ကၽြမ္းက်င္ရာ - အပိုင္း(၂)

ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း
အခ်ဳိ႕က ျမန္မာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ျပည္သူေတြနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးေနသည္ကို အေကာင္းမျမင္ အဆိုးျမင္သမားဟု ကၽြန္ေတာ့္အား စြပ္စဲြၾကည့္လွ်င္ ျပန္လည္ေျဖရွင္းလိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အဆိုးျမင္၀ါဒီသမား မဟုတ္ပါ။ အေကာင္းကို ျမင္ေသာေၾကာင့္သာ အခုလို ေျပာေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ အေနႏွင့္ ႐ူပေဗဒ သေဘာတရား တစ္ခုကို ရွင္းလင္းျပလိုပါသည္။

လူတစ္ဦးသည္ အလြန္ေလးလံေသာ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးကို ေနရာေရြ႕ေအာင္ လက္ျဖင့္တြန္းေနရာ တစ္ေန႔ကုန္သြား ေသာ္လည္း ေနရာမေရြ႕၊ အားသြန္ခြန္စိုက္ တြန္းခဲ့ ေသာေၾကာင့္ အလြန္လည္း ပင္ပန္းေနေခ်ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ႐ူပေဗဒ သေဘာအရ ဤသည္ကို အလုပ္ဟု မေခၚ။

ဒုတိယလူတစ္ဦးသည္ ၎ေက်ာက္တုံးကိုပင္ လက္ျဖင့္ မတြန္းဘဲ တုတ္ျဖင့္ေကာ္၍ တြန္းလွိမ့္ရာ နာရီ၀က္ပင္ မၾကာ၊ ထိုေက်ာက္တုံး ေနရာေရႊ႕သြားခဲ့သည္။ ဒုတိယလူသည္ လုံး၀မပင္ပန္း၊ အခ်ိန္လည္း မကုန္ေပ။ သို႔ရာတြင္ ႐ူပေဗဒ သေဘာ အရ ဒုတိယ လူသည္ ေအာင္ျမင္ေသာ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟု သတ္မွတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္ေသာ အလုပ္မ်ားတြင္ ၀င္လုပ္ေနၾကသည္။ မပင္ပန္းဟု မဆိုလို ပင္ပန္းပါလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ ေက်ာက္တုံး ေရြ႕ မေရြ႕ ကိုေတာ့ အခ်ိန္က ဆုံးျဖတ္ေပးခဲ့ပါသည္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံ မ်ား ေက်ာက္တုံးေရြ႕၍ လမ္းပင္ေဖာက္ၿပီးေခ်ၿပီ။ ျမန္မာျပည္ႀကီးကေတာ့ လမ္းလယ္ေခါင္က ေက်ာက္တုံးကို ေရႊ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားဆဲပင္။

“ကၽြန္ေတာ္သည္ အဆိုးျမင္ ၀ါဒီသမားေလာ၊ အေကာင္းျမင္ သမားေလာ”

ထပ္မံၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးသည္ကို သုံးသပ္တင္ျပပါဦးမည္။ လူအမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ အဖဲြ႔အစည္းဌာနသည္ စစ္တပ္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ျငင္းဖြယ္ရာမရွိ။ စစ္တပ္သည္ “မ” တစ္ေထာင္သားေတြႏွင့္ ဖဲြ႔စည္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို တေသြး တသံ တမိန္႔ ျဖစ္ေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ရသည္။ အာဏာကို သုံးရသည္။ ခ်ဳပ္ျခယ္မႈ ထားရသည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စစ္သားသည္ အသက္ေပး၍ စစ္တိုက္ရသည္။ အသက္ေပး၍ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ရမည္။ အသက္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ရေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ အသက္ စြန္႔လြတ္ရေသာ ေနရာတြင္ တေသြး တသံ တမိန္႔ ျဖစ္ေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္မွသာ ေတာ္ကာက်သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ေပ်ာ့ေျပာင္းစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့လွ်င္ အသက္စြန္႔၍ တိုက္ခိုက္ရမည့္ စစ္ပဲြ တစ္ပဲြအတြက္ မည္သည့္ စစ္သားမွ် ေရွ႕ကတက္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္ကို ၎တို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ားအတြက္ ကၽြမ္းက်င္စြာ က်င့္သုံးတတ္ရသည္မွာ မဆန္းေပ။

ဆန္းသည္က ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနျခင္းပင္။ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ ျပည္သူမ်ားသည္ စစ္သားမ်ား မဟုတ္။ လြတ္လပ္မႈကို ခုံမင္ေသာ လူတန္းစား ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚမည္။ လြတ္လပ္စြာ ျငင္းခုန္မည္။ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးမည္။ ျပည္သူမ်ားကို စစ္သားမ်ားကဲ့သို႔ ေဘာင္အတြင္းမွာ ထား၍ွမရ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကလည္း လြတ္လပ္မႈ ဆိုသည္ကို လုံး၀ ၾကည့္မရ။ သဟဇာတ မျဖစ္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစား ၾကားမွာ ႏိုင္ငံတိုးတက္စရာ မရွိဘဲ ျပည္သူေတြ၏ လြတ္လပ္စြာ ထိုးထြက္မႈႏွင့္ ျပင္းထန္ေသာ အာဏာသုံး ႏွိပ္ကြပ္မႈေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ႏိုင္ငံအတြင္း အဓိက႐ုဏ္း မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚေနရသည္မွာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ တေလွ်ာက္ပင္။

အမွန္ေတာ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ တရားေသ ေဘာင္တစ္ခုကို ဆုပ္ကိုင္ထား၍ မရ။ ေလ်ာ့ခ်ည္ တင္းခ်ည္ ရွိရမည္။ ေျပာင္းလြယ္ ျပင္လြယ္ ရွိရမည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ သေဘာထားကို က်င့္သုံးရမည္။ သံခင္း တမန္ခင္း ပရိယာယ္မ်ားစြာ သုံးရမည္။ အလြန္တရာ ခက္ခဲနက္နဲေသာ ကိစၥရပ္ျဖစ္သည္။ တင္စားရေသာ္ အလြန္တရာ သိမ္ေမြ႕နက္နဲေသာ ပညာရပ္ ျဖစ္သည္။

အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစားမွာ ျပည္သူျဖစ္၍ ျပည္သူမ်ား၏ အသံကို နားေထာင္ရမည္။ (သို႔မဟုတ္) အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အာဏာေပးထားသူမွာ ျပည္သူျဖစ္၍ ျပည္သူမ်ား၏ အသံကိုသာ နားေထာင္ရမည္။

အုပ္ခ်ဳပ္သူသည္ အစိုးရျဖစ္၍ အုပ္ခ်ဳပ္ခံရသူသည္ ျပည္သူျဖစ္ေသာ္လည္း အမွန္ေတာ့ အစိုးရသည္ ျပည္သူ၏ ေက်းကၽြန္သာ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျပည္သူမ်ား၏ စား၀တ္ေနေရး၊ ျပည္သူမ်ား၏ ဘ၀တိုးတက္ေရး၊ ျပည္သူမ်ား ကမၻာႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေရး အားလုံးကို အစိုးရမွ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ေပးရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရသည္ ျပည္သူယုံၾကည္ေသာ၊ ျပည္သူခ်စ္ေသာ အစိုးရျဖစ္ဖို႔ ျပည္သူတင္ေျမႇာက္မွသာ ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔မွမဟုတ္ဘဲ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ သြားေနသေရြ႕ျဖင့္ေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တစ္ဦးသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ တပ္မွဴးတစ္ဦး၏ ေစာဒကတက္မႈ တင္ျပမႈကို မနာခံ မလိုက္ေလ်ာ သကဲ့သို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ ျပည္သူမ်ားကိုလည္း လုံး၀ စာနာေထာက္ထား ငဲ့ညႇာမည္ မဟုတ္ေပ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ ၎တို႔ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ေသာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ပုံစံႏွင့္သာ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္ျမဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနမည္သာ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ မည္သို႔မွ် သဟဇာတ မျဖစ္ဘဲ ျပည္သူတို႔၏ ဘဝ တိုးတက္ရာ လမ္းမျမင္။ ျပည္သူတို႔၏ ဘဝ မတိုးတက္လွ်င္ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံလည္း တိုးတက္သည္ဟု မဆိုႏိုင္၊ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသကဲ့သို႔ ရွင္းပါသည္။

အမွန္ေတာ့ လက္ရွိစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ အရည္အခ်င္းမ်ား အျပည့္ရွိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံယုံၾကည္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔၏ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္သည့္ ပညာရပ္မ်ားကို ေနရာမွားယြင္းစြာ အသုံးခ်ေနျခင္းသည္သာ ဘ၀င္မက်စရာ။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္သည္မွာ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ ဟူေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ ေျမပုံကို စားပဲြေပၚခင္းကာ ႏုိင္ငံကာကြယ္ေရးအတြက္ စစ္ေသနဂၤဗ်ဴဟာမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်မွတ္ေနေစခ်င္သည္။ အေျခအေနအရ ကမၻာ့ေျမပုံကိုပါ ခဲတံေထာက္၍ စစ္တပ္ႀကီးကို လုိသလို ေရြ႕ကာ ပုံေဖာ္ေနလွ်င္ အဘယ္မွ် အားရွိဖြယ္ရာ ေကာင္းလိုက္မည္နည္း။ ျပည္သူမ်ား၏ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကို ျပည္သူတင္ေသာ အစိုးရက စီမံဖန္တီးေန ေပလိမ့္မည္။ မည္သည့္ေနာက္ဆံမွ တင္းစရာမွ် မလို။

ဤတြင္ ကၽြမ္းက်င္ရာ လိမၼာရာ ဆိုသည့္စကား တစ္ခုကိုသုံး၍ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုသည္မွာ စစ္တပ္အတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို အုပ္ခ်ဳပ္မႈသည္ ေရာေထြး ဆက္စပ္သြားပါက ဆရာ၀န္ကို စစ္တိုက္ခိုင္း၍ အင္ဂ်င္နီယာကို ေဆးကုခိုင္းကာ တံငါသည္ကို တံတား ေဆာက္ခိုင္းသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနမည္မွာ မလဲြေပ။ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ သူကၽြမ္းက်င္ရာ သူပိုင္ႏိုင္ရာ တာ၀န္မ်ားကို ကိုယ္စီထမ္းေဆာင္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး အစဥ္တိုးတက္ ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းၾကရေအာင္။


source by : http://www.photayokeking.org
မွတ္ခ်က္ ။ ။ 88 ရဲ႕ ေနာ္မန္ မွ ျဖစ္ပါသည္။