လူစြမ္းေကာင္း

Written by အရႇင္သံ၀ရာလကၤာရ(ဓမၼပိယဆရာေတာ္)

ကမၻာ့ရာဇ၀င္ကို ေလ့လာမည္ဆိုလ်င္ ႏုိင္ငံအသီးသီး၌ လူစြမ္းေကာင္းေတြ ရႇိခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႕ရလိမ့္မည္၊ ျမန္မာ့ရာဇ၀င္၌လည္း ပုဂံေခတ္က က်န္စစ္သား၊ ငေထြ႐ူး၊ ငလုံးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီးဟူ၍ လူစြမ္းေကာင္းေတြရႇိခဲ့ၾကသည္၊ သူတို႔ေလးဦးေလာက္ မေက်ာ္ၾကားေသာ္လည္း အျခားလူစြမ္းေကာင္းေတြ ျမန္မာ ရာဇ၀င္၌ ရႇိခဲ့ၾကသည္၊ လူေတြက လူစြမ္းေကာင္းေတြကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကသည္၊ လူစြမ္းေကာင္းကို သူရဲေကာင္းအျဖစ္လည္း သတ္မႇတ္ၾကသည္။       ဤေဆာင္းပါး၌ လူရယ္၊ စြမ္း ရယ္၊ ေကာင္းရယ္ တစ္ခုခ်င္း၏ အဓိပၸာယ္ကိုဖြင့္ဆိုခ်င္သည္၊ လူျဖစ္ လာလ်င္ ပထမ-လူလူသူသူျဖစ္ဖို႔ လိုသည္၊ ဒုတိယ-စြမ္းဖို႔လိုသည္၊ တတိယ-ေကာင္းဖို႔လိုသည္၊ လူလူသူသူလည္းျဖစ္မႇ၊ တစ္ခုခုလည္း စြမ္းမႇ၊ ေကာင္းလည္း ေကာင္းမႇ လူ စြမ္းေကာင္းဟု ဆိုႏုိင္ေပမည္၊ လူ တိုင္း လူစြမ္းေကာင္းျဖစ္ခြင့္ရႇိသည္၊ လူစြမ္းေကာင္းျဖစ္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားၾကရမည္။       ''လူျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာမလြယ္ဘူးဗ်'' ဟု တစ္ဦးက ညည္းတြားသည္၊ ထိုစကားကို အေတြးေခ်ာ္သူတစ္ဦးက ရယ္ေမာသည္၊ ထိုသူ ေျပာသည္မႇာ အမႇန္ပင္၊ အမိ၀မ္းကကြၽတ္ၿပီး လူ႔ေလာကေရာက္လာ႐ုံႏႇင့္ လူျဖစ္သည္မဟုတ္၊ လူဆိုသည္မႇာ အနာဂတ္ေတြ၊ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္သီႀကီးႏႇင့္ လက္ရႇိဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းေနသူျဖစ္သည္။        လူဆိုသည္မႇာ အညြန္႔တုံးေန သူမဟုတ္၊ အတတ္ပညာေတြ၊ အသိပညာေတြ၊ တိုးတက္မႈေတြ၊ ေမ်ာ္ လင့္ခ်က္ေတြႏႇင့္ တစ္ေန႔တျခား အညြန္႔တလူလူေ၀ဆာေနသူျဖစ္ရမည္၊ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း လူ ႏႇင့္တူေအာင္ေနရသင့္သည္၊ လူႏႇင့္ တူေအာင္ ၀တ္ရသင့္သည္၊ လူႏႇင့္ တူေအာင္ စားရသင့္သည္၊ လူႏႇင့္တူ ေအာင္အျပဳအမူ ဆက္ဆံခံရသင့္သည္၊ လူတစ္ဦး၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ရပိုင္ခြင့္၊ ေျပာပိုင္ခြင့္၊ ဆိုပိုင္ခြင့္၊ လူတစ္ဦး၏ ရသင့္ရထုိက္ေသာ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္၊ တန္းတူညီမ်၊ သာတူညီမ် အခြင့္မ်ားရသင့္သည္၊ အခြင့္ထူးကို မလိုပါ၊ တေျပးညီ သာတူညီမ်အခြင့္ကိုသာ လိုပါသည္။       လူသည္ လူတစ္ဦးရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးကို ခံစားခြင့္ ရႇိမႇ လူျဖစ္သည္၊ ''လူျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာမလြယ္ဘူးဗ်'' ဆိုသူ၏ စကား က အမႇန္ပင္ျဖစ္သည္။     မႏုႆပဋိလာေဘာ ဒုလႅေဘာ -လူ႔အျဖစ္ကိုရခဲသည္ဟု ဘုရားမိန္႔သည္၊ လူ႔အျဖစ္ရခဲပုံကို ရႇင္းျပရာ၌ လူ႔အေရအတြက္ကို တိရစၧာန္ အေရအတြက္ႏႇင့္ ႏႈိင္းယႇဥ္ျပၾကသည္၊ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမႇာ ပိုးမ်ဳိးရႇစ္ဆယ္ရႇိသည္ဟု ဆိုသည္၊ ပိုးအေကာင္ေရရႇစ္ဆယ္မဟုတ္၊ အမ်ဳိးအစားေပါင္းကို ရႇစ္ဆယ္ရႇိ သည္၊ တစ္မ်ဳိးတစ္မ်ဳိးတြင္ မည္မ်ရႇိ ေလမည္နည္း၊ ဘီပိုးေရာဂါရႇင္မ်ား ေသြးစစ္ရာတြင္ တခ်ဳိ႕ေသြးတစ္ယူနစ္မႇာ ပိုးေကာင္ေရ ကုေဋႏႇင့္ခ်ီ၍ ရႇိေနသတဲ့။        လူဦးေရက တစ္ကမၻာလုံးမႇ သန္း ၆၀၀၀ ခန္႔သာရႇိသည္၊ ပိုးမႊား တိရစၧာန္က လူတစ္ဦး၏ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းမႇာပင္ သန္း ၆၀၀၀ ကခ်င္ မႇကမည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔အျဖစ္ရခဲေၾကာင္းကို တိရစၧာန္ပမာဏႏႇင့္ ႏႈိင္းယႇဥ္ျပျခင္းကလည္း ယုတၲိတန္ပါ သည္၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း လူအျဖစ္ရခဲသည္ဟူရာ၌ သာမန္မည္ကာမတၲ လူမ်ဳိးမဟုတ္၊ အသိၪာဏ္ရႇိေသာ လူ မ်ဳိးျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္၊ ဤအဆို ကလည္း ေကာင္းမြန္ပါသည္၊ ေသခ်ာေတြးေတာ့ လူျဖစ္ဖို႔ကလည္း မ လြယ္၊ လူႏႇင့္တူေအာင္ေနရဖို႔ ကလည္း  မလြယ္။         လူ၏ ဇာစ္ျမစ္ကိုေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ေကာက္ရာ၌ဗုဒၶစာေပက ျဗဟၼာ့ျပည္မႇ ျဗဟၼာေတြစုေတၿပီး လူ႔ျပည္လာ လူျဖစ္ၾကသည္ဟုဆိုသည္၊  သိပၸံ စာေပကလူဆိုသည္မႇာေမ်ာက္ကေန အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲလာသည္ဟု ဆုိသည္၊ ထိုအယူအဆႏႇစ္ခုလုံး လက္ခံႏုိင္ဖြယ္ရာရႇိသည္၊ တခ်ဳိ႕လူေတြက ေမတၲာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ဟူေသာ ျဗဟၼာစိတ္မ်ား အရႇိန္မျပယ္ေသး၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ျဗဟၼာစိတ္မ်ားရႇိ ေနၾကေသးသည္၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လူ႔စိတ္သည္ေမ်ာက္စိတ္ဟုဆိုသည့္အတိုင္း တည္တည္ၾကည္ၾကည္တည္ တည္တန္႔တန္႔မရႇိ၊ အေျပာင္းအလဲ ျမန္သည္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားမရႇိ၊ စဥ္းစားၪာဏ္၊ ဆင္ျခင္ၪာဏ္မရႇိ၊ ေမာဟ ဦးစီးေသာ ေလာဘေဒါသမာန္ မာနေတြသာရႇိသည္။        လူ႔ျပည္၌ ျဗဟၼာစိတ္ရႇိသူႏႇင့္ ေမ်ာက္စိတ္ရႇိသူ မည္သူက မ်ားေန သနည္းဟုေမးက ေမ်ာက္စိတ္ရႇိသူ က မ်ားပါသည္ဟု ေျဖလိမ့္မည္၊ သို႔ဆိုလ်င္ လူသည္ ေမ်ာက္ကေနဆင္း သက္လာသည္ဟူေသာ ဒါ၀င္၏ အယူအဆမႇန္ကန္ဖြယ္ရႇိသည္၊ လူ႔အျဖစ္ကိုရခဲသည္ဟု ဘုရားမိန္႔ရာ၌ ဘုရားက ျဗဟၼာအျဖစ္ကေန ဆင္းသက္လာေသာ ျဗဟၼာစိတ္ထားရႇိသည့္ လူမ်ဳိးကိုသာ ဆိုလိုသည္၊ ျဗ ဟၼာစိတ္ထားရႇိမႇ ဘုရားကလူရာသြင္းသည္ဟု ဆိုလ်င္ လူျဖစ္ဖို႔က ခက္ေနေသးသည္မႇာ ထင္ရႇားသည္။       လူကို ပါဠိလို''မႏုႆ'ဟုေခၚသည္၊ သဒၵါဆရာတုိ႔ အဆိုအရ မႏုႆ၏ အဓိပၸာယ္က ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကို ခြဲျခားသိသူဟု အဓိပၸာယ္ ထြက္သည္။ အမႇန္ေတာ့ သိ႐ုံႏႇင့္မၿပီး၊ အကုသိုလ္ကိုေရႇာင္၊ ကုသိုလ္ကိုေဆာင္မႇ လူျဖစ္သည္။ အကုသိုလ္ ျပဳျခင္းသည္ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္ကိုျပဳျခင္းသည္ ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူဟူသည္၀ိဇၨာျဖစ္သည္၊ ၀ိဇၨာျဖစ္ရမည္။ "လူသည္ပထမ လူျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။ ဒုတိယ တစ္ခုခုစြမ္းေအာင္ လုပ္ရမည္။ တတိယ ဆိုခဲ့သည့္ အေကာင္းေတြ ထည့္ေပါင္းေပးရမည္။ ထိုအခါ လူ+စြမ္း+ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။"         အ႒ကထာဋီကာတုိ႔ အဆိုအရ မႏုႆႏၷမႇ မႏုႆဟူ၍ ျဖစ္လာသည္။ သတိရႇိျခင္း၊ ရဲရင့္ျခင္း၊ ျမတ္ေသာအက်င့္အား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ဂုဏ္တုိ႔ျဖင့္ ဆည္းပူးအပ္ေသာ စိတ္ရႇိ၍ အျမတ္ဆုံးဂုဏ္တုိ႔ျဖင့္ ဆည္းပူးအပ္ေသာ စိတ္ရႇိသူဟု အဓိပၸာယ္ထြက္သည္။ ဇမၺဴဒိပ္ကြၽန္းသားတို႔သည္ မုခ်အားျဖင့္ မႏုႆအမည္ ရသည္။         ထက္ျမက္ေသာ စိတ္ရႇိသူကို 'လူ'ဟုေခၚ၏။ မေကာင္းမႈအရာ၌ ပဥၥာနႏၲရိယကံတုိင္ေအာင္ ျပဳရဲၾက၏။ ေကာင္းမႈအရာ၌ ဘုရားျဖစ္သည့္ တုိင္ေအာင္ စြမ္းႏိုင္ၾက၏။ ထုိသုိ႔ ထက္ျမက္ေသာစိတ္ရႇိရကားဇမၺဴဒိပ္ ကြၽန္းသားတုိ႔ကို မုခ်အားျဖင့္'မႏုႆ' ဟုေခၚ၏။ အျခားကြၽန္း၌ရႇိသူတုိ႔ ကား႐ုပ္ဆင္းပုံသဏၭာန္တူၾကသျဖင့္ သဒိသူပစာရအားျဖင့္ 'မႏုႆ'ဟု ဆိုသည္။ သၿဂိဳဟ္ဘာ သာဋီကာ၌ ဤသို႔ဆိုသည္။         ၀ိမာန၀တၴဳအ႒ကထာ၌ ေနရ ယိကမႏုႆ-ငရဲသားကဲ့သို႔ ဆင္းရဲ ေသာလူ၊ ေပတမႏုႆ-ၿပိတၲာကဲ့သို႔ ငတ္ျပတ္ေနေသာလူ၊ တိရစၧာနမႏုႆ-တိရစၧာန္ကဲ့သို႔ အသိဉာဏ္မရႇိ၊ အသိတရားမရႇိ၊ ဘာမ်မသိတတ္ေသာလူ၊ ပရမတၴမႏုႆ-ေကာင္း က်ဳိးဆိုးက်ဳိးသိသူ၊ ကံ၏အက်ဳိးကို ယုံၾကည္သူ၊ အရႇက္အေၾကာက္ႏႇင့္ ျပည့္စုံသူ၊ သတၲ၀ါတုိ႔အေပၚသနား ညႇာတာတတ္သူ၊ သံေ၀ဂမ်ားသူ၊ ဒုစ႐ုိက္တရားတုိ႔ကို ေရႇာင္ၾကဥ္၍ သုစ႐ုိက္တရားတုိ႔ကို က်င့္သုံးသူ၊ ထုိသို႔မႏုႆဓမၼ၌ တည္ေသာလူ ဟူ၍ လူေလးမ်ဳိးဖြင့္ျပသည္။        ပရမတၴမႏုႆဟူသည္ ျမတ္ ေသာလူ၊လူသားစင္စစ္ဟု အဓိပၸာယ္ ရသည္။ တကယ့္လူစင္စစ္သည္ ေကာင္းက်ဳိးဆုိးက်ဳိးခြဲျခားသိရမည္။ ကံ၏ အက်ဳိးကို ယုံၾကည္ရမည္။ အရႇက္အေၾကာက္ရႇိရမည္။ အမ်ားအေပၚ သနားညႇာတာတတ္ရမည္။ သံေ၀ဂမၾကာမၾကာရရမည္။ ယူရမည္။ ဒုစ႐ုိက္တရားေတြ ေရႇာင္ၾကဥ္ရမည္။ သုစ႐ုိက္တရားေတြက်င့္သုံးရမည္။ သို႔မႇပရမတၴမႏုႆလူစင္စစ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားမိန္႔ေသာ ရခဲေသာလူ႔အျဖစ္ဟူသည္ ထုိပရမတၴမ ႏုႆျဖစ္သည္။       လူသည္ ပထမလူျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမည္၊ လူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္၊ လူလူသူသူျဖစ္ရမည္၊ လူတစ္လုံးသူတစ္လုံးျဖစ္ရမည္၊ လူ ျဖစ္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ဒုတိယတစ္ ခုခုစြမ္းရမည္၊ လူထဲမႇာ စြမ္းထည့္၍ ေပါင္းရမည္၊ သင္သည္ တစ္ခု ခုမႇ မစြမ္းလ်င္ လူညံ့ျဖစ္မည္။ လူတုံး(ငတုံး)ျဖစ္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္ သည္ တစ္ခုခုေတာ့ စြမ္းမႇျဖစ္မည္။      'စြမ္း'ဟူေသာပုဒ္ႏႇင့္ စပ္၍စြမ္းေဆာင္ -(ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ သည္)၊ စြမ္းပကား-(ခြန္အား)၊ စြမ္းရည္-(လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္း)၊ စြမ္းအား-(လုပ္ကိုင္ေဆာင္ ရြက္ႏိုင္ေသာ အင္အား)၊ စြမ္းစြမ္းတမံ (အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားသည္)၊ ျမန္မာ အဘိဓာန္၌ ဤသုိ႔ဖြင့္သည္။     စြမ္းရည္သတိၲဟုလည္း သုံးသျဖင့္ မိမိ၏အစြမ္း၊ မိမိ၏ အရည္အခ်င္း သည္ မိမိ၏ သတၲိျဖစ္သည္။ ပညာ ရဲရင့္ပြဲလယ္တင့္ဟုဆုိသည့္အတုိင္း ပညာကသတၲိကို ေမြးဖြားေပးသည္။ ပညာေၾကာင့္ သတိၲရႇိသည္။ သတၲိရႇိ လုိ႔ ရဲရင့္သည္၊ လူပုံအလယ္၌ ေျပာရဲဆုိရဲရႇိသည္။ လုပ္ရဲကိုင္ရဲရႇိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပြဲလယ္၌တင့္တယ္သည္။          လူဆုိသည္မႇာ ဘ၀ေပးတာ၀န္အရ၊ သမုိင္းေပးတာ၀န္အရ ၀န္တစ္ခုခုကိုေတာ့ ထမ္းေနၾကရသည္။ ေဆာင္ေနၾကရသည္။ ထမ္းေဆာင္ ေနၾကရသည္။ ထုိအခါ စြမ္းဖုိ႔လိုသည္။ စြမ္းေဆာင္ဟု ဆုိရာ၌ စြမ္းမႇ သာ ေဆာင္ႏုိင္သည္။ မစြမ္းက မေဆာင္ႏိုင္၊ မစြမ္းဘဲ ေဆာင္ခဲ့လ်င္ ေရႇ႕ကို ေရြ႕မည္မဟုတ္၊ ေရႇ႕ကို ေရာက္မည္မဟုတ္၊ မစြမ္းဘဲႏႇင့္ ေဆာင္ေနလ်င္ ၀န္ထမ္းမဟုတ္ဘဲ ၀န္စီး သုိ႔မဟုတ္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္တတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀န္စီးမျဖစ္ေစဖုိ႔၊ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးမျဖစ္ေစဖုိ႔ မိမိ တုိ႔ထမ္းသည့္ ၀န္ကို မိမိတို႔ ေဆာင္ ႏိုင္စြမ္းရႇိဖုိ႔ အေရးႀကီးသည္။          ဦးကေန၍ ေဆာင္မည္ဆုိလ်င္ လည္း အမႇန္တကယ္ ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရႇိရမည္။ ပဲ့ကေန၍ ေဆာင္မည္ဆုိလ်င္လည္း အမႇန္တကယ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရႇိရမည္။ ေရႇ႕ကို တုိးသြား၊ တက္ သြား၊ ေရာက္သြားပါမႇေဆာင္ႏုိင္စြမ္း ရႇိသူဟု သတ္မႇတ္၍ရမည္။ မတုိး၊ မတက္၊ ခရီးမတြင္ပါလ်င္ မစြမ္းဘဲ ႏႇင့္ ေဆာင္ေနရာေရာက္သည္။         လူသည္ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ထမ္းပိုးရြက္ေဆာင္ေနရသည္။ မိမိ ထမ္းပိုးရြက္ေဆာင္ေနေသာ ၀န္ကို ထမ္းပိုးႏုိင္စြမ္း၊ ရြက္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္း ရႇိရမည္။ သို႔မႇ တာ၀န္ေက်ပြန္သူ အျဖစ္ သတ္မႇတ္ရသည္။ တာ၀န္ ေက်ပြန္မႇသာ လူလိမၼာျဖစ္သည္၊ မေက်ပြန္လ်င္လူမုိက္ျဖစ္သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသည္ မိမိဆုိင္ရာဆိုင္ရာ ၀န္ႏႇင့္စပ္၍ စြမ္းေနဖုိ႔လိုသည္၊ စြမ္းေဆာင္ဖုိ႔လိုသည္။          လူထဲကို အစြမ္းတစ္ခုခုထည့္ ေပါင္းၿပီးေနာက္ တတိယအေနႏႇင့္ 'ေကာင္း'ဆုိတာကို ထည့္ေပါင္းဖုိ႔လို သည္။ လူသည္ အစြမ္းအစရႇိ ႐ုံႏႇင့္ လူေတာ္သာျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ လူေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ စိတ္ေကာင္း  ႏႇင့္ အက်င့္ေကာင္းႏႇစ္ခုကို ထည့္ေပါင္းေပးရမည္။ လူသည္ စိတ္ေကာင္းလည္းရႇိမႇ အက်င့္ေကာင္း လည္းရႇိမႇ လူေကာင္းျဖစ္သည္။       လူေတာ္ျဖစ္လ်က္ စိတ္ေကာင္း မရႇိက လူေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္သလို အက်င့္ေကာင္းမရႇိ၊ အက်င့္မေကာင္း ျပန္လ်င္လည္း လူေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္၊ သက္ရႇိသက္မဲ့ပတ္၀န္းက်င္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္တာက လူေတာ္မဟုတ္၊ လူေကာင္းေတြသာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လူသည္ လူ ေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔လိုသည္။ စြမ္းလည္း စြမ္း၊ ေကာင္းလည္းေကာင္းဆုိလ်င္ေတာ့ အတုိင္းအထက္ အလြန္တံခြန္ ႏႇင့္ကုကၠားသို႔ ရႇိခ်ိမ့္မည္။         လူ+စြမ္းထဲကို ေကာင္းထည့္ ေပါင္းရာ၌ မရႇိမျဖစ္လိုအပ္တာကေတာ့ စိတ္ေကာင္းႏႇင့္အက်င့္ေကာင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ အျခားအေကာင္းေတြကို ရႇာေဖြၾကည့္ေသာအခါ ကံလည္းေကာင္းရမည္။ ဉာဏ္လည္းေကာင္း ရမည္။ ၀ီရိယလည္းေကာင္းရမည္။ ဇြဲလည္းေကာင္းရမည္။ ေနရာလည္း ေကာင္းရမည္။ အမႇီလည္းေကာင္းရမည္။ မိတ္လည္းေကာင္းရမည္။ အေပါင္း အသင္းလည္းေကာင္းရမည္။         ကံေကာင္းဖုိ႔အတြက္ ေစတနာေကာင္းရမည္။ အလုပ္ေကာင္းရမည္။ ဉာဏ္ေကာင္းဖုိ႔အတြက္ ဗဟု သုတ ေလ့လာလုိက္စားရမည္။ေနရာေကာင္း ဖုိ႔အတြက္ ပဋိ႐ူပေဒသ၀ါသ ျဖစ္ရမည္။ ပဋိ႐ူပေဒသ၀ါသကို ေရြးခ်ယ္ ၍အေျခခ်ရမည္။ လူသည္ပထမလူ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။ ဒုတိယ တစ္ခုခုစြမ္းေအာင္လုပ္ရမည္။ တတိယ ဆုိခဲ့သည့္ အေကာင္းေတြထည့္ေပါင္း ေပးရမည္။ထုိအခါလူ+စြမ္း+ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရင္းျမစ္။ ။http://www.first-11.com/index.php?option=com_content&view=article&id=2421:2010-03-22-07-26-29&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135