ယခုကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္မွ်ပင္ လြန္ခဲ့ၿပီးၿဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေပါင္း မ်ားစြာတို႔မွာ ရာ႐ွင္ေပးနည္းစနစ္ကို အသံုးၿပဳေနရတုန္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ ထို႔ၿပင္ အေရးႀကီးေသာ ကုန္စည္မ်ား ေဝငွေရးစနစ္ကိုလည္း ေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းလာေအာင္ စီမံရန္လိုပါသည္။ ၿဖဳန္းတီးမႈမ်ားႏွင့္ တစိုးလက္ေဆာင္စားမႈမ်ားကိုလည္း ႏိွပ္ကြပ္ပစ္ရပါလိမ့္မည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းၿပည္အတြင္းမွာဘဲ အေရးႀကီးသည့္ ကုန္စည္မ်ားကို စိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္ရန္ စီမံကိန္းတရပ္လည္း ၿပဳလုပ္ရပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စီးပြားေရးအတြက္ ႏိုင္ငံၿခားမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံမႈႏွင့္ ပတ္သတ္၍ဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထြက္ကုန္ဘက္က ေငြပိုရေအာင္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းႀကရပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံၿငိမ္သက္ သာယာေရး ကိစၥကလည္း ႐ွိပါေသးသည္။ ေနထိုင္ေရး စရိတ္ေလ်ာ့ေပါ့သက္သာေရး ကိစၥႀကီးကို ႐ြက္ေဆာင္ႀကရာ၌ ေဆာင္႐ြက္သင့္ ေဆာင္႐ြက္ထိုက္ၿဖစ္ေသာ အၿခားကိစၥမ်ားလည္း ဧကန္ပင္ ေပၚေပါက္လာပါလိမ့္မည္။
ေနထုိင္ေရး စရိတ္ေလ်ာ့ေပါ့သက္သာေရးကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ထည့္သြင္းေၿပာၿပခဲ့ၿပီး ၿဖစ္ေသာ အဆိုပါကိစၥမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေၿပာရမည္ဆိုလွ်င္ အေရးမႀကီး မ႐ွိလည္း ၿဖစ္ႏိုင္ေသာ ကုန္စည္မ်ား သြင္းယူမႈဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ မ႐ွိမၿဖစ္ အေရးႀကီးသည့္ ကုန္ေတြ အႀကီးအက်ယ္ ႐ွားပါးေနသည့္အခ်ိန္တြင္ စည္းစိမ္ခံကုန္၊ အေရးႀကီးသည့္ ကုန္မ်ားကို သြင္းယူ စည္းစိမ္ခံေနႀကရန္ မလုိဘူးဆိုသည့္ အခ်က္ၿဖစ္ပါသည္။ တိုင္းသူၿပည္သားမ်ားမွ မ႐ွိမၿဖစ္ အရင္းခံလိုအပ္သည့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ၿပည့္စံုမႈလိုပါသည္။
အဆိုပါ ကုန္ပစၥည္းမ်ဳိးကိုသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ရေအာင္စီမံေပး၍ စည္းစိမ္ခံ ကုန္မ်ားကို လံုးဝထုတ္ပစ္ဖို႔ လိုပါသည္။ အစိုးရဌာနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍မူကား ကြၽန္ေတာ္ေၿပာခဲ့သည့္အတိုင္း အခ်ဳိ႕ဌာနမ်ားမွ အမႈထမ္းမ်ား အဆမတန္ ႐ွိေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တစ္ဌာနစီ တစ္ဌာနစီခြဲ၍ ဌာနအသီးသီးမွာ ႐ွိသည့္အမႈထမ္းေတြ ရာထူးေတြဟာ တကယ္လိုသည္ မလိုသည္ကို စစ္ေဆးႀကည့္႐ႈရပါလိမ့္မည္။ ရာထူးမ်ား႐ွိ အမႈထမ္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနသည့္ အလုပ္မ်ားကို စစ္ေဆးႀကည့္၍ ထိုအလုပ္မ်ားသည္ တိုင္းၿပည္၏ စီးပြားေရးႏွင့္ အၿခားအေရးမ်ားအတြက္ မည္မွ်ေလာက္ အက်ဳိးၿဖစ္ထြန္းေစသည့္ အလုပ္ၿဖစ္သည္ကို ေဝဖန္ႀကည့္ရပါလိမ့္မည္။ ရာ႐ွင္ေပးေရးစနစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ဆိုလွ်င္ ရာ႐ွင္ေပးေရးကို လူအမ်ားမႏွစ္သက္ၿဖစ္ေနသည္။ အထူးအားၿဖင့္ စစ္အတြင္း တိုင္းၿပည္အေပၚတြင္ အသားယူ၍ မတရား ခ်မ္းသာလိုသူတို႔က သူခိုးေစ်းဖြင့္ၿခင္း၊ အဆမတန္ အၿမတ္ယူၿခင္း၊ မတရားမႈမ်ားကို ၿပဳလုပ္ၿခင္းေႀကာင့္ပင္ ၿဖစ္သညကို လူႀကီးမင္းမ်ားလည္း သိ႐ွိပါလိမ့္မည္။
ထို႔အၿပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းၿပည္အတြင္း အႀကီးအက်ယ္ ၿဖဳန္းတီးမႈမ်ားကို လူႀကီးမင္းမ်ား ကိုယ္ေတြ႕မ်က္ၿမင္ၿဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ရာ႐ွင္စနစ္ကို အသံုးၿပဳေနသည့္ အၿခားအၿခားေသာ တိုင္းၿပည္မ်ားမွာ ဆိုခဲ့သည့္ ၿဖဳန္းတီးမႈမ်ား၊ အေဟာသိကံၿဖစ္မႈမ်ား မ႐ွိပါ။ ရာ႐ွင္ေပးမႈ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္တရပ္မွာ တိုင္းသူၿပည္သားအားလံုး ညီညီမွ်မွ် ရႀကေစရန္ ၿဖစ္ပါသည္။
႐ာ႐ွင္ေပးၿခင္းအားၿဖင့္ ႏိုင္ငံၿခားသို႔ တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ရန္အတြက္ အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ား ကုန္ခန္းၿခင္းမွလည္း သက္သာေစပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းၿပည္နဂိုအေၿခသို႔ ၿပန္လည္ေရာက္႐ွိေရးအတြက္ တိုင္းၿပည္၏ ဓနအင္အား၊ စီးပြားေရးအင္အား ၿပန္လည္ၿဖည့္တင္းေစရန္မွာ ထြက္ကုန္တခုသာလွ်င္ ႐ွိပါသည္။ စီးပြားေရး အေၿခအေနမွာ ၿမန္မာၿပည္ထက္ မ်ားစြာေကာင္းမြန္ ေတာင့္တင္းေသာ တိုင္းၿပည္ႀကီးမ်ားစြာတို႔မွာ ရာ႐ွင္စနစ္ကို သံုးေနဆဲပင္ ၿဖစ္ပါသည္။
ထိုတိုင္းၿပည္ႀကီးမ်ားမွာ ၿခိဳးၿခံေခြၽတာရတုန္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းၿပည္မွာကား ၿခဳိးၿခံၿခင္းမ႐ိွသေလာက္ၿဖစ္ရာ စီးပြားေရး ေတာင့္တင္းမႈအတြက္ အနည္းငယ္မွ် ၿခိဳးၿခံမႈကို မၿပဳႏိုင္ရန္ အေႀကာင္းမ႐ွိပါ။ စုေပါင္းေရာင္းဝယ္ေရး အဖြဲ႔မ်ားလည္း ၿဖစ္ႏိုင္သည့္ ေနရာတိုင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းထားရန္ လိုပါသည္။ ေ႐ွးက ၿမန္မာၿပည္မွာ စုေပါင္းေရာင္းဝယ္ေရး အသင္းမ်ား ပ်က္ၿပားခဲ့ရသည္မွာ ထိုအဖြဲ႕အသင္းမ်ားကို တိုင္းသူၿပည္သားတို႔က ေစတနာၿဖင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈအေပၚတြင္ ခိုင္ၿမဲေအာင္ မ'တည္ ခဲ့ႀကၿခင္းေႀကာင့္ ၿဖစ္ပါသည္။
တိုင္းသူၿပည္သားတို႕က ထိုအဖြဲ႕မ်ား၏ အက်ဳိးသည္ ငါတို႔၏ အက်ဳိးပင္ၿဖစ္ပါတကားဟု သေဘာပိုက္ႀကသည့္ အရပ္မ်ားတြင္ကား ထိုအဖြဲမ်ားမွ စည္ပင္ဖြ႕ံၿဖဳိးလ်က္႐ွိႀကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းၿပည္မွာဆိုလွ်င္ စုေပါင္းေရာင္းဝယ္ေရး မ႐ွိသည့္ အရပ္မ်ား၌ ကုန္စည္မ်ားေဝငွေရးကို စီမံေပးမႈအတြက္ အစည္းအ႐ံုး အမ်ဳိးမ်ဳိးပါဝင္သည့္ ၿပည္သူၿပည္သား ေကာ္မီတီမ်ား ဖြဲ႕စည္းထားရန္ ၿဖစ္ႏိုင္မည့္ အေရးကို စဥ္းစားႀကည့္ရန္ လိုပါသည္။ စုေပါင္း ေရာင္းဝယ္ေရး အဖြဲ႕မ်ားအတြက္ စစ္ေဆးႀကည့္႐ႈေရးအဖြဲ႕မ်ား လိုမည္ၿဖစ္ရာ ထိုအဖြဲ႕မ်ဳိးထား႐ွိေရးကိစၥကိုလည္း စံုစမ္းႀကည့္ရန္လိုပါသည္။ အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းၿပီး သတင္းအၿပန္အလွန္ ရယူေရးႏွင့္ စံုစမ္း႐ွာေဖြေရးသည္လည္း လိုပါသည္။ ဤကိစၥအတြက္ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားက လိုေသာသတင္းမ်ားကို ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ေငြရင္း ႏိုင္ငံၿပင္ဖက္သို႔ ထြက္မသြားေစရန္ အခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌ တတ္ႏိုင္သမွ် ကာကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားႀကပါသည္။ ေငြရင္း ႏိုင္ငံၿပင္ပသို႔ ထြက္သြားလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ဝယ္အားကို စြန္႔ပစ္လိုက္သကဲ့သို႔သာ ၿဖစ္ေပမည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံၿခားမွ ေငြေခ်းယူရၿခင္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေလ်ာ့ေပါ့သက္သာသြားေအာင္ ေငြစုေရးကို အားေပးရေပလိမ့္မည္။
ဆီ၊ င႐ုတ္၊ ႀကက္သြန္ အစ႐ွိသည္တို႔ကို ဝယ္ယူသံုးစြဲႀကရသၿဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေငြအလြန္ကုန္က်ေနပါသည္။ ¤င္းကုန္ပစၥည္းမ်ားမွာ မိမိတို႔တိုင္းၿပည္၌ မိမိတို႔ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ပါလ်က္ ဤကဲ့သို႔ အၿခားႏိုင္ငံမွ မွာယူသံုးစြဲရမည္ဆိုသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿငင္းဆိုၿခင္းမၿပဳႏိုင္သည့္ စြပ္စြဲခ်က္ၿဖစ္၍ မ်ားစြာ႐ွက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ထိုနည္းတူစြာ လူတို႔၏ အေရးႀကီးလွေသာ အသံုးအေဆာင္ၿဖစ္သည့္ ႏြားႏို႔ကိုလည္း သြင္းယူလ်က္႐ွိ၏။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ လံု႔လၿပဳလွ်င္ ထိုပစၥည္းကိုလည္း ႏိုင္ငံတြင္းမွာပင္ လိုသေလာက္ ရႏိုင္ပါသည္။ ယခင္က စီးပြားေရး အေၿခအေနကို ၿပန္လည္ရ႐ွိေစရန္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ ႀကက္သြန္၊ ၿငဳတ္၊ ဆီ အစ႐ွိေသာ ပစၥည္းမ်ား တန္ခ်ိန္မည္ေ႐ြ႕မည္မွ်သာ ဝင္လာေစသင့္သည္ကို ႀကီးႀကပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ လို မလိုကို စဥ္းစားရန္ လိုေပသည္။ ¤င္းကုန္မ်ား ဝယ္ယူသံုးစြဲၿခင္းကို မရပ္ဆိုင္းပဲေနခဲပါက ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ¤င္းအသီးအႏွံမ်ားကို လိုသေလာက္ ရေအာင္ စိုက္ပ်ဳိးၿဖစ္ႀကေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။
ထို႔ေနာက္ ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေရးကို ေၿပာၿပလိုပါသည္။ အဓိက ၿပႆနာမ်ားတြင္ ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေရးအေႀကာင္းကို ေနာက္ဆံုးမွ ေၿပာရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေနာက္ဆံုးထည့္ထားရာ ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေရးသည္ အေရးမႀကီးေသာ ကိစၥမဟုတ္ဟု မဆိုလို။ ကြၽန္ေတာ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေရး၏ အေၿခခံအေႀကာင္းကား အားလံုးေသာ ကိစၥအဝဝႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အရင္းခံအေႀကာင္းကိစၥၿဖစ္သၿဖင့္ ဤကဲ့သို႔ ေနာက္ဆံုးေၿပာဆိုရန္ စီစဥ္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
သာမန္အခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ ႏိုင္ငံၿငိမ္ဝပ္သာယာမႈသည္ စီးပြားေရးအတြက္ မည္မွ်ေလာက္ အေရးႀကီးသည္ကို ေကာင္းစြာ မထင္႐ွားေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ေသာ အခ်ိန္မ်ဳိးတြင္မူကား မည္မွ်ေလာက္ အေရးတႀကီး သက္ဆိုင္ေနသည္မွာ ထင္႐ွားလွေသာေႀကာင့္ ေၿပာေနရန္ပင္ မလိုပါ။ ဥပမာဆိုလွ်င္ တိုင္းၿပည္ မၿငိမ္မဝပ္ၿဖစ္သည့္အတြက္ ခရီးသြားလာေရး၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ စက္မႈလက္မႈ လုပ္ကိုင္ေရးတို႔တြင္ လံုၿခံဳမႈမ်ားစြာ ခ်ဳိ႕ယြင္းလ်က္ ႐ွိေနေပသည္။ နယ္မ်ားတြင္ မၿငိမ္သက္သၿဖင့္ ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ လာေရာက္ေနထုိင္၍ လူေတြ ၿပည့္က်ပ္လ်က္ ႐ွိေနၿခင္း ၿဖစ္ရပါသည္။
အစိုးရကလည္း ဓါးၿပလူဆိုးရန္ကို ႏိွမ္နင္းႏိုင္ေစရန္ လက္နက္ကိုင္ ပုလိပ္ႏွင့္ အပိုပုလိပ္အမႈထမ္းမ်ားကို ယခင္က အမႈထမ္းဦးေရထက္ မ်ားစြာခ်ဲ႕ထြင္ခန္႔ထားၿခင္းၿဖင့္ ႏွိမ္နင္းေနရပါသည္။ အားလံုး တခုႏွင့္တခု ဆက္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤကဲ့သို႔ ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေရးကို စီမံေဆာင္႐ြက္ရာ၌ လူႀကီးမင္းတို႔သည္ ဤၿငိမ္ဝပ္သာယာေရးကိစၥကို အၿခားကိစၥမ်ားႏွင့္ခြဲ၍ စီမံၿခင္းမၿပဳႀကရန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ နည္းမွန္လမ္းမွန္မွာ ဤကိစၥကို အၿခားၿပႆနာမ်ားႏွင့္ ပူးတြဲစီမံရန္ၿဖစ္ပါသည္။
လူႀကီးမင္းမ်ား မည္သို႔ ေဆာင္႐ြက္သင့္သည္ဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္ အႀကံေပးစကား ဤမွ်ပဲ ေၿပာႀကားလိုပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တိုင္းၿပည္အတြင္းမွာ ယခုမည္ကဲ့သို႔ အၿဖစ္အပ်က္ အေႀကာင္းကိစၥမ်ားကို မည္သို႔ ၿပဳၿပင္ေပးသင့္သည္ ဆိုသည္မ်ားကို အနည္းငယ္ ဆက္လက္ေၿပာႀကားလိုပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ စာတမ္းမွာလည္း ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေဖာ္ၿပၿပီး ၿဖစ္သည္ကိုလည္း လူႀကီးမင္းမ်ား ေတြ႕႐ွိရလိမ့္မည္။ ဤကိစၥဟာ အလြန္႐ႈပ္ေထြး ခက္ခဲသည္ ၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ေပၚေပါက္သည့္ ၿပႆနာမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဝဖန္႐ွင္းလင္း ႀကည့္႐ႈၿပီး ထိုၿပႆနာမ်ားကို ေၿဖ႐ွင္းေရးအတြက္ မည္သို႔ေသာ နည္းမ်ားၿဖင့္ ၿပဳၿပင္အပ္သည္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေဝဖန္ သတ္မွတ္ေပးရန္ လိုပါလိမ့္မည္။
စစ္ႀကီးေႀကာင့္ တိုင္းၿပည္စီးပြားေရး မည္မွ်ပ်က္စီးသြားသည္ဆိုသည္ကို ကြၽန္ေတာ္က အထူးေၿပာၿပရန္ မလုိပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္ စီးပြားေရးပ်က္စီးေနသည့္ တေစၧ၊ သဘက္ႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕၍သာ ေနရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗမာတၿပည္လံုး အပ်က္အစီး လြတ္သည့္ေနရာ ဟူ၍ မ႐ွိပါဘူး။ ဗမာၿပည္သည ကမၻာေပၚ႐ွိ အၿခားႏိုင္ငံမ်ားထက္ ပိုမိုပ်က္စီး ဆံုး႐ံွဳးၿခင္းခံရသည္မွာ ယံုမွားစရာမ႐ွိပါ။ ကြၽန္ေတာ္က လူႀကီးမ်ား စိတ္ပ်က္ဖြယ္ၿဖစ္ေအာင္ ဤစကားကို ေၿပာရၿခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူႀကီးမင္းမ်ား ေဆာင္႐ြက္ရမည့္ ကိစၥႀကီး ၿဖစ္သည္။ ကိုယ့္တိုင္းၿပည္အက်ဳိးကို ကိုယ္ေဆာင္႐ြက္ရန္ ေ႐ွးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးသားမ်ား မရခဲႀကဖူးေသာ အခြင့္အေရးမ်ဳိးကို လူႀကီးမင္းမ်ား ရ႐ွိႀကသည္ဆိုသည့္အခ်က္မ်ားကို လူႀကီးမင္းမ်ား ေသေသခ်ာခ်ာ သိ႐ွိႀကဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ေၿပာရၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေႀကာင့္ ပထမဦးဆံုး လိုအပ္သည့္အခ်က္က စီးပြားေရးဘက္မွ အေၿခခံေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ လုပ္ငန္းစဥ္ေရးဆြဲထားဖို႔ ၿဖစ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕က စီးပြားေရး အေၿခခံေကာင္းေကာင္း ၿပန္လည္ထူေထာင္သလို၊ ႏိုင္ငံေရးဘက္ကလည္း အေၿခခံေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၿပန္လည္ထူေထာင္ရန္လိုသည္ဟု ဆိုေကာင္းဆိုႀကေပလိမ့္မည္။ စီးပြားေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ အခ်င္းခ်င္း အညမည ဆက္သြယ္ေနသည့္အတြက္ တခုႏွင့္ တခု သီးၿခားခြဲၿခားထား၍ မရႏိုင္ပါ။ ယခုအစည္းအေဝးမွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေၿပာဖို႔ မႀကံ႐ြယ္ပါ။ သို႔ေသာ္ လူႀကီးမ်ား ႐ြက္ေဆာင္ရမည့္ကိစၥတာဝန္ႏွင့္ တမ်ဳိးတမည္ သက္ဆိုင္ေနသည့္ အခ်က္တခ်က္ကိုေတာ့ ေၿပာလိုပါသည္။
ထိုအခ်က္မွာ ယခုလို အေၿခအေနမွာ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕ဝါဒ တုိက္ခိုက္ တြန္းလွန္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ရန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ႐ွိတဲ့ အခ်ိန္ႏွင့္ အင္အားကို အလဟႆ ၿဖဳန္းတီးၿပစ္ရာေရာက္လိမ့္မည္ ဆိုသည့္အခ်က္ပါပဲ။ ေ႐ွးကဆိုလွ်င္ တိုင္းၿပည္မွာ တစံုတရာမေကာင္းၿဖစ္လွ်င္ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္ေႀကာင့္ ၿဖစ္သည္ဟုဝိုင္းၿပီး အၿပစ္တင္ေလ့ ၿပဳခဲ့ႀကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဆိုလွ်င္ ထိုကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္ကို အၿပစ္တင္ၿခင္းသည္ မွန္သည့္အခါ မွန္ခဲ့ပါသည္။
အၿခားတတိုင္းတႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္ႏွင့္ လႊမ္းမိုးၿခင္းခံရလွ်င္ မည္သည့္ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွမဟုတ္ တကယ္မႀကီးပြားႏိုင္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ဤဗမာႏိုင္ငံမွာဆိုလွ်င္ ေခတ္ႀကီး ေၿပာင္းလာခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အမ်ဳိးသားမ်ားလက္သို႔ အာဏာၿပန္၍ ေရာက္ရမည္မွာ ဧကန္ၿဖစ္ေနပါၿပီ။ အိႏၵိယၿပည္မွာ ယခုၿဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေႀကာင္းတရားမ်ားကို ႀကည့္လွ်င္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရက အိႏၵိယၿပည္ႏွင့္ ၿမန္မာၿပည္တြင္ အိႏၵိယတိုင္းသားႏွင့္ ၿမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားလက္သို႔ အာဏာကို လႊဲေၿပာင္းေပးအပ္ရေတာ့မွာ မႀကာေတာ့ဘူးဆိုသည္ကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာရသလို လူႀကီးမင္းမ်ားလည္း သေဘာရႀကပါလိမ့္မည္။
ဤအစည္းအေဝးမွာ ဤကိစၥကို ကြၽန္ေတာ္က အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေၿပာရမည့္အခါ မဟုတ္ပါဘူး။ ရာဇဝင္ အစဥ္အလာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္သိတန္သေ႐ြ႕ သိပါသည္။ လက္ေတြ႕ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ တရပ္တေက်းမွၿဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္သည္ ၿဖဴးၿဖဴးေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ သာသာယာယာႏွင့္ အာဏာကို လက္လႊတ္မည္၊ မလႊတ္မည္ ဆိုသည္ကို ၿပည္သူၿပည္သားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ႀကီးပြားေရး၊ တိုးတက္ေရး လမ္းစကို တီထြင္ဖို႔ ပ်င္းရိေနႀကလို႔၊ စိတ္မပါႀကလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဤကဲ့သို႔ ၿဖစ္ေနရၿခင္းမွာ ေနာက္မွာပင္ သိ႐ွိရမည့္အရာ ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္လိမ့္မည္။ ယခု ကြၽန္ေတာ္ေၿပာလိုသည္မွာကား ... ကြၽန္ေတာ္သည္ ေလွနံဓါးထစ္ ဝါဒမ်ဳိး႐ွိသူ မဟုတ္ေႀကာင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ဤအေႀကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေၿပာရာ၌ ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုခ်က္မွာ စစ္ႀကီးမၿဖစ္မီက ႏိုင္ငံနယ္ခ်ဲ႕ဝါဒသည္ တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ရမည့္ အရာမည္မွ်မွန္ေသာ္လည္း ယခုမူကား အသစ္ေပၚေပါက္ေသာ အေႀကာင္းၿခင္းရာမ်ားကို ေထာက္ခ်င့္၍ အေၿခအါေနကို ေဝဖန္ရပါလိမ့္မည္။ ယခုေခတ္၌ တကယ္ အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာသည္ တိုင္းသူၿပည္သားလူအမ်ားတို႔လက္တြင္ တည္႐ွိသည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို ေနရာတကာတြင္ ယူဆထားႀကၿပီး ၿဖစ္ပါသည္။ ယခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ႀကံဳေနရသည့္ လက္ငင္း ၿပႆနာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ေပၚေပါက္ေနသည့္ ၿပႆနာမ်ားကို ေထာက္႐ႈ၍ ဆိုရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်က္ၿခင္းလက္ငင္းေၿဖ႐ွင္းေရး၊ ႐ွာႀက့ရမည့္ကိစၥႀကီး ႐ွစ္ရပ္႐ွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ထိုကိစၥမ်ားမွာ ...
(၁) ေနႏိုင္ေရးစရိတ္ေလ်ာ့ေပါ့ရန္ တိုင္းသူၿပည္သားမ်ား၏ ေနႏိုင္ေရးစရိတ္ကို နဂိုအေၿခသို႔ ၿပန္ေရာက္ေအာင္ ၿပဳၿပင္ေပးရန္။
(၂) အလုပ္လက္မဲ့မ်ား ေလ်ာ့သြားေအာင္ တတ္ႏိုင္လွ်င္ အလုပ္လက္မဲ့ လံုးဝပေပ်ာက္သြားေအာင္ ၿပဳၿပင္ေပးရန္။
(၃) လမ္းပန္းအဆက္အသြယ္မ်ားကို ၿပန္လည္ထူေထာင္၍ တိုးခ်ဲ႕ေပးရန္။
(၄) အိုးေၿခအိမ္ေၿခ ထူေထာင္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးရန္။
(၅) ပညာေရးၿပန္လည္ထူေထာင္ရန္။
(၆) ၿပည္သူလူအမ်ား က်န္းမာေရးအတြက္ စီစဥ္ေပးရန္။
(၇) ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေစတနာ ေကာင္းစြာႏွင့္ သန္႔႐ွင္းေက်ပြန္စြာ ထမ္း႐ြက္ၿခင္း႐ွိေအာင္ ၿပဳၿပင္ေပးရန္။
(၈) ႏိုင္ငံၿငိမ္းခ်မ္းသာယာလာေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေပးရန္။
အထက္ပါ ၿပႆနာႀကီးမ်ားကို ခ်က္ၿခင္းလက္ငင္း ႐ွင္းလင္းေရးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ဦးပထမ အားသြန္ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္ႀကရန္ အဓိကၿဖစ္သည္ဟု ထင္ၿမင္ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႐ြက္ေဆာင္စရာ႐ွိသည့္ အခ်က္မ်ား ထေၿမာက္ေအာင္ၿမင္ေစရန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္အခ်က္အလက္မ်ားကို ေဆာင္႐ြက္သင့္သည္ဆိုသည္ကို ယခုစဥ္းစားႀကည့္ဖို႔ လိုပါသည္။ ေနထုင္ေရးစရိတ္စက ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ဆိုလွ်င္ ယခုကဲ့သို႔ စရိတ္ႀကီးၿမင့္ေနရသည့္ အေႀကာင္းရင္း ပထမ အခ်က္မွာ အေရးမႀကီး၊ မ႐ွိလည္း ၿဖစ္ႏိုင္ေသာ ကုန္စည္မ်ားကို ေစ်းႀကီးႀကီးေပး၍ ဝယ္ေနရၿခင္းေႀကာင့္ ၿဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေႀကာင့္ ထိုသို႔ အေရးႀကီးလွေသာ ကုန္စည္မ်ားကို ႏိုင္ငံၿခားမွ အတင္အသြင္းေလွ်ာ့ရန္၊ သို႔မဟုတ္ လံုးဝ ရပ္စဲပစ္ရန္ လိုပါသည္။ ႏိုင္ငံၿခားမွ အဆိုပါ ကုန္စည္ပစၥည္းေတြကို ဝယ္ယူေနရသည္မွာ ႏိုင္ငံ၏ ေငြေႀကးဘ႑ာ မကုန္သင့္ဘဲ အလဟႆ ကုန္ေနရပါသည္။
ဤကဲ့သို႔စီးပြားေရးဘက္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ နစ္နာဆံုး႐ံႈးၿဖဳန္းတီးေနသည့္အခ်က္ကို ရပ္စဲၿဖတ္ေတာက္ပစ္ရန္ နည္းလမ္းမ်ား ႐ွာႀကံရပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေငြေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းၿပည္အၿပင္ကို ထြက္ေနရပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ထြက္ေနၿခင္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ စစ္ေဆးႀကည့္႐ႈရပါလိမ့္မည္။ ေနထိုင္ေရးစရိတ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ ထားေစလိုလွ်င္ တိုင္းၿပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္တြင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ၿခိဳးၿခံေခြၽတာရန္ လိုပါလိမ့္မည္။ ယခု လက္႐ွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ တိုင္းၿပည္က စရိတ္မတတ္ႏိုင္ေလာက္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ၿဖစ္ေနပါသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ခ်က္ၿခင္း လက္ငင္းပင္ အသံုးစရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနထုိင္ေရးေလွ်ာ့ေပါ့သက္သာလာေစေအာင္ ရာ႐ွင္ေပးနည္းကို သံုးသင့္ မသံုးသင့္ စဥ္းစားရေပလိမ့္မည္။¤င္းအၿပင္ လူႀကီးမင္းတို႔၏ ေ႐ွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္လတံေသာ ၿပႆနာ အရပ္ရပ္တို႔ကို ကြၽမ္းက်င္သူ အေနမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ သာမန္လူစား အေနမ်ဳိးၿဖင့္ စစ္ေဆးေစာေႀကာ ေစလိုပါသည္။ ကြၽမ္းက်င္သူ၏ ထင္ၿမင္ခ်က္ဆိုလွ်င္ လူအမ်ားမွာ မလြန္ဆန္ဝံ့ ၿဖစ္ေနတတ္ႀကပါသည္။ လုပ္ငန္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ဆိုင္ရာဘက္က ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားစြာကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ မ်ားစြာပင္ အသံုးက်ပါသည္။
တိုင္ပင္လည္း တိုင္ပင္ထိုက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူႀကီးမင္းတို႔ကို သတိေပးလိုသည္မွာ ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ထင္ၿမင္ယူဆခ်က္ဟာ အမွားမ႐ွိႏိုင္ဘူးဟု မထင္ႀကေစရန္ ၿဖစ္ပါသည္။ လူထုကို စကားေၿပာတိုင္း ေၿပာတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ ဤကဲ့သို႔ သတိေပးဖူးပါသည္။ ယခုလည္း ထပ္မံ သတိေပးရန္ လိုပါသည္။
ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာလဲ သာမန္လူပုဂၢိဳလ္ေတြပါပဲ။ ထို႔ေႀကာင့္ သူတို႔ ထင္ၿမင္ယူဆခ်က္ေတြဟာ အမွားၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္မွာပဲ။ အမွန္ကေတာ့ အဆိုးအေကာင္း ေဝခြဲတတ္ေသာ သာမန္လူစားတို႔၏ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အႀကံဉာဏ္ ဗဟုသုတမ်ားလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ရမည့္ အမႈကိစၥေတြအတြက္ အေရးႀကီးပါသည္။
ေနာက္တရပ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတိထားရမည့္ အခ်က္မွာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ အေႀကာင္းတခုကို စာရင္းအင္းႏွင့္ အၿမင္အားၿဖင့္ အခိုင္အမာာ သေဘာသက္ေရာက္ေအာင္ ေၿပာလာၿပီဆိုရင္ ယံုလြယ္တတ္ႀကသည့္ အႏၲ့ရာယ္ၿဖစ္ပါသည္။ စာရင္းအင္းမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ မ်ားစြာေလ့လာခဲ့ဖူးသည္။ ကိုယ့္ေတြ႔ ဗဟုသုတအရ ေၿပာရမည္ဆိုလွ်င္ ¤င္းတို႔ကို ႀကည့္၍မ်ားစြာ နားလည္အကူအညီရေသာ္လည္း ပထမက ထင္ၿမင္စိတ္ကူးထားခ်က္ေတြ အခိုင္အမာၿဖစ္ေအာင္ စုေဆာင္းၿပဳလုပ္ထားသည့္ စာရင္းအင္းမ်ဳိးႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳေနႀကရမည့္ အခ်က္ကို သတိၿပဳထားႀကဖို႔ လိုပါသည္။ လီနင္ရဲ႕ အတၴဳပတၱိကို ဖတ္ဖူးသူမ်ား သိပါလိမ့္မည္။
လီနင္သည္ စာရင္းအင္းကို ေကာင္းစြာ တတ္ကြၽမ္းတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လီနင္သည္ အသက္႐ွင္စဥ္က ေၿပာဖူးသည္မွာ၊ သူသည္ စာရင္းအင္း ဂဏန္းသခၤ်ာေတြပါ႐ွိတဲ့ စာအုပ္မ်ားမွတပါး၊ အၿခားစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ေလ့ဖတ္ထ မ႐ွိဟု ေၿပာပါသည္။ သို႔ေသာ္ လီနင္သည္ စာရင္းအင္း အေထာက္အထား႐ွိတိုင္း အမွန္ဟူ၍ အရမ္းကာေရာ လက္မခံဖို႔ မၿပတ္သတိေပးစကား ေၿပာႀကားခဲ့ပါသည္။
အထက္က ကြၽန္ေတာ္ေၿပာခဲ့သည့္အတိုင္း စာရင္းအင္း အေထာက္အထားႏွင့္ ေၿပာဆိုၿခင္းဟာ အက်ဳိး႐ွိသည့္ အေလ့အထမ်ဳိးၿဖစ္ေသာ္လည္း၊ ထိုစာရင္းအင္းအေထာက္အထား ၿပဳလုပ္ထားသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ သေဘာလကၡဏာမ်ားကို ေစာေႀကာစစ္ေဆးဖို႔ရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေရးအႀကီးဆံုးမွာကား ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ¤င္းတို႔ကို အေထာက္အထားၿပဳ၍ လမ္းမွန္အတိုင္း ထင္ၿမင္ယူဆႏိုင္ဖို႔ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။
ေနာက္တခ်က္ေၿပာလိုသည္မွာ ေ႐ွးဦးလုပ္သင့္သည့္ လုပ္ငန္းကို ေ႐ွးဦးလုပ္ကိုင္သြားေသာ နည္းစနစ္ကို လိုက္နာရန္ အေႀကာင္းပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ကိစၥအေၿမာက္အၿမားကို တႀကိမ္တည္း စဥ္းစားေဆြးေႏြးသည့္ အလုပ္ကို မၿပဳလုပ္ရန္ သတိထားရပါလိမ့္မည္။ အေရးမႀကီးလွေသာ ကိစၥမ်ားကို အေရးႀကီးေသာ ကိစၥမ်ားအရင္ တင္ကူး၍ေဆာင္႐ြက္ၿခင္း မၿပဳအပ္ပါ။ မိမိကိုယ္တိုင္ တင္ကူးႏွစ္ၿခိဳက္လ်က္႐ွိေနေသာ အေႀကာင္းၿခင္းရာမ်ားကို ပထမဦးစြာ အေရးယူလိုေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ား ေပၚေပါက္လာတတ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသို႔ မၿဖစ္ေစရန္ သတိမူရန္ လုိပါသည္။ မည္သည့္ကိစၥသည္ ပထမဦးဆံုး ေဆာင္႐ြက္အပ္သည့္ ကိစၥၿဖစ္သည္ကို သေဘာတူညီခ်က္ရယူၿပီးလွ်င္ ထိုကိစမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္သြားရေပလိမ့္မည္။
အကိုးအစဥ္ လုပ္နည္းကိုင္နည္း၊ အကိုးအစဥ္ ယူနည္းဆနည္း တို႔ကို လိုက္နာလိုေသာ စိတ္မ်ားလည္း ပယ္ေဖ်ာက္ပစ္ႀကေစလိုပါသည္။ တေနရာတြင္ သံုးရန္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းစည္းကမ္းခ်က္မ်ဳိးမွာ လံုးဝေခတ္ေနာက္က် ေနေသးေသာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း ၿဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ သတ္မွတ္ရၿခင္းမွာ အလုပ္ကို လ်င္ၿမန္တြင္က်ယ္ေစရန္ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႔ၿဖစ္ၿငားေသာ္လည္း လုပ္ထံုးလုပ္နည္းသည္ အက်ဳိးေက်းဇူးမၿဖစ္႐ံုမက အလုပ္မတြင္က်ယ္ပဲ အလုပ္ကို ေလးလံေႏွာင့္ေႏွးေစမည္ၿဖစ္လွ်င္ ထိုထံုးနည္းကို ဖ်က္ပယ္ပစ္ရန္သာ သင့္ေတာ့သည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ အစိုးရဌာန႐ံုးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ဤနည္းပင္ ေၿပာရေပလိမ့္မည္။
အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ အစိုးရဌာနတို႔မွာ ေ႐ွးအခါက အသံုးဝင္ခဲ့သည္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္ အသံုးဝင္ခ်င္မွ ဝင္ေပေတာ့မည္။ ¤င္းဌာနမ်ားသည္ တိုင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ ေဖ့ေႏွးေစမည္ၿဖစ္ပါ၍ ¤င္းတို႔ကို လံုးဝဖ်က္သိမ္းရန္အတြက္ အႀကံေပးပါက ထိုသို႔ အႀကံေပးခ်က္မွာ သင့္ၿမတ္သည္ဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္။ အစိုးရဌာန႐ံုး႐ွိေနသည္ဟူေသာ အေႀကာင္းမွ်ၿဖင့္ ထိုဌာနမ်ားမွ ထင္ၿမင္ခ်က္မ်ား၊ စီမံကိန္းမ်ားကို လက္ခံရန္ မလိုေပ။ စိတ္ကူးရာတြင္ အတူတူ၊ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အတူတူ၊ ေၿပာဆိုရာတြင္ အတူတူဆိုေသာ အေလ့အထမ်ဳိးကို ဂ႐ုဓမၼစိုက္ထုတ္၍ ေ႐ွာင္႐ွားရမည္။ ေဆြးေႏြးႀကံဆရာ၌ တမ်ဳိးတည္း တနည္းတည္း ႀကံဆလုပ္ကိုင္ေနမည္ဆိုရင္ အေဟာသိကံ မၿဖစ္သင့္ပဲ ၿဖစ္ရၿခင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္ကို ေတြ႕ရတတ္ပါသည္။
ယခုလုပ္ေဆာင္ရမည့္ လုပ္ငန္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေၿပာႀကားလိုေသာ အၿခားအေႀကာင္းတရပ္မွာ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ကိစၥတစ္ခုကိုသာ ေဆာင္႐ြက္၍ ေဆာင္႐ြက္ရာ၌လည္း မေႀကာက္မ႐ြံ႕ ရဲဝံ့စြာၿဖင့္ လုပ္ကိုင္ႀကရန္ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းကို ေရးဆြဲရာ၌ အ႐ႈပ္အေထြးမ႐ွိ၊ လုပ္ကိုင္၍ ၿဖစ္ႏိုင္ေသာ စီမံခ်က္တို႔ကို ၿပဳလုပ္ရန္ လိုေပသည္။ သို႔ရာတြင္ တကယ္ၿဖစ္ထြန္းမည္ကို ေ႐ွး႐ႈေၿမာ္ၿမင္ႏိုင္ေသာ စိတ္ကူးဉာဏ္ ႐ွိရေပလိမ့္မည္။
အေရးႀကီးေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ တတ္စြမ္းႏိုင္သမွ် တခုၿပီးတခု လုပ္ရေပလိမ့္မည္။ တၿပိဳင္နက္ အႀကံအစည္းမ်ားလြန္းက ေဘးဥပါဒ္အႏၲ့ရာယ္မ်ား ဆိုက္ေရာက္တတ္ေပသည္။ မိမိတို႔ တိုင္းၿပည္အတြင္း အစြမ္းကုန္ ေဆာင္႐ြက္လိုေသာ စိတ္ဆႏၵ ထက္သန္ၿခင္းေႀကာင့္ စီမံခ်က္မ်ား ၿပဳလုပ္ရာတြင္ လိုဘႀကီးလြန္းေသာ စီမံကိန္းမ်ား မၿပဳလုပ္မိရန္အတြက္ ဂ႐ုၿပဳရေပလိမ့္မည္။ အစီအမံေကာင္းသူမွန္လွ်င္ တစခန္းၿပီးမွ တစခန္းသို႔ တက္လွမ္းႀကၿမဲၿဖစ္သည္။ ဆိုလိုေသာ အခ်ကမွာ တႀကိမ္တခါတည္းတြင္ တလွမ္းတည္းသာ လွမ္းရမည္ဟူ၍ မဟုတ္ေပ။ လိုအပ္၍ၿဖစ္ႏိုင္လွ်င္ တႀကိမ္တည္း တလွမ္းတင္မက ႏွစ္လွမ္းသံုးလွမ္း တက္လွမ္းရန္ အသင့္႐ွိရမည့္ အၿပင္၊ သို႔ၿပဳလုပ္ရန္ အရည္အခ်င္းလည္း ႐ွိရေပလိမ့္မည္။
မေက်နပ္လွ်င္ ထြက္ေပးမည္
(၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၃ဝ ရက္ေန႔၊ သတင္းစာ ဆရာမ်ား အစည္းအေဝးတြင္ ေၿပာႀကားခ်က္မ်ား)
လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္အထိေတာ့ က်ဳပ္ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရဦးမွာပဲ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ ပါတီတိုက္ပြဲေတြ ၿဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က မပါခ်င္ဘူး။ ေဘးဖယ္ေနမယ္။ သူမ်ားေတြလုပ္တာ ထိုင္ႀကည့္ၿပီး စာအုပ္ေရးမယ္။ က်ဳပ္လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ယံုႀကည္ခ်က္အတိုင္း အႏိုင္မခံ အ႐ံွဳးမေပးပဲ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ လုပ္မွာပဲ။
ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရး
ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရး ကြန္ဖရင့္ အစည္းအေဝးက မႀကာမီ ေခၚယူၿပီး လက္ငင္းခ်က္ၿခင္း လုပ္စရာ႐ွိသမွ်ကို အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆြဲမယ္။ အစိုးရတို႔ ယခုလုပ္ေနပံုမွာ ဆန္စင္ရာ က်ည္ေပြ႕လိုက္ ဆိုသလို ဟိုကဆူရင္ ဟိုလိုက္လိုပ္၊ ဒီကဆူရင္ ဒီလိုက္လုပ္ဆိုသလို ၿဖစ္ေနတဲ့ၿပင္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ဖို႔လဲ အခ်ိန္မရဘူး။ ဒါေႀကာင့္ ေခြးေဟာင္တိုင္း ထမႀကည့္နဲ႔ ေၿပာၿပန္ေတာ့လဲ မခံခ်င္ဘူး။
ဝန္ႀကီးလခေလွ်ာ့ေရးကိစၥ၊
လက္႐ွိ အစိုးရအဖြဲ႕ဝါဒ စည္းမ်ဥ္းအရလုပ္ေနရာ ေအာင္ၿမင္တာလဲ႐ွိတယ္။ မေအာင္ၿမင္တာလဲ ႐ွိတယ္။ သို႔ေသာ္ အစုိးရက မိမိတို႔ မူလက ေက်ညာခဲ့တဲ့အတိုင္း လုပ္ခဲ့တဲ့ အခ်က္ အေၿမာက္အၿမား႐ွိတယ္။ အစိုးရမွာ ဘ႑ာေရးအေၿခအေန မေကာင္းလွသည့္ အေႀကာင္းကိုလဲ တိုင္းၿပည္အား ႐ွင္းၿပၿပီးပါၿပီ။ ေခြၽတာေရးနည္းလမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလည္း ဘိလပ္အစိုးရထံ အေႀကာင္းႀကားၿပီး ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရး ကြန္ဖရင့္ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အစိုးရ ဌာနမ်ားမွ ေလ်ာ့တန္တဲ့ ေနရာေလွ်ာ့၊ ပိုတန္တဲ့ေနရာမွာ ပိုလုပ္ႏိုင္မွာပဲ။ ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းကို စနစ္တက် လုပ္ႏိုင္မွ တိုင္းၿပည္ နလံထူမွာပဲ။
အားလံုးလုပ္ေပးမယ္
ေက်ာင္းဆရာ၊ အလုပ္သမား၊ အစိုးရ အမႈထမ္းမ်ား အေရးကို သီးၿခားမလုပ္ပဲ အားလံုးၿခံဳၿပီး လုပ္ရမွာပဲ။ ဆိုင္ရာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားက နည္းလမ္းတက် တရားသၿဖင့္ ေတာင္းဆိုႀကမယ္ဆိုလွ်င္ အစိုးရတို႔က ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီး ထိုက္သင့္သလို ေဆာင္႐ြက္ေပးမွာပဲ။ ဒီလုိေၿပာလို႔လဲ ေတာင္းသမွ် ေပးမယ္လို႔ မဆိုလုိဘူး။ ဘယ္အစိုးရမွလဲ ေတာင္းေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဂ်ပန္ေခတ္ လစာေဟာင္း
ဂ်ပန္ေခတ္အတြက္ လစာေဟာင္းမ်ား အေရးဟာလဲ က်ဳပ္တို႔ႏွင့္ မဆိုင္၊ စစ္အတြင္း ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္က စစ္ႏိုင္ေအာင္ ဝါဒၿဖန္႔တာသာ ၿဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္တိုု႔က လုပ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ယခုနဲနဲထုတ္ေပးတယ္။ က်န္ေငြကို စာခ်ဳပ္ ထုတ္ေပးမယ္လို႔ စီစဥထားတယ္။ ထုတ္ေပးမဲ့ စာခ်ဳပ္ဟာ ဂ်န္ပန္ေခတ္က စာခ်ဳပ္မ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ တန္ဖိုး႐ွိမဲ့ စာခ်ဳပ္ပါပဲ။ အဲဒါကိုပဲ ႀကံဖန္ အၿပစ္ေၿပာေနသူက ေၿပာေသးတယ္။
ေပးခ်င္ေပတဲ့မ႐ွိ
လစာၿပဳၿပင္ေရး ေကာ္မ႐ွင္ကိစၥလဲ စဥ္းစားရမယ္။ ခက္တာက အစိုးရမွာ ေပးခ်င္ေပတဲ့ ပိုက္ဆံကမ႐ွိ၊ အစိုးရရဲ႕ ဝါဒကေတာ့ ေအာက္လူေတြကို တိုးေပးဖို႔ မူအားၿဖင့္ သေဘာတူၿပီး ႏိုင္ငံ့ဝန္တန္း ပထမတန္းေတြဆိုရင္ အခု မေလွ်ာ့ႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒီ ဘိလပ္အတြင္းဝန္က တိုက္႐ိုက္ခန္႔တဲ့ ရာထူးေတြ ဖ်က္ၿပီးမွ ေလွ်ာ့ႏိုင္မယ္။ ဖ်က္ဖို႔လဲ စီစဥ္ေနၿပီ။ အဲဒီလူေတြကို မေလွ်ာ့ႏိုင္ခင္ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္း ဒုတိယတန္းမ်ားရဲ႕ လစာကိုလည္း မေလွ်ာ့ခ်င္ေသးဘူး။
အားလံုးေဆြးေႏြးလုပ္မယ္
အဲဒီလို အခက္အခဲမ်ဳိးေတြ ႐ွိေနေတာ့ ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးကြန္ဖရင့္မွာ အားလံုး ေဆြးေႏြးစဥ္းစားၿပီး လုပ္မယ္။ ကြန္ဖရင့္ကို တက္ဖို႔ အစိုးရဖက္ကလူေတြ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ႀကားလူမ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳက္နက္ အဲဒီအစီအစဥ္အတိုင္း ေကာက္လုပ္မွာပဲ။
အလုပ္လုပ္ပါရေစဦး
အဲဒီလိုလုပ္တဲ့အခါမွာ သခြတ္ပင္က မီးတက်ည္က်ည္လုပ္တာေတာ့လဲ မေကာင္းဘူး။ ေၿမႇာက္ေပးတဲ့အထဲ သတင္းစာေတြလဲ ပါတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္က ေၿပာခ်င္တယ္။ အဲဒီလို ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ေနရင္ က်ဳပ္တို႔ကလည္း ဝတၱရားအတိုင္း အေရးယူ လုပ္ရမွာပဲ။ အဲဒီလိုလုပ္ႀကရင္ မီးခိုးမဆံုး၊ မိုးမဆံုး ၿဖစ္ေနမွာပဲ။ အဲဒါေတြ ဖယ္ထားၿပီး အလုပ္ကေလး ေကာင္းေကာင္းလဲ လုပ္ပါရေစဦး။
အစြန္းမေထာင္ပါႏွင့္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ထံုးစံအတိုင္း မႀကိဳက္တဲ့ အေႀကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေၿပာႀကပါ။ က်ဳပ္တို႔ ထြက္သြား႐ံုပဲ။ ဟိုဘက္က အစြန္းေထာင္၊ ဒီဘက္က အစြန္းေထာင္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္ႀကပါနဲ႔၊ ဦးစိႏၲကို ဖမ္းဖို႔ မရည္႐ြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက တရားလက္လြတ္ေလွ်ာက္လုပ္ေနလို႔ ဖမ္းရတာပဲ။
တိုင္းၿပည္နာမယ္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယခု အုပ္ခ်ဳပ္ေနလို႔ အခြင့္အေရး သိပ္ယူေနႀကတယ္။ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံသာ တိုက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္မွာလဲ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ၿပန္လဲ ဥပေဒအတုိင္း အေရးယူရင္ ၿငိမ္ေနမွာပဲ။ အခု အခြင့္အေရးေပးထားေတာ့ ပါးစပ္ကေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕သမားတိုက္တယ္၊ လုပ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တုိက္တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တိုက္တာက အေရးမႀကီးဘူး။ တိုင္းၿပည္ နာတာက ခက္တယ္။
ထြက္ေပးဖို႔ အသင့္
ဝတၱရားအတိုင္း လုပ္တာကို မေက်နပ္လို႔႐ွိလွ်င္ တည့္တည့္လင္းလင္း ေၿပာႀကပါ။ ထြက္ေပးဖို႔ အဆင္သင့္ပဲ။ မထိတထိႏွင့္ ဟိုကပြက္ ဒီကဆူနဲ႔ဆိုရင္ အေရးမယူပဲ မေနႏိုင္ဘူး။ တုိင္းၿပည္ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားေရး ကိစၥမ်ားကို လုိသမွ် စီစဥ္လုပ္ကိုင္ထားရမွာပဲ။ အဲဒီလိုအခါမွာ မေက်နပ္လွ်င္ နည္းလမ္း စည္းကမ္း႐ွိသမွ် သက္ဆိုင္ရာဌာနမ်ားမွ ေၿပာဆို လုပ္ကိုင္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီလို အခြင့္အေရးေပးတိုင္း၊ ေတာင္းတိုင္း ေပးမယ္ မဟုတ္ဘူး။
ႏြဲ႔ဆိုး ဆိုးေနႀကတယ္
ယခု ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဘာကိစၥ ႐ွိ႐ွိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆီ ေရာက္လာႀကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လဲ အကုန္မတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ယခု ေက်ညာလိုက္ပါတယ္။ ယခု ကြၽန္ေတာ့္ထံမွာ ႐ိုး႐ိုးသားသား လုပ္မယ့္လူေတြကို ေ႐ြးထားတယ္။ ေနာက္ေငြကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေစတနာက ဘယ္ေလာက္ေပးခ်င္ေပမဲ့ ေငြမ႐ွိလွ်င္ မၿဖစ္တဲ့အတြက္ မလုပ္တတ္ဘူး၊ ယခု ကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚမွာ ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးၿပီး စမ္းႀကည့္ေနႀကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလဲ နည္းလမ္းစည္းကမ္းအတိုင္း လုပ္ရမွာပဲ။
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကိစၥ၊
ေနာက္ၿပီး ၿပည္ထဲေရးဌာနႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို တာဝန္အကုန္ လႊဲထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း လုပ္တာဟာလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္တာပဲ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းလုပ္တာကို မႀကိဳက္လွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္တာကို မႀကိဳက္တာႏွင့္ အတူတူပဲ၊ အခု ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းလုပ္သမွ်ဟာ မွန္တယ္လို႔ ယူဆတယ္။ မွားတာလဲ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ပါတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ယခု ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းလုပ္တာဟာ ကြၽန္ေတာ့္ သေဘာၿဖင့္ ေပ်ာ့ေသးတယ္၊ ဒီထက္မာဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ ဘာ့ေႀကာင့္လဲဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္သူဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္သိ႐ွိရတဲ့အတြက္ အတြင္းေရးေတြ အကုန္ထုတ္ေၿပာလို႔လဲ မသင့္ဘူး။ သိတာေတြမွာလဲ တခ်ဳိ႕ကို မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနရတယ္။ အေရးမယူတဲ့ ေနရာမွာလဲ တခ်ဳိ႕ကို အေရးမယူဘဲ ေနခဲ့ရတယ္။ ယခု ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ပုလိပ္ ကိစၥကို လုပ္တာ ကြၽန္ေတာ္တို႔က လံုးဝသေဘာတူတယ္။
ဦးေက်ာ္ၿငိမး္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ အၿပဳတ္လုပ္လဲ ေနာက္ဆံုးဌာန ေၿပာင္း႐ံုပဲ႐ွိတယ္။ ဌာနေၿပာင္းဖို႔ဟာလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔က စိတ္ထဲမွာ ဒီလူဟာ ဌာနေၿပာင္းသင့္တယ္လို႔ သေဘာေပါက္ေလာက္မွ ေၿပာင္းမွာပဲ။ ယခု ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းလုပ္သမွ်ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ လံုးဝ ေထာက္ခံတယ္။ အဲဒါကို ခင္ဗ်ားတို႔ ေၿပာခ်င္တာေၿပာ၊ ေရးခ်င္တာေရး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းလုပ္တာကို က်ဳပ္လံုးဝ ေထာက္ခံတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ယံုႀကည္တဲ့အတိုင္း လုပ္မွာပဲ။ ထိမ္းလို႔ ရရင္ရ၊ မရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈ ႐ွံဳးတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္လို လူမ်ဳိးဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတာ့ ၿဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာက ဝမ္းထဲမွာ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးေပမဲ့ ဖံုးထားႏိုင္ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဆိုးရင္ ဆိုးတဲ့အလိုက္ ဖံုးလို႔ မရဘူး။
လြတ္လပ္ေရးစခန္းကို ဘယ္လိုလွမ္းမလဲ
အဲသလို အခ်က္ေတြ စဥ္းစားၿပီး က်ဳပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရးစခန္းကို ဘယ္လိုလွမ္းရမလဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အၿမင္အရ ေၿပာရရင္ ဗမာၿပည္ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးဟာ အေ႐ွ႕အာ႐ွေတာင္ပိုင္း ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ တစိတ္တေဒသအၿဖစ္ ပူးေပါင္းသြားႏိုင္မွ လံုးဝေအာင္ၿမင္မယ္။ အဲဒီ မတိုင္မီ က်ဳပ္တို႔ အေ႐ွ႕အာ႐ွမွာ႐ွိတဲ့ တိုင္းၿပည္ေတြ တသီးတၿခားစီ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားတဲ့ အေၿခအေနမ်ဳိးေတြ႐ွိေနဦးမွာပဲ။ အဲဒီအေၿခအေနမ်ဳိးမွာ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ ရသေလာက္ေတာ့ ရမွာပဲ။ လံုးဝၿပည့္စံုမယ္လို႔ တထစ္ခ် မဆိုႏိုင္ဘူး။ အေ႐ွ႕အာ႐ွေတာင္ပိုင္း ၿပည္ေထာင္စုသာလွ်င္ အဲဒီအပိုင္းမွာ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အစြမ္းကုန္ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူႏိုင္မယ္။ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မယ္။ တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္မယ္။ ဒီအပိုင္းမွာ ကမၻာရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားဆံုးစုၿပီး စိုးမိုးေနႀကတယ္။ အဲသည္ နယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ငံေတြဟာ တသီးတၿခားစီအားၿဖင့္ အင္အားနဲေပမယ့္ စုေပါင္းလိုက္ရင္ အားမေသးဘူး။ သူတို႔ဟာလဲ တဦးကိုတဦး အကူအညီ ၿပဳသေလာက္ ၿပဳေနႀကတယ္။ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံ အခ်င္းခ်င္းကလဲ မိတ္ေတာင္မွ ေကာင္းေကျာင္း မဆက္ႏိုင္ႀကေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ အသီးသီး အင္အားေတြဟာလဲ လံုးဝခိုင္မာ ေတာင့္တင္းေနတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ေသးဘူး။
ၿပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ႀကစို႔
အဲဒီလို စေကာစက ၿဖစ္ေနတဲ့ အေၿခမ်ဳိးမယ္ က်ဳပ္တို႔ စေကာစကဘဲ ႐ွိေနဦးမွာဘဲ။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံအသီးသီးဟာ အိႏၵိယၿပည္ႏွင့္ မတူဘူး။ အိႏၵိယၿပည္မွာသာ ဟိႏၵဴႏွင့္ မူစလင္ ညီညြတ္ႏိုင္ရင္ အိႏၵိယလြတ္လပ္ေရးဟာ က်ပ္ၿပည့္တင္းၿပည့္ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ၿဖစ္သမွ်ထဲက အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္က ဗမာၿပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ဆံုးၿဖတ္လိုက္တဲ့အခါ၊ တိုင္းၿပည္လူထု အံုၾကြေထာက္ခံမႈကို ႏိုင္ငံေရး၊ စည္း႐ံုးေရး၊ စီးပြားေရး ၿပင္ဆင္မႈေတြက တစ္ဖက္၊ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္ၿပည္၊ အေ႐ွ႕အာ႐ွေတာင္ပိုင္း အၿခားႏိုင္ငံေတြႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈ အရပ္ရပ္လုပ္ၿပီး ၿပင္ဆင္မႈေတြက တစ္ဖက္၊ က်ဳပ္တို႔တိုင္းၿပည္ရဲ႕ ကာကြယ္ေရး အင္အားစုေတြကို စုႏိုင္သမွ် ၿပင္ဆင္မႈေတြကတစ္ဖက္၊ အစိုးရလုပ္ငန္းႏွင့္ ၿပည္သူ႔လုပ္ငန္းေတြကို တြဲဖက္ၿပီး ၿပင္ဆင္မႈေတြက တစ္ဖက္၊ အဲဒီလို အဖက္ဖက္ ၿပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ႀကီးကို စကားသေဘာ အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာႏွင့္ ၿပည့္စံုတဲ့ အဖြဲ႕ကေနၿပီး လက္ေတြ႕သေဘာ အခ်ဳပ္အၿခာႏွင့္ ၿပည့္စံုတဲ့ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳ လႊတ္ေတာ္ၿဖစ္ေအာင္ က်ဳပ္တို႔တိုင္းၿပည္ က်ဳပ္တို႔အေၿခအေနအရ က်ဳပ္တို႔နည္းေတြနဲ႔ ဖန္တီးရလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို ဖန္တီးတဲ့ေနရာမွာ က်ဳပ္တို႔ဘာေတြ လုပ္ရမလဲ။
ေသြးပုပ္ေတြ ေဖာက္ပစ္ႀက
၁။ ဖဆပလနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့ လူထုစည္း႐ံုး (ၿပည္သူ႔ရဲ႕ေဘာ္တပ္ဖြဲ႕ပါ) ေတြက မိမိတို႔ အတြင္းအင္အားစုေတြ သန္႔႐ွင္းႏိုင္သမွ် သန္႔႐ွင္းႏိုင္ေအာင္၊ ကိုယ့္တပ္လံုႏိုင္သမွ် လံုေအာင္၊ ေသြးပုပ္ေတြ ေဖာက္ပစ္တဲ့စနစ္ကို တႏိုင္ငံလံုးခ်ီၿပီး လုပ္ရလိမ့္မယ္။
၂။ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းေတြ စနစ္တက်ဖြင့္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို ႏိုင္ငံေရးထပ္ၿပီး အၿပင္းအထန္ သင္တန္းေပးႀကရလိမ့္မယ္။
၃။ သမဝါယမလုပ္ငန္းကို အစိုးရအကူအညီ ရသမွ်ယူၿပီး အေကာင္အထည္ ၿဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ရလိမ့္မယ္။
၄။ ဖဆပလ လြတ္လပ္ေရး ရံပံုေငြကို ဆက္ၿပီး ေကာက္ခံႀကရလိမ့္မယ္။
၅။ အစိုးရနဲ႔ ၿပည္သူေပါင္းၿပီး တိုင္းၿပည္ ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးကို ဖဆပလက အင္တိုက္အားတိုက္ ညႊန္ႀကားေခါင္းေဆာင္ၿပီး လုပ္သြားရမယ္။
လြတ္လပ္ေရးသည္ လမ္းဆံုး မဟုတ္
ဖဆပလ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြဟာ ဖဆပလအစိုးရကို ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အႀကံေပးဉာဏ္ေပး ကူညီေဆာင္႐ြက္ ခ်ဲ႔ထြင္ေပး႐ံုတင္မကပဲ၊ မိမိတို႔ဆိုင္ရာ မဲဆႏၵနယ္ေတြႏွင့္ အဆက္မၿပတ္ဘဲ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာၿပည္အတြက္ တိုင္းၿပည္လူထုကို အၿမင္မွန္အတိုင္း ၿပင္ဆင္ထားဖို႔လိုတယ္။ အထူးသၿဖင့္ တိုင္းၿပည္လူထုဟာ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ တာဝန္မ်ားကိုလဲ ထမ္းဖို႔ အဆင္သင့္ၿဖစ္ေအာင္ ေဟာေၿပာၿပင္ဆင္ထားဖို႔လိုတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥဟာ လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္ေရးရ႐ံုနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ၿပႆနာေတြ ေၿဖ႐ွင္းသြားႀကရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအခါက်မွ တကယ့္ၿပႆနာေတြ ေပၚလာလိမ့္မယ္။ လြတ္လပ္ေရးဟာ လမ္းဆံုးမဟုတ္ပဲ လူေတြရဲ႕ ေကာင္းစားေရးကို ေရာက္ေစမဲ့ လမ္းေႀကာင္းသာၿဖစ္တယ္။
ၿခိဳးၿခံဇြဲသန္ႀကပါ
တိုင္းၿပည္ၿပန္လည္ထူေထာင္ရာမွာ အခု႐ု႐ွားၿပည္သစ္တည္စကလို အခုဘိလပ္မွာ ၿဖစ္ေနသလိလူေတြဟာ အင္မတန္ ၿခိဳးၿခံသည္းခံၿပီး ဇြဲနဘဲနဲ႔ စီစစ္ေဆာင္႐ြက္ လုပ္ကိုင္မႈ ေလာစာက်ၿပီး ၿပာပံုအတိၿဖစ္ေနတဲ့ ဗမာၿပည္ႀကီးကို စည္ပင္သာယာ ဝေၿပာေအာင္ မနဲ က်ဳပ္တို႔ လုပ္ရလိမ့္မယ္ဆိုတာကို က်ဳပ္တို႔ဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုလို႔႐ွိရင္ လူထုနားလည္ေအာင္ ေ႐ွ႕ေဆာင္ေဟာေၿပာညႊန္ၿပၿပီး သတၱိ ႐ွိ႐ွိ လုပ္ၿပရလိမ့္မယ္။
လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ခ်သင့္ကခ်မယ္
အဲဒီေတာ့ကာ အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ စာရင္း႐ွင္းႀကတဲ့ေနရာမွာလဲ ဗမာၿပည္လြတ္လပ္ရင္ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းရမလဲ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းလို႔ေကာင္းမလဲ၊ က်ဳပ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံၿခား အကူအညီကင္းလို႔ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာေတြ ေထာက္ၿပီး အေၿမာ္အၿမင္ႀကီးႀကီးနဲ႔ လုပ္တတ္ရလိမ့္မယ္။ အႀကမ္းပတမ္းၿဖစ္ရင္လဲ ဒီေလာက္ပဲ၊ ဒီအတိုင္းသြားလဲ ဒီေလာက္ပဲ ဆိုတဲ့ အေၿခအေနမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖို႔မွာ ဘယ္သူဘာဘဲေၿပာေၿပာ၊ အႀကမ္းမကိုင္ဘဲနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး အာဏာသိမ္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္မွာပဲ။ သို႔ေပမဲ့ ဒီလုိ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခ်ရမွာပဲ။ ဒီလိုလုပ္ရမည့္ ကိစၥေတြမွာ၊ ဖဆပလမွာ႐ွိတဲ့ လက္ဝဲသမားေတြရဲ႕ ညီညြတ္မႈဟာ အေၿခခံပင္မ အခ်က္ႀကီးၿဖစ္တယ္ဆိုတာကို တုေမွ၊ သင္တရားနာ ပရိတ္သတ္ အေပါင္းတို႔သည္ ဂဏွာထ၊ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့သတိႏွင့္ မွတ္သားသြားႀကကုန္ေလာ့ ဟူ၍ တိုက္တြန္း လိုက္ရေပေတာ့သတည္း။
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ဘာလဲ
ဘာလဲေတာ္လွန္ေရး၊ အႀကမ္းပတမ္း လုပ္တာတိုင္း ေတာ္လွန္ေရးလား။ မဟုတ္ဘူး။ အဖ်က္လုပ္ငန္းဆိုတာတိုင္း ေတာ္လွန္ေရးလား၊ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔ရသလား၊ မဟုတ္ဘူး။ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔လဲ။ ဘယ္လိုလဲ၊ လဲ-လဲ-လဲ၊ အဲဒီလို လဲေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားႀကစို႔။ တရံေရာအခါက ဒီေမးခြန္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္ဒီလို ေၿဖခဲ့တယ္။
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လူထုကလူထုရဲ႕ ကံႀကမၼာကို အေၿခခံကေနၿပီး ဖန္တီးရာမွာ ဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ဆိုၿပီး၊ လူထုကိုယ္တိုင္ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ၿခင္းၿဖစ္တယ္။ ရာဇဝင္ေႀကာင္းအရ မလႊဲမေ႐ွာင္သာလို႔ပဲလိုတယ္။ ၿဖစ္ပ်က္ ေပၚေပါက္ေနတဲ့ ရာဇဝင္အေၿခအေနအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ အၿခားတလမ္းၿဖစ္တဲ့ အေခ်ာင္တိုက္ စိတ္ကူးစီမံကိန္းမ်ဳိးနဲ႔ေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ မ်က္စိ စံုမွိတ္ၿပီး အကန္းလိုရမ္းလို႔ မၿဖစ္ဘူး။ တဖက္တြင္သာ လုပ္တဲ့အလုပ္၊ အလုိအေလ်ာက္ လူထုထၾကြမႈ ပ်က္စီး႐ံုအလုပ္ကိုလဲ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒါေတြေႀကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ၿပဳၿပင္ဖန္တီးတတ္တဲ့ သေဘာ႐ွိပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အေၿခခံ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႀကီးကေတာ့ လုပ္စားကိုင္စားလူထုႀကီး လြတ္လပ္မႈၿဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အေၿခခံအုတ္ၿမစ္ကေတာ့ လူထု ပါဝင္ေအာင္ေဆာင္႐ြက္ေရးၿဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ၿမင္ဖို႔ အေၿခခံကေတာ့ လူထုႀကီးရဲ႕ ႏိုးႀကားထၾ<ြကမႈတနည္းအားၿဖင့္ လူထုႀကီးဟာ ဘယ္အထိ မိမိရဲ႕ တာဝန္ႏွင့္ တန္ခိုးအာဏာကို သိ႐ွိႏိုးႀကားသလဲဆိုတဲ့ အေပၚမွာ တည္ပါတယ္။ အဲဒီလို ကြၽန္ေတာ္ ေၿဖခဲ့တယ္။
ဒီေန႔လဲ ဒီလိုပဲ ၿဖစ္ရမွာပဲ။ က်ဳပ္တို႔ အခုလုပ္ေနတာ အားလံုးေတြဟာ ဘာကို လုပ္ေနတာလဲ။ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းၿပည္ႀကီးကို ေတာ္လွန္ေၿပာင္းလဲေနႀကတာပဲ မဟုတ္ဘား။ အဲဒီလို ေတာ္လွန္ေၿပာင္းလဲေနတဲ့အခါ ႀကမ္းသင့္တဲ့အခါလဲ ႀကမ္းခဲ့တယ္။ ႀကမ္းစရာလိုေသးရင္လဲ ႀကမ္းရဦးမွာပဲ။ သို႔ေသာ္လဲ ႀကမ္းရမယ္ဆိုတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နားလည္သေလာက္ တကယ့္ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရား မဟုတ္ဘူး။
အမိဝမ္းက ဖြားၿမင္လာေသာ ခေလးဟာ မေမြးခင္က မဋိသေႏၶ တည္ရတယ္။ ေန႔ရက္ေစ့မွ ေမြးဖြားရတယ္။ အဲဒီမတိုင္မီ ေမြးဖြားရင္ ေသရင္လဲ ေသမယ္။ ေလွ်ာရင္လဲေလွ်ာမယ္။ ခ်ည့္နဲ႔ရင္လဲ ခ်ည့္နဲ႔မယ္။ အင္မတန္ေကာင္းခဲတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမြးဖြားတဲ့အခါမွာလဲ ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္နဲ႔ ဖြားရတာ႐ွိတယ္။ သက္သက္သာသာနဲ႔ ဖြားရတာ႐ွိတယ္။ အေမ၊ အေဖရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ လက္သယ္လုပ္တဲ့သူ က်င္လည္မႈ အစ႐ွိတဲ့ အေၿခအေနေတြအရပဲ ၿဖစ္တာပဲ။
အခုလဲဘဲ အဲဒီအတိုင္း ေတာ္လွန္ေရးကို စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ တခ်ဳိ႔လူေတြကႀကမ္းမွ အာဏာသိမ္းရမယ္ဆိုၿပီး ေၿပာႀကတယ္။ ကိုင္း ... ႐ု႐ွားၿပည္မွာ ေတာ္လွန္ေရးၿဖစ္တုန္းက အာဏာသိမ္းယူတဲ့အခါ ႀကမ္းခဲ့ရသလား၊ ၿခံဳႀကည့္ရင္ မႀကမ္းခဲ့ရဘူး။ သိမ္းၿပီး အာဏာကို ေနာက္က်ေတာ့ကာ ၿပန္ကာကြယ္တဲ့အခါမွာ ႀကမ္းတာေတြ လုပ္ရတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႔ အာဏာသိမ္းတဲ့ေနရာမွာ မႀကမ္းခဲ့ရသလဲ။
သူ႔နည္းနဲ႔သူ ကိုယ့္နည္းနဲ႔ကိုယ္
အဲသလို တ႐ုတ္ကြန္ၿမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ ေမာ္စီတုန္းက ေၿပာခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ၿပီး စတာလင္က မတ္စ္ဝါဒ သမားေတြဟာ အရင္း႐ွင္စနစ္ကို ေတာ္လွန္ေၿပာင္းလႊဲၿပီး ဆို႐ွယ္လစ္ဝါဒ ထူေထာင္တဲ့ေနရာမွာ တလမ္း တနည္းတည္းသာ ႐ွိတာလို႔ မယူဆဘူး။ ႐ု႐ွားၿပည္ရဲ႕နည္းဟာ ႐ု႐ွားၿပည္ရဲ႕ အေၿခအေနအရၿဖစ္တယ္။ အဂၤလန္ၿပည္မွာ အဂၤလန္ၿပည္ရဲ႕ အေၿခအေနအရ အဂၤလိပ္နည္းအရၿဖစ္တယ္။ ႐ု႐ွားနည္းက ပိုႀကမ္းတယ္။ အဂၤလိပ္နည္း ပိုခရီး႐ွည္တယ္။ ေနာက္ၿပီး စတာလင္ကပဲ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အလိုအေလ်ာက္ မၿဖစ္ဘူး။ ၿပင္ဆင္ၿပီးလုပ္မွ ေအာင္ၿမင္ႏိုင္မယ္လို႔ ဆိုခဲ့တယ္။
ကရင္လူမ်ဳိးေရး လူနည္းစု
ဒါေပမဲ့ ဥပမာ ကရင္လူမ်ဳိးဆိုလို႔ရွိရင္ လူမ်ဳိးေရး လူနည္းစုအၿဖစ္နဲ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရသင့္သေလာက္မရပဲ ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ ၿငင္းလို႔ က်ဳပ္တို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔တေတြဟာလဲ ဗမာေတြရဲ႕ ဆယ္ပံုတပံုေလာက္ အဖ်င္းဆံုး႐ွိဦးလိမ့္မယ္။ အဲဒါေႀကာင့္ သူတို႔ကိုေတာ့ လူမ်ဳိးေရးလူနည္းစုအခြင့္အေရးေတြကို ေပးဖို႔ေကာင္းတယ္။ မြန္လူမ်ဳိးကိစၥဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔မွာ အခု လူမ်ဳိးေရး လူနည္းစုအၿဖစ္နဲ႔ မြန္စာေပ၊ မြန္ေက်ာင္းေတြ ကိစၥေလာက္ကလြဲရင္ အၿခားနစ္နာခ်က္ေတြ မ႐ွိပါဘူး။ မြန္ရယ္ ဗမာရယ္ ခြဲၿခားၿပီး ကရင္လို သေဘာထားသလို ထားေစခ်င္လို႔ေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ၿပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ ထူေထာင္ႀကစို႔
ဒီေတာ့ ... လူမ်ဳိးေရး ၿပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စံုစံုလင္လင္ ေၿပာၿပၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗမာၿပည္သစ္ကို တည္ေထာင္ေတာ့ ၿပည္ေထာင္စုသေဘာ တည္ေထာင္မလား၊ လူမ်ဳိးႀကီးတမ်ဳိးထဲပဲဆိုတဲ့ တိုင္းၿပည္မ်ဳိး တည္ေထာင္မလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေၿဖဆိုလိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အၿမင္အရဆိုရင္ေတာ့ အထက္လူမ်ဳိးေရးအရ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိးေတြကို စည္းကမ္းသတ္မွတ္ ေပးၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးေတာ့ ေထာင္လို႔မၿဖစ္ဘူး။ ၿပည္ေထာင္စု သေဘာမ်ဳိးပဲ ၿဖစ္ရမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေပါငးကာမွ ေဆးအတြက္ေလးတဲ့ ၿပည္ေထာင္စုမ်ဳိး၊ လီနင္ေၿပာသလို တစိတ္တေဒသက တခုလံုးကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ၿပည္ေထာင္စုမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အထူးသၿဖင့္ ၿပည္ေထာင္စုဟာ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို စုေပါင္းၿပီး စနစ္တက်စီစဥ္ႏိုင္မယ့္ ၿပည္ေထာင္စုမ်ဳိး ၿဖစ္ရလိမ့္မယ္။ ဒါမွ လူမ်ဳိးအားလံုး တိုင္းသူၿပည္သားအမ်ားဆံုး တိုးတက္မႈကို လုပ္ႏိုင္မွာပဲ။ ေပါင္းတယ္ဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း ေကာင္းက်ဳိး႐ွိေအာင္ ေပါင္းႀကတာၿဖစ္ၿပီး ဆိုးက်ဳိး႐ွိေအာင္ ေပါင္းတာမ်ဳိး ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ဒီလူမ်ဳိးေရးၿပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္တေႀကာင္းေပၚရင္ ေပၚသလိုေဆြးေႏြးသင့္ရင္ ေဆြးေႏြးပါဦးမယ္။ အခု ဒီမိန္႔ခြန္းမွာေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေတာ္ေလာက္ၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။
ကိုင္း .. က်ဳပ္တို႔ လာမယ့္ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္မွာ ဘယ္လို ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒမ်ား ေရးဆြဲ ဆံုးၿဖတ္သင့္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေၿခခံတရားေတြကို ကြၽန္ေတာ္ေၿပာၿပခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒိၿပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြ လုပ္ႀကဦးမလဲ ဆိုတာေတြ စဥ္းစားႀကဦးစို႔။
ပထမ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ကေနၿပီး ဘယ္လို ဘယ္လို ဆံုးၿဖတ္သင့္တယ္ဆိုတာေတြ စဥ္းစားတာကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔ ဆံုးၿဖတ္တာ အတည္ၿဖစ္ပါ့မလား။ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ဟာ အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာ႐ွိရဲ႕လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကြၽန္ေတာ္ေၿဖၿပလိုတယ္။ အိႏၵိယၿပည္မွာ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ဟာ အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာၿပည့္စံုတဲ့ အဖြဲ႕လို႔ယူဆၿပီး စီစဥ္ႀကတယ္။ ဘယ္လို စီစဥ္ႀကသလဲဆိုရင္ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္စတဲ့ ေန႔ကစၿပီး၊ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ဆိုင္သမွ် ကိစၥမွန္သမွ် တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္သာလွ်င္ အာဏာပိုင္ ဆံုးၿဖတ္ႏိုင္တယ္။ အစိုးရနဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး စီစဥ္ႀကတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ဘိလပ္အစိုးရနဲ႔ သေဘာတူထားတဲ့အတိုင္းကေတာ့ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ဆံုးၿဖတ္ပါဆိုတဲ့ အခ်က္ပါခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာဆိုတာ ဥပေဒသေဘာ ပါးစပ္သေဘာၿဖစ္႐ံုႏွင့္ မၿပီးေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔တိုင္းၿပည္ေနာက္က က်ဳပ္တို႔ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ေနာက္က (Popular mass Sanction)ေခၚတဲ့ တိုင္းၿပည္လူထုရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈရမႈ အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔လို အေၿခအေနမ်ဳိးမေၿပာနဲ႔၊ လြတ္လပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အခ်ဳပ္အၿခာအာဏာေတြေတာင္ ကိုယ့္တိုင္းၿပည္ေနာက္က (Sanction) အားမေကာင္းလို႔႐ွိရင္ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ခံရတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတိၿပဳႀကရမယ္။ အဲဒါက ဥပေဒသေဘာ၊ ဥပေဒစကား မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသေဘာ၊ ႏိုင္ငံေရးစကားပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ ေပၚေပါက္လာရၿခင္းဟာ ေတာ္လွန္ထၾကြၿပီး အာဏာသိမ္းပိုက္ၿပီးတဲ့ႏိုင္ငံ အေၿခအေနမ်ဳိးမွာ ေပၚေပါက္လာတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ၊ တဝက္တပ်က္ အေၿခအေန ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေစ့စပ္ၿပီးေပၚေပါက္လာရတဲ့ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္မ်ဳိးၿဖစ္ေတာ့ သူ႔အေၿခအေနအတိုင္း ထူးဆန္းတဲ့ အေႀကာင္းခ်င္းရာေတြ ေတြ႕ရတယ္။ အမွန္ကေတာ့ တိုင္းၿပဳၿပည္ၿပဳလႊတ္ေတာ္ကို မက်င္းပမီ လြတ္လပ္တဲ့ ယာယီ အမ်ဳိးသားအစိုးရ ေပၚေပါက္ၿပီး၊ လုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ပိုၿပီးေကာင္းတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ဘဝအေၿခအေနမွန္အတိုင္း ေကာင္းတာကို စိတ္ကူးသန္းသလို ေၿပာမေနပဲနဲ႔ ၿဖစ္သလိုကေနၿပီး ကိုယ္လိုရာ ကိုယ္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္သြားႏိုင္မွ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စစ္မယ္၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားစစ္မယ္။
ေနပါဦး၊ ေတာ္္လွန္ေရးဆိုတာဘာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကြၽန္ေတာ္ေၿဖခ်င္ေသးတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔တိုင္းၿပည္မွာ လူငယ္ေတြ ေတာ္လွန္ေရးစကား ေတာ္ေတာ္ေၿပာႀကတယ္။ ဒါေႀကာင့္ ဒီအေရးကို ကြၽန္ေတာ္ အခုေဆြးေႏြးရတာပဲ။
0 comments:
Post a Comment