ကမၻာ့လူသားမ်ဳိးႏြယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရႇာက္ေရးအဖြဲ႕မရႇိပါလား

က်ားနဲ႔ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရင္ ေမတၲာပို႔မေနႏိုင္ဘူး။ ဓားဆြဲတန္ဆြဲ၊ တုတ္ဆြဲတန္ဆြဲလုပ္ရမႇာပဲလို႔ ေရးလိုက္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူငယ္တစ္စုလာၿပီး စကားႏိုင္လုၾကပါတယ္။ သ ေဘာမတူဘူးရယ္ေတာ့ မဟုတ္ ပါဘူး။ ဒီလိုလႇည့္ၿပီး စဥ္းစားရင္ ဘယ္လိုလဲ၊ ဒီနည္းနဲ႔ ေျဖရႇင္းလို႔မရဘူးလားစသျဖင့္ လူငယ္သဘာ၀ လႇည့္ပတ္စဥ္းစားၾကည့္ၾကတာပါ။


အာေတြ႕တဲ့ျမန္မာစကား


လူငယ္ေတြက ဒီလိုစကားႏိုင္ လုေျပာရတာကို ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ၾကတယ္။ခုေခတ္ 'အီလစ္' ေတြ သည္းေျခခိုက္စကားနဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့ 'ဦးေႏႇာက္မုန္တိုင္းဆင္ျခင္း'ေပါ့။ ကမၻာအဆင့္မီ အရည္အခ်င္းမရႇိဘူးပဲ ေျပာေျပာ။ စကားႏိုင္လုတယ္လို႔ ေျပာရတာကိုပဲ အာေတြ႕ပါတယ္။ လူငယ္တစ္ေယာက္က သဘာ၀ပတ္၀န္း က်င္ထိန္းသိမ္းေရးတို႔ ေဂဟစနစ္ ထိန္းသိမ္းေရးတို႔ ႐ႈေထာင့္က သူ ျမင္သလိုေျပာပါတယ္။ ဟူးေကာင္း ေတာင္ၾကားမႇာ က်ားဦးေရ တစ္ေန႔တျခား ေလ်ာ့ပါးလာေနတဲ့အတြက္ မၾကာခင္ႏႇစ္မ်ားအတြင္းက်ားေတြမ်ဳိး ျပဳန္းေပ်ာက္ကြယ္မယ့္ အႏၲရာယ္ရႇိ ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္က်ားကို မသတ္သင့္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီစကား နားေထာင္ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ကက်ားကိုမသတ္ရင္က်ား က လူကုိသတ္မႇာေပါ့၊ဒီလိုေတာ့အျဖစ္ မခံႏိုင္ပါဘူးလို႔ ၀င္ေျပာပါတယ္။


ႂကြက္ႏႇိမ္နင္းဖို႔ေျမြေတြလႊတ္ရမလား


ပထမလူငယ္က လူ႕ရပ္၊ လူ႕ ရြာထဲက်ားက အတင့္ရဲၿပီး၀င္ဆြဲတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ားေတြ၊ ဆင္ေတြေန တဲ့ေတာေတြ၊ ေတာင္ေတြထဲကို လူေတြကက်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္ ၾကတာျဖစ္တယ္။ လူေတြကတရား ပ်က္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္တာလို႔ ေခ်ပပါ တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မႇာပဲ ေနာက္လူငယ္တစ္ေယာက္က အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတစ္ခုမႇာ စပါးခင္းေတြကိုႂကြက္အုပ္ ႀကီးေတြ ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးတဲ့အ တြက္ ေျမြေတြကိုလယ္ကြင္းေတြထဲ ျပန္လႊတ္ေပးေနတဲ့ သတင္းကိုေျပာျပပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က နာဂစ္ဒဏ္ခံေဒသေတြက လယ္ကြင္းေတြ၊ ႂကြက္၀င္ဖ်က္ေနတာကိုလည္း ေျမြ ေတြလႊတ္ေပးလိုက္ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲလို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမႇာလည္း တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ စကားႏိုင္လုၿပီး ေျပာၾကတာ ဆူညံေနတာပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာအေတာ္ေကာင္းပါတယ္။


လူေတြက က်ဴးေက်ာ္ဖ်က္ဆီးတာ


လူငယ္ေတြအားလံုးဟာ ပညာတတ္ေတြျဖစ္ၾကေတာ့ သူတို႔ေျပာၾက ဆိုၾကတာေတြကို ခပ္ေပါ့ေပါ့သေဘာထားလို႔ မရပါဘူး။ က်ားမ်ဳိးျပဳန္းမႇာ စိုးရိမ္တဲ့လူငယ္ရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ ေတြကလည္းမႇန္ပါတယ္။ လူေတြက တိရစၧာန္မ်ား က်က္စားေနထိုင္ရာ ေဒသေတြကို ၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္ ဖ်က္ဆီးၾကေတာ့ သားရဲတိရစၧာန္ ေတြမႇာေနစရာေရာ၊ စားစရာပါရႇား ပါးလာၾကပါတယ္။ ေတာေတာင္ ေရေျမသဘာ၀ေတြနဲ႔ ေဂဟစနစ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို လူသားေတြက ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မႇာရာသီဥတုေတြ ဘယ္ေလာက္ေဖာက္ျပန္ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ကိုယ္ေတြ႕ပဲ။ ဧရာ၀တီ၊ ခ်င္းတြင္း၊ သံလြင္၊ စစ္ေတာင္းစတဲ့ ျမစ္ႀကီးေတြမႇာလည္း ေႏြမေပါက္ခင္ ကပဲ ေသာင္ခံုႀကီးေတြ ထြန္းေနတဲ့ အတြက္ သေဘၤာေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ ေတြ ခက္ခက္ခဲခဲသြားလာေနၾကရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ေန႔စဥ္ဖတ္ေနၾကရတယ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္ငါးႏႇစ္က ၁၀ ႏႇစ္အတြင္း ၀င္႐ိုးစြန္းေဒသက ေရခဲေတာင္ႀကီးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္ေတြကလည္း ၾကားေနရေလေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဧရာ၀တီဘယ္လိုျဖစ္ ေလမလဲလို႔လည္း ပူလိုက္ရတာ။


ကိုယ္မသတ္ရင္ သူကသတ္မႇာ


သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ေဂဟစနစ္အတြက္ စိတ္ပူတာမႇန္ေပမယ့္ လယ္ကြင္းေတြထဲ ေျမြဖမ္းၿပီးလႊတ္တာမ်ဳိးေတာ့လည္း သေဘာတူရမႇာ ခပ္ခက္ခက္ပဲ။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမႇာ က လယ္ထြန္စက္ေတြ၊ 'Combined harvester'လို႔ ေခၚတဲ့ စပါးရိတ္သိမ္း ရင္းနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဆန္ႀကိတ္ၿပီး သားထြက္လာတဲ့ စက္ႀကီးေတြနဲ့ လယ္ထဲဆင္းၾကတာဆိုေတာ့ ေျမြကိုက္ခံရစရာအေၾကာင္းမရႇိလႇဘူး။ ျမန္မာလယ္သမားေတြက ေျခဗလာ လက္ဗလာနဲ့ လယ္ထဲဆင္းရတာ။ ေျမြဆိုတာက ဆင္လို၊ က်ားလိုျမင္ရ တဲ့ သတၲ၀ါမဟုတ္ဘူး။ ေက်းလက္ ေဒသေတြမႇာ တစ္ႏႇစ္၊ တစ္ႏႇစ္ပိုးထိ လို႔ အသက္ဆံုး႐ံႈးၾကရတာေတြ ရာနဲ႔ခ်ီရႇိေနတာမဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္ႏႇယ့္လုပ္မလဲ။ က်ားေတြ႕ရင္ သတ္ရမႇာပဲ၊ ေျမြေတြ႕လည္း သတ္ရ မႇာပဲ။ ေဂဟစနစ္ ထိန္းသိမ္းေရး အသိၪာဏ္ေခါင္းပါးတယ္ေျပာလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေျမြဆိုးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ ေနတာကိုယ္က သူ႔ကိုမသတ္ရင္ သူက ကိုယ့္ကိုသတ္သြားမႇာ ေသခ်ာတယ္။


ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာေမာ႐ံုပဲ


တစ္ခါက မီးေသြးအႀကီးအက်ယ္ေရာင္းတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္း တစ္ေယာက္အတန္းထဲမႇာ စကားႏိုင္လုေျပာၾကရင္း ေျပာခဲ့တဲ့စကားကို ျပန္အမႇတ္ရမိတယ္။ မီးေသြးမရႇိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔အိမ္ေတြမႇာ ဘာနဲ႔ထမင္း ခ်က္စားၾကမလဲ၊ ေတာကလူေတြ ေကာမီးေသြးမဖုတ္ရရင္ ဘာလုပ္စား ၾကမလဲလို႔ သူကေျပာသြားတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ သူေျပာတာမႇန္တယ္။ လ်ပ္စစ္တို႔၊ ဓာတ္ေငြ႕တို႔နဲ႔ ခ်က္ဖို႔ဆိုတာ ေနရာတိုင္းမႇာျဖစ္ႏိုင္ တာမဟုတ္ဘူး။ လူတိုင္းမတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဆင္းရဲသားဆိုတာ ညေနအလုပ္ ျပန္ေန႔တြက္ခေလးရလာမႇ မီးေသြးေလးအစိတ္သား၊ ငါးဆယ္သား၀ယ္ၿပီး ခ်က္ၾက၊ ျပဳတ္ၾကရတာေလ။ ေရနံဆီမီးဖိုေတြ ေပါေပါေလာေလာ သံုးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္တုန္းကၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ေတြမႇာ ဘယ္သူမႇ မီးေသြးမီးဖိုမသံုး ဘူး။ မီးေမႊးရတာ လက္၀င္႐ံုတင္ မက အိုးတိုက္ရတာအလုပ္႐ႈပ္လို႔။ အစားထိုးစရာဘာမႇလုပ္မေပးႏိုင္ရင္ ေတာ့ေတာျပဳန္းလို႔ မီးေသြးမဖုတ္ၾက ပါနဲ႔လို႔ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာေမာ႐ံု ပဲရႇိမယ္။ သံုးသူက သံုးေနသေရြ႕ ဖုတ္ၿပီးေရာင္းသူကေရာင္းေနၾကမႇာပဲ။


လူသားမ်ဳိးႏြယ္ မျပဳန္းေရးအဖြဲ႕မရႇိ


သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးတို႔ ေဂဟစနစ္ကာကြယ္ ေစာင့္ေရႇာက္ေရးတို႔၊ ရႇားပါးတိရစၧာန္မ်ား မ်ဳိးျပဳန္းေပ်ာက္ကြယ္မသြားေရး တို႔ဆိုတဲ့အသိရႇိၾကတာ အင္မတန္ ေကာင္းတယ္။ က်ားေတြမသတ္ဖို႔၊ မိေက်ာင္းေတြမသတ္ဖို႔ ေျပာေဟာ ေနၾကတာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ကမၻာ့ေတာ႐ိုင္းတိရစၧာန္မ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရႇာက္ေရးအဖြဲ႕ႀကီး ဆိုတာရႇိသလိုလူသားမ်ဳိးႏြယ္ေစာင့္ ေရႇာက္ေရးအဖြဲ႕ဆိုတာမ်ဳိး မရႇိတာက ေတာ့အေတာ္အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္။ ဆန္စင္ရာ က်ည္ေပြ႕လိုက္သလို ေနရာတကာလိုက္ပါၿပီး အဖြဲ႕ေပါင္းစံု ေလ်ာက္ဖြဲ႕ေနတဲ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႀကီး ေတာင္ ဒီကိစၥေတာ့ေမ့ေနတာလား၊ တမင္ေမ့ခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနတာ လားမသိဘူး။ ဘာမႇလုပ္တာ မေတြ႕ ရဘူး။ ကမၻာေပၚမႇာ တစ္ႏႇစ္ တစ္ႏႇစ္ ကိုက်ားေတြ၊မိေက်ာင္းေတြ၊ ေ၀လ ငါးေတြအသတ္ခံရတဲ့ အေရအတြက္ ဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လူသားေတြအသတ္ခံရတဲ့အေရ အတြက္ရဲ႕ တစ္၀က္ေတာင္ ရႇိမယ္ မထင္ပါဘူး။


အာ႐ံုလႊဲဖို႔ မီးေမာင္းထိုးကာ


အာဖဂန္နစၥတန္မႇာ၊ အီရတ္မႇာ ဆူဒန္မႇာ ေန႔စဥ္အသတ္ခံရလို႔ ေသ ဆံုးသြားၾကရတဲ့ တိုက္ခိုက္ေရးသမားမဟုတ္သူ သာမန္အရပ္သား ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ အေရအတြက္ဟာ ေထာင္ ဂဏန္းအထိရႇိပါတယ္။ ဒါေတြကို ေတာ့ဘာမႇမေျပာဘဲ၊ ဘာမႇမလုပ္ဘဲ က်ားမ်ဳိးမျပဳန္းေရးတို႔ မိေက်ာင္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရႇာက္ေရးတို႔ေလာက္ ပဲ မီးေမာင္းထိုးျပေနၾကတာဟာ ဘာသေဘာလဲလို႔ စဥ္းစားဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။
Written by လူထုစိန္၀င္း