သူမ်ားမ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ဝန္းမွာ က်ဖူးလား

သူမ်ားမ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ဝန္းမွာ က်ဖူးလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္လို႔ နားလည္ပါ႔မလား။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီလိုမ်ိဳး သူမ်ားမ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ဝန္းမွာ ႏွစ္ခါက်ဖူးတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေတြးမိရင္ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ဝန္းမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ရတယ္။

ဒီအေၾကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပမယ္။

လြန္ခဲ႔ေသာ ၃ ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ သြားသင္ေသာ သင္တန္းဆရာက အလြန္ အလုပ္ရႈပ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ဆရာ႕လို ပညာ ၊ ဆရာလို တတ္ကၽြမ္းမႈ နဲ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံကိုမွ မထြက္ပဲ ဆရာ ဘာေတြ လုပ္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကုတ္ကပ္ေနတယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။

ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာေတာ႔ ဆရာက သူ႕အေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ ဆရာရဲ႕ မိဘ အသိုင္းအဝိုင္း အေနအထားနဲ႔ ဆရာ ေအးေဆး ေနယံုပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာ မေနႏိုင္ခဲ႔။ ဆရာ႕ကို ၾကည္႔ျပီး ဆရာ႕အေမက ခဏခဏ မ်က္ရည္က်ရတယ္။ ဘာလို႔ မ်က္ရည္က်တာလဲ ဆိုေတာ႔ သူ႕သား ဆိုးေန ေပေန ေတေန လို႔လား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ႔ ဆရာကို ၾကည္႔ျပီး သူ႕အေမ ဘာလို႔ မ်က္ရည္က်ေနတာလဲ။ ဆရာ႔ အေမ မ်က္ရည္က်ေနတာ သူ႔သား ေန႕မအိပ္ ညမအိပ္ ကိစၥတစ္ခုကို ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနလို႔။

ျပီးေတာ႔ ဒီကိစၥေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ဖို႔ ဆရာ ဘာေတြ လုပ္လဲ ဆရာ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းေတြကို လိုက္သင္တယ္။ တျခားပိုက္ဆံရႏိုင္သမွ်ေတြကို လုပ္ျပီး ရသမွ်ေတြကိုလည္း ဆရာ ဒီကိစၥမွာ အကုန္ပံုေအာျပီး သံုးတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ပညာဒါနဖြင္႔ျပီး ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႔ အင္တာနက္ ဆိုင္ရာေတြကို အလကား သင္ၾကားပို႔ခ်တယ္။ ဒီကမွ ရလာတဲ႔ သင္တန္းဝင္ေၾကးေတြနဲ႔ ဆရာ႔ရဲ႕ တျခားေသာ ဝင္ေငြေတြကို ဒီကိစၥမွာ ပံုေအာျပီး သံုးတယ္။

ဒီကိစၥဆိုတာက ....

ဆရာ႕မွာ ကိစၥတစ္ခုကိုပဲ ေန႕ေရာ ၊ ညေရာ ေခါင္းထဲမွာ ရွိျပီး လုပ္ေနမိတယ္။ မင္းတို႔ကို ေျပာျပမယ္။ မင္းတို႔ သိလား။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဟိုး အစြန္အဖ်ားမွ မဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕နဲ႔ အေဝးတဲ႔ ေနရာ တစ္ခုက အေၾကာင္းေလးပါပဲ..တဲ႔ ဆရာက စကားစတယ္။

အဲဒီေနရာကို “ ဒလ ” လို႔ ေခၚတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒလ ျမိဳ႕ေပၚ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီကေန သြားရေသးတဲ႔ ေက်းရြာေလးတစ္ရြာမွာ ဒီက ကေလးေတြက အရမ္းဆင္းရဲၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ဆင္းရဲလည္းဆိုေတာ႔ သူတို႕ကို ဆရာက ၅၀ တန္ျပတယ္။ ဒါကို သိလား ဆိုေတာ႔ သိတယ္တဲ႔။ ၁၀၀ တန္ကို ထုတ္ျပျပီး သိလား ဆိုေတာ႔လည္း သိတယ္ ဒါနဲ႔ သားတို႔ ဆန္ဝယ္ေနတာလို႔ ေျပာတယ္။ ၂၀၀ တန္ထုတ္ျပေတာ႔လည္း သိလား ဆိုေတာ႔ သိတယ္ ျမင္ေတာ႔ ျမင္ဖူးတယ္တဲ႔။

ဒါနဲ႔ ၅၀၀ တန္ထုတ္ျပေတာ႔ သူတို႔ မျမင္ဖူးဘူး။ ဒါဆို ၁၀၀၀ တန္ဆိုတာ ပိုဆိုးျပီေပါ႔။ ဒါနဲ႔ ကေလးေတြ ေက်ာင္းေနလား ဆိုေတာ႔ သူတို႔ မိဘေတြ မ်က္ႏွာပ်က္တယ္။ သူတို႕လည္း ထားခ်င္ပါတယ္..ဒါေပမဲ႔...................................တဲ႔။

ဒီ..ဒါေပမဲ႔ ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္မွာ ဆရာ႔မွာ သူ႕ဖာသာသူ တာဝန္ေတြ ယူျပီး သူ႕ဖာသာ ဒီကေလးေတြကို ေက်ာင္းေနႏိုင္ဖို႔ ဆိုေသာ တာဝန္တစ္ခုကို သူယူလိုက္ေတာ႔တယ္။ ဒါကို အေရးေတာ္ပံု တစ္ခုလို႔ ေခၚရမယ္။ ကိုယ္႕ဖာသာ သူ ကေလးေတြကို ဘယ္လို ေထာက္ပံ့ႏိုင္မလဲလို႔ ဆရာ စဥ္းစားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကေလးေတြကို ေထာက္ပံ့ဖို႔ အဖြဲ႔အစည္းေလးတစ္ခု လုပ္ျပီး လစဥ္ ၊ ႏွစ္စဥ္ ဆရာေထာက္ပံ့ေတာ႔တယ္။

ဆရာနဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ တပည္႔ေတြကိုလည္း ဒီလို ကေလးေတြ ရွိေနတဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာျပျပီး ကူညီဖို႔နဲ႔ ေဖးမ ေထာက္ပံ့ဖို႔ ဆရာက စည္းရံုးခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာ႔အတြက္ ကေလးေတြ ေက်ာင္းတတ္ရဖို႔ အေရးေတာ္ပံုေလးတစ္ခုက အစပ်ိဳးျပီး ဆရာ႕မွာ မအိပ္ႏိုင္ ၊ မစားႏိုင္နဲ႔ ၅၀၀ တန္ မျမင္ဖူးေသာ ကေလးေတြကို ၊ ၁၀၀၀ တန္ မျမင္ဖူးေသာ ကေလးေတြကို ကေလးေတြ ၾကီးလာရင္ ဘယ္လို ပညာတတ္မလဲ ဆိုေသာ စိတ္က တြန္းအားေပးျပီး ဆရာ႕မွာ မအိပ္ႏိုင္ဘူး။

ဒီလိုေန႕ရက္ေတြက ဆရာ႕ကို တြန္းအားေပးျပီး အခုေတာ႔ ဆရာ ဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႔ေလး တစ္ဖြဲ႔က လစဥ္ကေလးေတြကို ပညာေရး ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ပါျပီ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီမေလးရွားမွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို စုျပီး အရင္က လွဴဖူးပါတယ္။ ဒီလို ကေလးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို ၾကားရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဦးဆံုး သူမ်ားမ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ဝန္းမွာ က်ဖူးခဲ႔တယ္။

ဒါက ပထမအၾကိမ္...။

ဒုတိယအၾကိမ္ ကၽြန္ေတာ္ သူမ်ားမ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ရည္မွာ က်တာက အမည္မသိေသာ စီဒီခ်ပ္ေလး တစ္ခ်ပ္မွာ ပါလာတဲ႔ အင္တာဗ်ဴး လို႔ေလးကပါ။ ဒီမွာ အဖြားၾကီး တစ္ေယာက္ကို ကင္မရာ သမားက ေမးတယ္။ ရုိက္တာက တိုက္ရိုက္ ရိုက္ထားတာ သရုပ္ေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ႔ အဖြားၾကီးက...

“ ဟုတ္တယ္..သားရယ္။ အဖြားအရြယ္က ဘာမွလည္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ႔ေတာ႔။ ဒီလိုပဲ ေတာင္းစားေနရတာေပါ႔။ ”

တဲ႔။ တကယ္ကို ေတာင္းစားေနရတဲ႔ အဖြားတစ္ေယာက္ကို ကင္မရာနဲ႔ ရိုက္ျပီး ဒီေခြထဲမွာ စုထားတာပါ။ ဒီအေခြကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ခါပဲ ၾကည္႔မိပါတယ္။ ဒီထက္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ပိုမၾကည္႔ႏိုင္ေတာ႔ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီႏွစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္႕ တစ္ဘဝလံုးမွာ ဒီအဖြားေျပာတဲ႔ စကားကို တစ္သက္လံုး ၾကားေယာင္ေနေစမွာပါပဲ။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူမ်ားမ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ဝန္းမွာ က်မိတယ္။

ဒီစကားကို ၾကားမိတိုင္း ၊ ဒီအဖြားရဲ႕ ရုပ္ပံုကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိထဲမွာ ျပန္ျမင္မိတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ သူမ်ားမ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ဝန္းမွာ က်တယ္ ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်မိတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အဖိုး ၊ အဖြားေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိေနမလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခံစားတတ္ေသာႏွလံုးသား ရွိသူတိုင္း ၊ ေက်ာက္ခဲကို ႏွလံုးသား လုပ္ထားတာ မဟုတ္တဲ႔ သူေတြတိုင္း ထိရွ ခံစားမိမွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္တိို႔ ဒီလို အဖိုးေတြ ၊ အဖြားေတြကို ဘယ္လို ကူညီ ကယ္တင္မလဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခု အဖြဲ႔ေလး တစ္ဖြဲ႔ စလုပ္မိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္မွေတာ႔ ၾကီးက်ယ္တဲ႔ အဖြဲ႔ေလး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြသာ ပါဝင္ကူညီမယ္ဆိုရင္ ၾကီးက်ယ္ေသာ အဖိုး အဖြားမ်ားကို ကူညီေသာ အဖြဲ႔ေလး ျဖစ္လာပါလိမ္႔မယ္။

“ သက္ၾကီးရြယ္အို ေစာင္႔ေရွာက္ေရးႏွင္႔ ေထာက္ပ႔ံေရးအသင္း ”

“ http://savetheaged.ning.com ”

ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ထားပါတယ္။ အဖြဲ႔ေလးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို လာျပီး ေျပာျပ အၾကံေပးဖို႔လည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမာခံ အသင္းဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖြဲ႕ထားျပီး အမာခံအသင္းသားေတြက တစ္လကိုမွ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ႏွစ္ေထာင္ ( ၂၀၀၀ ) ထည္႔ဝင္ျပီး လစဥ္ရလာေသာ ေငြကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာမ်ားမွာ အလွည္႔က် သြားျပီး ေထာက္ပ႔ံေပးကမ္းဖို႔ စီစဥ္ထားၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေျပာခ်င္တာကေတာ႔. . . သူမ်ားေတြ ဘယ္လိုပဲ လုပ္ေန လုပ္ေနပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာ တစ္ခုပါပဲ။

“ သင္ တစ္ေန႕ အိုရမည္။ ”

ဒါ ေသခ်ာသည္။ အိုမင္းျခင္းဆိုတာ တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္ေစာေစာစီးစီး မေသသြားဘူးဆိုရင္ ၾကံဳၾကရမွာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တကယ္လို႔ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္းဗ်ာ။ ကိုယ္ အခု အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ဒီအခ်ိန္မွာ . .ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ခဲ႔ရပါေသာ အဖြားလိုမ်ိဳး ေလသံ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႕ဆီကမွ ထပ္မၾကားခ်င္ပါ။ မေတြ႕ခ်င္ပါ။ မျမင္ခ်င္ပါ။

အခုလည္း ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ ဒီလိုမ်ိဳး လမ္းမမွာ လက္ကေလး ျဖန္႔ျပီး တုန္တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔ အဖိုးအို အဖြားအိုေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒန္ေပါက္စားျပီး ၾကည္႔ေနႏိုင္ပါသလား။ သူတို႕ အရြယ္က ေဂဟာလို တစ္ေနရာရာမွာ စုျပီး နားေနသင္႔တဲ႔ အခ်ိန္ေလးပါ။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျဗာင္ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းပဲ အားလံုးကို ပါဝင္ၾကဖို႔ အလွဴခံပါတယ္ဗ်ာ။ အသင္ေလးေတြလည္း ဝင္ေပးၾကပါ။ မိမိတို႕ တတ္စြမ္းသမွ်လည္း ဝင္ျပီး စကားနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ အလွဴရွင္ မိတ္ေဆြမ်ားကို ကူညီျပီး ေခၚယူေပးျခင္းအားျဖင္႔ လည္းေကာင္း ၊ အၾကံဥာဏ္နဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႔လည္းေကာင္း ပါဝင္ကူညီေပးၾကပါ။

အခုေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေျခတည္ျပီး တတ္ၾကြေသာ လူငယ္ေလး တစ္စုက ႏိုင္ငံေရးကင္းရွင္းစြာနဲ႔ သက္ၾကီးဘိုးဘြားမ်ားကို ကူညီေထာက္ပံ့ဖို႔ သူတို႔ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေလးေတြကို ဒီလို တန္ဖိုးရွိစြာ အသံုးခ်ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၾကျပီး သူတို႔ စတင္လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ လွဴဖို႔တန္းဖို႕ အဓိက အမာခံအေနနဲ႔ ဦးေဆာင္ လုပ္ေနသူေတြကေတာ႔ . .. . . .

ရန္ကုန္ ႏွင့္ နယ္ေဝးမွ ကုသိုလ္ရွင္မ်ားဆက္သြယ္ရန္


(၁)ဇင္အိအိ၀င္း (H.P 09-509-3896)
zineiei@googlemail.com

(၂)ေဗဒါေဇာ္ (Ph,593151)
baydarzaw@gmail.com

(၃)သိဂၤ ီျဖိဳး [ Ph-559292 ( office ) ]
baydayaung@gmail.com

(4) စုစုႏြယ္ - ( Ph-095072875 )
sweetnectar.pinky@gmail.com

(၅)စည္သူထြန္း- [ ph - 202841 ( office ) ]
sithuhtun21@googlemail.com

(6)စုိင္းဟိန္းသီဟေအာင္ -
saicohein@gmail.com

---

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

စကာၤပူမွ ကုသိုလ္ရွင္မ်ားဆက္သြယ္ရန္

ကိုဖိုးေသာၾကာ(pothaukkyar@gmail.com)
ph,၉၂၄၁ ၄၈၃၃

---

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဆြီဒင္ . ဒိန္းမတ္.ေနာ္ေဝး ဂ်ာမနီ ဖင္လန္ ၅ ႏိုင္ငံ မွ ကုသိုလ္ရွင္မ်ားဆက္သြယ္ရန္

ႏိုးႏိုး -( noenoemaung07@gmail.com )
Ph . + 4550375488

---

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မေလးရွား ႏိုင္ငံ မွ ကုသိုလ္ရွင္မ်ားဆက္သြယ္ရန္

ကိုေဇာ္မင္းထက္ ( kozaw.sa@gmail.com )
H.P - +60173004238

ဒီလိုေရးထားလို႔ မ်က္စိမလည္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႕နာမည္ အရင္းက “ ေဇာ္မင္းထက္ ” ပါ။ အမ်ားေခၚနဲ႔ ကေလာင္နာမည္မို႔လို႔ “ ကိုေဇာ္ ” လို႔ပဲ ေရးတာပါ။ ေၾကာ္ျငာစရာ မလိုဘူးလို႔လည္း ထင္လို႔ပါ။ အခုေတာ႔ လုိျပီထင္လို႔..။

ေမးလ္အေကာင္႔ကေတာ႔ ဒီအဖြဲ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆက္သြယ္ရေအာင္ အေကာင္႔သစ္ေလး လုပ္ထားတာပါ။ ဘဏ္ကေန ဆက္သြယ္ခ်င္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေမးလ္ပို႔ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္႕ ဘဏ္အေကာင္႔ ျပန္ပို႔ေပးပါ႔မယ္။

---

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေျပာလိုတာကေတာ႔ ဒီထက္လည္း တျခားေဒသမ်ားမွ သူမ်ားကို တာဝန္ယူျပီး လက္ခံေဆာင္ရြက္ဖို႔ လူေတြ လိုေနေသးတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီအသင္းကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၁ ခုနွစ္ ျပာသိုလျပည္႔ေက်ာ္ ( ၄ ) ရက္ ၊ ခရစ္နွစ္၂၀၁၀ ၊ ဇန္နဝါရီလ(၃)ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္စတင္ဖြဲ႕ စည္း ခဲ႔ပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားေသာေၾကာင္႔ လိုအပ္ေနေသာ အေျခအေနမ်ား ၊ ပိုမိုေကာင္းမြန္ႏိုင္ေသာ အၾကံဥာဏ္မ်ားကို လာေရာက္ အၾကံဥာဏ္ ေပးဖို႔လည္း ဖိတ္ေခၚပါရေစ။

အခု ဒီႏွစ္မွာေတာ႔ စစဦးဆံုး ႏွစ္ဦးရဲ႕ အစလမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကူညီေထာက္ပံ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေသာ ေနရာကေတာ႔ .....

“ ဇန္နဝါရီလအတြက္ လူမွဳ႕ေရးနွင္႔ ပရပာိတလုပ္ငန္း အတြက္ SaveTheAged အဖြဲ႔မွ ေရြးခ်ယ္ထားေသာေနရာမွာ ဒဂံုဆိမ္ကမ္း ျမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျပီး အမွီအခိုမရွိသည္႔ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားကို ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္မွဳ ေပးေနေသာ ေရႊသံလြင္ ဘိုးဘြားရိပ္သာ သို႔ ေန႔လည္စာထမင္း နွင္႔ မြန္းလြဲစာ ေကာ္ဖီနွင္႔ မုန္႔ ၊ ေငြပေဒသာပင္ ၊ အဘိုးအဘြားမ်ားအား လွဴဖြယ္ပစၥည္းအနည္းငယ္ စသည္တို႔ကို STA အဖြဲ႔သားမ်ား ကိုယ္တိုင္ကုိယ္က် ပါဝင္ေထာက္ပံ႔ လွဴဒါန္းသြားၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေန႔ရက္ကေတာ႔ - 24-01-2010 (တနဂၤေႏြ)ေန႔

အခ်ိန္ ကေတာ႔ -မနက္( ၉ )နာရီအေရာက္လာရန္ နွင္႔ ( ၉ )နာရီ မိနစ္(၃၀)အထိေစာင္႔ဆိုင္းေပးသြားပါမည္။

စုရပ္ေနရာက -38 လမ္းထိပ္၊ပန္းဆိုးတန္းကားဂိတ္အနီး မွာရွိတဲ႔ Tokyo Donut ေရွ႕နားမွာျဖစ္ပါတယ္။

အလွဴၾကိဳပုိ႔ကားကုိ ယင္းေနရာနွင္႔ မနီးမေဝး ရွိ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းေထာင္႔ ၊ ပာိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း ေရွ႕နား တြင္ရပ္ထားပါမည္။ ကားနံပါတ္မွာ ဇ/2425 ျဖစ္ျပီး BM (အစိမ္းေရာင္)ျဖစ္သည္။

ဒီလ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ ( ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာ္ျငာေပးတာလည္း ေနာက္က်ပါတယ္။ ) မမွီလိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ဘာမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ မရွိပါဘူး ခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လစဥ္ တစ္ေနရာျပီး တစ္ေနရာကို ေရြးျခယ္ျပီး ဆက္တိုက္လွဴဒါန္းသြားမွာပါ။ကမာၻ႕ေနရာ အသီးသီးက အလွဴရွင္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆက္လက္ အလွဴခံသြားဖို႔ ဆႏၵရွိပါတယ္။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေနနဲ႔ကလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ တျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို တဆင္႔ ဆက္လက္ ဖိတ္ေခၚေပးပါ။

ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေျပာပါဦးမည္။

“ သင္ တစ္ေန႕ အိုရမည္။ ”

သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ပါဝင္ၾကဖုိ႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေမးလ္သို႕ေပးပို႕ေသာ သူငယ္ခ်င္းအားေက်းဇူးတင္ပါသည္။ လက္ရွိက်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံတြင္ ဒါဟာလည္း လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ဖတ္မိသူမိတ္ေဆြမ်ား တစ္တပ္တစ္အား ကုသိုလ္ပါ၀င္ႏိုင္ေစဖို႕ တင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္...။