ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၄၊ ၂၀၁၀
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ စံခရဘူရီ-ဘုရားသံုးဆူေဒသဟာ ေဒသခံ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ သား မြန္၊ ကရင္၊ ထားဝယ္၊ ျမန္မာတို႔ ေရာေႏွာယွက္တင္ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ေဒသတခုပါ။
ႏွစ္ႏိုင္ငံျပည္သူေတြဟာ စားဝတ္ေနေရးအရ တဖက္နဲ႔တဖက္ အျပန္အလွန္္ အမွီသဟဲျပဳေနရ၊ ေန႔စဥ္ ကူးလူး ဆက္ဆံ၊ သြားလာေနၾကရတဲ့ ေဒသတခုျဖစ္ၿပီး ျမန္မာဘက္ျခမ္း ဘုရားသံုးဆူကေန ထိုင္းဘက္ျခမ္း စံခရဘူရီကို ေန႔စဥ္ ေန႔တိုင္း ဝင္ထြက္သြားလာေနရတာက ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြပိုင္တဲ့ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုနဲ႔ ဖိနပ္ခ်ဳပ္စက္ရံုေတြမွာ အလုပ္လုပ္ ၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြျဖစ္ပါတယ္။
တေန႔တေန႔ ျမန္မာဘက္ျခမ္းကေန ထိုင္းဘက္ျခမ္းကိုသြားၿပီး အလုပ္လုပ္တဲ့ ေန႔စား၊ လစား အလုပ္သမား ၃ဝဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာ အခ်ိန္မွီ လုပ္ငန္းဂြင္ေတြထဲ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ နံနက္မိုးေသာက္တာနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ၾကရၿပီး ထမင္းဗူးကိုယ္စီနဲ႔ အႀကိဳအပို႔လုပ္တဲ့ ကားေတြရွိရာကို အေျပးအလႊား သြားၾကရပါတယ္။
ျမန္မာဘက္ျခမ္းနဲ႔ ထိုင္းဘက္ျခမ္းကို မနက္သြားညျပန္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ားစုဟာ လူငယ္ လူရြယ္နဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ မိန္းကေလးငယ္ေတြမ်ားပါတယ္။ လူငယ္အမ်ားစုဟာ သူတို႔ရဲ႔ တဝမ္းစားတခါးဝတ္ အတြက္၊ မိသားစုေတြရဲ႔ ဝမ္းေရးျပႆနာကို တဖက္တလမ္းက ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ စက္ရံုအလုပ္ေတြကို ေရာက္ရွိလာၾက တာျဖစ္ၿပီး တခ်ဳိ႔ကေတာ့ စစ္တပ္က လုပ္အားေပးေခၚမွာ၊ ေပၚတာဖမ္းမွာကို ေၾကာက္တဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႔ ဇာတိရပ္ရြာေတြ ကို စြန္႔ခြာလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္တပ္က ေပၚတာဖမ္းတာကိုေၾကာက္လို႔ ဘုရားသံုးဆူနယ္စပ္နယ္ကို ေရာက္လာတဲ့ အလုပ္သမားေတြထဲမွာ ေမာင္ႏိုင္ထြန္းလည္း တေယာက္အပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု လုပ္သားတဦးျဖစ္တဲ့ ေမာင္ႏိုင္ထြန္းရဲ႔ အသက္ ဟာ (၁၈)ျပည့္ရံုေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္။
“က်ေနာ္ ဒီနယ္စပ္ကိုေရာက္တာ (၁)ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူး။ ရြာမွာ မေနရဲလို႔ ဒီကိုေရာက္လာတာ။ ရြာမွာ စစ္တပ္က လုပ္အားေပး အၿမဲေခၚတယ္။ ေပၚတာလည္း ဖမ္းေတာ့ လူငယ္ေတြ ရြာမွာ မေနရဲၾကဘူး။ အမ်ားစုကေတာ့ နယ္စပ္ကို တက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာမ်ားတယ္”
လို႔ ေမာင္ႏိုင္ထြန္းက ေျပာပါတယ္။
က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႔မွာ (၁ဝ)တန္းအထိ ေက်ာင္းေနဖူးတဲ့ ေမာင္ႏိုင္ထြန္းဟာ ကြန္ျပဴတာပညာရွင္ တေယာက္ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ (၁ဝ)တန္းေျဖၿပီးလို႔ ရြာအျပန္ ေပၚတာအဖမ္းခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္ မွာေတာ့ ေမာင္ႏိုင္ထြန္းရဲ႔ စိတ္ကူးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္စီး သြားခဲ့ရပါတယ္။
အခုေတာ့ ေမာင္ႏိုင္ထြန္းတေယာက္ ဘုရားသံုးဆူဘက္ကမ္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူေနၿပီး အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု တခုမွာ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္သားဘဝနဲ႔ ဝမ္းေၾကာင္းေနပါတယ္။
“က်ေနာ့္အလုပ္က မနက္ ၈ နာရီကေန ညေန ၆နာရီ ေန႔တိုင္း ပံုမွန္လုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တလကို ဘတ္ ၁၈ဝဝ၊ ၂ဝဝဝ ေလာက္ရတယ္။ အခ်ိန္ပို ဆင္းရတဲ့လေတြဆိုရင္ ၂၃ဝဝ၊ ၂၄ဝဝ ေလာက္ေတာ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္လတစ္လ လုပ္ လိုက္စားလိုက္နဲ႔ လက္ထဲမွာ တျပားမွ မက်န္ဘူး”
လို႔ ေမာင္ႏိုင္ထြန္းက ေျပာပါတယ္။
ေမာင္ႏိုင္ထြန္းလို တစ္လတစ္လ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံတျပားမွ မကပ္တဲ့ တကိုယ္ေရ တကာယသမား၊ ရရစားစား စက္ရံုအလုပ္သမားေတြ ဘုရားသံုးဆူနယ္စပ္မွာ အမ်ားႀကီးပါ။ တစ္လတစ္လ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္၊ သြားခလာခ၊ အလုပ္ သမားလက္မွတ္ခနဲ႔ ဝင္ေငြနဲ႔ထြက္ေငြမမွ်လို႔ တစ္လၿပီးတစ္လ အေၾကြးေတြထပ္ၿပီး အေၾကြးသံသရာထဲမွာ တဝဲဝဲတလည္ လည္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
“စက္ရံုအလုပ္က ေနရာတကာ ေခြၽတာႏိုင္မွ ေတာ္ရံုက်တာ။ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ဝတ္မယ္၊ စားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေငြျပန္ပို႔လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ က်မတို႔ ညီမ(၂)ေယာက္ဆိုရင္ တေယာက္လုပ္စာ ႏွစ္ေယာက္မွ်စားၿပီး မိဘေတြကို လတိုင္း ေငြပို႔ေပးေနရတာ။ ျမန္မာျပည္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ပို႔ပို႔ အဆင္ေျပတယ္။ လံုေလာက္တယ္ဆိုတဲ့ အသံမၾကား ရဘူး။ က်မတို႔ကလည္း ဒီမွာ အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိးၾကားမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး မစားရက္၊ မသံုးရက္နဲ႔ အစစအရာရာ ခ်ဳိးၿခံေခြၽ တာေနရတာ”`
လို႔ ဖိနပ္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မိနန္းသူက ေျပာပါတယ္။
မိနန္းသူေျပာတဲ့ အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိးဆုိတာက လုပ္ခလစာ မွန္မွန္မေပးတာ။ အလုပ္ခ်ိန္ေတြပိုခိုင္းၿပီး လုပ္အားခကို ေလ်ာ့ေပးတာ။ အလုပ္ရွင္နဲ႔အလုပ္သမားျပႆနာျဖစ္တိုင္း ထိုင္းရဲေတြက အလုပ္သမားေတြကို ဝင္ဖမ္းတာ။ အလုပ္သမား ေတြကိုဖမ္းၿပီး ျမန္မာဘက္ကမ္းကိုျပန္ပို႔တာ။ အလုပ္သမားလက္မွတ္ခကို လုပ္ခထဲက ပိုၿပီးျဖတ္ယူတာ။ လက္မွတ္ အစစ္ ကိုင္ခြင့္မရလို႔ အဖမ္းခံရ၊ ေငြကုန္ေၾကးက်ပိုျဖစ္ရတာ။ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးေတာင္းရင္ အလုပ္သမားေခါင္းေတြ လူမိုက္ ေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္အႏိုင္က်င့္တာ စတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ အလုပ္သမားေတြ ႀကံဳေတြ႔ၾကရတဲ့ တစ္ေထာင့္တည ျမန္မာ့အလုပ္ သမားေတြရဲ႔ အခက္အခဲေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မိနန္းသူတို႔မွာ အျခားနယ္စပ္ေဒသေတြနဲ႔ မတူတဲ့ အခက္အခဲတခုလည္း ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္စည္းမရွိ၊ ၿခံစည္းရိုး အကာအရံမရွိ၊ ျမစ္ေခ်ာင္းမရွိတဲ့ စံခရဘူရီိ-ဘုရားသံုးဆူေဒမွာ ႏွစ္ဖက္အာဏာပိုင္ေတြ နားလည္မႈနဲ႔ ဖြင့္ထားတဲ့ နယ္စပ္ဂိတ္ေတြရွိပါတယ္။
ဒီဂိတ္ေတြဟာ တဖက္နဲ႔တဖက္ စိတ္နဲ႔မေတြ႔ရင္ မေတြ႔သလို အကန္႔အသတ္မရွိ အပိတ္၊ အဖြင့္လုပ္ေလ့ရွိတာမို႔ ထိုင္းဘက္ျခမ္းနဲ႔ ျမန္မာဘက္ျခမ္းကို ေန႔စဥ္ကူးျခည္သန္းခ်ည္နဲ႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကရတဲ့ မိနန္းသူတို႔လို စက္ရံုအလုပ္ သမားေတြရဲ႔ စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈကလည္း နယ္စပ္ဂိတ္ေတြ အဖြင့္အပိတ္အေပၚမွာ အမ်ားႀကီးတည္မွီ ေျပာင္း လဲ ေနတာပါ။
ဘုရားသံုးဆူ နယ္စပ္မွာ ဂိတ္ေတြ ဘယ္လိုပဲ အပိတ္ပိတ္၊ အခက္အခဲေတြ ဘယ္လိုပဲ ႀကံဳႀကံဳ ျမန္မာ အလုပ္သမား ေတြကေတာ့ သမုဒၵရာ ဝမ္းတထြာအတြက္ အခက္အခဲ အတားအဆီးမ်ားစြာကို ရုန္း၍ကန္၍ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္၍ ေနၾက ဆဲပါပဲ။
(ဓာတ္ပုံ - ပန္းခ်ီ ေမာင္ေမာင္တင္ရဲ႕ ပန္းခ်ီကား၊ ကိုဦးမသႏၱာ ဘေလာဂ့္၊ ခြင့္မေတာင္းႏိုင္ခဲ့ပါ)
မူရင္း ။ ။ မိုးမခ
0 comments:
Post a Comment