရင္ သင့္မ်က္လံုးေတြကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္မေနပါေစနဲ႔။ မ်က္ရည္ေတြက သင့္ေရွ႕က ပိုေကာင္းတဲ့ ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ကြယ္ပစ္လိုက္ပါလိမ့္မယ္။
* မ်က္ႏွာကိုျပဳျပင္လိုက္တာ (Changing the face) ဟာ ဘာကိုမွ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲကို ရင္ဆိုင္လိုက္တာ (Facing the change) ကေတာ့ အရာရာကို ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါတယ္။
* သူမ်ားေတြအေၾကာင္း မေက်မနပ္ ညည္းညဴမေနပါနဲ႔။ ျငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္လိုက္ပါ။
* အမွားေတြက ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ နာက်င္ပင္ပန္းေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေတြၾကာလာလို႔ အဲဒီအမွားေတြ စုေပါင္းလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သင့္ကို ေအာင္ျမင္မႈဆီ ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ "အေတြ႕အၾကံဳ"ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။
* က်ရံႈးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဲရင့္မႈရွိပါ။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တည္ျငိမ္မႈရွိပါ။
* အပူေပးခံထားရတဲ့ ေရႊေတြဟာ အလွဆင္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နန္းဆြဲခံထားရတဲ့ ေၾကးေတြဟာ ၀ိုင္ယာႀကိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ထြင္းထုခံထားရတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြဟာလည္း ရုပ္ထုေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ဘ၀မွာ နာက်င္မႈခံစားရမႈေတြ မ်ားလာေလ သင့္ရဲ႕တန္ဖိုးတက္လာေလပါပဲ။

ႏုိ၀င္ဘာလႊတ္မည္ ေျပာၾကားမႈ တရားဥပေဒႏွင့္မညီဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆို

ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လာမည့္ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ လႊတ္ေပးမည္ဟု ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦး၏ ေျပာၾကားခ်က္သည္ တရားဥပေဒႏွင့္

ညီညြတ္မႈမရွိဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာသည္။

dawsuu

“အမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တရားရုံးခ်ဳပ္မွာ တင္ထားတာ အဆုံးအျဖတ္မျပဳရေသးဘူး၊ ဒီလိုေျပာျခင္းအားျဖင့္ တရားရုံး အဆုံးအျဖတ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ျပဳသလို ျဖစ္ေနတယ္”ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာေၾကာင္း ဦးဉာဏ္၀င္းက ရွင္းျပသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ၾကာသပေတးေန႔က ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမတြင္ က်င္းပသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ား၊ ႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အသင္း၀င္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့စဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ေျပာဆုိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အိမ္ျပင္ဆင္ေရး အတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ လႊဲအပ္ထားျခင္း ခံရသူ ဦးထင္ေက်ာ္ႏွင့္ ဦးဉာဏ္၀င္းတို႔သည္ ယေန႔ ေန႔လယ္ ၁ နာရီမွ ၃ နာရီ ၃၀ ခန္႔ အထိ ၂း၃၀ နာရီၾကာ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆုံရာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦး၏ ေျပာၾကားခ်က္အေပၚျပန္လည္ ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေရွ႕ေနျဖစ္သူ ဦးဉာဏ္၀င္းက ဆိုသည္။

ထို႔အျပင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD) အင္အားေတာင့္တင္းေရး ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးခဲ့ေၾကာင္း အေသးစိတ္ ေျပာၾကား၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း ၎က ဆိုသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သည့္အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမႈတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး၏ ျပစ္ဒဏ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးသည့္ အမိန္႔ကို တရားခြင္၌ လာေရာက္ ဖတ္ၾကားသြားသူလည္း ျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးဉာဏ္၀င္းတို႔သည္ ေနအိမ္ ျပင္ဆင္ေရးအတြက္လည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

“လုပ္ငန္းသေဘာကို အရင္ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္၊ ဒီအေပၚမွာ ေဒၚစုရဲ႕မွတ္ခ်က္က ဒီကိစၥက ေသြးရိုးသားရိုးဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ သူစိုးရိမ္ေနတယ္၊ တျခား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ၊ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားရွိေနသလားလို႔ ခံစားရတယ္” ဟု ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာသည္။

ယခင္က အိမ္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္တြင္ ကန္႔ကြက္စာမိတၳဴ ေတာင္းခံထားသည္မွာ ယခုခ်ိန္အထိ မရရွိေသးေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း အိမ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဥပေဒႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္မ်ားကို ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ညႇိႏိႈင္းခဲ့ေၾကာင္း၊ အိမ္၏ လက္ရွိအေနအထားမွာ အမိုးမ်ား ျပင္ဆင္ရန္အတြက္ တခ်ိဳ႕ေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားမွာ ျဖဳတ္ထားရသည့္ အတြက္ မိုးရြာပါက တအိမ္လုံးေရမ်ားစုိရႊဲႏိုင္ၿပီး မလုံၿခဳံသည့္ အေနအထားတြင္ရွိေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။

ေနအိမ္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ေနမႈကုိ အစ္ကုိျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဆန္းဦးက ၿပီးခဲ့သည့္ ၾကာသပေတးေန႔က ပထမဆံုးအႀကိမ္ တား၀ရမ္းျဖင့္ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။

အာဏာပိုင္မ်ားက ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ အေပၚထပ္ရွိ ဝရန္တာကို ဒီဇင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ ျပင္ဆင္ခဲ့ရာမွ ဦးေအာင္ဆန္းဦး၏ ကန္႔ကြက္မႈေၾကာင့္ အိမ္ျပင္ရန္ ေခတၱခဏ ရပ္ဆိုင္းထားရေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

စက္တင္ဘာလက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း အမႈ ရင္ဆိုင္ေနရစဥ္ ကတည္းက ၎၏ ေနအိမ္ကုိ လံုၿခံဳေရး အတြက္ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ရန္ ေျပာဆိုသျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ေရး အင္ဂ်င္နီယာႏွင့္ တုိင္ပင္ခဲ့သည္။ အိမ္ အေပၚထပ္တြင္ ရွိေသာ ၀ရန္တာ ႏွစ္ခုကို အဓိကထားၿပီး ျပဳျပင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္ျပင္ရန္အတြက္ အာဏာပိုင္မ်ားကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ အေၾကာင္း ၾကားခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ေမလက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေနအိမ္သို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတဦး တိတ္တဆိတ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပုိင္း ေနအိမ္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ ျပဳျပင္ရန္ ယခုကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
မူရင္း ။ ။ ဧရာ၀တီ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးႏွင့္ ေရႊဂံုတုိင္ ရပ္တည္ခ်က္

တပ္မေတာ္သားေတြ ေလးစားခ်စ္ခင္ အားကိုးယံုၾကည္ၾကတဲ့

ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးနဲ႔

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအစ ေရႊဂံုတိုင္ရပ္တည္ခ်က္

ေမာင္ခင္ေအးတင့္ (မေဒါက္)
(မဇၥိ်မ)

အန္အယ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးဟာ လာမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔ဆို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ သက္တမ္း ၆ ႏွစ္ျပည့္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေကာင္စီ နအဖ က ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္သည့္ ဥပေဒ ပုဒ္မ (၁ဝ)(ခ) နဲ႔ မတရားအျပစ္ေပး အေရးယူခံထားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယင္းဥပေဒအရ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းကို ၆ ႏွစ္သာ သတ္မွတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေရွ႕လမွာ လႊတ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နအဖ စစ္ေကာင္စီဟာ တရားဥပေဒအတိုင္း လိုက္နာလုပ္ေဆာင္ေလ့ မရိွတာေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ တရားဥပေဒအတိုင္း ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္မယ္၊ မလြတ္ေျမာက္ဘူးဆိုတာ တပ္အပ္ေသခ်ာ ေျပာလို႔မရပါဘူး။

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုန္းကလည္း လြတ္ရက္ေစ့ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ယက္ေတာအမႈျဖင့္ အကြက္ဆင္ စြဲခ်က္တင္ ထပ္မံ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့ျခင္းက လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုတခါ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္းလည္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးကို ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ လႊတ္မလႊတ္ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊအေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။

အဲဒါကိုက တရားဥပေဒအေပၚမွာ စစ္ေကာင္စီ ရိွေနတယ္ဆိုတာ အထင္းသား ေပၚေနပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးဆိုတာ သူတို႔စစ္အုပ္စုဝင္ စစ္ေကာင္စီဝင္ေတြနဲ႔မဆိုင္ဘဲ က်န္တဲ့ လူမ်ိဳးစံုတိုင္းရင္းသား ျပည္သူတရပ္လံုးနဲ႔သာ သက္ဆိုင္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၅၈ သန္းေသာ ျပည္သူေတြကသာ တရားဥပေဒကို မျဖစ္မေန လိုက္နာဖို႔လိုၿပီး မလိုက္နာရင္ အျပစ္ေပး အေရးယူျခင္း ခံရမယ္ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ကာ သူတို႔အေနနဲ႔ေတာ့ လိုက္နာစရာ အေၾကာင္းမရိွဘူးဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ အေတာ္ခံျပင္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ေမလက ဦးတင္ဦးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တန္းကို ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕ က်ည္ရြာအနီးမွာ အင္အား ၅ဝဝဝ ခန္႔ရိွတဲ့ လူအုပ္ၾကီးရဲ႕ တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္မႈကို ခံခဲ့ရၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက နအဖရဲ႕ ထိန္းသိမ္းထားျခင္းကို ခံခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္မႈၾကီးဟာ ႏိုင္ငံေတာ္က ၾကိဳးကိုင္စီစဥ္တဲ့ ဒီပဲယင္းလုပ္ၾကံမႈၾကီးအျဖစ္ ကမၻာသိ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အင္းစိန္ေထာင္သို႔ ပို႔လိုက္ၿပီး ဦးတင္ဦးကိုေတာ့ စစ္ကိုင္းတိုင္း ကေလးၿမိဳ႕ အက်ဥ္းေထာင္ကို ပို႔ေဆာင္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့ပါတယ္။ ကေလးၿမိဳ႕အက်ဥ္းေထာင္မွာ ၉ လေနခဲ့ရၿပီး ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေနအိမ္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့ပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီ္ ဒု-ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးဟာ အသက္ ၈၃ ႏွစ္ ရိွေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာ့တပ္မေတာ္မွာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ကာလတေလွ်ာက္ တပ္မေတာ္သားအမ်ားရဲ႕ ေလးစားခ်စ္ခင္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကို ရယူခံစားႏိုင္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ ၾကားဖူးတာ ေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဦးတင္ဦးဟာ သူတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ကာလေတြအတြင္း တာဝန္က်ရာေဒသ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း တာဝန္အရ ခရီးထြက္ခြာ ညအိပ္ရပ္နားရာ ေဒသေတြမွာ ရိွတဲ့တပ္ေတြကို ေရာက္ရင္ အရင္ဆံုး တပ္စားဖိုေဆာင္ကို သြားေရာက္ၿပီး ဟင္းအိုးေတြကို လိုက္လွန္ၾကည့္တယ္၊ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းပံုစံက ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ အာဟာရျဖစ္မျဖစ္၊ သန္႔ရွင္းမႈ ရိွမရိွ၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္း စေကး အတိအက်နဲ႔ ခ်က္မခ်က္ စစ္ေဆးတယ္၊ ၿပီးရင္ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ လက္ရည္တျပင္တည္း ထိုင္စားတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ သူ႔အတြက္ သီးသန္႔ လုပ္ေပးခိုင္းတာမ်ိဳးမရိွဘဲ ကိုယ္တိုင္ ထမင္းပန္းကန္ျပားဆြဲ၊ သူမ်ားနည္းတူ စေကးအတိုင္း အတူစားတယ္လို႔ အတုယူအားက်ဖြယ္ မွတ္သားၾကားနာဖူးပါတယ္။

သူေျပာတာက ရဲေဘာ္ေတြက တကယ္တမ္း အပင္ပန္းခံ၊ အဆင္းရဲခံ၊ ျခင္ကိုက္ျဖဳတ္ကိုက္ခံၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား အမႈထမ္းေနရတာျဖစ္လို႔ သူတို႔ေတြအတြက္ အစားအေသာက္ အခ်က္အျပဳတ္ဟာ အင္မတန္ အေရးၾကီးတယ္။ အားရိွဖို႔ အာဟာရျဖစ္ဖို႔လိုတယ္၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္ဖို႔လိုတယ္၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ခ်က္ေကၽြးၾကဖို႔ မွာေလ့ရိွတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ေရာက္ေလရာတိုင္းမွာ ဟိုးေအာက္ေျခကအစ တပ္မႉးတပ္သား အၾကပ္စစ္သည္တိုင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးကို ေလးစားခ်စ္ခင္ ေၾကာက္ရြံ႕ၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ဘဝကို သေဘာေပါက္ နားလည္တဲ့ တကယ့္ စစ္သားေကာင္းပီသလြန္းတဲ့ စစ္သားၾကီးတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုမ်ဳိး တပ္မေတာ္သားအမ်ားက ေလးစားခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳတဲ့ စစ္သားေကာင္းၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးဟာ အခုေတာ့ ေနအိမ္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခံထားရတာ လာမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔ဆို ၆ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားခဲ့ပါၿပီ။ စီရင္ခ်က္ျပစ္ဒဏ္လည္း ျပည့္သြားၿပီျဖစ္လို႔ လႊတ္ေပးဖို႔သာ ရိွပါေတာ့တယ္။ တရားဥပေဒေၾကာင္းအရဆို လႊတ္ကို လႊတ္ေပးရမွာပါ။ မလြတ္စရာအေၾကာင္းလည္း ဘာမွမရိွပါဘူး။ မလႊတ္ေပးဘူးဆိုရင္ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္ရာ က်မွာပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုယ္တိုင္က တရားဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္ရာ၊ မလိုက္နာရာ ေရာက္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ လႊတ္ေပးမယ္၊ မလႊတ္ေပးဘူးဆိုတာက နအဖဥကၠ႒ၾကီး သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ နအဖဥကၠ႒ၾကီးက ဥပေဒရဲ႕ အထက္မွာ ရိွေနလို႔ေပါ့။ သူသေဘာတူရင္ လႊတ္၊ သူသေဘာမတူရင္ မလႊတ္နဲ႔ အျပစ္ရိွရွိ မရိွရိွ။ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ၾကီးလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္မ်ား မလႊတ္ရဲျဖစ္ေနရတာလည္း မသိ။ ဒီႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ သဝဏ္လႊာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးက ေရြးေကာက္ပြဲကို ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္အတြင္း ျပဳလုပ္မယ္လို႔ အတိအလင္း ေျပာဆိုခဲ့တာကို အာဆီယံႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးမ်ား အစည္းအေဝးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းက ထပ္ေလာင္း အတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေဟာင္း ဦးတင္ဦးကို လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ တမ်ဳိးတမည္ျဖစ္သြားမွာကို စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို တပ္မေတာ္ရဲ႕ အစဥ္အလာအတိုင္း ကိုယ့္ထက္ ဝါစဥ္အရ သမၻာစဥ္အရ ျမင့္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဝံ့ ရင္မဆိုင္ရဲလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးအရလည္း မယွဥ္ႏိုင္ မယွဥ္ဝံ့တဲ့အတြက္ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့က်ီးလို သူေတာ္ေကာင္းေတြၾကား လူမိုက္ေနလို႔ မရသလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

အဓိက ႏိုင္ငံေရးပါတီၾကီးျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ၁၉၉ဝ ေမလေရြးေကာက္ပြဲမွာကတည္းက ၈၂ % မဲအျပတ္အသတ္နဲ႔ အႏိုင္ရထားခဲ့ေပမယ္လို႔ စစ္ေကာင္စီက အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးျခင္းမရိွဘဲ အာဏာသိမ္းယူခဲ့တာ ကေန႔ထိတိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း အသီးသီးမွာရိွတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၿမိဳ႕နယ္႐ံုးခြဲေတြ ခ်ိတ္ပိတ္ခံခဲ့ရတာျဖစ္ၿပီး ပါတီဝင္အမ်ားအျပားလည္း ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခုက မၾကာေသးခင္ကေလးတင္ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရပါတီ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ပါတီလုပ္ငန္းမ်ား တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ကို ထပ္တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းလိုက္တာ အခုဆိုရင္ စုစုေပါင္း စီအီးစီ ဦးေရ ၂ဝ ေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ထပ္ ၉ ဦးကို ထပ္တိုးခ်ဲ႕လိုက္တာပါ။ လတ္တေလာ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီကလည္း အက်ဥ္းအက်ပ္ၾကားထဲက အေတာ္ေလး လႈပ္ရွားလာပါတယ္။ ဖမ္းကာမွ ဖမ္းေရာ လုပ္ရမယ့္၊ လုပ္သင့္တဲ့ ကိစၥေတြကိုေတာ့ လုပ္ရမွာပဲဆိုတဲ့အသိ ပိုမိုႏိုးၾကားလာတာဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အဓိကဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ မေၾကာက္တရားစိတ္ဓာတ္ ပိုမိုအသက္ဝင္ လႈပ္ရွားလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူငယ္လုပ္ငန္းအဖြဲ႔ေတြ ျပင္ဆင္တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္း တာဝန္ေပးတာ၊ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြ ေတြဆံုေဆြးေႏြးၾကတာ၊ စီအီးစီ တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းၿပီးေနာက္မွ သတင္းစာဆရာၾကီး ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္နဲ႔အဖြဲ႔ကို ခရီးသြားခြင့္ျပဳတာ တနည္း ဒီခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္ေတြနဲ႔ေရာ၊ ျပည္သူလူထုေတြနဲ႔ေရာ စကားေျပာဆို ေမးျမန္းတင္ျပ၊ ျပန္လည္ေျဖၾကား ရွင္းလင္းႏိုင္ခဲ့တာေတြဟာ ဘုရားလည္းဖူး လိပ္ဥလည္းတူးခြင့္အျဖစ္ အမိအရ အသံုးခ်လိုက္ႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရိွအေနအထားေတြကို ခ်ျပရွင္းလင္းတဲ့ စည္း႐ံုးေရးခရီးစဥ္လို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။

တဖန္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အန္အယ္လ္ဒီက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားအားလံုး ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔၊ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းမ်ားနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အခ်က္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႔၊ လြတ္လပ္တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး ႏိုင္ငံတကာ ေစာင့္ၾကပ္ေလ့လာမႈမ်ားကို ခြင့္ျပဳဖို႔ နအဖထံ ေတာင္းဆိုထားၿပီး ယင္းအခ်က္မ်ားကို လိုက္ေလ်ာခဲ့ပါက အန္အယ္လ္ဒီ အေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားကို ေလ့လာၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ စဥ္းစားမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုေရးသား ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတုန္းက ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ထြက္လာမယ့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္နည္းဥပေဒတို႔၊ ေကာ္မရွင္ဥပေဒတို႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒတို႔ အေပၚမွာလည္း ပါတီအေနနဲ႔ ၾကည့္ရဦးမွာျဖစ္သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္းဆိုထားတဲ့ စီအီးစီ အားလံုးနဲ႔ မ်က္ႏွာစံုညီ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရရိွေရးကို နအဖက ခြင့္ျပဳ၊ မျပဳေပၚမွာလည္း မူတည္ပါတယ္လို႔ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးခင္ေမာင္ေဆြက မၾကာေသးခင္ေလးက ေျပာၾကားခဲ့တာလည္း ရိွပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္အေပၚမွာပဲ ဆက္လက္ကိုင္စြဲ ရပ္တည္သြားရဦးမယ့္ အေနအထားပါ။

ေနာက္ ထူးျခားတယ္လို႔ ထင္စရာရိွတာက ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ နအဖ ဆက္ဆံေရးဝန္ၾကီး ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ဇန္နဝါရီလ ၁၅ ရက္ေန႔က ဒီႏွစ္ ၂ဝ၁ဝ မွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတြ႔ဆံုမႈဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္္ ႏိုဝင္ဘာလအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊထံ ဒုတိယစာ ေပးပို႔ၿပီးေနာက္ ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပထမအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုအၿပီးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လို႔ ေနအိမ္မွာ ေနေနၾကရတဲ့့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ၃ ဦးတို႔ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရရိွခဲ့ပါတယ္။ အခုႏွစ္ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုအၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာ ဇန္နဝါရီလ ၁၇ ရက္ေန႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပျပဳလုပ္တဲ့ ညီလာခံတခုမွာလည္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ကတ္ဆူတာအိုကားဒါးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းတို႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရာမွာ စစ္အစိုးရဝန္ၾကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းက ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္လိမ့္မယ္လို႔ သူ႔အေနနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားေၾကာင္း ဂ်ပန္အစိုးရ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာန ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားတယ္လို႔ ၾကားသိရပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုမႈရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းရဲ႕ မွတ္ခ်က္နဲ႔ စစ္အစိုးရ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အမႈ ျပင္ဆင္ခ်က္ကိစၥ စတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြဟာ လတ္တေလာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ သို႔ေလာသို႔ေလာ ျဖစ္ေနရတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကာလအတြင္းမွာပဲ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ ရက္ အဂၤါေန႔က ဝါရွင္တန္ဒီစီ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ အေမရိကန္ လက္ေထာက္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး မစၥတာ ကတ္ပ္ကမ္းဘဲလ္က စစ္အစိုးရ အဆင့္ျမင့္အရာရိွပိုင္းနဲ႔ အေမရိကန္ အစိုးရအရာရိွပိုင္းတို႔ မၾကာခင္မွာ ေတြ႔ဆံုမယ့္အေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုက္သလို ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုမႈကိုလည္း တိုးတက္မႈေတြအျဖစ္ သံုးသပ္ေျပာၾကားထားပါတယ္။ ျမန္မာ့အေရး ေလ့လာေနသူေတြကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ အေျခအေနဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အေရးအတြက္ ပါးပါးနပ္နပ္ ကိုင္တြယ္ဖို႔လိုအပ္တဲ့ အေရးၾကီးတဲ့ ကာလပါလို႔ ေဝဖန္ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီလ ၂၁ ရက္ေန႔က မႏၲေလးတိုင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕မွာ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေဟာင္း ဦးတင္ဦးကိုပါ လႊတ္ေပးမွာပါလို႔ ႏႈတ္ကတိေပး ေျပာခဲ့ရာမွာ ဦးတင္ဦးကိုေတာ့ အရင္ျပန္လႊတ္ေပးမွာျဖစ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေတာ့ လာမယ့္ ႏိုဝင္ဘာလမွာ လႊတ္ေပးပါမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ တရားဝင္ ေၾကညာခ်က္မ်ိဳး၊ တရားဝင္ အေၾကာင္းၾကားတာမ်ဳိး မရိွေသးတဲ့အတြက္ အတည္ျပဳ၍ မရေသးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးဟာ အရင္တခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပစ္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ ခ်လိုက္တုန္းက ၁၈ လ ၁ ႏွစ္ခြဲသာ က်ခံရမယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးရဲ႕ အမိန္႔စာကို ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ ဖတ္ၾကားခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ စစ္ေကာင္စီရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ ႏႈတ္ကတိေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မွန္ကန္ တိက်မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတပ္အပ္ ေျပာဖို႔ရာကေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္း အရင္က စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ မွန္းဆတြက္ခ်က္လို႔ ရႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေရႊမန္းတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ဥပေဒရဲ႕ အထက္မွာ မရိွေစရဘူးလို႔ ဒီလိုေျပာခဲ့ၿပီး ေနာက္ေတာ့ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္တာပါပဲ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မွာ ထိပ္ဆံုးအာဏာအရိွဆံုး ပုဂၢိဳလ္က သူ႔စိတ္အတိုင္း လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၾကတာမ်ဳိးပါ။

ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒု-ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ အန္အယ္လ္ဒီအတြက္ ၾကီးမားတဲ့ အင္အားတရပ္ျဖစ္သြားမွာ ေသခ်ာသလို ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးအတြက္လည္း စိတ္ဓာတ္ ခြန္အား သတၱိကို တိုးပြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တပ္မေတာ္သားမ်ားအတြက္လည္း သူတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္အားကိုးရာ တိုင္တည္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတဦး ျပန္လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အတြက္ အားတက္မိၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ စစ္သားေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကို အားကိုးတၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တဖက္မွာလည္း တပ္မေတာ္ေရးရာ စစ္ဘက္ေနာက္ဆက္တြဲ ကိစၥရပ္ေတြလည္း ေပၚေပါက္ေကာင္း ေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ လက္ရိွျဖစ္ပြားေနတဲ့ ဗိုလ္ၾကီးအဆင့္ အရာရိွေတြ အပါအဝင္ တပ္ရင္းလိုက္ ထြက္ေျပးမႈေတြ၊ စစ္ဘက္ေရးရာ အရာရိွေဟာင္းျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မႉးဝင္းႏိုင္ေက်ာ္နဲ႔ ကိုသူရေအာင္တို႔ကို မတရားျပစ္ဒဏ္ခ် ေသဒဏ္ေပးလိုက္တာေတြ၊ အခုဆိုရင္ ရဲဘက္ဝန္ထမ္းေတြပါ အစုလိုက္ ထြက္ေျပးလာေနၾကတာေတြဟာ အေျခခံစားဝတ္ေနေရး မေျပလည္မႈ၊ ဝင္ေငြထြက္ေငြ မညီမွ်မႈနဲ႔ တပ္မေတာ္သား အခြင့္အေရး လံုးဝဆံုးရံႈးေနမႈ စတာေတြအေပၚ သည္းညည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့အခ်က္ကို မီးေမာင္းထိုး ျပေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုအေနအထားမွာ စစ္သားေတြရဲ႕ ဘဝကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ထားတဲ့ တပ္မေတာ္သားအမ်ား ၾကည္ညိဳေလးစား ခ်စ္ခင္အားကိုးတဲ့ စစ္သားေကာင္းၾကီး ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဦးတင္ဦးကို နအဖစစ္ေကာင္စီ ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊက ျပန္လႊတ္ေပးရဲပါ့မလားဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ နဂိုကတည္းက မတရားဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လႊတ္ကိုလႊတ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေပးရင္လည္း ဘာမွကို အံ့ၾသစရာမရိွသလို ေက်းဇူးတင္စရာလည္း မလိုပါဘူး။

လက္ရိွ တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ သည္းညည္းမခံႏိုင္မႈေတြက အခ်ိန္မေရြး ထေပါက္ကြဲလာႏိုင္တာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဦးတင္ဦးရဲ႕ စစ္သားေကာင္းပီသမႈေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္မႈေတြက ၾကည္း ေရ ေလ တပ္မေတာ္သားေတြကို ျပည္သူေတြဘက္ ကူးေျပာင္းရပ္တည္လာေစႏိုင္သလို၊ အမိန္႔နာခံမႈ ေလ်ာ့က်လာၿပီး ၾကားေနရပ္တည္မယ့္ အေနအထားမ်ဳိးကိုလည္း ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္။

၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ဟာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အသက္ ၉၅ ႏွစ္ ျပည့္မယ့္ ေမြးေန႔ျဖစ္သလို အသက္ ၈၃ ႏွစ္ရိွၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးရဲ႕ မတရားျပစ္ဒဏ္ခ် သက္တမ္း ၆ ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္တဲ့ေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တပ္မေတာ္သားအားလံုးကို ျပည္သူဘက္ကို မ်က္ႏွာမူ ကူးေျပာင္းရပ္တည္ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရဲဝံ့ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္ဖို႔ ထပ္မံေျပာၾကားလိုက္ပါရေစ။

အဲဒီေတာ့ကာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးကို လႊတ္ေပးမယ္၊ မလႊတ္ေပးဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ၾကည္း ေရ ေလ တပ္မေတာ္သားအားလံုးနဲ႔ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက နားစြင့္ထားၾကဖို႔နဲ႔ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေရႊဂံုတိုင္ ေၾကညာခ်က္ကို အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ဝန္းရံအားျဖည့္ေပးၿပီးေတာ့ကာ မေၾကာက္တရားကို ကိုင္စြဲလို႔ တိုက္ပြဲဝင္ေပးဆပ္ရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားၾကဖို႔သာရိွေၾကာင္း တိုက္တြန္းလႈံ႔ေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။

(၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၆ ရက္)
မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုမိုးသီး ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

အားလံုးတူညီ ဒီမိုကေရစီေဖာ္ေဆာင္ရမည္

သူ႕ကို တင္ေဆာင္လာေသာ ယာဥ္ငယ္ေလးသည္ ျဂိဳဟ္ဆြဲအားေၾကာင့္တရွိန္ထိုး ပ်က္က်ကာေပါက္ကြဲသြား၏။
အခန္း(၁)
သူသတိရလာေသာအခါ ျဂိဳဟ္ျပာၾကီးတစ္လံုးေပၚတြင္ေရာက္ေနေလ၏။ ေနရာမွလူးလဲထလိုက္သည္။
ေဒသစိမ္းတြင္ ဟိုဟိုဒီဒီ စူးစမ္းေနမိ၏။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြအရဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီျဂိဳဟ္ေပၚတြင္လူသား
မ်ားရွိေနခဲ့သည္။
ေရွးႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာက အတၱလန္တာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးသမုဒၵရာ ျဖစ္သြားစဥ္ ဒီျဂိဳဟ္သို႕ေျပာင္းေရြ႕
ေနၾကသူမ်ား၏မ်ိဳးဆက္မ်ားျဖစ္သည္။
အတန္ၾကာေလွ်ာက္သြားေနမိေသာ္လည္း လူသူတစ္ဦးတေလမွ်မေတြ႕၊ေရွ႕ဆီတြင္ ကုန္းျမင့္ဂမူ တစ္ခု
သာေတြ႕သျဖင့္သူတက္သြားလိုက္သည္။တစ္၀က္ခန္႕အျမင့္သို႕ေရာက္ေသာအခါ ကမူထိပ္ဆီသို႕တျဖည္းျဖည္း
ေရြ႕လွ်ားလာေသာေက်ာက္တံုးၾကီးတစ္တံုးကိုရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရ၏။
ခဏေတာ့သူလန္႕သြားသည္။ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့မွလူတစ္ဦးေက်ာက္တံုးၾကီးကိုျပီးသူရွိရာဆီတျဖည္း
ျဖည္းလွမ္းလာေန၏။
ကမၻာေျမမွသူ႕ကို(ဒီျဂိဳဟ္ေပၚရွိလူသားမ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ရန္)ေစလႊတ္လိုက္ေသာကိစၥေအာင္ျမင္ေလျပီဟု
လည္းေတြးမိသည္။ သို႕ေသာ္သူ႕ယာဥ္ပ်ံပ်က္သြားသည့္အတြက္ ေတာ့ကမၻာေျမသို႕သူျပန္ဖို႕ဘယ္လို
ေျဖရွင္းရမည္မသိ။ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ေတာ့ဒီျဂိဳဟ္ေပၚက လူကိုသာ အကူအညီရလိုရညား ေမးစမ္း
ၾကည့္ရမည္။
ထိုလူက သူေျပာသည့္စကားကိုနားလည္ေနေသာေၾကာင့္ေတာ္ေသးသည္။ သို႕ေသာ္ထိုလူေျပာေသာ
စကားမ်ားေၾကာင့္ သူစိတ္ပ်က္သြားရသည္။ ဒီျဂိဳဟ္ေပၚတြင္ကမၻာသို႕ျပန္စရာ ယာဥ္ပ်ံမရွိ။ ဆက္သြယ္ႏိုင္မယ့္္
ေခတ္မီသတင္းပို႕စက္မ်ားမရွိ။ စားစရာ အေလ့က်ေပါက္ေနေသာသီးႏွံမ်ားမွအပ ဘာဆိုဘာမွမရွိပါတဲ့။
သူေတာ္ေတာ္စိတ္ဓာတ္က်သြားသည္။ သို႕ေသာ္ အေဖာ္မရွိသျဖင့္ သူတို႕ေနထိုင္ရာဆီျပန္မည့္
ထိုသူႏွင့္အတူေတာ့လိုက္သြားရသည္။ ထိုသူက ေက်ာက္တံုးၾကီးရြက္ရင္းသူ႕ေရွ႕မွေလးေလးပင္ပင္
လမ္းျပေခၚေဆာင္ေနေလသည္။ လမ္းတြင္သူ႕ကိုေမးမိသည္။
“ ခင္ဗ်ားေခါင္းေပၚက ေက်ာက္တံုးၾကီး ဘာလို႕ရြက္ထားတာလဲဗ်“
“မသိဘူးေလဗ်ာ“
“ဟင္မသိဘူး“
“ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ က်ဳပ္တို႕ျဂိဳဟ္ေပၚမွာ ဒီလိုလူတိုင္းရြက္ေနၾကတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္လည္းရြက္ထားတာေပါ့။ ေရွးကတည္းကစျပီး ဒါ အစဥ္အလာဗ်“
“ခင္ဗ်ားတို႕ အျမဲတမ္းအဲလိုပဲ ရြက္ထားတာပဲလား“
“ေအးေပါ့ဗ်. ဘာပင္ပန္းတာလိုက္လို႕“
မပင္ပန္းဘူးသာဆိုတယ္ သူ႕ကိုၾကည့္ရသည္မွာ မသက္သာ။ ေတာ္ေတာ္ဥာဏ္မရွိတဲ့သူေတြပဲဟု
စိတ္ထဲက ရႈတ္ခ်လိုက္မိသည္။ သူမ်ားရြက္တိုင္း လိုက္ရြက္ၾကသတဲ့။ ဒီျဂိဳဟ္ေပးမွ လူမ်ား၏ဆင္ခ်င္ဥာဏ္
မဲ့ပံုကို ရယ္ခ်င္မိသည္။ သို႕ေသာ္ ဘာမွဆက္မေမးေနေတာ့ပဲ ျဂိဳဟ္ေပၚမွ လူ၏ ေနာက္မွတိတ္ဆိတ္စြာ
ရင္ထဲက သေရာ္ေနရင္း လိုက္လာေတာ့သည္။
အခန္း(၂)
ျဂိဳဟ္ေပၚမွလူမ်ားေနထိုင္ၾကသည့္ေနရာနားသို႕သူတျဖည္းျဖည္းေရာက္လာခဲ့သည္။ လူသူေတြတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ေတြ႕ရ၏။ ပံုမွန္သူလိုလူသားမ်ားအတိုင္းပင္။ ထူးျခားေနျခင္း
တစ္ခုသာရွိ၏။
ပထမတစ္ေယာက္ေတြ႕၏။ ေက်ာက္တံုးၾကီးရြက္ထား၏။ဒုတိယ တစ္ေယာက္ေတြ႕
ေတာ့လည္း ေက်ာက္တံုးၾကီးရြက္ထား၏။ သူႏႈတ္ခမ္းေကြးေအာင္ပင္ သေရာ္မိ၏။
အသံေတာ့မထြက္စိတ္ထဲကသာျဖစ္၏။
တတိယတစ္ေယာက္ေတြ႕ျပန္သည္..
စတုတၳတစ္ေယာက္……
ပဥၥမတစ္ေယာက္…….
တျဖည္းျဖည္းလူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ေတြ႕၏။ အားလံုးသူ႕ကို (ေက်ာက္တံုးရြက္မထားသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္)
အထူးအဆန္းသဖြယ္၀ိုင္းၾကည့္ၾကသည္။ သူအေနရခက္လာသလိုရွိ၏။
သူတို႕ရြက္ထားေသာ ေက်ာက္တံုးမ်ားကိုၾကည္မိ၏ ။စိတ္ထဲသိပ္မေလးလွဘူးဟု ထင္မိသလိုလိုပါပင္။
အခန္း(၃)
သို႕ႏွင့္ သူတို႕ျဂိဳဟ္ေပၚတြင္ေနထိုင္ခဲ့ရင္း သူအရင္ဆံုးေတြ႕သည့္လူ၏ ဂူတြင္တည္းခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္
အျပင္သိပ္မထြက္ရဲ။လမ္းထြက္တိုင္း လူေတြက သူ႕ကိုအထူးအဆန္းသတၱ၀ါတစ္ေကာင္လို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကေသာ
ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ေနာက္မွတျဖည္းျဖည္း လူေတြႏွင့္၀င္ဆံ့ေအာင္လုပ္ရ၏။တစ္ရက္ အျပင္ထြက္၏။ လူတိုင္း
ေက်ာက္တံုးရြက္ထား ၾကသည္။
ထပ္ျပီးေနာက္တစ္ရက္ထြက္ျပန္၏။ လူတိုင္း…………
ထိုမွ…. ေနာက္တစ္ရက္…….ေနာက္တစ္ရက္………
လူေတြအကုန္ေက်ာက္တံုးရြက္ထားသည္ကိုသာျမင္ေနရသည္။ ေန႕တိုင္းပင္ျမင္ေနရ၏။ လူတိုင္းျဖစ္၏။
အခန္း(၄)
တစ္လတိတိၾကာေသာအခါတြင္ေတာ့ သူပါေက်ာက္တံုးရြက္ထားသည္ကိုလူတိုင္းေတြ႕ျမင္ႏိုင္ၾက၏။
အဆံုး
ထိုအရပ္တြင္ လူဦးေရ တစ္ရာ ခန္႕သာရွိ၏ ။ သူတကယ္ပင္တစ္လ မွ်သာေနရေသးသည္။
သို႕ေသာ္ သာမာန္လူတစ္ေယာက္ကို သြားေလရာေက်ာက္တံုးရြက္တတ္ရန္ အခ်ိန္တစ္လခန္႕ႏွင့္
လူတစ္ရာခန္႕သာလို၏……..
ကဲ …ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဒါပါပဲ ။ ဆရာသြန္းေနစိုး ရဲ႕ “ျဂိဳဟ္ျပာေပၚတြင္“ ဆိုတာေလးပါ က်ေနာ္တို႕ဘာကို သိလိုက္ရသလဲ ဆိုေတာ့ အခု က်ေနာ္တို႕အားလံုးရြက္ထားဖို႕ စစ္အုပ္စုျပဳတ္က်ေရးဆို တဲ့ေက်ာက္တံုးၾကီးရွိေနတယ္ေလဗ်ာ။ ေရွးက အကိုေတာ္ေတြ ၊ အစ္မေတာ္ေတြ ထမ္းရြက္ခဲ့ၾကျပီးျပီ ။ ထမ္းရြက္ထားတုန္းရွိေသးသည္။ က်ေနာ္တို႕ဒီတာ၀န္ကို ထမး္ရြက္ဖို႕ ၀န္ေလးတယ္ထင္ေနတယ္မဟုတ္လား …? အားလံုးထမ္းရြက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ၾကရင္ ဘယ္သူခံႏိုင္မွာလဲ …. လူတစ္ေယာက္ပါလာေအာင္ တစ္လေလာက္စည္းရံုး တတ္ရင္ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ လက္ရွိ NLD မွာ ၊ ႏိုင္ငံျခားမွာ အတိုက္အခံေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနေသးတယ္ မဟုတ္လား ? ကဲ အားလံုးစည္းစည္းရံုးရံုးနဲ႕ လူေတြကို ထမ္းရြက္တတ္လာေအာင္လုပ္မျပႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ? တကယ္လို႕ လုပ္ျပႏိုင္ခဲ့ရင္ ေတာ့ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႕ပန္းတိုင္ ဟာ မေ၀းေတာ့ပါဘူး … မလုပ္ျပႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့………………………..?

ဗုဒၶ၏လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းညႊန္ပံုႏွင့္အျခားသိမွတ္စရာမ်ား

ဘုရားသခင္မပါသည့္လြတ္ေျမာက္ေရး
ဗုဒၶသည္ ပုဂၢိဳေရးကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ဘုရားသခင္ (သို႕) နတ္ဘုရားမ်ား၏ကူညီမႈ ျမဴတစ္စိမွမပါဘဲ လူတိုင္း ကိုယ္တိုင္ရယူႏိုင္သည္႕ လြတ္ေျမာေရးကို ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ အဦးဆံုး ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာခဲ့သည္။
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ယံုၾကည္ကိုးစားေရး၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ေရး ၊ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာေရး၊ စိတ္ထားျဖဴစင္ေရး၊ အသိပညာပြင္႕လင္းေရး၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင္႕ အမ်ားအေပၚ ေမတၱာထားရွိေရးတို႕ကို ဗုဒၶကအေလးအနက္ အခါခါ ၾသ၀ါဒေပးခဲ႕သည္။
ဘ၀တြင္အသိပညာမပါဘဲ ၀ိပသနာပညာကို မရရွိႏိုင္ရကား ပညာ၏မလြဲမေသြ လိုအပ္မႈကိုလည္း တိုက္ တြန္းဆံုးမေတာ္မူခဲ႕သည္။

(ပါေမာကၡ အီလီေယာ႕(တ္))

ဗုဒၶႏွင္႕ လြတ္ေျမာက္ေရး
လူသားမ်ားကို လြတ္ေျမာက္ေစသူမွာ ဗုဒၶမဟုတ္ေပ။ သို႕ေသာ္ ဗုဒၶသည္ သူကိုယ္တိုင္ လြတ္ေျမာက္ ျပီး သကဲ႕သို႕ လူသားမ်ား၏ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေဟာၾကားျပသသည္။ ဗုဒၶ၏သစၥာေဒသနာကို လူသားမ်ား လက္ခံၾကသည္မွာ ဗုဒၶေဟာေသာေၾကာင္႕မဟုတ္ဘဲ ဗုဒၶ၏စကားေတာ္မ်ားေၾကာင့္ ႏိုးၾကားလာသည္႕ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆိုင္ရာ အျမင္မွန္ရရွွိ ျခင္းေၾကာင္႕ျဖစ္သည္။ သူတို႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ဓာတ္အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရသည္။

(ေဒါက္တာအိုဒင္ဘာ့ဂ္ (ဂ်ာမန္ပညာရွင္)

ဗုဒၶသည္ ယံုၾကည္မႈကိုမေတာင္းခံ
ဗုဒၶသည္ ပရမတၱသစၥာကို သိရွိရံုသာမက နတ္လူတို႕ထက္ သာလြန္ျမင္႕ျမတ္သည္႕ပညာလည္း အထင္ အရွားရွိေပသည္။ ယင္းပညာသည္ အၾကည္လင္ဆံုးျဖစ္ျပီး ဒ႑ာရီ ဆန္ဆန္ဟန္ေဆာင္မႈ၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈတို႕
မွ ကင္းေတာ္မူသည္။ သို႕ရာတြင္ ဗုဒၶ၏အဆံုးအမကို လိုက္နာႏိုင္သူတစ္ေယာက္အဖို႕ နွစ္သက္ေၾကနပ္ေစ
ေလာက္ေအာင္ အေနအထားကိုအပ္နွင္းသည္ ။ သို႕မွသာ မုခ်ဆက္ဆက္အေနျဖင္႕အသိပညာ ေပၚေပါက္လာျပီး ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ယံုၾကည္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာမွ် မေတာင္းခံဘဲ အသိပညာရရွိေရးကိုသာ အာမခံေပသည္။

(ေဂ်ာ႕ဂ်္ ဂရင္းမ္)

ဗုဒၶဘာသာလြန္ ဟိႏၵဴ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားျပီး ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ားတြင္ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္တို႕၏ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ေရးဆိုင္ရာ သုတၱန္မ်ားတြင္ ဟိႏၵဴဘာသာအေပၚ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈတို႔ျဖင္႕ ျပန္လည္ ရွင္သန ္ ေစခဲ႕သည္႕ နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ ပါ၀င္မႈေၾကာင္း၀န္ခံရေပမည္။
ကမၼႏွင္႕ ေနာက္ဘ၀ဆိုင္ရာေဟာေျပာမႈတါင္ အိႏၵိယ ဒသန၏ အေတြးအေခၚႏွင္႕ ဗုဒၶဘာသာမေပၚေပါက္ မီက ရွိနွင္႕သည္႕အျခားေသာ စနစ္မ်ားသည္ ဗုဒၶစာေပမ်ားမွ ၾကြယ္၀သည္႕ တိုးတက္မႈကို ရရွိခဲ႕ျပီး ဗုဒၶစာေပ၏ ဒသ၁နိကေဗဒ အေျခခံေပၚတြင္တည္ရိေစခဲ႕သည္။

(ေဒါက္တာ အက္စ္ အယ္န္ဒါ့ဂုပတ)

ေရႊခေမာက္စာေစာင္

Shwekhamauk 108

Calendar 2009 Burmese

Calendar 2009 Burmese

ယေန႕ျမန္မာျပည္အတြက္အလိုအပ္ဆံုးေခါင္းေဆာင္ေကာင္း

က်ေနာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယေန႕ၾကံဳေနရေသာ ျပသနာေပါင္းမ်ားစြာတို႕တြင္ အဓိကအက်ဆံုးမွာ
ေခါင္းေဆာင္ရွားပါမႈပင္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႕သည္ႏိုင္ငံေရးဆိုလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
ေျပးျမင္တတ္ၾကသည္။ အျခားေသာ အေစခံေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားထဲတြင္ေရာက္
ေနၾကသည္။ က်ေနာ္တို႕တြင္ရွိေနသည္မွာ မိမိ ကိုယ္ကို ေခါင္းေဆာင္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ေနေသာ
အေ၀းေရာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည္။ ဘာေခါင္းေဆာင္လဲဆိုသည္ကို ေတာ့မသိေပ။
က်ေနာ္တို႕အတြက္တကယ္လိုအပ္ေနသည္မွာ ျပည္သူႏွင့္တစ္သားတည္းျဖစ္ေသာ ၊ ျပည္သူႏွင့္
အတူရွိေနႏိုင္ေသာ အေစခံေခါင္းေဆာင္မ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေစခံေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ
ဘာလဲ ၊ အတၱ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာဘာလဲ သိရေအာင္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕မွာ
ရွိေနတာ ဘာေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးေတြလဲ ? တကယ္လိုေနတာကေရာ ဘယ္လိုေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးလဲ
ဆိုတာသိရေအာင္ျဖစ္ပါတယ္ ။
ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏ႏွလံုးသားအပိုင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္းျပီး သင္သည္ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္(အတၱ)ေခါင္းေဆာင္ေလာ၊(သို႕မဟုတ္) အေစခံေခါင္းေဆာင္ေလာ ဟု
အျမဲဆန္းစစ္ေနရန္လိုအပ္ေပသည္။ ထိုေမးခြန္းကို ျပတ္သားရဲရင့္ရိုးသားစြာေျဖဆိုမွသာ သင္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ေစ့ေဆာ္မႈကို အတိအက်ပံုေဖာ္ႏိုင္မည္။
အတၱ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္အေစခံေခါင္းေဆာင္တို႕၏ သိသာထင္ရွားေသာ ျခားနားခ်က္မွာ ေ၀ဖန္မႈကို
တံု႕ျပန္သည့္ပံုစံ ပင္ျဖစ္သည္။ အတၱ ေခါင္းေဆာင္တို႕သည္ မိမိတို႕၏ ေနရာ ဆံုးရံႈးမည္ကို လြန္စြာစုိးရိမ္ၾက
သည္။ ထိုသူတို႕သည္ မိမိတို႕၏ ေနရာအတြက္ အျမဲကာကြယ္ ေနတတ္ၾကသည္ျဖစ္ရာ သင္၏ ေ၀ဖန္မႈ
မွန္သမွ်အႏုတ္လကၡဏာဟု ယူဆကာ ၄င္းတို႕၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို လက္မခံ ခ်င္ဟု ထင္တတ္သည္။
အေစခံေခါင္းေဆာင္တို႕ က ေခါင္းေဆာင္မႈ ဟူသည္ ၀န္ေဆာင္မႈတစ္မ်ိဳးဟု လက္ခံလွ်က္ တံု႕ျပန္
မႈ မွန္သမွ်မိမိတို႕ အတြက္အက်ိဳးရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ျပီး အျပဳသေဘာေဆာင္လက္ခံကာစီမံခန္႕ကြဲမႈ
အတြက္ ျပင္ဆင္ၾကသည္။
အတၱေခါင္းေဆာင္တို႕သည္ ရာထူး၊ အသိအမွတ္ျပဳခံျခင္းႏွင့္ ေနရာဆံုးရံႈးမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ မိမိတို႕ေနရာဆက္ခံမည့္သူကိုအခ်ိန္ေပးလံု႕လစိုက္ထုတ္ျပီး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္းမျပဳလုပ္ၾကေသာ္လည္း
အေစခံေခါင္းေဆာင္တို႕မွာ အျမဲတမ္းမိမိတို႕ေနရာဆက္ခံမည့္သူမ်ားကို ရွာေဖြေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေနတတ္
ၾကသည္။
အမွန္စင္စစ္ဆိုလွ်င္ လူတိုင္းသည္ အနည္းႏွင့္အမ်ားအတၱ ကို အေျခခံၾကသည္ျဖစ္ရာ အတၱႏွလံုးသား
ရွိၾကသည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။
ေခါင္းေဆာင္မႈမွန္သမွ် ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ျပသနာေပါင္းမ်ားစြာ ေျဖရွင္းေနၾကရာ အတၱအေျခခံၾကသည္
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ဦးတည္တတ္ၾကေပသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ေန႕စဥ္အခ်ိန္တိုင္း မိမိ၏ ႏွလံုးသားကို သတိေပးေနရမည္ျဖစ္သည္။မည္သူမွ် ငါေတာ့ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္ဘူး အေစခံေခါင္းေဆာင္ပဲ…. ဟု ေၾကြးေၾကာ္ေန လို႕မျဖစ္ေပ။ အေစခံေခါင္းေဆာင္လား အတၱေခါင္းေဆာင္လား အျမဲတမ္းဆန္းစစ္ေနရန္လိုအပ္ေပသည္။
အေစခံေခါင္းေဆာင္တိုင္း ေဆာင္ရြက္ရမည္႕ ကိစၥတစ္ခုမွာ လုိအပ္သည္႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္
ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ အခက္အခဲမ်ား၏ အေျခအေနႏွင္႔ လိုအပ္ေသာအခ်ိန္တြင္ ျပဳျပင္ရမည္႕ အဆင္႕ေလးဆင္႔
ရွိပါသည္။
(က) ဗဟုသုတ (Knowledge) သည္ လူတိုင္းအတြက္ အလြယ္ကူဆံုးႏွင္႔ အခ်ိန္တိုအတြင္း
ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္သည္ ။ ဗဟုသုတ တိုးပြားႏိုင္ရန္အတြက္ မည္သူ႕ကိုမဆို လိုအပ္ေသာ သင္တန္းသို႕
လႊတ္ျခင္း၊ စာအုပ္ဖတ္ေစျခင္း ၊ ကၽြမ္းက်င္သူ ဖိတ္ျခင္းအားျဖင္႕ ေဆြးေႏြးေစျခင္းႏွင္႕ လိုအပ္ေသာ
သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ပံ့ပိုးေပးျခင္းျဖင္႕ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္။
(ခ) သေဘာထား (Attitude) သည္ ႏွလံုးသားခဲစားမႈဆိုင္ရာဗဟုသုတ ျဖစ္သည္ ။၄င္းကို အေျခခံျပီး
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို လူတို႕က ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျဖတ္သည္။ ဗဟုသုတတိုးရန္
ေဆာင္ရြက္ဖို႕ လြယ္ကူေသာ္လည္း သေဘာထားေျပာင္းေရးအတြက္ ျပဳျပင္ရန္ခက္ခဲသည္ ။
အေၾကာင္းမွာ ထိုသူတို႕က ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ။……… ဒါေပမဲ႕ မေျပာင္းႏိုင္ဘူး ဟု အေၾကာင္းျပတတ ္
ၾကသည္။
(ဂ) မျပဳအမူ (Behavior)ေျပာင္းရန္မွာ အထက္ေဖာ္ျပပါႏွစ္ခ်က္ထက္ပိုခက္ခဲျပီး အခ်ိန္ၾကာေလသည္။
အေၾကာင္းမွာ လူတို႕အေနျဖင့္တစ္ခုခုကို ေပးဆပ္ရမည္၊ လုပ္ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ဥပမာ.. ေဆးလိပ္
ေသာက္ျခင္းသည္က်န္းမာေရးအတြက္မသင့္ေတာ္ဟု ဗဟုသုတ အားျဖင့္ သိရသျဖင့္ ေဆးလိပ္ျဖတ္ရန္
ဆႏၵရွိေသာ္လည္း တကယ္လုပ္ရန္ခက္ခဲေနတတ္သည္။
(ဃ) အဖြဲအစည္းအတြင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ(Organizational Change) သည္ အဖြဲ႕အစည္းရွိလူတိုင္း၏ဗဟုသုတ၊ သေဘာထား၊ အျပဳအမူ စသည္အားျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ျဖစ္သျဖင့္ အခက္ခဲဆံုး ျဖစ္ေလသည္။
အားလံုးေသာ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ား အေစခံေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ……။
တိုင္းျပည္အတြက္တကယ္လိုအပ္ေသာ အခုအခ်ိန္တြင္ အတၱ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျဖစ္မွ
အေစခံေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ………..။
မွီျငမ္း ။ ။ ေဒါက္တာသာထြန္းဦး ၏ ”အေစခံေခါင္းေဆာင္“

အာဏာရွင္ကို အဆုံးသတ္ေစဖို ့ တာ၀န္ ဘယ္သူ ့ပခုံးေပၚ က်ေရာက္ေနျပီလည္း။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလုံး လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးတုန္းက ေက်ာင္းသားေတြ အာဏာရွင္ေတြကို စတင္ဆန္ ့က်င္ေတာ္လွန္ခဲ့ႀကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြမွာ လက္နက္မရွိတာေတာင္ သတၱိေသြး ျပခဲ့ႀကတယ္။ ျပည္သူနဲ ့ ပူးေပါင္းျပီး အာဏာရွင္ကို ဆန္ ့က်င္ခဲ့ႀကတဲ့ ျပည္သူ ့စစ္သားေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ႀကတယ္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အာဏာရွင္ေတြကို ဘုရားသားေတာ္ေတြျဖစ္ႀကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ စုေပါင္းေတာ္လွန္ခဲ့ႀကတယ္။ သံဃာေတြမွာ လက္နက္မရွိတာေတာင္ သတၱိေသြး ျပခဲ့ႀကတယ္။

ဒီနွစိ ၂၀၁၀ မွာ ေနာက္ဆုံးက်န္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သား (စစ္သား) ေတြ အာဏာရွင္ကို မေႏွးအျမန္ ဆန္ ့က်င္ေတာ္လွန္ႀကရမယ္။ တပ္မေတာ္သား (စစ္သား) ေတြမွာ လက္နက္ေတြ ရွိႀကတယ္။ သတၱိျပဖို ့ဘဲ လိုတယ္။

ျပည္သူကို မတရား အႏိုင္က်င့္ စိုးမိုးေနတဲ့ အာဏာရွင္ေတြကို အဆုံးသတ္ေပးဖို ့ တာ၀န္ဟာ ဘယ္သူ ့ပခုံးေပၚမွာ က်ေရာက္ေနျပီးလည္းဆိုတာ သိႀကပါ။ ျပည္သူ့ ့အတြက္ ဘယ္သူေအာင္ပြဲခံေပးမွာလည္း။ ဘယ္သူ တာ၀န္ေက်မွာလည္း။

ျပည္သူနဲ ့ လက္တြဲျပီး အာဏာရွင္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့ႀကတဲ့ ျပည္သူ ့စစ္သားေတြရဲ ့ ေျပာစကားေတြနဲ ့ ပုံရိပ္လႊာေတြကို ေဖၚျပလိုက္တယ္။ အစဥ္အလာ ဆက္ထိန္းႀကဖို ့ေနာင္ေတာ္ တပ္မေတာ္သားေတြရဲ ့ အသက္ေသြးေတြ စိတ္ဓါတ္ေတြ လက္ရွိ တပ္မေတာ္သားေတြ ခႏၶာကိုယ္ထဲ စီးဆင္းပါေစေသာ၀္။

စစ္သည္ေတာ္ က်င့္၀တ္ထဲမွာ “ရန္သူကို ေနလို မီးလိုက်င့္၊ ျပည္သူကို ေရလို လ လိုက်င့္” ဆိုတာ ပါပါတယ္။ ျပည္သူ ့ရန္သူျဖစ္တဲ့ နအဖအာဏာရွင္ (ရန္သူ) ေတြကို ေနလို မီးလိုက်င့္ႏိုင္ျပီး၊ ျပည္သူေတြအေပၚမွာ ေရလို လ လို က်င့္ႏိုင္ပါေစသား။

မူရင္း ။ ။ နစ္ေနမန္း ဘေလာ့