ခြပ္ေဒါင္းႀကီးကို ခြပ္လို႔ႀကိဳက္တယ္

စစ္အစိုးရရဲ႕ မတရား၊ မမွ်တတဲ့ ဥပေဒေတြကို ေက်ာ္လြန္အာခံၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ပါတီကို မွတ္ပုံမတင္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ (၂၉၊ ၃၊ ၁၀) ေန႔က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ၾကားသိရၿပီးေနာက္ အားရေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ စားေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

၁၉၈၈ ခု လူထုအုံၾကြမႈေတြအၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရယ္လို႔ ေပၚလာၿပီးေနာက္မွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ မ်ားစြာ ရွိခဲ့ေပမဲ့ ဒီတခါ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ အေျခအေနအခ်ိန္အခါနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီစြာ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ အမွန္ကန္ဆုံးနဲ႔ အေကာင္းဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္လို႔ေတာင္ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။


ဒီလိုေျပာႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတခုထဲမွာ ပထမဆုံးေျပာႏုိင္တာကေတာ့ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ပါတီဝင္အမ်ားစုက ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခု ျဖစ္ေနလိုပါပဲ။ စစ္အစုိးရက ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေပၚလာတဲ့အခါ ဒီဥပေဒေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြ စိတ္ႀကိဳက္ တရားမွ်တျခင္း မရွိဘဲ အခ်က္အလက္ေပါင္းမ်ားစြာ ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ျငင္းႏုိင္မယ္မထင္မိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ အမွန္တကယ္အေရးႀကီးတာက စစ္အစုိးရရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဥေပဒ တရားမွ်တတယ္။ မတရား မမွ်တဘူးဆိုတာထက္ေတာင္ အနက္အဓိပၸါယ္က နက္႐ိႈင္းေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုမတရားသျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒဟာ အင္အားအေကာင္းဆုံး အတုိက္အခံပါတီျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကျငာခ်က္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တုန္ျပန္လုိက္တဲ့ စစ္အစုိးရရဲ႕ သေဘာထားျဖစ္ေနတာက ပိုမိုအေရးႀကီးမယ္ ထင္ပါတယ္။

ေရႊဂုံတုိင္ေၾကျငာခ်က္ဟာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔အေနနဲ႔ ပါတီညီလာခံ ေခၚယူၿပီး အားလုံးရဲ႕ သေဘာတူညီမႈအရ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ေတာင္းဆုိမႈျဖစ္ၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္က ျပည္သူလူထုရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို လုံးဝဆန္႔က်င္ေနတဲ့ စစ္အစုိးရရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားသက္သက္ကိုသာ ေဖၚက်ဴးမဲ့ ၂၀၀၈ ခု နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥေပဒကို ျပင္ဆင္ေရး၊ ဖမ္းဆီးထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေပးေရးနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးဆီ ဦးတည္ပါတယ္။

စစ္အစိုးရရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကေတာ့ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားမ်ားနဲ႔ အလွမ္းေဝးၿပီး ၂၀၀၈ နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပုံ အတည္ျပဳေရးကိုသာ ရည္ရြယ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေပးေရး၊ စစ္မွန္ေသာ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးေတြနဲ႔ လုံးဝဆန္႔က်င္ေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေပၚ ထြက္လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္အသီးသီးက ေအာက္ေျခပါတီဝင္ေတြထဲမွာ ပါတီမွတ္ပုံမတင္ေရးကို ပါတီဝင္အမ်ားစုက ေျပာဆိုလာတာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ပါတီဗဟိုက သူတို႔သေဘာထားစစ္တမ္းမယူဘဲ မွတ္ပုံတင္သြားမွာကို စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်ၿပီး နယ္ၿမိဳ႕ေတြက ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ေျပးလာၾကပါတယ္။

ရန္ကုန္ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း တုိင္းနဲ႔ ျပည္နယ္အသီးသီးက ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ ေတြ႔ၾက၊ ဆုံၾက ညိႇႏိႈင္းတုိင္ပင္ၾကနဲ႔ အေတာ္ေလးကို လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ သူတို႔အဖို႔ေတာ့ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကျငာခ်က္ဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနကို အေကာင္းဆုံးသုံးသပ္ေတာင္းဆိုထားတာမို႔ အသက္တမွ် အေရးႀကီးတာ ေသခ်ာပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ ေတာင္းဆုိခ်က္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့ စစ္အစုိးရဆီမွာ ဗဟုိအဖြဲ႔ဝင္ေတြက ေပ်ာ့ညံ့ယိမ္းယုိင္ၿပီး မွတ္ပုံတင္သြားမွာကို စုိးရိမ္ေနၾကတာကေတာ့ ေျပာေနဖို႔ပင္ မလိုေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔စိုးရိမ္မယ္ဆိုလည္း စုိးရိမ္သင့္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူနဲစုပါတီဝင္တခ်ဳိ႕က ပါတီရပ္တည္ေရး အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ မွတ္ပုံတင္ေရးဘက္မွာရွိတဲ့ သေဘာထားမ်ဳိး ေဖၚျပေနၾကလို႔ပါဘဲ။ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္လည္း တခ်ဳိ႕ေသာ ျပင္ပအကဲခတ္မ်ားက အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ႏွစ္ခ်မ္းကြဲမလိုလုိ ထင္ျမင္ယူဆသူေတြ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါတယ္။ ပါတီႏွစ္ခ်မ္းကြဲဖို႔ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ပါတီအမ်ားစုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ တလုံးတစည္းထဲ ရွိေနသလို မွတ္ပုံတင္ေရးစကား ေျပာဆိုေနသူက သိပ္ကိုနဲတဲ့ လူနည္းစုမို႔ပါဘဲ။ အရွိကုိ အရွိအတုိင္းေဝဖန္ရရင္ ပါတီမွတ္ပုံတင္လိုသူေတြရဲ႕ အသံဟာ အမ်ားပုိင္ပါတီကို တဦးတေယာက္ပိုင္ ပါတီလို ပိုင္စိုးပုိင္နင္းေျပာဆိုေနသလိုေတာင္ ျဖစ္ေနလို႔ နားေထာင္ရတာ ေမာင္ပုိင္စီးႏုိင္ငံေရးလား။ အလစ္သုတ္ႏုိင္ငံေရးလားလို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္း ေအာက္ေျခပါတီဝင္ထုရဲ႕ မွတ္ပုံမတင္ေရးသေဘာထားဟာ ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာၿပီး (၂၉၊ ၃၊ ၁၀) ေန႔မွာေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ သမုိင္းဝင္မဲ့ ပါတီမွတ္ပုံမတင္ေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ပါတီဝင္အမ်ားစုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ပါတီကို စတင္ဦးေဆာင္တည္ေထာင္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ တထပ္တည္းျဖစ္ေနသလို ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔လည္း တကယ္ကို ကိုက္ညီပါတယ္။

ျပည္သူလူထုဟာ ၁၉၈၈ ခု ေနာက္ပုိင္း အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးမွာ ဦးေဆာင္ပါတီတခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ဥပမာတခု ေျပာရရင္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ေဒၚစုက (၁၉၊ ၇၊ ၈၉) ခု အာဇာနည္ေန႔ကို စစ္အစုိးရရဲ႕ အစီအမံနဲ႔ မတက္ဘဲ ျပည္သူလူထုနဲ႔အတူ တက္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ေပမဲ့ ထိပ္ပုိင္းပါတီဝင္အခ်ဳိ႕က လူထုနဲ႔အတူ မတက္ေရးဘက္က မဲတင္းခဲ့ၾကလို႔ အစီအစဥ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေဒၚစုနဲ႔အတူ ခ်ီတက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့တဲ့ သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းက အာဇာနည္ကုန္းအထိ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ပါတယ္။ ေစာင့္ခဲ့တာ စစ္အစုိးရရဲ႕ (လူငါးေယာက္ထက္ပုိ မစုရ၊ စုရင္ ေသဒဏ္) ဆုိတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ဥပေဒကို အံတုၿပီး ေစာင့္ဆုိင္းေနခဲ့ၾကတာပါ။ ေဒၚစုလည္း မတက္ျဖစ္ဘူးဆိုေရာ၊ (ဟင္ကနဲ၊ ဟာကနဲ) ျဖစ္သြားတဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အားမလိုအားမရျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း လူထုရဲ႕ လမ္းမေတြေပၚ ခ်ီတက္ၿပီး ေထာက္ခံအားေပးပါဝင္မႈေတြ တုံ႔ဆိုင္းသြားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ျပည္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၁၉၊ ၇၊ ၈၉ ခု အာဇာနည္ေန႔ကသာ ေဒၚစုရဲ႕ သေဘာဆႏၵအတုိင္း ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ စစ္အစုိးရရဲ႕မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ ပါတီဝင္အမ်ားစုကသာ အားေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ ပါတီဝင္အခ်ဳိ႕ကသာ မကန္႔ကြက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ စစ္အစုိးရဆိုတာ ရွိပါဦးမလားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

ဒီတႀကိမ္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ျပည္သူေတြေရွ႕က ရပ္တည္ၿပီး သမုိင္းဝင္ေစမယ့္ (မွတ္ပုံမတင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္) ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အမ်ားသေဘာဆႏၵနဲ႔အညီ ခ်ထားႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္အတြက္ ပါတီမွတ္ပုံတင္ေရးကို ေျပာဆိုေနသူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ငုိခ်င္းခ်သံေတြ၊  ပညာရွင္ေယာင္ေယာင္၊ ႏုိင္ငံေရးအကဲခတ္ေယာင္ေယာင္ စစ္အစုိးရ လက္ပါးေစ လက္ကိုင္ဒုတ္တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေဝဖန္အျပစ္တင္သံေတြ၊ တတိယအင္အားစုဆုိသူေတြရဲ႕ ကုိယ္လည္း ဘာမွ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ဘဲ လွည္းက်ဳိး ေလွကြဲ ပ်က္ရယ္ျပဳသံေတြ၊ ပါတီကို ႏွစ္ခ်မ္းကြဲ၊ တခ်မ္းက မွတ္ပုံတင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီး စစ္အစုိးရရဲ႕ ၂၀၀၈ နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပုံ အတည္ျဖစ္သြားေစခ်င္သူ အလိုေတာ္ရိေတြရဲ႕ ကလိတိတိ ရိတိတိ အသံေတြ၊ စစ္အစုိးရရဲ႕ ေငြဝယ္ကၽြန္ သတင္းမီဒီယာသမားတခ်ဳိ႕ရဲ႕ မရဲတရဲ ခပ္ဖိဖိ တြန္းခ်သံေတြ ဘယ္လိုပင္ရွိေနေစေတာ့။ ျပည္သူလူထုကေတာ့ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ႏွစ္ေထာင္းအားရ ေထာက္ခံေနၾကတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ျပည္သူအုံၾကြမႈကေန ျပည္သူကို အေျခခံၿပီး ထြက္ေပၚတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ ပါတီဖ်က္သိမ္းခံရေစဦးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ျပည္သူ႔သေဘာထားနဲ႔ ထပ္တူက်ေနလို႔ အခုိက္အတန္႔ အခက္အခဲေတြရွိႏုိင္ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးအရ ေရရွည္မွာ အက်ဳိးရွိၿပီး အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ျပည္လည္ရွင္သန္မယ္လို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။

အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အလံေတာ္ေပၚက ခြပ္ေဒါင္းႀကီးလို ခြပ္အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စစ္အစုိးရကို ခြပ္ျပလုိက္ႏုိင္ပါၿပီ။ စစ္အစုိးရဆိုတာ ေတာက်ီးကန္းလိုပါပဲ။ ခြပ္မဲ့သူမရွိရင္ တအာအာနဲ႔၊ ပါးစပ္ထဲက ထင္ရာေျပာၿပီး စိတ္ထဲေပၚတာ ဥပေဒလုပ္မဲ့သူေတြ၊ ျမန္မာျပည္သူတိုင္း ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ေမးခြန္းထုတ္ရမွာက (သူတို႔ထုတ္တိုင္း ဥပေဒေတြကို လုိက္နာစရာ လိုသလား) ဆုိတာပါဘဲ။
တခ်ိန္တုန္းက အားမလို အားမရျဖစ္စရာေတြရွိခဲ့ေပမဲ့ ဒီတႀကိမ္ေတာ့ ခြပ္ေဒါင္းႀကီးကို ခြပ္လို႔ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္ၿပီးလည္း ခြပ္ေဒါင္းႀကီးဟာ စစ္အစုိးရေတာက်ီးကန္းကို (သူေသကိုယ္ရွင္) ခြပ္ႏုိင္ေစဖို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

x x x x x

မမခင္
၁၃၊ ၄၊ ၁၀
(ခါသႀကၤန္အက်ေန႔)

ရင္းျမစ္။ ။www.yoma3.org