၂၀၁၀ တြင္ ျဖစ္လာႏိုင္ေသာ

၂၀၁၀

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကေတာ့ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ ။
၂၀၁၀ ဆိုတာ ကို ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ
ေရာက္လာေတာ့မွာပါ ။ တကယ္ေတာ့ က် ေနာ္တို႕ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ
ဗလာ အေခါင္းနဲ႕ဆပ္ျပာ ပူေပါင္းေတြပါပဲ ။
အဲဒီဆပ္ျပာပူေပါင္း ကို သက္တန္႕ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားႏိုင္ၾကပါေစ.......
လို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ ။
အားလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ၾကပါေစ..။

သာေဌယ်(သိို႕) ယုတ္ညစ္ေသာ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္မႈ

အကုသိုလ္တရား လႊမ္းမိုးရာ ပုထုဇဥ္ေလာက၌ အကုသိုလ္ထိုက္သည့္ ဟန္ေဆာင္မႈတို႔
ျပည့္ႏွက္ေန၏။ ကိစၥရပ္တိုင္းကို ေကာင္းမေကာင္း ဆုံးျဖတ္ရာ၌ အေၾကာင္းရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္
အက်ဳိးရလဒ္တို႔ကို ၾကည့္ရသည္။ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳးကို ၾကည့္၍ ဟန္ေဆာင္မႈကိုလည္း အျပစ္
ကင္းမကင္း ႏွစ္မ်ဳိးခဲြျခား သတ္မွတ္ႏိုင္ေပသည္။ေလာကသားတို႔ ဟန္ေဆာင္ၾကရာ၌ 'မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ'
ဆိုသကဲ့သို႔ ဝန္းက်င္ေလာကႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ရသည္လည္း ရွိ၏။ ရွင္းရွင္းဘြင္းဘြင္း ေျပာဆို
ျပဳမူလိုက္လွ်င္ သက္ဆိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္၌ ေပါက္ကြဲမႈ တုန္လႈပ္မႈတို႔ ျဖစ္ပြား လာႏိုင္ေသာေၾကာင့္
အေျခအေနကို ထိန္းသည့္အေနျဖင့္ ဟန္ေဆာင္ ဖုံးဖိလိုက္ရသည္လည္း ရွိ၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို
မသမာေသာ နည္းျဖင့္ အႏိုင္ယူ လႊမ္းမိုးရန္ ေကာက္တက်စ္ ဟန္ေဆာင္ၾကသည္လည္း ရွိ၏။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို မထိခိုက္ေစဘဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ အထုိက္ေလ်ာက္ အက်ဳိး
ျဖစ္ထြန္းေစႏိုင္ေသာ ဟန္ေဆာင္မႈ၊ လိမ္ညာမႈတို႔ကို အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈ၌ 'မုသားျဖဴ'ဟု ခ်စ္စႏိုး
ကင္းပြန္းတတ္ၾက၏။ ထိုသို႔ေသာ ဟန္ေဆာင္မႈမ်ဳိးကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္သည့္သေဘာ လက္ခံႏိုင္သည့္
သေဘာပင္ျဖစ္သည္။အကုသိုလ္ထိုက္သည့္ ယုတ္ညစ္ေသာ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္မႈကို ပါဠိစာေပ၌
'သာေဌယ်'ဟု ေခၚေဝၚသုံးစြဲ၏။ ဂုဏ္အရည္ခ်င္း တကယ္မရွိဘဲ ရွိေလဟန္ေဆာင္ျခင္း၊ ၾကြားဝါျခင္း
အသႏၲဂုဏသမၻာဝန သေဘာ၊ အဝိဇၨမာနဂုဏပကာသန သေဘာတို႔သည္ သာေဌယ်မည္၏။
ပတ္ဝန္းက်င္၏ အထင္ႀကီး ေလးစားမႈကို ရလိုေသာေၾကာင့္ ဂုဏ္အရည္အခ်င္း တကယ္မရွိဘဲ
ရွိေလဟန္ၾကြားဝါျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။သီလမရွိဘဲ ရွိဟန္ေဆာင္ျခင္း၊ အက်င့္ မေကာင္းဘဲ ေကာင္းဟန္ေဆာင္ျခင္း၊
အမ်ဳိးမျမတ္ဘဲျမတ္ဟန္ေဆာင္ျခင္း၊ ဗဟုသုတ မရွိဘဲ ရွိဟန္ေဆာင္ျခင္း၊ ပစၥည္းဥစၥာ မရွိဘဲ ရွိဟန္ေဆာင္ျခင္း
အစရွိေသာ ဟန္ေဆာင္ၾကြားဝါမႈ မွန္သမွ်သည္ သာေဌယ်မည္၏။ အဘိဓမၼာ တရားကိုယ္အားျဖင့္
တဏွာေလာဘပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ေလာကစီးပြား ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ျဖတ္လမ္းနည္းလည္း
ျဖစ္ေပသည္။ယုတ္မာေသာ ဟန္ေဆာင္မႈသည္ မထိုက္တန္ေသာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကို မမွန္ကန္ေသာ
နည္းလမ္းျဖင့္ ရယူရန္ ႀကိဳးစားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရ၏။ ယုတ္နိမ့္ ေအာက္တန္းက်
သူတို႔သည္ ဟန္ေဆာင္မႈ ၾကြားဝါမႈ အလိမ္မေပၚမခ်င္း သာေဌယ်သုံး၍ ေလာက၏ အထင္ႀကီး
ေလးစားမႈကို ရယူႏိုင္ၾက၏။ ပူေဇာ္ခ်ီးေျမႇာက္မႈကို ခံယူႏိုင္ၾက၏။ ေလာကီစီးပြား အျမတ္
ထြက္ႏိုင္ၾက၏။ဟန္ေဆာင္ၾကြားဝါ၍ မတရားေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ခံယူ ရရွိထားေသာ ေလာကေအာင္ျမင္မႈ
မ်ားကို ေက်နပ္သာယာမိလွ်င္ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈ လမ္းေၾကာင္းမွန္သို႔ ေရာက္ရန္ မလြယ္ေတာ့ေပ။
တရားေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ရရွိထားသည္ျဖစ္ေစ မတရားေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ရရွိထားသည္ျဖစ္ေစ
ေလာကီစီးပြား ေလာကီေအာင္ျမင္မႈမည္သည္ တြယ္မက္ေစတတ္ေသာ သေဘာရွိ၏။
ဟန္ေဆာင္ၾကြားဝါသူ ကိုယ္တိုင္က ပတ္ဝန္းက်င္၏ အထင္ႀကီး ေလးစားခံရမႈ, အမ်ား၏
ပူေဇာ္ခ်ီးေျမႇာက္မႈတို႔ကို တြယ္မက္ေနျခင္း၊ အတြင္းသိ အစင္းသိ နီးစပ္သူတို႔ကပါ ကူညီ ပံ့ပိုး၍
ၾကြားဝါေပးျခင္း, တြန္းပင့္ေပးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သာေဌယ်ျဖင့္ ေကာက္က်စ္သူတို႔သည္ လက္ရွိဘဝ၌
ေလာကီစီးပြား ရရွိႏိုင္ၾက၏။ ယုတ္နိမ့္ေအာက္တန္းက်သူ သာေဌယ်သမားသည္ ဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္း
ဥာဏ္ရည္နိမ့္သူတို႔ကို လႊမ္းမိုးႏိုင္၏။ ဆင္ျခင္တုံကင္းသူတို႔၏ အကန္းေလာက၌ သာေဌယ်သမား
သည္ ပညာရွိလည္း ျဖစ္ႏိုင္၏။ သူေတာ္ေကာင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္၏။
သာေဌယ်ျဖင့္ လိမ္ညာ ေကာက္က်စ္သူတို႔၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံရသူ လူညံ့တို႔သည္လည္း
ယုတ္မာမႈ စက္ကြင္းမွ လြယ္လြယ္ႏွင့္ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေတာ့ေပ။
ဟန္ေဆာင္မႈကို အထင္ႀကီးကာ သာေဌယ်သမားတို႔၏ လိမ္ညာမႈ စက္ကြင္းသို႔ တိုးဝင္
မိသူသည္ မိမိ၏ မိုက္မဲႏုံအမႈကို လူသိ မခံခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ အတန္အသင့္ အသိဥာဏ္ ရွိ၍
လူကဲခတ္တတ္သူပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိအထင္ႀကီးမိသူ သာေဌယ်သမား၏ အရွိန္အဝါကို
မေတာ္လွန္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ ဟန္ေဆာင္မႈကို သိသည့္တိုင္ေအာင္ ဆက္လက္၍ အညာခံ
ေနရ တတ္၏။ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ရာလူကို မဆင္မျခင္ အထင္ မႀကီးမိေအာင္ ခ်င့္ခ်ိန္စူးစမ္းမႈကို ေလ့က်င့္
ထားသင့္၏။ စိတ္ဓာတ္အင္အား ပညာ သုတ သိုမီွးထားသင့္၏။ ေလာက၌ ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္မႈ
ထြန္းကား ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္မႈကို ႏွိပ္ကြပ္ရန္ သတၱိေမြးသင့္၏။ အင္အား
စုေဆာင္းသင့္၏။႐ုန္းမထြက္သာေအာင္ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ေႏွာင္ တတ္သည့္ သာေဌယ်သမားတို႔သည္ ေဝးေဝး
ေရွာင္ရမည့္သူမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမည့္ မိတ္ေဆြမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ၾကည္ညိဳ
ပူေဇာ္ရမည့္ ဆရာသမားမ်ားလည္း မဟုတ္ၾကေပ။
ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္သူကို ေသြေရွာင္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ၾကြား၀ါမႈကို
လြယ္လြယ္ႏွင့္ မသိႏိုင္ေပ။ ဟန္ေဆာင္သူကို အခ်ိန္ၾကာၾကာ နီးနီးကပ္ကပ္ ေပါင္းသင္းကာ
ဥာဏ္ႏွင့္ဆင္ျခင္ ေလ့လာ၍ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် အကဲျဖတ္ၾကည့္ႏုိင္မွ ထင္ထင္ရွားရွား သိႏိုင္၏။
ေကာက္က်စ္မႈ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေသာ ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာျခင္းကို ဥာဏ္ရွိသူတို႔ အကဲခတ္ နားလည္
ႏိုင္ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္သူကို အျပစ္ဆို စြပ္စြဲရန္ မလြယ္ကူေပ။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုထို လူယုတ္တို႔သည္ မိစၧာဥာဏ္ အရာ၌ ထူးခြၽန္ ထက္ျမက္
ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ပိပိရိရိ အကြက္ဆင္၍ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္ ႏိုင္ၾက
ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။တစ္ဘက္သား၏ အထင္ႀကီး ေလးစားမႈကို ရယူႏိုင္သည့္ ေသေသသပ္သပ္
ဟန္ေဆာင္ၾကြားဝါမႈ က်က်နန အကြက္ဆင္ လိမ္ညာမႈ သာေဌယ်သေဘာကို ဓမၼဓဇဇာတ္၌ အထင္အရွား
ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။
ဓမၼဓဇဇာတ္
ေရွးအခါက ဘုရားေလာင္းသည္ ငွက္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၏။ ငွက္မင္းသည္ သမုဒၵရာအလယ္ ကြၽန္း
ငယ္၌ ငွက္အေပါင္း ျခံရံလ်က္ ေနေလ၏။ ထိုစဥ ္ လမ္းညႊန္အျဖစ္ ဒိသာကာကက်ီးကို ယူေဆာင္၍
သမုဒၵရာသုိ႔ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကေသာ ကုန္သည္တို႔သည္ ေရလယ္၌ ေလွပ်က္၍ ဒုကၡေရာက္ၾက၏။
ထိုအခါ ခရီးလမ္းညႊန္အျဖစ္ ေဆာင္ယူခဲ့ေသာ က်ီးသည္ ဘုရားေလာင္းငွက္တို႔ ေနရာ ကြၽန္းငယ္သို႔
ေရာက္သြား၏။ထိုက်ီးသည္ ငွက္တို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ကာ အံ့ဖြယ္သရဲ အထူးအဆန္း ဟန္ေဆာင္က်င့္ျပ၍
ငွက္တို႔၏ ယုံၾကည္မႈကို ခံယူကာ ငွက္ဥတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ငွက္ငယ္တို႔ကို လည္းေကာင္း ခုိးစား
ေလ၏။ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္ေသာ က်ီးယုတ္ေၾကာင့္ ငွက္တို႔ ပ်က္စီးၾကရ၏။
ထိုက်ီးသည္ ေျခတစ္ေခ်ာင္းေထာက္ ရပ္၍ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ဟထား၏။ အျပဳအမူ ထူးဆန္း
ေသာက်ီးကုိ ငွက္တို႔က ေမးျမန္း စုံးစမ္း စပ္စုၾက၏။ ေျမႀကီးက ခံေဆာင္ မထားႏိုင္ေသာေၾကာင့္
ေျခတစ္ဘက္သာ ေထာက္၏။ ေလကုိသာ စားေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ ဖြင့္ထား၏ဟု က်ီးက ေျဖသည္။
ထို႔ျပင္ သုစ႐ုိက္ကို က်င့္သုံးရန္ႏွင့္ ဒုစ႐ိုက္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္လည္း ငွက္တို႔ကို တရားေဟာလိုက္
ေသး၏။ ငွက္တုိ႔သည္ က်ီး၏ ဟန္ေဆာင္မႈကို ယုံၾကည္သြားၾက၏။ အေယာင္ေဆာင္က်ီးကို
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ လက္ခံႀကိဳဆိုၾက၏။ အထင္ႀကီးၾက၏။ ၾကည္ညဳိ ေလးစားၾက၏။ အေၾကာင္းရင္း
မမွန္ကန္ေသာ သဒၶါတုေၾကာင့္ ငွက္တို႔ ပ်က္စီးၾကရ၏။တစ္ေန႔ေသာ္ ငွက္တို႔သည္ ငွက္ဥႏွင့္ ငွက္ငယ္တုိ႔ကုိ
ေစာင့္ေရွာက္ရန္ က်ီးကုိ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ တာဝန္ေပး၍ အစာရွာ ထြက္သြားၾက၏။ ထုိစဥ္ အေယာင္ေဆာင္
က်ီးယုတ္သည္ငွက္ဥႏွင့္ ငွက္ငယ္တုိ႔ကုိ ခိုးယူ စားေသာက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ေျခတစ္ေခ်ာင္းေထာက္၍ ရပ္ကာ
ပါးစပ္ဖြင့္ထားရင္း ေရွးနည္းအတိုင္း ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္၏။
က်ီးယုတ္က ပိရိစြာ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ငွက္ဥႏွင့္ ငွက္ငယ္တုိ႔ ေပ်ာက္
ဆုံးမႈအတြက္ ငွက္တုိ႔က က်ီးကုိ သံသယမရွိၾကေပ။ အထင္ႀကီးၿမဲ ေလးစားၿမဲ ရွိၾက၏။
''ဤက်ီး ေရာက္လာမွ အႏၲရာယ္ျဖစ္သည္''ဟု စဥ္းစားမိေသာ ဘုရားေလာင္း ငွက္မင္းသည္
က်ီးကို မသကၤာ၍ အမႈကုိစုံစမ္း၏။ ဘုရားေလာင္းသည္ အျခားငွက္တို႔ႏွင့္ အတူ အစာရွာ
ထြက္မည္ဟု ဆုိကာ က်ီးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ ေနခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ီး၏ယုတ္မာမႈကုိ သိရ၏။ ထိုအခါ
ငွက္တုိ႔သည္ က်ီးယုတ္ကုိ ဝုိင္းအုံ ထုိးသုတ္၍ သတ္ပစ္လိုက္ ၾက၏။
ဤဇာတ္ေတာ္၌ အဓမၼသမားျဖစ္ေသာ အေယာင္ေဆာင္ က်ီးယုတ္သည္ ဓမၼတာအရ
ေနာက္ဆုံး၌ ႐ႈံးနိမ့္ပ်က္စီးရေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာ၍ ငွက္တို႔ကို ပညာသားပါပါ
လႊမ္းမိုးႏိုင္ခဲ့၏။ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္၍ ပူးသတ္ႏိုင္ခဲ့၏။
က်ီး၏ ယုတ္မာမႈကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသာ အေလာင္းေတာ္ ငွက္မင္း၏ အရည္အေသြးကား
ေလးစားအားက်ဖြယ္ျဖစ္၏။ တိရစၧာန္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အေျခအေနမွန္ကို သုံးသပ္ႏိုင္ျခင္း၊ အမႈ
မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ရာ၌ ဆန္႔က်င္ဘက္ကို အသားလြတ္ စြပ္စြဲျခင္း မဟုတ္ဘဲ အမ်ားလက္ခံႏိုင္ေအာင္,
ဆန္႔က်င္ဘက္ကပင္ ျပန္မျငင္းႏိုင္ေအာင္ စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္းတို႔မွာ သာမာန္ဥာဏ္ရွိသူ
တို႔ပင္ နားလည္ၾကည္ညိဳႏိုင္ေသာ ဘုရားေလာင္းတို႔၏ ဝိေသသဂုဏ္ရည္မ်ား ျဖစ္ေပသည္။
ဘုရားေလာင္း ငွက္မင္းကို အတုယူ၍ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္သူ သာေဌယ်သမားကို
ႏွိပ္ကြပ္သင့္၏။ ေလာက၌ ျဖဴစင္႐ိုးသားမႈ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္၏။ မိမိပတ္ဝန္းက်င္၌
သာေဌယ်သမားတို႔ မင္းမမူႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ျမင့္ျမတ္
ေသာ တာဝန္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေပသည္။သာေဌယ်သမားကို ႏွိပ္ကြပ္ရန္ ေလာက၌ မည္သို႔ေသာ တရားဥပေဒမ်ား
သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားေလသည္ မသိ။ သာသနာေတာ္၌ကား ဘုရားရွင္သည္ သာေဌယ်သမားကို ႏွိပ္ကြပ္ရန္အတြက္
အျပင္းထန္ဆုံး ဥပေဒဟု ဆိုႏိုင္ေသာ ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္ မူခဲ့၏။ ပစၥည္း လာဘ္
လာဘႏွင့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကို ရလိုေသာေၾကာင့္ တရားထူး မရဘဲ ရေလဟန္ ဟန္ေဆာင္
ၾကြားဝါေသာ ရဟန္းသည္ ပါရာဇိကက်၏။ပါရာဇိကက်ျခင္း ဟူသည္မွာ ရဟန္းမ်ားအတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ
ဆုံး႐ႈံးမႈ ျဖစ္၏။ပါရာဇိကက်ေသာ ရဟန္းသည္ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းစစ္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သာသနာေတာ္မွ
အၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာရ၏။ လည္ဆစ္ျပတ္ေသာ ထန္းပင္သည္ ျပန္လည္၍ မရွင္သန္ႏိုင္ေတာ့
သကဲ့သို႔ သာသနာေတာ္တြင္းသို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ခြင့္ မရွိေတာ့ေပ။
မည္မွ်ပင္ ႏွိပ္ကြပ္ေသာ္လည္း သာေဌယ်သည္ အေရထူ၏။ အသက္ျပင္း၏။ သုတ္သင္ဖို႔
မလြယ္ေပ။ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္မႈ သာေဌယ် ဟူသည္မွာ သတၱဝါတို႔ သႏၲာန္၌ ဘဝ
အဆက္ဆက္ ကိန္းဝပ္လာေသာ သံသရာဝဋ္ျဖစ္ အကုသိုလ္ ေလာဘေစတသိတ္သာ ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ အကုသိုလ္မကင္းႏိုင္သူ ေလာဘမသိမ္းႏိုင္သူ လူမည္သည္မွာ အနည္းႏွင့္အမ်ား ဟန္
ေဆာင္ တတ္ၾကသည္သာတည္း။ ေကာက္က်စ္တတ္ၾကသည္သာတည္း။ မိမိသႏၲာန္၌ သာေဌယ်
အရိပ္အေရာင္ ေတြ႔ရသည္ႏွင့္ ရွင္သန္ႀကီးထြားခြင့္ မေပးဘဲ သတိႏွင့္ သုတ္သင္ၾက႐ုံသာ
ရွိေတာ့သည္။ေလာဘပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနရေသာေၾကာင့္ ဟန္ေဆာင္ ေကာက္က်စ္သူတို႔၏
လႊမ္းမိုးမႈကို အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိကား ခံၾကရႏိုင္သည္သာတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိထံသို႔
သာေဌယ်သမား၏ ယုတ္မာမႈဂယက္ ႐ုိက္ခတ္လာသည္ႏွင့္ မိမိႏွင့္ မိမိပတ္ဝန္းက်င္၏ ပစၥဳပၸန္စီးပြား
သံသရာစီးပြားကို မထိပါးရေလေအာင္ သတိထားၾက႐ုံသာ ရွိေတာ့သည္။
အကုသိုလ္ကို အျမစ္ျပတ္ မသုတ္သင္ႏိုင္မီ၊ အကုသိုလ္ ေလာကကို မလြန္ေျမာက္ႏိုင္မီ
ဟန္ေဆာင္ ေကာက္က်စ္မႈ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ႀကိဳးစား၍ ပိပိရိရိ ဟန္ေဆာင္ ေကာက္က်စ္
တတ္ေသာ လူယုတ္တို႔ကို ေသြေရွာင္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ေရွာင္မရေလာက္ေအာင္ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ရသည့္
အဆုံး သာေဌယ်သမားကို စြမ္းႏိုင္ေသာနည္းျဖင့္ သတိႀကီးႀကီးထား၍ ႏွိပ္ကြပ္ၾက႐ုံသာ ရွိေတာ့
သည္။ သံသရာအထိ ဆိုးက်ဳိးေပးႏိုင္ေသာ ဟန္ေဆာင္ေကာက္က်စ္မႈ သာေဌယ်အႏၲရာယ္မွ
ကင္းေဝးၾကပါေစ။
ရွင္အာစာရ

8888 Calendar

8888 Calendar

သူငယ္ခ်င္းတို႕အတြက္(၂)

လိုအပ္တဲ့အခါ ပုခံုးမွီၿပီး ငိုႏိုင္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားမ်ား ရွိပါေစ

"ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းက အေရးႀကီးဆံုးလဲ" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို
အေျဖ မမွန္မခ်င္း ေမေမ ေမးေနတတ္တယ္။ ႏွစ္ေတြလည္း အေတာ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေမေမ
ေမးေလ့ရွိတဲ့ ေမးခြန္းကို က်ေနာ္ ေျဖလိုက္တိုင္း မွားတယ္ခ်ည္း
အေျပာခံေနရတယ္။

က်ေနာ္ ခပ္ငယ္ငယ္ကေပါ႔။ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အသံက သိပ္အေရးႀကီးမယ္လို႔
ထင္ခဲ့တာ။ "ေမေမ၊ က်ေနာ့္ နားေတြက အေရးအႀကီးဆံုး မဟုတ္လား" လို႔
အေျဖေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ေမေမက ျပန္ေျပာတယ္။
"မဟုတ္ဘူး သားရဲ႕။ နားပင္းေနတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေလ။ သား ေသခ်ာ ထပ္
စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ေမေမ ေနာက္မွ ထပ္ေမးမယ္"

ႏွစ္နည္းနည္း ၾကာေတာ့ ေမေမ အဲဒီ ေမးခြန္းကို ထပ္ေမးလာတယ္။

ပထမတစ္ေခါက္ ေျဖၿပီးကတည္းက အေျဖမွန္ရဖို႔ အေတာ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတယ္။
ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ ေမေမ့ကို ေျဖလိုက္တာက "ေမေမ၊ အျမင္အာ႐ံုက လူတိုင္းအတြက္
အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ အေျဖက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြပဲ
ျဖစ္ရမယ္"
ေမေမ က်ေနာ္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ၿပီး က႐ုဏာေလသံနဲ႔
"သားက အေတာ္ေလး စဥ္းစားလာႏိုင္ၿပီပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေျဖက မွားေနေသးတယ္။
ေလာကမွာ မ်က္စိမျမင္တဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ သားရဲ႕" လို႔
ျပန္ေျပာသြားတယ္။

က်ေနာ္ စိတ္ေလသြားခဲ့ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျဖမွန္ရေအာင္ေတာ့
က်ေနာ္ ဆက္ႀကိဳးစားဖုိ႔ အားမာန္ အျပည့္နဲ႔ပါ။ ေတြးတတ္ေခၚတတ္ဖို႔ အေမရဲ႕
ေလ့က်င့္ခန္းကို က်ေနာ္ မေမ့မေလ်ာ့ အျမဲ လုပ္ေနျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြ
ၾကားမွာလည္း ေမေမ့ကို ခဏခဏ ေျဖေပးဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမဆီက ၾကားရတဲ့
အားေပးစကားက မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။
"မဟုတ္ေသးဘူး သား။ ဒါေပမယ့္ လူေလးက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုပိုၿပီး
ေတြးတတ္ေခၚတတ္လာတာပဲ"

တစ္ႏွစ္ေတာ့ က်ေနာ့ အဘိုး ဆံုးတယ္။ အားလံုး အေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္ၾကတယ္။
အားလံုးလည္း ငိုခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ အေဖေတာင္ ငိုတယ္။ က်ေနာ္
ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာေပါ႔။ ဘာလို႔လဲဆို ေဖေဖ ငိုတာကို ဒါပါနဲ႔ဆို
ႏွစ္ခါပဲ ျမင္ဖူးေသးတာ။

အသုဘ အခမ္းအနားမွာ အေခါင္းပိတ္ဖို႔ မိသားစုဝင္ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္
အဘိုးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အလွည့္လည္း ေရာက္ေရာ
အေမက က်ေနာ္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ က်ေနာ္ကို
လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"အေရးႀကီးဆံုး ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းက ဘာလဲဆိုတာ အခု သိၿပီလား၊ သား"

ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဒီေမးခြန္း ေမးလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ကို မထင္ထားမိဘူး။
အေမးခံလုိက္ရေတာ့ အေတာ္ေလး ေထြသြားတယ္။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း
ေဆာ့တဲ့ ဂိမ္းတစ္ခုပဲလို႔ က်ေနာ္ ထင္ေနခဲ့တာေလ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတဲ့
က်ေနာ္မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္မိတဲ့ ေမေမက
"ဒီေမးခြန္းက သိပ္အေရးႀကီးတယ္၊ သား။ ဘဝမွာ တကယ္ပဲ အသက္ရွင္လ်က္
ေနထုိင္ေနသလား ဆုိတာကို သိဖို႔ ဒီအေျဖက အေရးပါတယ္။ ဟုိးအရင္က
အစိတ္အပိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားကို သားအေျဖေပးဖူးတယ္။ ေပးတုိင္းလည္း
မွားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေမေမ ဥပမာနဲ႔ အျမဲ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
ဒီေန႔ေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့ ဒီ သင္ခန္းစာကို သားအေနနဲ႔ မွတ္ကို မွတ္သားမွ
ျဖစ္မယ္။"

မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ က႐ုဏာမ်ဳိးနဲ႔ က်ေနာ္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး
ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာလာတယ္။ သူရဲ႕ မ်က္ဝန္းအိမ္အျပည့္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ဖံုးလြမ္းေနတာ က်ေနာ္ သတိထားမိတယ္။
"သား ... မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတဲ့ အေရးအႀကီးဆံုး အဂၤါအစိတ္အပိုုင္းက
မင္းရဲ႕ ပုခံုးေတြပဲ"

"က်ေနာ့္ ေခါင္းကို ထမ္းပိုးထားရလို႔လား ေမေမ"
"မဟုတ္ဘူး၊ သား။ သားရဲ႕ ပုခံုးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဒါမွမဟုတ္
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ ေခါင္းကို မီွခြင့္ ေပးထားႏိုင္တယ္ေလ။ သူတုိ႔
ငိုရင္ေပါ႔။ လူတိုင္းလူတုိင္း သူတုိ႔ရဲ႕ ဘဝမွာ အေၾကာင္း
တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ငိုၾကရရင္ အမွီျပဳဖို႔ ပုခံုးတစ္ဖက္ေတာ့ လိုမယ္၊
သား။ သားမွာ လံုေလာက္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ရွိဖို႔ပဲ ေမေမ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အဲဒီလို
အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ သား လိုအပ္တဲ့အခါ ပုခံုးမွီၿပီး ငိုႏိုင္မယ့္
သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားမ်ား ရွိပါေစလို႔လည္း ေမေမ အျမဲ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္"

ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္း

Happy New Year
Happy New Year
Happy New Year

အဲဒီလို အားရပါးရ ေအာ္ပစ္လိုက္ေစခ်င္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္သူအေပါင္းကိုပါ ။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ ၈ဝရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က ဆင္းရဲတြင္းနက္ေန
ၾကတယ္ ။အျခားအျခားေသာ ႏိုင္ငံသားေတြလို
New Yearကို ဘယ္မွာ
က်င္းပမယ္ ၊ ဘယ္လိုေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြလုပ္မယ္ စသည္ျဖင့္က်င္းပေစခ်င္ပါတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ပကတိ အရွိတရားကေတာ့ မနက္ျဖန္မွာ ထမင္းစားရဖို႕အေရး ၊
သားေကြၽးမႈ၊ မယားေကြၽးမႈ ...မႈ...မႈ အေရးေတြကိုေတြးပူရင္ ႏွစ္သစ္ေျပာင္းလည္း
ဘဝအသစ္မေျပာင္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေရေပၚဆီ အသိုင္းအဝိုင္းေတြ ၊ ဂုတ္ေသြးဆုတ္ေနတဲ့
ဖက္ဆစ္အသိုင္းအဝိုင္းေတြ ကေတာ့ သူတို႕က်င္းပႏိုင္ပါလိပ္မယ္..။
က်ေနာ္တို႕ေခါင္းေဆာင္၊လူထုေခါင္းေဆာင္က ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွာ ၊ တိုင္းျပည္အတြက္
ေပးဆပ္သူမ်ားက ေထာင္ေတြထဲမွာ၊ ျပည္သူေတြကစားဝတ္ေနေရး သံသရာထဲမွာ ၊
ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက အနာဂတ္မဲ့တဲ့ ပညာေရးသံသရာထဲမွာ၊ ဘြဲ႔ရေတြက
အလုပ္လက္မဲ့သံသရာထဲမွာ၊ဆင္းရဲသားကေလးသူငယ္ေတြက အမိႈက္ပံုထဲမွာ ဝမ္းစာ
ရွာေနရတဲ့သံသရာထဲမွာ ..မွာ....မွာ....။
၂ဝ၁ဝ မွာ ဘာေတြျဖစ္လာမယ္၊ ညာေတြျဖစ္လာမယ္ ဆိုျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိခဲ့ပါဘူး၊၊
က်ေနာ္တို႕ေတြ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမယ္ မထင္ဘူး။ မၾကိဳးစားပဲ ၊
အားမထုတ္ဘဲ။ ျမန္မာလူထုဟာ လက္အိပ္စြတ္ထားတဲ့ေၾကာင္ေတြလိုပါပဲ။
ၾကြက္မခုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ႏွစ္သစ္မွာ
က်ေနာ္တို႕ကို အစြပ္ခံထားရတဲ့
လက္အိတ္ေတြကို ခြၽတ္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္။
က်ေနာ္တို႕ အားလံုးညီညႊတ္မႈရွိမွသာ ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။
ဘယ္ျပတင္းေပါက္က ဝင္ဝင္ အလင္းဟာ အလင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္ ၊
ငါ့ျပတင္းေပါက္ကဝင္တာမွ အလင္းလို႕ယူဆတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြကိုျပဳျပင္ရပါမယ္။
ျပည္သူအားလံုး ကို ကိုယ္စားျပဳျပီး ျပည္သူ႕အတြက္ ရဲရင့္ရပါမယ္ ။
တကယ္ေတာ့ႏွစ္သစ္ဆိုတာ ေရွ႕မွာ ကာထားတဲ့ ကန္႕လန္႕ကာ တစ္ခုပါ
ငရဲ ရွိလား ၊နိဗၺာန္ရွိလား မေသခ်ာပါဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႕ရဲရဲ ဆြဲဖြင့္ပစ္ရပါမယ္။
အေစ့ခ်ရင္ အပင္ေပါက္တဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ ျပည္သူေတြဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတာ၊ က်ေနာ္တို႕ခံယူထားသလို ကံ၊ ကံ၏ အက်ိဳးေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆို တာ အားလံုးနားလည္သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္..။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ကဗ်ာေလးက
အားအင္မ်ားစြာေပးစြမ္းႏိုင္
ပါလိပ္မယ္ထင္ပါတယ္.။
ငါ့အား ဖုံးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္ ဤအေမွာင္အတြင္းမွေန၍ အႏိုင္မခံ အရႈံးမေပးတတ္ေသာ ငါ၏စိတ္ဓာတ္ကို ဖန္ဆင္းေပးသည့္ နတ္သိၾကားတုိ႔အား ငါေက်းဇူးတင္၏။ ေလာကဓံတရားတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္ဆုပ္တြင္းသို႔ က်ေရာက္ေနရျငားေသာ္လည္း ငါကား မတုန္လႈပ္ မငိုေၾကြး ကံတရား၏ ရုိက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတုိ႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏ ညြတ္ကား မညြတ္ ဤေလာဘေဒါသတို႔ ၾကီးစိုးရာဌာန၏ အျခားမဲ့၌ကား ေသျခင္းတရားသည္ ငံ့လင့္လ်က္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ငါ့အား မတုန္လႈပ္သည္ကို ေတြ႔ရအံ့။ ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္သည္ကိုသာ ေတြ႔ရအံ့။ သုဂတိသို႔ သြားရာ တံခါးဝသည္ မည္မွ် က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္၌ ငါ့အျပစ္တို႔ကို မည္မွ်ပင္ မ်ားစြာ မွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ ငါကား ဂရုမျပဳ ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္၍ ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏ အၾကီးအကဲ ျဖစ္သတည္း။ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)
အားလံုးအတြက္ ၾကိဳးစားမႈရလဒ္ကိုခံစားႏိုင္ေသာ
ႏွစ္သစ္ျဖစ္ၾကပါေစ...။
အားလံုးေမာ္ဖူးရျခင္းမွ
ကင္းေ၀းႏိုင္ၾကပါေစ…။
ငါသာ ငါလွ်င္
ငါ့ဘ၀၏
ဖန္တီးရွင္မ်ားျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ…..။

Flying Butterflys

Flying Butterflys

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာေသာ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္

ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဆုိတာ ဘယ္လုိစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးပါလဲတဲ့၊ အလံေတာ္ကုိ အေလးျပဳရုံနဲ႔
ျပည္ေထာင္စုႀကီးခုိင္ၿမဲ သြားၿပီလား၊ ျပည့္စုံသြားၿပီလားဆုိတာ ရွင္းျပေပးပါတဲ့။
အလံေတာ္ကုိ အေလးျပဳတဲ့အခါမွာ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာဘယ္လုိရွိသလဲဆုိတာ ဒါက အေရးႀကီး
တာပဲ၊ အလံေတာ္ကုိ အေလးျပဳဆုိလုိ႔ ျပဳလုိက္ၿပီးေတာ့၊ စိတ္က ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ အလ
ကားပဲ၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဆုိတာ အတြင္းကလာတာပါ။ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္လုိ႔ဆိုတာနဲ႔
စိတ္ဓာတ္ဆုိေတာ့ အတြင္းကလာတာေပါ့။ အျပင္ပသေကၤတျဖစ္တဲ့ အလံေတြ ဘာေတြဆုိတာ
အထုိက္အေလ်ာက္ေတာ့ အေရးႀကီးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဆုိေတာ့ အတြင္းက
လာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔ကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ကို ပင္လုံစိတ္ဓာတ္လုိ႔ ဒီလုိပဲ က်မတုိ႔
ယူဆပါတယ္။ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ဆုိတာ အတုိခ်ဳံးၿပီးေျပာရမယ္ဆုိလို႔ရွိရင္ ျပည္ေထာင္စုသားမ်ားအား
လုံး တန္းတူညီတူရွိေရးနဲ႔ အဲဒီလုိ တန္းတူညီတူရွိေရးအေပၚမွာ အေျခခံတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကုိ က်မေျပာ
တာပါ။
က်မတုိ႔ျပန္ၿပီးေတာ့ရွင္းျပရမယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဆုိတာဟာ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္
ပဲ။ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ ဆုိတာဟာ ျပည္ေထာင္စုသားမ်ားအားလုံးရဲ႕တန္းတူညီတူေရးနဲ႔ ဒီတန္းတူညီတူ
ေရးေပၚမွာ အေျခခံတဲ့ ညီၫြတ္ေရးျဖစ္တယ္။ တန္းတူညီတူမႈ ရွိလုိ႔ရွိရင္ ညီၫြတ္ေရးကို ထိခုိက္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ကိုေတာ့ ႏွစ္က်ပ္ေပးတယ္၊ တုိ႔ကိုေတာ့ တစ္က်ပ္ပဲေပးတယ္ဆုိရင္ စိတ္ထဲက ဘယ္
ေက်နပ္မလဲ။ ဒီေတာ့ အဲဒီကတည္းက ညီၫြတ္မဆုိတာ မရွိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ က်မတုိ႔ႏိုင္ငံမွာ
ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရးျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာဟာ အားလုံးက ေက်နပ္ရမယ္။ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး
အားလုံးက ငါတုိ႔အားလုံးဟာ တန္းတူညီတူအခြင့္အေရးရွိတယ္ဆုိတဲ့ ခုိင္မာတဲ့ယုံၾကည္မရွိမွသာလွ်င္
က်မတုိ႔ျပည္ေထာင္စု တည္တံ့ခုိင္ၿမဲႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အလံကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခါပဲ အေလးျပဳ အေလး
ျပဳ စိတ္ထဲမွာ ငါတုိ႔ဟာ ဒီႏုိင္ငံမွာတန္းတူညီတူအခြင့္ေရးရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီႏုိင္ငံမွာ ငါတုိ႔ဟာ ဒုတိယ
တန္းစားႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတဲ့စိတ္ေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်မတုိ႔ႏုိင္ငံဟာ တည္
တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ က်မတခုသတိေပးခ်င္တာဟာ
က်မတုိ႔ ဗမာလူမ်ဳိးေတြကေတာ့ လူမ်ဳိးစုႀကီးေတာ့ျဖစ္တာပဲ၊ လူမ်ဳိးစုႀကီးျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ က်မတုိ႔မွာ
တာဝန္အထူးရွိတယ္ဆုိတာ ျငင္းႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း က်မတုိ႔ တုိင္းရင္းသား
ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားအေနနဲ႔ က်မတုိ႔ဗမာလူမ်ဳိးေတြမွာလည္း စုိးရိမ္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိ
တယ္ဆုိတာလည္း မေမ့ပါနဲ႔လုိ႔ က်မတုိ႔က ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တယ္။ က်မတုိ႔အားလုံးဟာ ကုိယ့္စုိးရိမ္
ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ရဲဥႏေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ ရွိၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဒါကို တေယာက္နဲ႔တေယာက္နားလည္ရမယ္၊
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ၾကင္နာရမယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိ တေယာက္ကိုတေယာက္ ၾကင္နာတဲ့စိတ္
ဓာတ္၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ယုံၾကည္တဲ့စိတ္ဓာတ္ကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ညီၫြတ္မႈကို ရႏုိင္မွာပါ။
အဲဒီလုိ ညီၫြတ္မႈကသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
(၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလျခံေရွ႕လူထုေဆြးေႏြးပြဲမွ)

အားလံုးအတြက္ သိေစခ်င္ေသာ

သိခ်င္လို႕ပါ

ရာဇ၀င္ရိုင္းတဲ့သား

aung san oo

ရြက္ေလွမ်ား

ရြက္ေလွမ်ား

ဂ်ဴး
တကယ္ေတာ့လည္း က်မတို႔ လူဘဝဆိုတာ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္သည့္ ပင္လယ္သမုဒရာျပင္က်ယ္ႀကီးမွာ ကိုယ္တိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ပဲ့ကိုင္ေသာ ရြက္ေလွတစ္စင္းစီျဖင့္ခရီးႏွင္ေနၾကရျခင္းပဲမဟုတ္လား။
ဟိုးငယ္ငယ္ကေလးဘဝအရြယ္တုန္းကေတာ့ ေရျပင္ကိုျမင္လွ်င္ ေလွလႊတ္ခ်င္ စိတ္
ေတြပဲရွိခဲ့၏။က်မငယ္စဥ္က ဧရာဝတီျမစ္၏ အေနာက္ဘက္ကမ္းက ရြာႀကီးတစ္ရြာတြင္ ေခတၱ
သြားေရာက္ ေနထိုင္ခဲ့ရဖူးသည္။ ျခံဝင္းႀကီးမွ အက်ယ္ႀကီး၊ စတုရန္းေပေပါင္းႏွစ္ေသာင္းေလာက္ေတာ့ ရွိမည္ထင္သည္။ အဲသည္ျခံႀကီး၏ ပတ္ပတ္လည္မွာျမင့္မား၍အရြက္အရိပ္စိပ္ေသာ မန္က်ည္းပင္မ်ားစီတန္း၍ ရွိေနေသးသည္။ ျခံေရွ႕က သံုးေပေလာက္က်ယ္ေသာ ေရေျမာင္းသည္ ေႏြရာသီမွာ ေရမစီးေသာ္လည္း
မိုးရာသီႏွင့္ ေျမာင္းေရလႊတ္သည့္ ကာလမ်ားတြင္ ဒူးဆစ္ထိျမင့္ေသာေရျဖင့္ေခ်ာင္းကေလးတစ္ခုအျဖစ္ စီးဆင္းေနက်ျဖစ္သည္။အိမ္ျခံဝင္းတံခါးေပါက္ႏွင့္ ေရွ႕က တာလမ္းကို ဆက္သြယ္ထားေသာ သစ္လံုးခင္းတံတားျပင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္က်ယ္သည္။ ထိုတံတားျပင္ေပၚမွာ ေရေျမာင္းထဲသို႔ေျခခ်၍ ထိုင္သည့္အခါ ေရက က်မ၏ ေျခမ်က္စိထိ နစ္ေနေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေျမာင္းႀကီးမွ ေရလႊတ္မ်ားသည့္အခ်ိန္ တံတားသစ္လံုး၏ အစပ္ထိပင္ေရျမင့္သည့္အခါ က်မေျခသလံုးအေပၚပိုင္းအထိ ေရျမဳပ္တတ္၏။ ေရစီး၏တိုးတိုက္မွဳကို အဆန္းတၾကယ္ခံယူရင္း က်မအျမဲစိတ္ကူးေပၚေလ့ရွိသည္က စကၠဴေလွ
လုပ္ဖို႔။စကၠဴေလွသည္ ကေလးတိုင္းလုပ္ဖူးေနက် လက္မွဳအနဳပညာျဖစ္သလို စကၠဴေလွ
လႊတ္ျခင္းသည္ ကေလးတိုင္း ေဆာ့ကစားဖူးေနက် ကစားနည္းျဖစ္လိမ့္မည္။စကၠဴေလွကိုခ်ိဳးသည့္အခါ ရိုးရိုးစင္းစင္းစကၠဴေလွႏွင့္ တက္မ ပါေသာ စကၠဴေလွရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏။ က်မကေတာ့ ရိုးရိုးစင္းစင္း စက္ကူေလွကေလးသာ ခ်ိဳးတတ္သည္။ထိုစက္ကူေလွကေလးကို ေျမာင္းေရထဲတြင္ က်မခ်လိုက္လွ်င္ ေလွကေလးသည္ေရစီးအတိုင္း လွ်င္ျမန္စြာ ေျပးေလသည္။ ထိုေလွကေလး မ်က္စိေအာက္မွ
ေပ်ာက္သြားသည္အထိ (ကိုယ့္ျခံဝင္းေရွ႕က ေရေျမာင္းထဲမွာ အေႏွာင့္အယွက္မရွိတစ္ဖက္ျခံေက်ာ္သည္အထိ) တေရြ႕ေရြ႕ ရြက္လႊင့္သြားတာကို ျမင္ရလွ်င္ ဘယ္လိုေပ်ာ္မွန္းမသိ ေပ်ာ္မိ၏။ ထိုေလွကေလး တာလႊတ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္မွမၾကာခင္ဟိုၿငိသည္ၿငိ ၿငိၿပီး ကမ္းစပ္မွာ ေသာင္တင္ေနလွ်င္ တုတ္ေခ်ာင္းကေလးျဖင့္
ထိုးေကာ္ကာ ထပ္သြားေစဖို႔ ႀကိဳးစားမိေသး၏။ တကယ္ေတာ့လည္း ၿငိၿပီးလဲၿပိဳနစ္စဥ္ကတည္းက စကၠဴကေရစိုစြတ္ၿပီးၿပီ။ ဤေလွသည္ ျပန္လည္ေထာင္မတ္ၿပီး ခရီးႏွင္ဖို႔ဆိုတာ သိပ္မျဖစ္နိဳင္ေပ။ ေရစိုခ်ပ္ျပားကေလးအျဖစ္ တံုးလံုးပက္လက္လဲရင္း ေမ်ာဖို႔သာ ရွိေတာ့သည္။အဲသည္တုန္းက စကၠဴေလွကေလးတစ္စင္း နစ္ေနၿပီဆိုလွ်င္၊ ေနာက္စကၠဴ တစ္ရြက္ျဖဳတ္ၿပီး အလွ်င္အျမန္ ေနာက္တစ္စင္း ခ်ိဳးနိဳင္၏။ ေရမွာခ်ၿပီး လႊတ္နိဳင္ေသး၏။ဒါေၾကာင့္လည္း ကေလးဘဝဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္မွာေပါ့။
အသက္နည္းနည္းပိုႀကီးလာလို႔ ပန္းခ်ီေရးဆြဲဖို႔ ဝါသနာပါလာေသာအခါမွာလည္းက်မသည္ ေရျပင္ကို ေရးဆြဲတိုင္း ေလွတစ္စင္းထည္႔ဖို႔ ႀကိဳးစားလာခဲ့သည္။ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိ။ ေရျပင္ဆိုတာ ေလွကေလးရွိေနမွ ျပည့္စံုသည္ဟုထင္ခဲ့ပံုရသည္။ ဆြဲလိုက္သည့္ ေလွကလည္း ရြက္ေလွ ျဖစ္တတ္သည္။
ရြက္တိုင္မွာ အဝတ္စကို ရြက္လႊင့္ထားသည့္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ရြက္ေလွလား၊ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ရြက္ေလွ ေပါ့ေပါ့ကေလးေတြလား၊ က်မ မမွတ္မိပါ။ ေလ၏ ထိန္းေက်ာင္းမွဳေအာက္မွာ ကိုယ့္ေလွကို ကိုယ္သြားလိုရာသို႔ ပဲ့ကိုင္ၿပီး ခရီးႏွင္နိဳင္သည့္ဘဝမ်ိဳးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားက်စရာေကာင္းလွသည္။တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ က်မ ေလွမစီးရဲပါ။ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာ ေလွျဖင့္ စုန္ဆန္သြားလာေနၾကသူမ်ားကို အားက်ပါရဲ႕။ သူတို႔
ေနရာမွာ ကိုယ္က စိတ္ကူးျဖင့္ ဝင္ရသည္က ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ဖို႔ ေကာင္းသည္။တကယ္ ကိုယ္တိုင္ ေလွေပၚမွာ လိုက္ပါစီးနင္းဖို႔၊ ထို႔ထက္ပို၍ ထိုေလွကို ပဲ့ကိုင္ေလွာ္ခတ္ဖို႔၊ ရြက္လႊင့္ဖို႔ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ သတၱိေမြးယူလို႔မရသည့္ အျဖစ္ေတြ။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္လို႔ေပါ့။ ကိုယ့္အစြမ္းသတၱိ ကိုလည္း ကိုယ္မယံု။ ကံၾကမာဆိုတာကိုလည္း မယံု။ ကိုယ့္ရြက္ေလွကို ေလထန္သည့္ မုန္တိုင္းက ဆြဲႏွစ္ပစ္မွာလည္း ပူပင္ရေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေလွမွန္သမွ်၊ေရမွန္သမွ်ကို ေဘးကၾကည့္ၿပီး အားက်ရံုပဲ သာယာခဲ့မိ၏။ ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ဖို႔ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ကူးခဲ့သည္မဟုတ္။သို႔ေသာ္ က်မမေတြးမိသည့္ အခ်က္မွာ က်မသည္ ဘဝ၏ ကိုယ္ပိုင္ရြက္ေလွျဖင့္ခရီးႏွင္ေနခဲ့ၿပီးၿပီ ဆိုတာပဲ။က်မ၏ရြက္ေလွက ဘယ္ေလာက္ ခိုင္ခံ့သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္လံုျခံဳသလဲ က်မမသိ။ဘယ္သူမွလဲ မသိ။ ကိုယ့္ေလွကို လွပေအာင္၊ ဆြဲေဆာင္မွဳရွိေအာင္ က်မတို႔
ေဆးျခယ္ရင္း .. ေအာင္ျမင္သူေတြရွိမည္။ မေအာင္ျမင္ခဲ့သူေတြလည္း ရွိမည္။လွပနိဳင္သူ သစ္လြင္နိဳင္သူတို႔က ဂုဏ္ယူစြာ ရြက္လႊင့္ေနခ်ိန္တြင္ မေအာင္ ျမင္သူေတြက အစုတ္အျပဲ အဖာအေထးရြက္တို႔ျဖင့္ မြဲႏြမ္းေသာ ေလွကိုယ္ထည္ျဖင့္နာနည္ၾကည္းၾကည္း ရြက္လႊင့္ေနၾကလိမ့္မည္။ ကိုယ့္ေလွကို ခိုင္ခံ့သည္ထက္ခိုင္ခံ့ေအာင္၊ တာရွည္ခံသည္ထက္ ခံေအာင္ ႀကိဳးစားျပင္ဆင္လိုသူေတြလည္းရွိမည္။ ကံစီမံရာပဲဟု ကံၾကမာအေပၚ ယံုၿပီး ပံုအပ္ထားသူေတြလည္း ရွိမည္။မုန္တိုင္းဗဟိုႏွင့္ နီးသူေတြ ရွိမည္။ အဖ်ားအနားပဲ ထိသူေတြရွိမည္။ အခ်ိန္မတိုင္မွီနစ္သူေတြ ရွိမည္။ (အခ်ိန္တိုင္ျခင္း၊ မတိုင္ျခင္းကိုေရာ ဘယ္သူကဆံုးျဖတ္ေပးမလဲ)
က်မတို႔ခရီးႏွင္ရာ၏ အဆံုးပန္းတိုင္က ဘာလဲ၊ အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ က်မမသိပါ။ ႏွစ္ျမဳပ္ျခင္းသည္ ခရီးဆံုးလား၊ မနစ္ျမဳပ္ဘဲ ခရီးဆက္ခြင့္သာ ရခဲ့လွ်င္ဟိုဘက္မွာ ဘာရွိသလဲ၊ ဘာကို ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး က်မတို႔ ရြက္လႊင့္ေနၾကတာလဲ။ေမတၱာတရားအတြက္လား၊ ျဗဟၼစိုရ္တရား အတြက္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ နိဗၺာန္ ဟု
စကားအရသာသိၿပီး တကယ္လက္ေတြ႕ က်မ မသိျမင္နိဳင္ေသာ စိတ္အေျခအေနတစ္ခုစီသို႔လား။ သီးသန္႔ ေနရာ တစ္ခုဆီသို႔လား။ေရာ့ဒ္စတူးဝပ္၏ ရြက္လႊင့္ျခင္းကို နားေထာင္ရစဥ္ကေတာ့ ဦးတည္ရာရွိသူ၏
ရြက္လႊင့္ျခင္းတစ္ခုအေပၚ အားက်ၿပီး မုဒိတာပြားခဲ့ရဖူးသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္နီးရာ၊ အရွင္သခင္ရွိရာ အရပ္ဆီသို႔ ဦးတည္ ၍ ရြက္လႊင့္ေနျခင္း ျဖစ္နိဳင္သည္။ဘယ္ေလာက္ အဓိပၸာယ္ရွိလိုက္တဲ့ ဘဝ ျဖစ္မလဲ။
က်မကေရာ ဘယ္ကိုဦးတည္ၿပီး ရြက္လႊင့္ေနခဲ့ပါသလဲဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေသာအခါ က်မ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားသည္။ ဘာကို ဦးတည္မွန္းသာမသိေပမယ့္ ခရီးကေတာ့ အေတာ္ေပါက္ခဲ့ၿပီးေလၿပီ။ က်မ၏ရြက္ေလွေပၚမွာလည္းလိုခ်င္၍သယ္ယူခဲ့ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳမ်ား၊ မလိုခ်င္ပါဘဲႏွင့္ လက္ခံယူခဲ့သည့္ အမွား
မ်ား၊ လႊင့္ပစ္လို႔ရလွ်င္ ခ်က္ျခင္း လႊင့္ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာ ေနာင္တမ်ား.. စသည္ျဖင့္ကုန္စည္ပစည္းမ်ားလည္း အသင့္အတင့္ စံုခဲ့ၿပီ။က်မ ဘယ္ကိုေရာက္မွာလဲ ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္လာၿပီ။ မုန္တိုင္းေၾကာင့္
(သို႔မဟုတ္) က်မ၏ ပဲ့ကိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းအတတ္ ညံ့ဖ်င္းမွဳေၾကာင့္ ေလွကေလးနစ္သြားေလမလားဟုလည္း စိုးရိမ္ပူပန္လွၿပီ။ ဘယ္သူကမွ အာမခံေပးလို႔ မရသည့္ေဟာသည္ သမုဒရာျပင္က်ယ္ႀကီးထဲမွာ မင္းရဲ႕ေလွ ဘာမွျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဟူေသာ ေဖ်ာင္းဖ်ႏွစ္သိမ့္အားေပးမွဳကိုလည္း တစ္ဖက္က ၾကားခ်င္ေနျပန္သည္။
ကိုယ္ေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္ နစ္မလဲဟု မသိနိဳင္သည့္ခရီးမွာ သူမ်ားေလွေတြ နစ္လုမတတ္ျဖစ္တာ၊ နစ္သြားတာေတြကို သူရဲေကာင္းဆန္ဆန္ ကယ္တင္နိဳင္ေလမလားဟုလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘဝင္ျမင့္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ကိုယ့္ေလွခိုင္ခံ့ေအာင္၊လံုျခံဳေအာင္ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္မည့္အစား အေပၚယံေဆးျခယ္မွဳကို ပို၍ ဦးစား
ေပးခဲ့မိသည့္ ကာလကလည္း ေတာ္ေတာ္ရွည္ၾကာခဲ့ၿပီ။ေရွ႕ဆက္ၿပီး က်မ၏ေလွ ခိုင္ခံ့ဖို႔သာ ႀကိဳးစားရေတာ့မည္။ အခ်ိန္ေတာ့ ေနာက္မက်ေသးဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။ က်မ၏ေလွထဲမွာသယ္ယူခဲ့သည့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာေတြက အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္လည္သံုးလို႔မရေတာ့သည့္ တစ္ခါသံုးပစၥည္းေတြ၊ စြန္႔ပစ္အမွိဳက္ေတြသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ လူ႕ဘဝမွာ တကယ္လိုအပ္
သည္က ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမဟုတ္၊ သတၱိသာ ျဖစ္သည္ဟု က်မ ေတြးေတာစ ျပဳလာၿပီ။က်မက က်မလိုအပ္သည့္အရာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳဟု ထင္ခဲ့ဖူး၏။ ေငြေၾကးဥစၥာ ဟုထင္ခဲ့ဖူး၏။ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမွဳဟု ထင္ခဲ့ဖူး၏။ အဲဒါေတြကို ရမွျဖစ္မည္ဟုထင္ကာ မနိဳင္မနင္း သယ္ယူခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်မလိုအပ္သာ ဒါမဟုတ္ဘူးဟု သိသလိုလိုရွိလာခ်ိန္မွာ ဒါေတြကို လႊင့္ပစ္ဖို႔လည္း မျဖစ္နိဳင္။ အဲသည္အရာေတြႏွင့္ က်မက
ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေပါင္းစပ္ၿငိတြယ္ ေနခဲ့ၿပီးၿပီ မဟုတ္လား။ ေလွကေလးေပါ့ေအာင္
ကိုယ္ထိန္သိမ္းတိုင္း လိုရာေရာက္ေအာင္က အဲဒါေတြကို ပစ္ခ်ခဲ့မွ ရမည္
ထင္ပါရဲ႕။အခုေတာ့ က်မ ရြက္လည္း လႊင့္ေနဆဲ။ ေလးလံေသာ အပိုပစည္းမ်ားကိုလည္း
လႊင့္ပစ္ဖို႔ ၾကံရြယ္ရင္း တြယ္ဖက္ေနဆဲ။ ေလွကေလး ခိုင္ခံ့ဖို႔ ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္
မွျဖစ္မည္ ဟူေသာ အသိတရားကေလး ေရးေရးေပၚလာျပန္ေတာ့ အလုပ္စတင္ဖို႔
တြန္႔ဆုတ္ေနဆဲ။အဲသည္လိုႏွင့္ သည္ေလွ၏ သက္တမ္းက ေလွတစ္စင္း၏ ေယဘုယ်သက္တမ္း
ထက္ဝက္ပင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ေရွ႕မွာ ခရီးက မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရျပင္ႀကီး ။ ဘာကမ္း..
ဘာေသာင္မွ မျမင္ရေသးသည့္ ေရျပင္က်ယ္ႀကီး..။ သည္ေလွႏွင့္ သည္ခရီး
မွ်တပါရဲ႕လား က်မ မသိ။
က်မ ....ဘာမွ.... မသိပါ..။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး၏ Xmas လက္ေဆာင္

ကာတြန္း-ဟန္ေလး (ဧရာ၀တီ)

Xmas စကားလက္ေဆာင္

၁) ပါရမီဆိုတာ ေမြးရာပါစြမ္းရည္ ၁ဆကို ၾကိဳးစားမႈ ၉၉ဆနဲ႔ ေပါင္းထားတာျဖစ္တယ္။ Edison

၂) အႏၱရာယ္၊ အခက္အခဲၾကံဳမွ တကယ့္သူရဲေကာင္း အစစ္အမွန္ကို သိႏိုင္တယ္။ ျပင္သစ္စကားပံု

၃) ခင္မင္မႈကို အဓြန္႔ရွည္ခ်င္ရင္ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ေသးငယ္တဲ့ အျပစ္ေတြကို လွ်စ္လွ်ဴရွဴတတ္ရမယ္။

၄) အမွားကို အမွတ္မထားသူေတြက အမွားကို ထပ္သလဲလဲ လုပ္ေနဦးမွာပဲ။

၅) သစ္ပင္ခုတ္တဲ့ ပုဆိန္ေလးေပမယ့္ ခုိင္မာတဲ့ ဝက္သစ္ခ်ပင္ၾကီးေတာင္ ခုတ္လဲႏိုင္တယ္။ ရွိတ္စပီးယား

၆) ဘဝဆိုတာ စက္ဘီးစီးေနသလိုပဲ... ေျခနင္းကို မရပ္ခဲ့ရင္ သင္မျပဳတ္က်ႏိုင္ပါဘူး။

၇) ဘဝဆိုတာ မျပတ္သင္ယူျခင္းပဲ။ ျဖတ္သန္းဖူး(ရွင္သန္)မွ အဲဒီသင္ခန္းစာကို သင္နားလည္မယ္။

၈) အနာဂတ္က ကိုယ့္အိပ္မက္ကို ယံုၾကည္သူေတြအတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္။

၉) ရွင္ျခင္းနဲ႔ေသျခင္းၾကားက ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေပါင္းကူးတံတားဟာ "အခ်စ္" ျဖစ္တယ္။

၁ဝ) ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း၊ ဆံုးရႈံးျခင္းကို ခံစားဖူးမွ သင္မလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ခြန္အားရမယ္၊ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြရမယ္။

၁၁) ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့ပစၥည္း၊ အသိဥာဏ္ေတြကို တစ္ျခားသူအတြက္ မွ်ေဝေပးျပီးမွ ျပည့္စံုျခင္းကို သင္ခံစားရလိမ့္မယ္။

၁၂) လူတစ္ေယာက္က ဥစၥာပစၥည္းေတြ၊ အခ်စ္ေတြ ဆံုးရံႈးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဲရင့္ျခင္း၊ သတိၱေတြ ဆံုးရံႈးလို႔ မရဘူး။ ဘဝဆိုတဲ့ တလင္းျပင္မွာ သတိၱေတြဆံုးရံႈးခဲ့ရင္ အရာအားလံုးကို ဆံုးရံႈးတာနဲ႔ အတူတူပဲ။

၁၃) ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိပါ။ တစ္ျခားလူရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ခလုတ္တိုက္ လဲမခ်လိုက္ပါနဲ႔...

၁၄) ဘာလုပ္လုပ္ စဥ္းစားျပီးမွ လုပ္ပါ။ အေျပးျမန္ရင္ လဲတတ္ပါတယ္။ ရွိတ္စပီးယား

၁၅) တစ္ခ်က္ေလး ေခ်ာ္လဲတာပါပဲ... ေသသြားလို႔ ျပန္မထႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။ လင္ကြန္း

၁၆) ဖိနပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ဖိနပ္အခ်ဳပ္ေတာ္ရတာက သူတို႔ဟာ တစ္ျခားအလုပ္ကို မလုပ္ဘဲ ဖိနပ္ပဲ ခ်ဳပ္ေနခဲ့လို႔ပဲ။ Ralph Waldo Emerson

၁၇) သင့္ရဲ႕ အျပံဳးတစ္ပြင့္၊ ပုခံုးကို အသားေလးပုတ္ျပီး သင္အားေပးရံုနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို သင္ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။

၁၈) လူအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပးႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္က "စစ္မွန္တဲ့ ဂရုစိုက္မႈေတြ" ျဖစ္တယ္။

၁၉) ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာ လူေတြမွာ ရွိသင့္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္တယ္။

၂ဝ) ေကာင္းမႈလုပ္တာ လူသိခံဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ေကာင္းမႈေလးတစ္ခုက သင့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္ေပးလာႏိုင္တယ္။
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေသာ Xmas ျဖစ္ၾကပါေစ..........

သူငယ္ခ်င္းတို႕အတြက္ (၁)

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္း

၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၁၀)ရက္တြင္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ညီလာခံအစည္းအေ၀းက လူ႔အ ခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းႀကီးကို အတည္ျပဳေၾကညာလိုက္ရာ ထိုေၾကညာစမ္းတမ္းႀကီး၏စာသားသည္ ေနာက္စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ အျပည့္အစံုပါရွိသည္။ ဤကဲ့သို႔ ရာဇ၀င္တြင္မည့္ေၾကညာခ်က္ကိုျပဳလုပ္ၿပီး ေနာက္ ဤညီလာခံအစည္းအေ၀းႀကီးက ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံအားလံုးအား ထုိေၾကညာစာတမ္း ႀကီး၏စာသားကို အမ်ားျပည္သူတို႔ၾကားသိေစရန္ ေၾကညာပါမည့္အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံမ်ား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ နယ္ေျမမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအဆင့္အတန္းကိုလိုက္၍ ခြဲျခားျခင္းမျပဳပဲ အဓိက အားျဖင့္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ အျခားပညာေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ ထိုေၾကညာစာတမ္းႀကီးကုိ ျဖန္႔ခ်ိ ေ၀ငွေစရန္၊ ျမင္သာေအာင္ျပထားရန္ ဖတ္ၾကားေစရန္ႏွင့္ အဓိပၸါယ္ရွင္းလင္းခ်က္မ်ား ေဖာ္ျပေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေစရမည့္အေၾကာင္းကိုလည္း ဆင့္ဆိုၫႊန္ၾကားလိုက္သည္။

စကားခ်ီး.....

လူခပ္သိမ္းတို႔၏ မ်ဳိး႐ိုးဂုဏ္သိကၡာႏွင့္တကြ လူတိုင္းအညီအမွ်ခံစားခြင့္ရွိသည့္ အခြင့္အေရးမ်ား ကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္းသည္ လူခပ္သိမ္း၏လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈတို႔၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊

လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို အေရးမထား မထီေလးစားျပဳျခင္းသည္ လူခပ္သိမ္း၏အက်င့္သိကၡာကို ခ်ဳိးေဖာက္ဖ်က္ဆီးတတ္သည့္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ အျပဳအမူကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္ ေကာင္း၊ လြတ္လပ္စြာဖြင့္ဟေျပာဆိုႏိုင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာသက္၀င္ယံုၾကည္ႏုိင္မႈ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ခ်ဳိ႕ငဲ့ျခင္း တို႔မွကင္းလြတ္စြာ အသက္ေမြးႏိုင္မႈတို႔ကို ခံစားရယူႏိုင္ေစမည့္ ေလာကတစ္ခုေပၚေပါက္လာရန္အေရး ကို လူခပ္သိမ္းတို႔က မိမိတို႔၏အထက္သန္ဆံုး လိုလားခ်က္ဆႏၵႀကီးအျဖစ္ျဖင့္ ေ

လူခပ္သိမ္းတို႔သည္ တရားလက္လြတ္ႏွိပ္စက္ကလူျပဳမႈ၊ အုပ္စိုးမႈႏွင့္ ဖိစီးညႇင္းပန္းမႈတို႔ကို ေနာက္ ဆံုးမလႊဲသာမေရွာင္သာ လက္နက္စြဲကိုင္ကာေတာ္လွန္ျခင္း၊ ပုန္ကန္ျခင္းမျပဳေစရန္၊ လူ႔အခြင့္မ်ားကို ဥပ ေဒျဖင့္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေပးရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊

ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံေရးကိုပိုမိုတိုးတက္ေစရန္ ၾကံေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႕၀င္တုိ႔သည္ မူလလူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ လူ ၏ဂုဏ္သိကၡာကိုလည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ား မိန္းမတို႔၏ တူညီသည့္အခြင့္အေရးမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ေလးစားယံုၾကည္ပါသည္ဟု ကုလသမဂၢတြင္ ထပ္မံ၍အတည္ျပဳၿပီးသည့္အျပင္ လူမႈဘ၀ႀကီးပြားတိုးတက္ ေရးႏွင့္ ပိုမိုလြတ္လပ္ေကာင္းမြန္ေသာ လူ႔ေနမႈဘ၀ အဆင့္အဆန္းကိုျမႇင့္တင္ရန္ သႏၷိဌာန္ခ်ၿပီး ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊

ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံတို႔သည္ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႏွင့္ပူေပါင္း၍ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို လည္းေကာင္း၊ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ကမၻာ့တ၀ွမ္းလံုးတြင္ ႐ိုေသ ေလးစားက်င့္သံုး ေစာင့္စည္းၾကျခင္းကို အားေပးမည္ဟု ကတိျပဳၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊

ထို႔ေၾကာင့္ အေထြေထြညီလာခံႀကီးမွ

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာလူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းကို လူတိုင္း၊ အဖဲြ႕အစည္းတိုင္းသည္ အစဥ္ ႏွလံုးသြင္းလ်က္ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးတြင္ အဆိုပါအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ႐ိုေသေလးစားၾက ေစရန္ ဆံုးမသြန္သင္ျခင္းျဖင့္ အားထုတ္ၾကရမည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕၀င္ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ထို ႏိုင္ငံတို႔၏အာဏာပိုင္အတြင္းရွိ နယ္ပယ္ဆိုင္ရာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအား အဆိုပါအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထိေရာက္စြာ သိမွတ္က်င့္သံုး ေစာင့္စည္းၾကေစရန္၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပဆိုင္ရာ တိုးတက္ေသာေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားျဖင့္ အားထုတ္ၾကရမည္ဟုလည္းေကာင္း ရည္ရြယ္ၿပီး လွ်င္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားဆိုင္ရာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေၾကညာစာတမ္းကို ႏိုင္ငံခပ္သိမ္း၊ လူခပ္သိမ္းတို႔ တေျပးညီစြာ ေဆာင္ရြက္ၾကစိမ့္ေသာငွာ ယခုထုတ္ျပန္ ေၾကညာလိုက္သည္။

အပိုဒ္ ၁

လူတိုင္းသည္ တူညီလြတ္လပ္ေသာဂုဏ္သိကၡာျဖင့္လည္းေကာင္း၊ တူညီလြတ္လပ္ေသာအခြင့္အေရးမ်ား ျဖင့္လည္းေကာင္း ေမြးဖြားလာသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔၌ ပုိင္းျခားေ၀ဖန္တတ္ေသာဥာဏ္ႏွင့္ က်င့္၀တ္ သိတတ္ေသာ စိတ္တို႔ရွိၾက၍ ထုိသူတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းေမတၱာထား၍ ဆက္ဆံက်င့္သံုးသင့္သည္။

အပိုဒ္ ၂

လူတိုင္းသည္ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ အခြင့္အေရးအားလံုး၊ လြတ္လပ္ခြင့္ အားလံုးတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ခံစားခြင့္ရွိသည္။ လူမ်ဳိးႏြယ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အသားအေရာင္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ က်ား၊ မ သဘာ၀အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ဘာသာစကားအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ကိုကြယ္သည့္ ဘာသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံ ေရးယူဆခ်က္ သို႔တည္းမဟုတ္ အျခားယူဆခ်က္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံႏွင့္ဆိုင္ေသာ သို႔တည္းမဟုတ္ လူ ေနမႈအဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဇစ္ျမစ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္းဥစၥာဂုဏ္အားျဖင့္ျဖစေစ၊ အျခားအဆင့္ အတန္းအားျဖင့္ျဖစ္ေစ ခြဲျခားျခင္းမရွိေစရ။

ထို႔ျပင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံ၏ သို႔တည္းမဟုတ္ နယ္ေျမေဒသ၏ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာျဖစ္ ေစ၊ စီရင္ပိုင္ခြင့္ဆိုင္ရာျဖစ္ေစ၊ တိုင္းျပည္အခ်င္းခ်င္းဆိုင္ရာျဖစ္ေစ၊ အဆင့္အတန္းတစ္ခုခုကို အေျချပဳ ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဒသနယ္ေျမတစ္ခုသည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ လြတ္လပ္သည့္နယ္ေျမ သို႔ တည္းမဟုတ္ ကုလသမဂၢမွထိန္းသိမ္ေစာင့္ေရွာက္ထားရသည့္နယ္ေျမ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္အာဏာတို႔ကို တစိတ္တေဒသေလာက္သာရရွိသည့္နယ္ေျမ စသည္ျဖင့္ ယင္းသို႔ေသာ နယ္ေျမမ်ား ျဖစ္သည္၊ မျဖစ္သည္ဟူေသာအေၾကာင္းကို အေထာက္အထားျပဳ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ခြဲျခားျခင္းလံုး၀ မရွိေစရ။

အပိုဒ္ ၃

လူတိုင္း၌ အသက္ရွင္ရန္ လြတ္လပ္မႈခြင့္ႏွင့္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၄

မည္သူ႔ကိုမွ် ေက်းကြၽန္အျဖစ္ သို႔တည္းမဟုတ္ အေစအပါးအျဖစ္ ႏိုင္ထက္စီးနင္းခိုင္းေစျခင္း မျပဳရ၊ လူ ကို ကြၽန္သဖြယ္ အဓမၼခုိင္းေစျခင္း၊ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳျခင္းႏွင့္ ထိုသေဘာသက္ေရာက္ေသာ လုပ္ငန္းဟူ သမွ်ကို ပိတ္ပင္တားျမစ္ရမည္။

အပိုဒ္ ၅

မည္သူ႔ကိုမွ် ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္း သို႔တည္းမဟုတ္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ လူမဆန္စြာ ဂုဏ္ငယ္ေစ ေသာ ဆက္ဆံမႈမျပဳရ။ သို႔တည္းမဟုတ္ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းမျပဳရ။

အပိုဒ္ ၆

လူတိုင္းတြင္ ဥပေဒအရာ၌ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအျဖစ္ျဖင့္ အရာခပ္သိမ္းတြင္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံယူပိုင္ ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၇

လူအားလံုးတို႔သည္ ဥပေဒအရာ၌တူညီၾကသည့္အျပင္၊ ဥပေဒ၏အကာအကြယ္ကို ျခားနားျခင္းမခံရေစ ပဲ တူညီစြာ ခံစားပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ဤေၾကညာစာတမ္းပါ သေဘာတရားမ်ားကိုဖီဆန္၍ ခြဲျခားျခင္းမွလည္း ေကာင္း၊ ထိုသို႔ခြဲျခားျခင္းကို လႈံ႕ေဆာ္ျခင္းမွလည္းေကာင္း ကင္းလြတ္ေစရန္ အကာအကြယ္ကို တူညီစြာခံ စားပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၈

ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကေသာ္လည္းေကာင္၊ အျခားဥပေဒကေသာ္လည္းေကာင္း လူတိုင္းအတြက္ေပး ထားသည့္ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ားသည္ ခ်ဳိးေဖာက္ခံခဲ့ရလွ်င္ ထုိသို႔ခ်ဳိးေဖာက္ဖ်က္ဆီးေသာျပဳလုပ္မႈ ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ နစ္နာခ်က္အတြက္ ထိူသူသည္ ႏိုိင္ငံဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္တရား႐ံုးတြင္ ထိ ေရာက္စြာ သက္သာခြင့္ရႏိုင္ေစရမည္။

အပိုဒ္ ၉

မည္သူမွ် ဥပေဒအရမဟုတ္ေသာ ဖမ္းဆီးျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ျပည္ႏွင္ျခင္းကိုျဖစ္ ေစ မခံေစရ။

အပိုဒ္ ၁၀

အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကို အဆံုးအျဖတ္ခံရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ျပစ္မႈေၾကာင့္ တရားစြဲ ဆိုစီရင္ဆံုးျဖတ္ခံရာတြင္လည္းေကာင္း၊ လူတိုင္းသည္ လြတ္လပ္၍ ဘက္မလိုက္ေသာ တရား႐ံုးေတာ္၏ လူအမ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ မွ်တစြာၾကားနာစစ္ေဆးျခင္းကို တူညီစြာခံစားပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၁၁

(၁) လူအမ်ားေရွ႕ေမွာက္၌ ဥပေဒအတိုင္းစစ္ေဆး၍ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သည္ဟု ထင္ရွားစီရင္ျခင္းခံရ သည့္အခ်ိန္အထိ ျပစ္မႈႏွင့္တရားစြဲဆိုျခင္းခံရသူတိုင္းသည္ အျပစ္မဲ့သူဟူ၍ယူဆျခင္းခံထိုက္သည့္ အခြင့္ အေရးရွိသည္။ ထိုအမႈကိုၾကားနာစစ္ေဆးရာ၀ယ္ စြပ္စြဲခံရသည့္ ျပစ္မႈအတြက္ ခုခံေခ်ပႏိုင္ရန္ လိုအပ္ ေသာအခြင့္အေရးမ်ားကို ထိုသူအားေပးၿပီးျဖစ္ေစရမည္။

(၂) လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အား ႏိုင္ငံဥပေဒအရျဖစ္ေစ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဥပေဒအရျဖစ္ေစ၊ ျပစ္မႈ မေျမာက္ေသာလုပ္ရပ္ သို႔မဟုတ္ ပ်က္ကြက္မႈအရ ဆြဲဆိုအျပစ္ေပးျခင္းမျပဳရ။ ထို႔အျပင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ စဥ္အခါက ထုိက္သင့္ေစႏိုင္ေသာအျပစ္ဒဏ္ထက္ပိုမိုႀကီးမားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို ထုိက္သင့္ျခင္းမရွိေစ ရ။

အပိုဒ္ ၁၂

မည္သူမွ် မိမိသေဘာအတိုင္း ေအးခ်မ္းလြတ္လပ္စြာေနထိုင္ျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏မိသားစုကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ေနအိမ္အသိုက္အ၀န္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာေပးစာယူကိုေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ဥပေဒအရမဟုတ္ေသာ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မခံေစရ။ ထို႔ျပင္ မိမိ၏ဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း အထက္ပါအတိုင္း ပုတ္ခတ္ျခင္းမခံေစရ။ လူတိုင္းတြင္ ထိုသို႔၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းမွေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ပုတ္ခတ္ျခင္းမွေသာ္လည္းေကာင္း ဥပေဒအရ ကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၁၃

(၁) လူတိုင္းတြင္ မိမိႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္အတြင္း၍ လြတ္လပ္စြာသြားလာေရႊ႕ေျပင္းႏိုင္ခြင့္၊ ေနထိုင္ခြင့္ရွိ သည္။

(၂) လူတိုင္းတြင္ မိမိေနထိုင္ရာတိုင္းျပည္မွလည္းေကာင္း၊ အျခားတိုင္းျပည္မွလည္းေကာင္း ထြက္ခြာ သြားပိုင္ခြင့္ရွိသည့္အျပင္ မိမိတိုင္းျပည္သို႔ျပန္လာပိုင္ခြင့္လည္းရွိသည္။

အပိုဒ္ ၁၄

(၁) လူတိုင္းညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံေနရျခင္းမွလြတ္ကင္းရန္ အျခားတိုင္းျပည္မ်ား၌ ေအးခ်မ္းစြာခိုလံႈေန ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။

(၂) ႏိုင္ငံေရးႏွင့္မပတ္သက္သည့္ ျပစ္မႈမ်ားမွေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုလသမဂၢ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ သ ေဘာတရားမူမ်ားကိုဖီဆန္ေသာ အမႈမ်ားမွေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမွန္ေပၚေပါက္လာေသာျပစ္မႈေၾကာင့္ တရားစြဲဆိုျခင္းခံရသည့္ အမႈအခင္းမ်ားတြင္ အထက္ပါအခြင့္အေရးကို အသံုးမျပဳႏိုင္ေစရ။

အပိုဒ္ ၁၅

(၁) လူတိုင္းသည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခြင့္ရွိသည္။

(၂) ဥပေဒအရမဟုတ္လွ်င္ မည္သူုမွ် မိမိ၏ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ို စြန္႔လႊတ္ျခင္းမခံေစရ။ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးကိုလည္း ျငင္းပယ္ျခင္းမခံေစရ။

အပိုဒ္ ၁၆

(၁) အရြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ ေယာက်္ားႏွင့္မိန္းမတို႔တြင္ လူမ်ဳိးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာကိုေသာ္လည္းေကာင္း အေၾကာင္းျပဳ၍ ကန္႔သတ္ျခင္းမရွိ ဘဲ ထိမ္ျမားႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ မိသားစုထူေထာင္ခြင့္ရွိသည္။ အဆိုပါေယာက်္ားႏွင့္မိန္းမတို႔သည္ လင္မယားအ ျဖစ္ေပါင္းသင္းေနစဥ္အခ်ိန္အတြင္း၍ေသာလည္းေကာင္း၊ အိမ္ေထာင္ကုိဖ်က္သိမ္း၍ ကြာရွင္းၾကသည့္ အခါ၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းအိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာ တူညီသည့္အခြင့္အ ေရးမ်ားကို ရရွိထိုက္သည္။

(၂) သတို႔သားႏွင့္သတို႔သမီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္၏ လြတ္လပ္ေသာသေဘာဆႏၵရွိမွသာလွ်င္ လက္ထပ္ ထိမ္းျမားျခင္းကိုျပဳရမည္။

(၃) မိသားစုတစ္ခုသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ သဘာ၀က်ေသာ အေျခခံအဖြဲ႕တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ထိုမိ သားစုသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ အစိုးရတို႔၏ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို ခံယူခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၁၇

လူတိုင္းတြင္ မိမိတစ္ဦးခ်င္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ဖက္စပ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပစၥည္း ဥစၥာတို႔ကိုပိုင္ဆိုင္ရန္ အခြင့္အေရးရွိရမည္။ ဥပေဒအရမဟုတ္လွ်င္ မည္သူမွ် မိမိ၏ပစၥည္းဥစၥာပိုင္ဆိုင္ ခြင့္ကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းမခံေစရ။

အပိုဒ္ ၁၈

လူတိုင္းတြင္ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚႀကံဆႏိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ခံယူရပ္တည္ႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာသက္ ၀င္ကိုးကြယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အဆိုပါအခြင့္အေရးမ်ား၌ မိမိကိုးကြယ္သည့္ဘာသာကို သို႔တည္းမဟုတ္ သက္၀င္ယုံၾကည္ခ်က္ကို လြတ္လပ္စြာေျပာင္းလဲႏိုင္ခြင့္ပါ၀င္သည့္အျပင္ မိမိတစ္ေယာက္ခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အ ျခားသူမ်ားႏွင့္စုေပါင္း၍ျဖစ္ေစ၊ ျပည္သူအမ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရွ႕ေမွာက္တြင္မဟုတ္ ဘဲေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုးကြယ္ေသာဘာသာကို သို႔တည္းမဟုတ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ခ်က္ကို လြတ္ လပ္စြာသင္ျပႏိုင္ခြင့္၊ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ ေဆာက္တည္ႏိုင္ခြင့္တို႔လည္း ပါ၀င္သည္။

အပိုဒ္ ၁၉

လူတိုင္းသည္ လြတ္လပ္စြာထင္ျမင္ယူဆႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာဖြင့္ဟေျပာျပႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အဆိုပါအ ခြင့္အေရးမ်ား၌ အေႏွာက္အယွက္မရွိဘဲ လြတ္လပ္စြာထင္ျမင္ယူဆႏိုင္ခြင့္ ပါ၀င္သည့္အျပင္၊ ႏိုင္ငံနယ္ နိမိတ္မ်ားကိုေထာက္ထားရန္မလိုဘဲ သတင္းအေၾကာင္းအရာႏွင့္သေဘာတရားမ်ားကို တနည္းနည္းျဖင့္ လြတ္လပ္စြာရွာယူဆည္းပူးႏိုင္ခြင့္၊ လက္ခံႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ ေ၀ငွျဖန္႔ခ်ိခြင့္တို႔လည္း ပါ၀င္သည္။

အပိုဒ္ ၂၀

(၁) လူတိုင္းတြင္ လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းစြာစုေ၀းႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ခြင့္တို႔ရွိသည္။

(၂) မည္သူ႔ကိုမွ် အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုသို႔၀င္ေစရန္ အတင္းအက်ပမျပဳရ။

အပိုဒ္ ၂၁

(၁) လူတိုင္းတြင္ မိမိႏိုင္ငံ၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၌ကုိယ္တိုင္ျဖစ္ေစ၊ လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္လိုက္သည့္ကိုယ္စား လွယ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ျဖစ္ေစ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။

(၂) လူတိုင္းတြင္ မိမိႏိုင္ငံရွိ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းအဖြဲ႕၌၀င္ေရာက္ႏိုင္ရန္ တူညီသည့္အခြင့္အေရးရွိသည္။

(၃) ျပည္သူျပည္သားတို႔၏ဆႏၵသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၏ အေျခခံျဖစ္ရမည္။ အဆိုပါဆႏၵကို အ ခ်ိန္ကာလပိုင္းျခားလ်က္ စစ္မွန္ေသာေရြးေကာက္ပြဲမ်ားျဖင့္ ထင္ရွားေစရမည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ လည္း လူတိုင္းအညီအမွ် ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိရမည့္အျပင္၊ ထိုေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို လွ်ဳိ႕၀ွက္မဲေပးစနစ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ အလားတူလြတ္လပ္ေသာ မဲေပးစနစ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ က်င္းပရမည္။

အပိုဒ္ ၂၂

လူတိုင္းတြင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးအေနႏွင့္ လူမႈေရးလံုၿခံဳခြင့္ရယူပိုင္ခြင့္ရွိသည့္အျပင္ ႏိုင္ငံ ေရးႀကိဳးပမ္းမႈျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံတကာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံအသီးသီး၏ဖြဲ႕စည္းပံုႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ သယံဇာတအင္အားႏွင့္လည္းေကာင္း ထိုသူ၏ ဂုဏ္သိကၡႏွင့္စ႐ိုက္လကၡဏာ လြတ္လပ္ စြာတိုးတက္ျမင့္မားေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အခြင့္အေရး မ်ားကို သံုးစြဲပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၂၃

(၁) လူတိုင္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္လည္းေကာင္း၊ မိမိႏွစ္သက္ရာ အသက္ေမြးမႈအလုပ္အကိုင္ကို လြတ္ လပ္စြာေရြးခ်ယ္ရန္လည္းေကာင္း၊ တရားမွ်တ၍ လုပ္ေပ်ာ္ေသာအလုပ္ခြင္၏ အေျခအေနကိုရရွိရန္လည္း ေကာင္း၊ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ရျခင္းမွ အကာအကြယ္ရရွိရန္လည္းေကာင္း အခြင့္အေရးရွိသည္။

(၂) လူတိုင္းတြင္ ခြဲျခားျခင္းမခံရေစဘဲ တူညီေသာအလုပ္အတြက္ တူညီေသာအခေၾကးေငြ ရႏိုင္ခြင့္ ရွိသည္။

(၃) အလုပ္လုပ္ကိုင္သည့္လူတိုင္းတြင္ မိမိႏွင့္ မိမိ၏မိသားစုအတြက္ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ညီေအာင္ ေန ထိုင္စားေသာက္ႏိုင္ရန္ စိတ္ခ်ေလာက္သည့္အျပင္ တရားမွ်တ၍ လုပ္ေပ်ာ္သည့္ လစာေၾကးေငြ ရပိုင္ခြင့္ ရွိသည္။ လိုအပ္ခဲ့လွ်င္ အျခားနည္းလမ္းမ်ားမွလူမႈေရးအေထာက္အပံ့ကိုလည္း ထပ္မံ၍ ရႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။

(၄) လူတိုင္းအတြက္ မိမိအက်ဳိးခံစားခြင့္ကိုကာကြယ္ရန္ အလုပ္သမားအစည္းအ႐ံုးမ်ားဖြဲ႕စည္းခြင့္၊ ပါ ၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၂၄

လူတိုင္းတြင္ သင့္ျမတ္ေလ်ာ္ကန္စြာ ကန္႔သတ္ထားသည့္ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္အျပင္ လစာႏွင့္တကြ အခါအား ေလ်ာ္စြာ သတ္မွတ္ထားသည့္ အလုပ္အားလပ္ရက္မ်ားပါ၀င္သည့္ အနားယူခြင့္ႏွင့္ အားလပ္ခြင့္ကို ခံစား ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၂၅

(၁) လူတိုင္းတြင္ မိမိႏွင့္တကြ မိမိ၏မိသားစု က်န္းမာေရးႏွင့္တကြ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာေအးခ်မ္းစြာ ေန ထိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အစာအဟာရ၊ အ၀တ္အထည္၊ ေနအိမ္၊ ေဆး၀ါး အကူအညီႏွင့္ လိုအပ္သည့္ လူမႈ အေထာက္အပံ့မ်ားပါ၀င္ေသာ သင့္ေတာ္ေလွ်ာက္ပတ္သည့္ လူမႈအဆင့္အတန္းကို ရယူခံစားခြင့္ရွိသည္။ ထို႔ျပင္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေသာအခါ၌ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မက်န္းမမာျဖစ္ေသာအခါ၌ ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ကိုယ္အဂၤါ မစြမ္းမသန္ျဖစ္ေသာအခါ၌ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မုဆိုးမျဖစ္ေသာအခါ၌ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အသက္အရြယ္အိုမင္းေသာအခါ၌ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္က မတတ္ႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ၀မ္းစာရွာမွီးႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းမရွိေသာအခါ၌ ေသာ္လည္းေကာင္း ေနထိုင္စား ေသာက္ေရးအတြက္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈ အခြင့္အေရးရွိသည္။

(၂) သားသည္မိခင္မ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားသည္ အထူးေစာင့္ေရွာက္ျခင္းႏွင့္ အကူအညီေပးျခင္းကို ရ ခြင့္ရွိသည္။ ဥပေဒအရ ထိမ္းျမားျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အျခားနည္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ေမြးဖြားေသာ ကေလးအားလံုး သည္ တူညီေသာလူမႈကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးကို ရယူခံစားၾကရမည္။

အပိုဒ္ ၂၆

(၁) လူတိုင္းသည္ ပညာသင္ယူႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အနည္းဆံုး မူလတန္းႏွင့္အေျခခံအဆင့္အတန္းမ်ား တြင္ ပညာသင္ၾကားေရးသည္ အခမဲ့ျဖစ္ရမည္။ မူလတန္းပညာသည္ မသင္မေနရပညာေရးျဖစ္ရမည္။ စက္မႈလက္မႈပညာႏွင့္ အသက္ေမြးမႈပညာမ်ားကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ သင္ၾကားရယူႏိုင္ေစရမည္။ ထို႔ျပင္ အထက္တန္းပညာအတြက္ အရည္အခ်င္းကို အေျခခံျပဳ၍ တူညီေသာအခြင့္အေရး ရရွိေစရမည္။

(၂) ပညာသင္ၾကားေရးကို လူသားတို႔၏စ႐ိုက္လကၡဏာအျပည့္အ၀တိုးတက္မႈအျပင္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ႏွင့္ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္၊ ႐ိုေသေလးစားမႈတို႔ကို ရွင္သန္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေစရန္ရည္ရြယ္၍ သင္ၾကားေစရမည္။ ပညာသင္ၾကားေရးသည္ႏိုင္ငံအားလံုးတိုိ႔တြင္လည္းေကာင္း၊ လူမ်ဳိးစုမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရး အသင္းအဖြဲ႕မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈ၊ သည္းခံမႈႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈတို႔ကို အားေပးရ မည္။ ထို႔ျပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္တံ့ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္အလို႔ငွါ ကုလသမဂၢ၏ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို လည္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ အားေပးရမည္။

(၃) မိဘတို႔တြင္ မိမိတို႔၏ကေလးမ်ားသင္ယူရမည့္ ပညာအမ်ဳိးအစားကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေသာ လက္ဦးအ ခြင့္အေရးရွိသည္။

အပိုဒ္ ၂၇

(၁) လူတိုင္းတြင္ သက္ဆိုင္ရာယဥ္ေက်းမႈေလာက၌ လြတ္လပ္စြာပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ သုခုမပညာ ရပ္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ လိုက္စားေမြ႕ေလ်ာ္ႏိုင္ခြင့္၊ သိပၸံပညာထြန္းကားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လြတ္လပ္ စြာ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ႏွင့္ ထိုပညာ၏အက်ဳိးအာနိသင္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ခံစားသံုးစြဲႏိုင္ခြင့္ရွိ သည္။

(၂) လူတိုင္းတြင္ သိပၸံမွျဖစ္ေစ၊ စာေပမွျဖစ္ေစ၊ သုခုမပညာမွျဖစ္ေစ မိမိကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ႀကံစည္ ဖန္တီးမႈမွျဖစ္ထြန္းလာသည့္ ဂုဏ္ႏွင့္ေငြေၾကးအက်ဳိးအျမတ္မ်ားကို ခံစားရယူႏိုင္ရန္အခြင့္အေရးအတြက္ ကာကြယ္မႈကိုရရွိရန္ အခြင့္အေရးရွိသည္။

အပိုဒ္ ၂၈

လူတိုင္းသည္ ဤေၾကညာစာတမ္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို အျပည့္ အစံုရယူႏုိင္ေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးအေျခအေနႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဆက္ဆံေရးအေျခအေနတို႔၏ အ က်ဳိးေက်းဇူးကို ခံစားႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္ ၂၉

(၁) မိမိ၏စ႐ိုက္လကၡဏာ လြတ္လပ္စြာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ႏိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာလူ႕အသိုင္းအ၀န္း အတြက္ လူတိုင္း၌တာ၀န္ရွိသည္။

(၂) မိမိ၏အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကိုသံုးစြဲရာတြင္ လူတိုင္းသည္ အျခားသူမ်ား၏ အခြင့္ အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳ၍ ႐ိုေသေလးစားရန္အလို႔ငွာလည္းေကာင္း၊ ဒီမိုကေရ စီက်င့္သံုးေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ကိုယ္က်င့္တရားအျပင္ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အ က်ဳိးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေရးတို႔အတြက္ တရားမွ်တစြာက်င့္ေဆာင္ရန္အလို႔ငွာလည္းေကာင္း ဥပေဒကျပဌာန္း ထားသည့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားျဖင့္သာ ကန္႔သတ္ျခင္းခံရမည္။

(၃) အဆိုပါအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို မည္သည့္အမႈကိစၥတြင္မွ် ကုလသမဂၢ၏ရည္ ရြယ္မ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း၊ အေျခခံမူမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း ဆန္႔က်င္၍မသံုးစြဲရ။

အပိုဒ္ ၃၀

ဤေၾကညာစာတမ္းပါ အခြင့္အေရးႏွင့္တကြ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား၊ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းတို႔ကို ရည္ရြယ္ ၍ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအတြက္ျဖစ္ေစ၊ လူတစ္စုအတြက္ျဖစ္ေစ၊ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ျဖစ္ေစ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ရန္ အခြင့္ရွိသည္ဟုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္ေဆာင္ရြက္ရန္အခြင့္ရွိသည္ဟုေသာ္ လည္းေကာင္း အဓိပၸါယ္ပိုင္းျခားေကာက္ယူျခင္း မရွိေစရ။
*********************
Posted by HKO at 9:02 AM 0 comments

လူ႔အခြင့္အေရး၏အျခခံအခ်က္မ်ား

၁။ လူ႔အခြင့္အေရးသည္ လူတိုင္းအတြက္ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ လူ႕အခြင့္အေရးကို ၀ယ္ယူ၍ မရ၊ လြဲေျပာင္း၍မရ လူတိုင္းသည္ လူသားျဖစ္ေနေသာ အခ်က္ေၾကာင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကို ရယူပိုင္ ဆိုင္ခြင့္ရွိသည္။

၂။ လူ႔အခြင့္အေရးသည္ လူသားအားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ အသားေရာင္၊ လူမ်ိဳး၊ ကိုးကြယ္သည့္ဘာ သာ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ အေတြးအေခၚ၊ လိင္ကြဲျပားမႈမေရြး လူ႔အခြင့္အေရးသည္ လူသားအားလံုး အေပၚ တန္းတူညီမွ်မႈရွိသည္။ လူသားအားလံုး ေမြးဖြားလာ သည္မွစ၍လြတ္လြပ္ ၿပီးတန္းတူညီမွ် ေသာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အခြင့္အေရးရွိသည္။

၃။ လူ႔အခြင့္အေရးကိုုမည္သူကမွယူေဆာင္သိမ္းပိုက္၍မရ။ လူ႔အခြင့္အေရးကို မည္သူကမွ ယူေဆာင္ သိမ္းပုိက္ခြင့္မရွိ၊ လူတစ္ေယာက္၏ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးကို ထိုသူ၏ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရႏွင့္ဥပေဒ မ်ားက အသိအမွတ္မျပဳသည့္တိုင္ ထိုလူတြင္ လူ႕အခြင့္အေရးခံစားခြင့္ရွိသည္။ ထိုသို႔အသိအမွတ္ မျပဳျခင္းသည္ ထိုလူအေပၚ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈျဖစ္သည္။

၄။ လူအခြင့္အေရးမ်ားသည္ တစ္ခုႏွင့္္တစ္ခုအျပန္အလွန္ဆက္စပ္ေနသည္။ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္အညီ ေနထိုင္အသက္ရွင္ႏုင္ရန္အတြက္ လူသားတိုင္းလြတ္လြပ္ခြင့္ လံုျခံဳခြင့္ရွိသလို လံုေလာက္ေသာ လူေနမႈဘ၀မ်ားကို လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာခံစားခြင့္ရွိသည္။ မည္သည့္အခြင့္အေရးကိုမွ အျခားအခြင့္ အေရးထက္ ပို၍အေရးႀကီးသည္ဟု ေျပာ၍မရ၊ လူ႔အခြင့္အေရးတခု ခ်ိဳးေဖာက္ခံရျခင္းသည္ အျခား အခြင့္ အေရးမ်ားကိုပါထိခိုက္ေစသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္မရွိေသာစာအုပ္မ်ား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ ႏိုင္ငံေရး ဖြင္႔ဆိုခ်က္မ်ား

ဗမာ႔႔ေအာင္ဆန္း

လူသားဆန္ေသာ ျဖစ္တည္မႈ

> ေက်းငွက္သံေလးေတြ စုိးစီစုိးစီနဲ႔ အရုဏ္ဦးက စတင္အသက္၀င္လာခဲ႔ျပီ
> ငါ႔မ်က္လုံးကုိ ျဖည္းညင္းစြာ ဖြင္႔ဟလုိ႔ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိ ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္.
> ေဩာ္…
> ဒီေန႔ ငါ႔ေမြးေန႔ပဲေလ…
>
> ငါဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ
> ငါ႔ေဘးနားမွာ ငါ႔ကုိ ခ်စ္တဲ႔ငါ႔ေဖေဖမရွိေတာ႔တာလည္း ၾကာပါျပီ.
> ငါ႔ကုိ သြန္သင္ဆုံးမေပးတတ္တဲ ငါ႔ေမေမမ်က္ကြယ္ျပဳသြားခဲ႔တာလည္ း
> ၁၉ ႏွစ္ေတာင္ ရွိေရာ႔ေပါ႔
> ငါ႔ကုိ အနစ္နာခံ အလုိလုိက္တတ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းလည္း မရွိရွာေတာ႔ဘူး
> ငါသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ငါ႔သားႏွစ္ေယာက္လည္း ငါနဲ႔ ေ၀းကြာခဲ႔တာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ႔ဘူး.
> ငါ႔ေမြးေန႔မွာ ငါ႔ရဲ႔အရင္းႏွီးဆုံးေသြးသားရင္းခ်ာေတြကို ငါ႔နားမွာ
> ရွိေစခ်င္လုိက္တာ
> ငါလည္း ေသြးနဲ႔ကုိယ္သားနဲ႔ကုိယ္ပဲေလ.
> ငါ႔စိတ္ဓာတ္ကုိမာေက်ာတည္ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ခဲ႔ေပမယ္႔လည္း
> အခြင္႔သာရင္ေတာ႔
> ငါ႔သားေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ ငါ႔နားမွာ ရွိေစခ်င္လုိက္တာ.
> အေမ႔ရင္ေတြနာလုိက္တာ သားတုိ႔ရယ္…
> ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ အခြင္႔သာမွာလည္းဟင္…
>
> တကယ္ေတာ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔တစ္ခုပါ.
> လူတုိင္းဟာ သူတုိ႔ေမြးေန႔ကုိ တန္ဖုိးထားအမွတ္ရေနျပီး အထူးတလည္က်င္းပတတ္ၾကတာပဲ
> ငါလည္း ငါ႔ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကုိ က်င္းပခဲ႔ဖူးတာေပါ႔.
> အိႏၵိယမွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေမေမနဲ႔အတူတူ
> ေအာက္စဖုိ႔မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူတူ
> အေမရိကန္မွာ ငါ႔ရဲ႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မသန္းအိတုိ႔နဲ႔အတူတူ
> ဘူတန္မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းနဲ႔အတူတူ
> အဂၤလန္မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔မိသားစုနဲ႔အတူတူ
>
> အုိ….
> ငါသိပ္လြမ္းတယ္သိလား…
> ဒါေတြကို မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ္႔လည္း ငါတမ္းတမိေနတာ ၀န္ခံပါရေစ…
>
> ငါ႔ရဲ႔ဘ၀ဟာ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ျပည္႔လွ်မ္းခဲ႔တာပါ.
> ငါ႔ကုိေမြးျပီး ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာပဲ ငါသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖကို မလုိသူေတြက
> လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္.
> အဲဒီ႔ေန႔က ရုံးကားၾကီးတစ္စင္း အိမ္ေရွ႔ကုိ ထုိးရပ္လာလုိ႔
> ေမေမ႔ကုိ လူတစ္ေယာက္က အေျပးလာေခၚလုိ႔
> ေမေမ ဆံပင္ဖရုိဖရဲနဲ႔ ေျပးလုိက္သြားလုိ႔
> ငါ႔နဲ႔ ငါ႔အစ္ကုိေတြကုိ အိမ္မွာထားခဲ႔လို႔
> အိမ္မွာ လူေတြမ်ားလာလုိ႔
> အုိ…
> ဘာေတြမွန္းေတာ႔ ငါမသိခဲ႔ဘူး
> ငါ႔ကုိ ေထြးဖက္ထားတဲ႔ ငါတုိ႔အိမ္ေဖာ္မၾကီးမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနလုိ႔ပါလား
> ငါဘာမွနားမလည္ခဲ႔ဘူး
> အဲဒီ႔ေန႔က ငါတစ္ခုကုိေတာ႔ မွတ္မိေနတယ္.
> ညေနခင္းျပန္လာရင္ ငါ႔ကို အျမဲနမ္းရႈပ္က်ီစယ္တတ္တဲ႔
> ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖ
> အဲဒီ႔ေန႔က ျပန္မလာခဲ႔ဘူး
> ေမွ်ာ္လုိက္ရတာ ေဖေဖရယ္..
>
> ေနာက္ရက္ေတြမွာ ငါတုိ႔အိမ္မွာ လူေတြစည္ကားေနတယ္.
> ငါတုိ႔ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ကုိ ေမေမက ေထြးဖက္ထားလုိ႔ သူ႔အနားမွာ ေနေနေစတယ္.
> လာတဲ႔လူတုိင္းက ေမေမ႔ကုိ စကားေတြလာေျပာၾကတယ္.
> အမ်ိဳးသမီးၾကီးေတြက ေမေမ႔ကုိ လာျပီး အားေပးၾကတယ္.
> ငါတုိ႔ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္ကုိ ၾကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြမွာ
> ကရုဏာေငြ႔ေတြ ယွက္သန္းေနခဲ႔တယ္
> ငါသိပ္ေတာ႔ မမွတ္မိခဲ႔ပါဘူး
> ငါသိတာေတာ႔ အဲဒီ႔ေန႔က ေဖေဖ႔ကို ငါသိပ္လြမ္းေနခဲ႔တယ္…
> ေဖေဖရယ္..
> ဘာလုိ႔ သမီးတုိ႔ကုိ ထားခဲ႔တာလဲဟင္…
> ေဖေဖေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ သမီးတုိ႔ အိမ္ၾကီးမွာ ေျခာက္ကပ္သြားတာပဲ.
> သမီးတုိ႔ေရွ႔မွာ တည္ျငိမ္စြာေနတတ္ေပမယ္႔ ညအိပ္ရင္ သမီးတုိ႔ မသိေအာင္
> ၾကိတ္္ငိုေနတဲ႔ ေမ႔ေမ႔ရဲ႔ ရႈိက္သံေတြက သမီးရဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ
> လႊမ္းမုိးေနခဲ႔တယ္
> ေဖေဖ တကယ္ျပန္မလာခဲ႔ေတာ႔ဘူးေနာ္…
>
> ၁၉၆၀ ခုႏွစ္
>
> ေမေမ႔လက္ထဲမွာ ရုံးစာအိတ္ၾကီးတစ္ခုကုိင္ထားတယ္ .
> အိမ္ကလူေတြကုိ ပစၥည္းေတြလုိက္သိမ္းခုိင္းေနတာလည္း ငါမွတ္မိတယ္.
> ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ ေမေမရယ္လုိ႔ ေမးေတာ႔
> ေမေမက တည္ျငိမ္တဲ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ငါ႔ကို ငုံ႔ၾကည္႔ျပီး ခ်ိဳျမတဲ႔ေလသံေလးနဲ႔
> ေျပာတယ္.
> ငါ႔ေခါင္းေလးေပၚမွာ ေမေမက သူ႔လက္ကေလးကုိတင္ထားလုိ႔ေပါ႔
>
> ေမေမတုိ႔ေျပာင္းရေတာ႔မယ္ သမီးေလး..
> ဘယ္ကိုလဲဟင္..
> နယူးေဒလီကုိ
> ဘယ္မွာလဲဟင္
> ႏိုင္ငံျခားမွာေပါ႔ သမီးေလးရဲ႔
> ေမေမက ဘာသြားလုပ္မွာလဲဟင္
> ေဩာ္. ေမေမ႔ကုိ သံအမတ္ၾကီးခန္႔လိုက္တယ္. ေမေမအဲဒီ႔မွာ သြားေနရမွာ. သမီးတုိ႔လည္း
> လုိက္ခဲ႔ရမွာေလ.
> သံအမတ္ၾကီးဆုိတာ ဘာလဲဟင္ ေမေမ.
> ဟင္းဟင္းဟင္း…
> ငါ႔သမီးေလးက သိပ္အေမးအျမန္းထူတာပဲ. သံအမတ္ၾကီးဆုိတာ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏုိင္ငံ
> အၾကားမွာ အဆင္ေျပေအာင္ စကားေတြ ေျပာေပးတဲ႔ လူၾကီးေပါ႔. ခုဆုိ ေမေမက
> အဲဒီ႔ႏုိင္ငံၾကီးနဲ႔ ခုသမီးေနေနတဲ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး အဆင္ေျပေအာင္ စကားေတြ
> သြားေျပာေပးရမွာေလ.
>
> ဘာစကားေတြ ေျပာရမွာလဲဟင္ ေမေမ.
> သမီးေလးၾကီးေတာ႔ သိလာမွာေပါ႔ကြယ္. ခုေလာေလာဆယ္ သမီးခ်စ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ
> လုိက္ႏႈတ္ဆက္လုိက္ဦးေနာ္. မနက္ျဖန္ညက်ရင္ ေမေမ႔သားသမီးေလးေတြနဲ႔
> သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ ႏႈတ္ဆက္ပဲြေလးလုပ္ေပးမယ္ေနာ္. သမီးေလးၾကိဳက္တဲ႔ မုန္႔ေတြ
> ၀ယ္ထားေပးမယ္.
>
> ငါ႔မ်က္ႏွာမွာ အျပဳံးပန္းေလးေတြ ေ၀ျဖာလုိ႔ ငါခ်စ္တဲ႔ ေမေမရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲကုိ
> ေျပး၀င္ခဲ႔တယ္.
> ေမေမက သိပ္ေတာ္တာပဲေနာ္.
> ငါ႔လုိ အရြယ္ေလးကုိ နားလည္ေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းလင္းေျပာျပခဲ႔တယ္
> ေမေမ႔ကုိ ခုခ်ိန္ထိ သမီးသတိရေနတုန္းပါပဲ ေမေမရယ္…
> ေမေမသြန္သင္ေပးခဲ႔တဲ႔၊ ခ်မွတ္ေပးခဲ႔တဲ႔ စည္းကမ္းေတြ၊ လူမႈက်င္႔၀တ္ေတြကုိ
> စံနမူနာထားလုိ႔
> သမီးရဲ႔ ဘ၀ခရီးတေလွ်ာက္မွာ ေအာင္ပဲြေတြ အလီလီ ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္ေလ…
>
> ၁၉၆၄ ခုႏွစ္
>
> ငါေပ်ာ္လုိက္တာ…
> ေအာက္စဖုိ႔တကၠသိုလ္ကုိ ငါ၀င္ခြင္႔ရတယ္.
> ေက်ာင္း၀င္ခြင္႔စာရြက္ေလးကုိ ကုိင္လုိ႔ ေမေမ႔ဆီကုိ ငါေျပးသြားခဲ႔တယ္.
> ေမေမက ငါ႔ကို ဆီးၾကိဳေပြ႔ဖက္လုိ႔ ငါ႔ပါးျပင္ေပၚမွာ အနမ္းေလးေတြ ေျခြခဲ႔တယ္.
> I'm proud of you, honey! လုို႔
> ငါ႔မ်က္ႏွာကို ရႊမ္းရႊမ္းစားစား စုိက္ၾကည္႔ရင္း ေျပာလုိ္က္တဲ႔
> ေမေမ႔မ်က္၀န္းေတြကုိ ငါမက္ေမာလုိက္တာ…
> ေမေမက စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာခဲ႔ပါဘူး.
> ဒါေပမယ္႔ ေမေမငါ႔အတြက္ သိပ္ကုိ ဂုဏ္ယူေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔တယ္ဆုိတာ ငါသိေနတယ္.
> အဲဒီ႔ညက ငါတုိ႔အိမ္မွာ ပါတီလုပ္ခဲ႔ၾကတယ္.
> အမွတ္တရဓာတ္ပုံေတြ ရုိက္လုိ႔
> သီခ်င္းေတြကုိ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ သီဆုိၾကလုိ႔
> ဓာတ္ျပားတစ္ခ်ပ္ကုိဖြင္႔ျပီး အတူတူကခုန္ၾကလုိ႔
> ျပန္ေတြးလုိက္တုိင္း္ ၾကည္ႏူးစရာပုံရိပ္ေလးေတြ ထင္က်န္ေနဆဲပါပဲေလ…
>
> ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္ကုိတက္ဖုိ႔ ငါထြက္ခဲ႔ရျပီ
> ေလဆိပ္ကုိ ေမေမနဲ႔ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက လုိက္ပုိ႔တယ္.
> Departure Gate ထဲမ၀င္မီ ေမေမက ငါ႔ကုိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္နမ္းျပီး
> စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္.
> I believe in you! တဲ႔.
> ငါၾကက္သီးေတြေတာင္ထသြားခဲ႔တယ္.
> ေမေမ၀မ္းနည္းေနတာ ငါသိတယ္.
> ဒါေပမယ္႔ ေမေမမငုိခဲ႔ဘူး
> ေလယာဥ္ေပၚမွာ ငါငုိေနခဲ႔မိတယ္.
> ငါ၀မ္းနည္းလုိ႔ေတာ႔ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
> ငါ႔ကိုယုံၾကည္တဲ႔ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေမေမအတြက္
> ၀င္ခြင္႔သိပ္ခက္ခဲတဲ႔ ဒီတကၠသုိလ္ကုိ ငါ၀င္ခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔အတြက္
> ဖတဆုိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ္႔ အမ်ားနဲ႔မတူေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔တဲ႔
> ငါ႔ဘ၀ရဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈပထမေျခလွမ္းသစ္အတြက္
> ငါဂုဏ္ယူေနလုိ႔ပါ
> ငါေပ်ာ္ေနလုိ႔ပါ
> ငါပီတိျဖစ္ေနလုိ႔ပါ
>
> တကၠသိုလ္မွာ ငါအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔တယ္
> ငါ႔ရဲ႔ Host Parents ေတြက Lord Gore-Booth တုိ႔မိသားစုပဲ.
> သူက ငါတုိ႔ျမန္မာျပည္မွာ သံအမတ္ၾကီးလာလုပ္သြားဖူးတယ္
> သူ႔အိမ္မွာပဲ ငါ႔ရဲ႔ အနာဂတ္ခင္ပြန္းေလာင္း မုိက္ကယ္႔ကုိ စေတြ႔ျပီး
> ရင္းႏွီးခဲ႔ရတယ္.
> သူက တိဗက္လူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းေလ႔လာေ နတဲ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲေလ.
> တည္ျငိမ္ရင္႔က်က္တဲ႔ အေတြးအေခၚေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္တဲ႔ ထက္ျမက္တဲ႔
> ေယာက်ၤားေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ…
>
> ၁၉၆၉ ခုႏွစ္
>
> နယူးေယာက္ျမိဳ႔ကုိ ငါထြက္လာခဲ႔တယ္.
> ဘဲြ႔လြန္သင္တန္းတက္ဖုိ႔ေပါ႔
> မသန္းအိတုိ႔အိမ္မွာ ငါေနခဲ႔တယ္.
> သူက ကုလသမဂၢမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ
> အဲဒီ႔အခ်ိန္တုန္းက ဦးသန္႔က အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ျဖစ္ေနတယ္.
> ငါ႔ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူလုိက္ရတာ
> မသန္းအိက ငါ႔ကို အလုပ္ေလွ်ာက္ဖုိ႔တုိက္တြန္းတာနဲ ႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္ခဲ႔တယ္
> ငါအလုပ္ရခဲ႔တယ္.
> Administrative and Budgetary Questions မွာ Assistant Secretary အျဖစ္နဲ႔ေပါ႔.
> ေက်ာင္းတက္ေနတာကုိ ငါခဏနားျပီးေတာ႔ အလုပ္ကုိ အခ်ိန္ျပည္႔လုပ္ခဲ႔တယ္
> မဟုတ္ရင္ ဘယ္အရာကုိမွ အာရုံစိုက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ.
> ညေနရုံးဆင္းခ်ိန္ေတြနဲ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာ ေဆးရုံတစ္ခုမွာ Volunteer
> ၀င္လုပ္ခဲ႔တယ္
> ဆင္းရဲတဲ႔ လူနာေတြကုိ စာဖတ္ရာမွာ ကူညီႏိုင္ဖုိ႔နဲ႔ အေဖာ္အျဖစ္ ေနေပးဖုိ႔ေပါ႔
> ငါ႔အခ်ိန္ေတြ က်ပ္တည္းခဲ႔ေပမယ္႔ အဲဒီ႔လူနာေတြအတြက္ ရေအာင္အခ်ိန္ေပးခဲ႔တယ္.
> ငါ႔ရဲ႔တန္ဖုိးေတြက ဘာလဲဆုိတာကုိ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ငါေတြ႔ရွိခဲ႔တယ္.
> နယူးေယာက္မွာ ေနခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္က ၂ ႏွစ္ထဲရယ္ပါ.
> ဒါေပမယ္႔ ငါအမ်ားၾကီး ရင္႔က်က္ေျပာင္းလဲခဲ႔တယ္..
>
> ၁၉၇၂ ခုႏွစ္
>
> မုိက္နဲ႔ ငါလက္ထပ္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္ခဲ႔တယ္.
> သူနဲ႔အတူတူ ဘူတန္ကုိထြက္ခြာခဲ႔တယ္.
> မုိက္က ဘူတန္ဘုရင္မိသားစု၀င္ေတြကုိ စာသင္ေပးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ
> ငါကေတာ႔ ေတာ္၀င္ႏုိင္ငံျခားေရးရာဌာနမွာ
> Research Officer အျဖစ္၀င္လုပ္ခဲ႔တယ္.
> ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ျပာတန္းၾကီးေတြရဲ႔ အရိပ္ေအာက္မွာ
> ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းနဲ႔အတူတူ ငါျမတ္ႏုိးတဲ႔ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိ
> လုပ္ေဆာင္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္.
> အဲဒီ႔ အခ်ိန္ေတြကုိ ငါအျမဲတမ္းသတိရေနမွာပါ…
>
> မိုက္ကုိေတာ႔ ငါလက္မထပ္ခင္က prenuptial agreement တစ္ခုေတာင္းခဲ႔တယ္.
> ငါ႔ကုိ ငါ႔တုိင္းျပည္က လုိအပ္လာရင္ အခ်ိန္မေရြး သြားေရာက္ကူညီခြင္႔ျပဳပါလုိ႔..
> သူက ငါ႔ကုိ နားလည္မႈရွိတဲ႔အျပဳံးနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပခဲ႔တယ္ေလ.
> ငါ႔ကို သိပ္နားလည္မႈရွိတဲ႔သူကို ငါ႔ဘ၀ရဲ႔ ခင္ပြန္းေလာင္းအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ တာ
> ငါ႔ရဲ႔ လြတ္လပ္စြာဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင္႔ပဲ မဟုတ္ဘူးလား
> ေမေမ႔ကုိေတာ႔ ငါတုိင္ပင္ခဲ႔ပါေသးတယ္
> ေမေမကေတာ႔ ထုံးစံအတုိင္းပဲေပါ႔
> I trust you… တဲ႔
> တကယ္ေတာ႔ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ငါ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမဲျမဲခုိင္မာစြာနဲ႔
> ငါ႔ရဲ႔ အဖ်က္အင္အားစုေတြကုိ ၾကံ႔ၾကံ႔ခံေနႏုိင္ေသးတာ
> ငါ႔ႏွလုံးအိမ္ထဲကုိ ေလာင္းခ်ခဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔ရဲ႔ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင္႔ပဲေလ…
> ငါဘယ္ေတာ႔မွ ဦးက်ိဳးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး…
>
>
> ၁၉၇၃ ခုႏွစ္
>
> အဂၤလန္ကုိ ငါျပန္လာခဲ႔တယ္.
> ငါ႔ဘ၀မွာ ဘာနဲ႔မွမတူတဲ႔ ခံစားမႈတစ္ရပ္ကုိ ငါခံစားလုိက္ရတယ္သိလား
> အဲလက္စ္ကုိ ငါေမြးခဲ႔တယ္.
>
> ငါမိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ျပီပဲ..
> အဲဒီ႔ေန႔က ေမေမနဲ႔ ငါစကားအၾကာၾကီးေျပာျဖစ္တယ္.
> ေမေမရယ္ေလ.
> ငါ႔ကို စကားေတြ တတြတ္တြတ္နဲ႔ မွာေနလုိက္တာ မျပီးေတာ႔ဘူး
> ေမေမက ရယ္စရာေတြလည္း ေျပာလုိက္ေသးတယ္
> ငါ႔မွာ ရယ္လုိက္ရတာ ေခ်ာင္းေတာင္သီးတယ္
> မုိက္ကငါ႔ေဘးနားမွာရွိေနခဲ႔တယ္ေ လ…
>
> ၁၉၇၄ ခုႏွစ္
>
> မုိက္ကယ္အလုပ္ရတယ္.
> ေအာက္စဖုိ႔တကၠသိုလ္ရဲ႔ တိဗက္ဘာသာစကားဌာနမွာေပါ႔
>
> ၁၉၇၇ ခုႏွစ္
>
> ကင္မ္ကုိ ေမြးတယ္. ငါ႔ရဲ႔ ဒုတိယသားေလးေပါ႔
> ခုဆုိငါလည္း ကေလးေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္ရွင္မၾကီးကုိ လုံးလုံးျဖစ္ေနျပီေလ
> ဒါေပမယ္႔ ငါ႔ရဲ႔ ေလ႔လာမႈကိုေတာ႔ ငါမေလွ်ာ႔ေသးဘူး
> ကေလးေတြကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရင္းနဲ႔ ငါစာေတြေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္
> ေဖေဖ႔ရဲ႔ အတၳဳပတၱိနဲ႔ Asian Studies စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႔ေပါ႔
> မုိက္ကုိလည္း သူေလ႔လာေနတဲ႔ Himalayan Studies ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ငါကူညီခဲ႔တယ္.
>
> ၁၉၈၅ ခုႏွစ္
>
> က်ိဳတုိတကၠသိုလ္မွာ Visiting Scholar အေနနဲ႔ ေဖေဖ႔ရဲ႔ ဂ်ပန္ျပည္မွာ
> လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို
> စာတမ္းျပဳစုခဲ႔တယ္.
> ငါေက်နပ္အားရဂုဏ္ယူမိပါတယ္.
> ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖအတြက္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ႏုိင္တာ ဒီတစ္နည္းပဲ ရွိေတာ႔လုိ႔ပါ.
>
> ၁၉၈၆ ခုႏွစ္
>
> ကေလးေတြကုိ ေခၚျပီး ရန္ကုန္ကုိအလည္သြားခဲ႔တယ္.
> အဖြားျဖစ္သူနဲ႔ ေတြ႔ေပးရေအာင္ေပါ႔
> ရန္ကုန္ကုိေရာက္တုန္း ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးကုိ သာသနာ႔ေဘာင္တက္ေစခဲ႔တယ္
> ၾကည္ႏူးလုိက္တာ.
> ေရစက္ခ်ေနတဲ႔ ငါ႔လက္ေတြ တုန္ေနခဲ႔တယ္.
> ေမေမ႔မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြ လင္းလက္ေနခဲ႔တယ္.
> ငါ ရဟန္းဒါယိကာမ ျဖစ္ခဲ႔ျပီေလ..
>
>
>
> ၁၉၈၇ ခုႏွစ္
>
> ကေလးေတြနဲ႔အတူတူ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းမလားျပည္နယ္ကုိ သြားခဲ႔တယ္
> မုိက္က စာတမ္းေတြ ျပဳစုေနခဲ႔တယ္.
> အဂၤလန္ကုိလည္း ငါခဏျပန္ခဲ႔ေသးတယ္.
> ေမေမ႔ကုိ ေဆးရုံတင္ထားတာကုိ သြားျပီး ေစာင္႔ေရွာက္ဖုိ႔ေပါ႔.
> စက္တင္ဘာလထဲမွာ ငါတုိ႔မိသားစုေတြအားလုံး ေအာက္စဖုိ႔ကုိ ျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္.
> ငါ႔ရဲ႔ Advanced Degree အတြက္
> London School of Oriental and African Studies မွာ
> စာရင္းေပးခဲ႔တယ္
>
> ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္ ၃၁
>
> တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာခဲ႔တယ္.
> ခါတိုင္းလုိပဲ ေကာက္ကိုင္လုိက္ခဲ႔တယ္
> ဒါေပမယ္႔ ၾကားလုိက္ရတဲ႔ သတင္းကေတာ႔ ခါတုိင္းလုိ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
> ေမေမေလျဖတ္သြားတယ္တဲ႔
> ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ေလယာဥ္နဲ႔ ရန္ကုန္ကုိ ငါထြက္ခြာခဲ႔တယ္
> ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေမေမရွိေနတဲ႔ ေဆးရုံကုိ အေျပးသြားခဲ႔တယ္.
> ေမေမရယ္…
> မွတ္ေတာင္မမွတ္မိေတာ႔ဘူး
> ေမေမခံစားေနရတဲ႔ ေ၀ဒနာကုိ ငါလဲယူလုိ႔ရႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ယူပစ္ခ်င္လုိက္တာ..
> ကုတင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ႔ ေမေမ
> ငါ႔ကုိ ၾကိဳးစားျပဳံးျပေနတဲ႔ေမေမ
> ေတာ္ေတာ္ကုိေျပာင္းလဲသြားခဲ႔တာ ပဲေနာ္…
>
> ရန္ကုန္ျမိဳ႔ၾကီးမွာ ႏုိင္ငံေရးေတြ စတင္ရႈပ္ေထြးေနတယ္.
> အျမင္မေတာ္စရာေတြ၊ စိတ္တုိင္းမက်စရာေတြနဲ႔ျပည္႔ႏွ က္ေနတယ္
> ၈ ရက္ ၈ လ ၁၉၈၈ မွာ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အေရးေတာ္ပုံ ဆင္ႏဲႊဲခဲ႔ၾကတယ္.
> စစ္အာဏာရွင္ရဲ႔ ေသနတ္သံမ်ားၾကားမွာ
> ရဟန္းရွင္လူျပည္သူအမ်ား ေသြးေျမက်ခဲ႔ရတယ္.
> ေသနတ္ဆုိတာ မုိးေပၚေထာင္မပစ္ဘူးတဲ႔
> တစ္ႏုိင္ငံလုံးကုိ ေသနတ္ၾကိမ္းၾကိမ္းသြားခဲ႔တယ္
> ရာဇ၀င္ေတြလည္း ရုိင္းခဲ႔ရျပီ အဖသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရယ္…
>
> စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္
> စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိက္ျပီတဲ႔
> ငါဘာလုပ္ရမလဲ
> ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါေတြကို ငါမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး အဂၤလန္ကုိ ျပန္သြားမလား
> ဒါဆုိရင္ေတာ႔ ငါ႔မိသားစုနဲ႔အတူတူ အသိုက္အျမံဳမပ်က္
> ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနလုိ႔ ရတယ္.
> ဒါေပမယ္႔ ေသခ်ာတယ္
> ငါလိပ္ျပာမလုံဘူး
>
> ငါ႔ကုိယ္ထဲမွာ အာဇာနည္ေသြးေတြ စီးဆင္းေနတယ္.
> သူတုိ႔ကုိ ငါရွက္တယ္.
> ငါမျပန္ဘူး
> ငါဒီမွာေနမယ္
> ငါ႔တုိင္းျပည္ ငါ႔လူမ်ိဳးအတြက္ ငါ႔ရဲ႔ေပးဆပ္မႈ အခန္းက႑ စတင္ခဲ႔ျပီ
> သူတုိ႔ ငါ႔ကုိလုိအပ္ေနျပီလုိ႔ ငါခံစားရတယ္.
> ဟုတ္တယ္
> ငိုေၾကြးေနတဲ႔ ျပည္သူေတြကုိ ငါမ်က္ကြယ္မျပဳႏုိင္ဘူး
> ငါဒီမွာေနမယ္
> ငါမျပန္ေတာ႔ဘူး
> ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ျပည္သူေတြအတြက္၊ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္၊ ငါခ်စ္တဲ႔
> ငါ႔ေဖေဖအတြက္
> ငါျမန္မာျပည္မွာ ေနျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ဆန္႔က်င္ဖယ္ရွားမယ္.
> လူတုိင္းကုိယ္႔အခြင္႔အေရးကုိ ကုိယ္လြတ္လပ္စြာဖန္တီးယူႏုိင္ေ အာင္ ငါၾကိဳးစားမယ္
> ဟုတ္တယ္
> ဒါငါပဲ.
>
> NLD ကုိ စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔မွာ စတည္ေထာင္တယ္.
> အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအေနနဲ႔ ငါပါ၀င္လႈပ္ရွားတယ္
> ဂႏၵီရဲ႔ အဟိ ံသလမ္းစဥ္ကုိ ငါစြဲျမဲစြာ ယုံၾကည္ခဲ႔တယ္ေလ
> ဒါကို ငါအသုံးခ်ခဲ႔တယ္
> စစ္ဘီလူးရဲ႔ မ်က္ႏွာဖုံးကုိ အၾကမ္းမဖက္အႏုနည္းနဲ႔ ခြာခ်ျပႏိုင္ခဲ႔တယ္.
> ငါ႔ကိုအေသေတာင္ပစ္သတ္ေတာ႔မလုိ႔ တဲ႔
> ေသနတ္ေျပာင္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထားလုိက္ၾကတာ
> တည္ျငိမ္စြာနဲ႔ သူတုိ႔ဆီကုိ ဦးတည္ျပီးလွမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္
>
> င႔ါရင္ထဲက ခုိင္က်ည္တဲ႔ သစၥာတရားနဲ႔ ေျဖာင္႔မွန္တဲ႔ ေမတၱာဓာတ္ကုိ
> သူတုိ႔ မလႊမ္းမုိးႏိုင္ပါဘူးေလ.
> သူတုိ႔ၾကားထဲက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ ငါ႔ကုိ
> လူထုၾကီးက
> ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
> ဆုိျပီး
> တခဲနက္အားေပးလုိက္ၾကတာ
> ငါ႔မွာ ၾကက္သီးေတြေတာင္ထလုိ႔…
>
> ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္
>
> ေမေမေဒၚခင္ၾကည္ အနိစၥေရာက္ခဲ႔ျပီ..
> ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ေမေမရယ္..
> ေမေမ႔အသက္ ၇၆ ႏွစ္ထိ အမ်ားအက်ိဳးကို သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ခဲဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔အတြက္
> ေကာင္းကင္ဘုံက လက္ကမ္းၾကိဳဆုိေနမယ္လုိ႔ သမီးခုိင္မာစြာယုံၾကည္ေနပါတယ္.
>
> ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ ၂ ရက္
> ေမေမ႔ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးခရီးကုိ လုိက္ပုိ႔ၾကတဲ႔ ျပည္သူေတြ မနည္းဘူးေမေမရယ္.
> ေမေမ႔ကို ျမင္ေစ႔ခ်င္လုိက္တာ.
> ေမေမ႔ကုိ သျဂိဳဟ္တဲ႔ေန႔မွာပဲ ေမေမ႔ရုပ္ကလာပ္ေရွ႔မွာ သမီးတုိင္တည္သစၥာျပဳခဲ႔တယ္
> ေဖေဖနဲ႔ေမေမတုိ႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးအတြက္ ေသသည္အထိ ေကာင္းက်ိဳးသယ္ပုိး
> ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကတယ္.
> ဒီတာ၀န္ကုိ ေက်ျပြန္ေအာင္ သမီးဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ပါ႔မယ္
> သမီးေသသည္ထိေပါ႔…
>
> ငါ႔ကုိလုိက္ေနွာင္႔ယွက္ေနတဲ႔ အတားအဆီးေတြၾကားထဲကပဲ ငါတုိ႔ NLD ပါတီ
> ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ျခြင္းခ်က္မရွိ အႏုိင္ရခဲ႔တယ္.
> အရွက္မရွိလုိက္ၾကတာေလ.
> ငါတုိ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကုိ လုိက္ဖမ္းတယ္
> ေရြးေကာက္ပဲြရလာဒ္ကို အက်ဳံးမ၀င္ပါဘူးလုိ႔ ေျဗာင္ျငင္းတယ္.
> ငါ႔ကုိလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခဲ႔တယ္
>
> အဲဒီ႔ကတည္းကပဲ ငါ႔ကုိျပန္လႊတ္လုိက္၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္ခ်လိုက္နဲ႔
> ႏုိင္ငံေရးကစားကြက္ေတြ လွည္႔ကစားခဲ႔တယ္..
> ငါ႔အေပၚရက္စက္လုိက္ၾကတာ.
> ကုိယ္ခ်င္းမစာလုိက္ၾကတာ
> ေျပာရက္လုိက္ၾကတာ
> သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ ရုပ္ျမင္သံၾကား၊ ေရဒီယုိေတြနဲ႔ ငါ႔နာမည္ကုိ ဖ်က္ဆီးလုိက္ၾကတာ
> ႏုိင္ငံအေပၚသစၥာေဖာက္သူတဲ႔
> လူမ်ိဳးျခားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသူတဲ႔
> ဒါေတြကို ငါတုံံ႔ျပန္မေနခ႔ဲပါဘူး
> ငါလုပ္စရာရွိတာေတြကုိပဲ ေအးေအးေဆးေဆး မမွားရေအာင္ ငါလုပ္ခဲ႔တယ္
> ဒီလုိအခ်ိန္ေတြမွာ ငါ႔အေနနဲ႔ပုိျပီးတည္ျငိမ္ဖုိ႔လု ိတယ္ေလ..
>
> ငါ႔ကုိႏုိဘယ္လ္ဆုေပးတဲ႔အေၾကာင္း ကုိ ရွားရွားပါးပါးေတာင္းဆုိထားရတဲ႔
> ေရဒီယုိအစုတ္ေလးတစ္လုံးကတစ္ဆင္႔ ငါၾကားသိခဲ႔ရတယ္.
> ငါ႔သားၾကီး အဲလက္စ္က အခမ္းအနားမွာ ငါ႔ကုိယ္စား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာသတဲ႔ေလ..
> ေမေမဂုဏ္ယူပါတယ္ သားၾကီးရယ္…
> ေမေမ႔အတြက္ရတဲ႔ ဆုေၾကးေငြကုိ Prospect Burma ဆုိတဲ႔ NGO အဖဲြ႔ဖဲြ႔ျပီး
> ျမန္မာျပည္က ပညာေတာ္သင္ေက်ာင္းသားေတြကို ပံ႔ပုိးကူညီေနတာ
> ခုခ်ိန္ထိပဲေလ.
> ေမေမက ကုိယ္က်ိဳးရွာသူဟုတ္မဟုတ္ဆုိတာ သားတုိ႔အသိဆုံးပါ
> သားတုိ႔ကုိ ပစ္ထားခ်င္လုိ႔ ပစ္ထားတာမဟုတ္ရပါဘူး
> သားတုိ႔ကုိ သိပ္ခ်စ္တာေပါ႔
> သားတုိ႔နဲ႔ အတူတူသိပ္ေနခ်င္တာေပါ႔
> ဒါေပမယ္႔သားတုိ႔ရယ္
> သားတုိ႔ကုိခ်စ္တဲ႔အခ်စ္ေတြထက္ နိမ္႔က်ႏြမ္းပါးေနတဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုကုိ
> ေမေမပုိခ်စ္မိတယ္.
> ဒါကို သားတုိ႔ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါေနာ္…
> သားတုိ႔အေပၚ ဂရုမစုိက္မိခဲ႔တာေတြကို ေနာင္ဘ၀ဆုိတာေတြမွာ ျပန္ဆုံေတြ႔ခဲ႔ရင္
> အတုိးခ်ျပီး ျပန္ေပးဆပ္ပါမယ္ သားတုိ႔ရယ္…
>
> ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္
>
> ရက္စက္လုိက္ၾကတာကြယ္
> ရက္စက္လုိက္ၾကတာ
> ျမင္ရၾကားရတာ ယုံႏုိင္စရာေတာင္မရွိဘူး
> သတ္ေဟ႔သတ္ဟ
> ခ်ေဟ႔ခ်ဟ
> ဆုိတဲ႔ စစ္ဘီလူးရဲ႔ ၾကိဳးဆဲြရုပ္ေတြေအာက္မွာ
> တုိင္းျပည္ရဲ႔ အညႊန္႔အဖူးေလးေတြ လြင္႔ေၾကြခဲ႔ရရွာျပီ…
> အဲဒီ႔ညက ေကာင္းကင္ျပာၾကီးမွာေတာင္ ေသြးေရာင္ေတြလႊမ္းေနခဲ႔တယ္.
> ရင္ထဲမွာ ဆုိ႔နစ္လုိက္တာ ခ်စ္သားခ်စ္သမီးတုိ႔ရယ္..
> သားတုိ႔သမီးတုိ႔ ေကာင္းရာသုဂတိလားႏုိင္ၾကပါေစ
> ဒီလုိအျဖစ္ဆုိးမ်ိဳးကုိ ဘယ္ဘ၀မွာမွ ထပ္မံ မၾကံဳေတြ႔ႏုိင္ၾကပါေစနဲ႔ေတာ႔လုိ ႔
> ေမေမစု ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ကြယ္…
> ဒီပဲယင္းရဲ႔ အက်ည္းတန္ညတစ္ခုေပါ႔…
>
> အခ်ိန္ေတြလည္း အေတာ္ၾကာခဲ႔ျပီေလ.
> ျပည္သူလူထုေပါင္းမ်ားစြာလည္း အသက္ခႏၵာစြန္႔လႊတ္ခဲ႔ရရွာျပီ
> ငါ႔ကို ျပန္လႊတ္ရင္ဆုိတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနသူေတြလည္း
> ႏြမ္းလ်လွပါျပီ
> မ်က္စိကုိမွိတ္၊ နားကုိပိတ္ျပီး တရားစီရင္ခ်င္သူေတြရဲ႔ အတၱမ်ားေအာက္မွာ
> အမွန္တရားက ကမၻာကုိပတ္ဖုိ႔ သူ႔ဖိနပ္ေလး လုိက္ရွာေနတုန္းပဲ
>
> ေႏြမုိးေဆာင္းေပါင္းမ်ားစြာလည္း ငါ႔ျခံ၀င္းထဲမွာ က်ေရာက္ခဲ႔ျပီ
> ငါ႔ပါးျပင္ေပၚမွာလည္း အေရးအေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႔ ေနရာယူခဲ႔ျပီ
> ငါ႔အသက္လည္း ၆၂ နွစ္ထဲေရာက္ခဲ႔ျပီ
> ငါ႔သားေတြလည္း အိမ္ေထာင္ရက္သားက်သူက်နဲ႔ အေျခက်ကုန္ျပီ
> ငါ႔မွာေတာ႔…
> ငါခ်စ္တဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြကေတာ႔…
> ငါျမတ္ႏုိးတဲ႔ ျမန္မာျပည္ကေတာ႔…
> သံတုိင္ေတြေနာက္မွာ ငုိရႈိက္ေနဆဲပဲေလ….
>
> ကုတင္တုိင္ကုိ လက္နဲ႔ကုိင္ျပီး အားယူလုိ႔ ငါထလုိက္တယ္
> အျပင္မွာ ေနျခည္ေတြျဖာေနျပီေနာ္
> ေရဒီယုိထဲက ဆုေတာင္းသံေတြ တစ္သဲသဲနဲ႔ ၀င္လာမစဲျဖစ္ေနတယ္.
> ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ..
> ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ..
> ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ.. တဲ႔..
>
> က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႔ကို သိမ္းဆည္းလုိက္ျပီး
> အခန္းျပတင္းကုိဖြင္႔လုိက္တယ္.
> ငါ႔ကုိေစာင္႔ၾကည္႔ေနရတဲ႔ ရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္က ငါ႔ကုိ အလန္႔တၾကားေမာ႔ၾကည္႔တယ္.
> မေၾကာက္ပါနဲ႔သားရယ္
> ငါ႔ရဲ႔ ေအးျမတဲ႔ အျပဳံးေအာက္မွာ ခက္ထန္တဲ႔ ေသနတ္ေျပာင္း၀ေလး တုိးလွ်ိဳးလုိ႔
> ငါ႔ကုိ ဦးညႊတ္တယ္.
> သားစာဆက္က်က္ပါကြယ္.. စိတ္ကုိေအးေအးသာထားပါ.
>
> ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ထြက္ေျပးမယ္႔ မိန္းမစားမဟုတ္ပါဘူး
> တုိင္းျပည္အတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္၊ အရုိးေၾကေၾက၊ အေရခမ္းခမ္း အမ်ားအက်ိဳးအတြက္
> အသက္နဲ႔ ဘ၀ကိုပါ ေပးလႉထားတဲ႔ အာဇာနည္မိန္းမပါ.
> ဒီသစၥာစကားမွန္ရင္
> ငါခ်စ္တဲ႔
> ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီး အေမွာင္ကုိေဖ်ာက္လုိ႔ အလင္းေန႔သစ္မ်ားကုိ
> ၾကိဳဆုိႏိုင္ပါေစသား…
>
> ငါရွင္သန္ေနဦးမွာပါ.
> မေသမခ်င္းေပါ႔…
>
> ေနေရာင္ျခည္ရဲ႔ႏႈတ္ဆက္မႈကုိ အသာတၾကည္ခံယူျပီး
> ဘုရားစင္ဖက္ကုိ လွမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္.
> အရွင္ဘုရားရဲ႔ ေမတၱာကရုဏာေတာ္ေအာက္မွာ
> ဘုရားတပည္႔ေတာ္မ ျငိမ္းခ်မ္းရပါေစသား…
> ျမန္မာျပည္သူမ်ား ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစသား…
> ငိုရႈိက္သံမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ပါေစသား…
> မတရားမႈမ်ား ဖယ္ခြာႏုိင္ပါေစသား…
>
> ကြယ္လြန္သူ ေဖေဖဦးေအာင္ဆန္းႏွင္႔ ေမေမေဒၚခင္ၾကည္..
> က်ဆုံးေလျပီးေသာ အာဇာနည္အမ်ိဳးေကာင္းသား ရဟန္းရွင္လူမ်ား…
> အမွ်အမွ်အမွ်…..
>
> သာဓု..သာဓု..သာဓု……
>
>
>
> ဒီိေနရာကhttp://nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1991/kyi-bio.html

>>အခ်က္အလက္ေလးေတြကုိ အေျခခံျပီး ခံစားေရးဖဲြ႔ထားပါတယ္...
>
> ေရးသူ - အမည္မသိ.

ေမ်ာက္ပံုၿပင္

************

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ....စမ္းသပ္ခ်က္တခုမွာ သိပၸံပညာရွင္မ်ားဟာ ေမ်ာက္ ၅
ေကာင္ကုိ ေလွာင္အိမ္တခုထဲမွာအတူတူ စုထည့္ထားလုိက္တယ္။

ၿပီးေတာ့ေလွာင္အိမ္ရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္မွာ ေလွကားတစင္းေထာင္ထားၿပီး
ေလွကားထိပ္မွာေတာ့ ငွက္ေပ်ာတဖီးကုိ တင္ထားေပးသတဲ့ကြယ္။

တကယ္လုိ႔ ေမ်ာက္တေကာင္ေကာင္ကေန ငွက္ေပ်ာသီးစားခ်င္လုိ႔ ေလွကားေပၚကုိ
တက္ဘုိ႔ႀကဳိးစားအခါတုိင္းမွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ က်န္တဲ့ေမ်ာက္ေတြကုိ
(ေမ်ာက္ေတြ ေၾကာက္တဲ့) ေရခဲတမွ်ေအးစက္ေနတဲ့ ေရေအးေတြနဲ႔ ေနမထိ
ထုိင္မသာျဖစ္ေအာင္ ဆြတ္ျဖန္းေပးသတဲ့။

ေဟာ....မၾကာပါဘူး။ ေမ်ာက္ေတြဟာ သူတုိ႔အထဲက တေကာင္ေကာင္ ေလွကားေပၚတက္ဘုိ႔
ႀကဳိးစားတာနဲ႔ အဲဒီ အေကာင္ကုိ က်န္တဲ့ေလးေကာင္က ၀ုိင္းၿပီး ထုၾက
ႏွက္ၾကေတာ့တာဘဲတဲ့။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ေရေအးနဲ႔ ပက္ျဖန္းတာကုိ
ရပ္နားထားလုိက္ေတာ့သတဲ့ကြယ္။

အဲသည္ေနာက္ပုိင္းမွာ ငွက္ေပ်ာသီးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈ ဘယ္လုိပင္
အားေကာင္းလြန္းလွေပမယ့္ ဘယ္ေမ်ာက္ကမွ ေမ်ာက္စြမ္းေကာင္းလုပ္ၿပီး
ေလွကားေပၚကုိ တက္ဘုိ႔ ထပ္မႀကဳိးစားရဲေတာ့ဘူးတဲ့။

ဒီလုိအေနအထားမွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ မူလေမ်ာက္ငါးေကာင္ထဲက တေကာင္ကို
ေလွာင္အိမ္ထဲက ထုတ္။ သူ႕ေနရာမွာ ေမ်ာက္အသစ္တေကာင္နဲ႔
လဲလွယ္အစားထုိးလုိက္တယ္။ ေမ်ာက္အသစ္ဟာ ေလွာင္အိမ္ထဲကုိ ေရာက္တာနဲ႔
(ေမ်ာက္ပီပီ) ေလွကားေပၚကုိ ေျပးတက္ၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးကုိ ယူဘုိ႔
ႀကဳိးစားေတာ့တာေပါ႔။ က်န္တဲ့ေလးေကာင္ကလည္း ထုံးစံအတုိင္း မဆုိင္းမတြ
သူ႕ကုိ ၀ုိင္း "သမ" ၾကသတဲ့။
(ကိြကြိ...ကြကြ...ကြိကြ...ေခြးမသားေမ်ာက္...ေဆာ္ပစ္....ကြစ္ကြစ္)

အဲသလုိ မၾကာခဏ ထုႏွက္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ေမ်ာက္ဟာ
ဘာေၾကာင့္ဒီလုိ ထုႏွက္ၾကသလဲဆုိတဲ့ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ
စဥ္းစားလုိ႔ မရေပမယ့္လည္း ေလွကားေပၚကုိ မတက္ရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိေတာ့
ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္လာတယ္။ ေလွကားေပၚ တက္ဘုိ႔ကိုလည္း
ထပ္မံမႀကဳိးစားရဲေတာ့ဘူးတဲ့။

ဒုတိယ ေမ်ာက္အသစ္ေကာင္ကုိ ေမ်ာက္အေဟာင္းတေကာင္ရဲ႕ ေနရာမွာ ထပ္မံ အစားထုိး
ထည့္လုိက္တဲ့အခါမွာလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ဳိး ထပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ
စိတ္၀င္စားဘုိ႔ေကာင္းတာက ဒုတိယေမ်ာက္သစ္ကုိ ၀ုိင္း၀န္းထုႏွက္ၾကတဲ့အခါ
သူ႕အရင္ေရာက္တဲ့ ေမ်ာက္အသစ္ကပါ ဘုမသိ ဘမသိ ၀င္ၿပီး ထုႏွက္တာကုိ
ေတြ႕ရသတဲ့။ (ၾကည့္ရတာ လူေတြသာမက ေမ်ာက္ေတြလည္း ဆြမ္းႀကီးေလာင္းရတာ
၀ါသနာပါပုံရတယ္။)

အဲသလုိနဲ႔ တတိယ ေမ်ာက္အသစ္တေကာင္ကုိ မူလေမ်ာက္အေဟာင္းထဲက တေကာင္ေနရာမွာ
အစားထုိးထည့္ၾကည့္တယ္။ ထုႏွက္တဲ့ကိစၥဆက္ျဖစ္တယ္။
စတုတၳေမ်ာက္အသစ္တေကာင္ထပ္လဲထည့္ တယ္။ ထု႐ုိက္တဲ့ကိစၥ ဆက္ျဖစ္တယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာ ပဥၥမေျမာက္ ေမ်ာက္အသစ္ကုိ
ေနာက္ဆုံးလက္က်န္ေမ်ာက္အေဟာင္းေနရာမွာ အၿပီးသတ္ လဲထည့္လုိက္ေတာ့တယ္။
**************************************************************?
သယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ.....အခုဆုိရင္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့
ေမ်ာက္ငါးေကာင္စလုံးဟာ ေနာက္မွ ေရာက္လာၾကတဲ့ ေမ်ာက္အသစ္ေတြခ်ည္းေပါ႔ကြယ္။
သူတုိ႔ အားလုံးဟာ ေရခဲေရနဲ႔ ပက္ျဖန္းတာကုိ တခါမွ မႀကဳံခဲ့ရဖူးဘူးကြဲ႕။
ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ထဲက တစ္ေကာင္ေကာင္ ေလွကားေပၚကုိ တက္ဘုိ႔ႀကဳိးစားရင္ေတာ့
က်န္တဲ့ ေလးေကာင္က ၀ုိင္း၀န္းၿပီး ထုၾကႏွက္ၾကဆဲဘဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္
အဲသလုိ ထုႏွက္ရသလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိေတာ့ ေမ်ာက္ငါးေကာင္စလုံး လုံး၀
မသိၾကရွာဘူးတဲ့ကြယ္...

ကဲ.....ပုံျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ....

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ……အဲဒီ ေမ်ာက္ငါးေကာင္ရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ အျပဳအမူကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕
လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြင္းမွာေရာ ေတြ႔ဘူးႀကဳံဘူး ပါသလား...ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေကာ အဲ႕ဒီေမ်ာက္ေတြထဲက ေမ်ာက္တစ္ေကာင္လိုၿပဳက်င္႕ခဲ႕ဘူးလား/ၿပဳက်င္႕မိေနလားဆိုတာကိုလည္း ၿပန္ဆန္းစစ္ႀကည္႕ႀကဦးစို႕ေနာ္.................။ ။

အမွတ္ရေစ ေမြးရပ္ေျမ

ဒီအခ်ိန္မွာဆို ေရႊေရာင္ေတြျဖာ
ေနျခည္မွာ လင္းလဲ့
ရႊန္းလဲ့တဲ့က်က္သေရ
တုိ႕ျပည္က ဆံေတာ္ရွင္
ျပည္သူေတြနဲ႕စည္ကား
ေတာင္ေပၚခရီးကို အတူသြားလို႕
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးဦးခိုက္မွာကို အေတြးမွာျမင္ေယာင္ေနရင္း
ေနာင္ခါတစ္ေန႕ေန႕
တို႕ေတြအတူဖူးစို႕
မေမ့ၾကနဲ႕သူငယ္ခ်င္း......

ဘ၀အတြက္ စိတ္ဓာတ္အင္အား

တေန႔မွာ ဆရာက ဖန္ခြက္တစ္လံုးကို လက္မွာကိုင္ထားၿပီး 'ဒီဖန္ခြက္က
ဘယ္ေလာက္ေလးမယ္ထင္သလဲ' လို႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးတယ္.. ၅၀ဂရမ္၊ ၁၀၀ ဂရမ္
အစရွိသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအေျဖေတြကို သူရတယ္ ..
ဆရာက ဆက္ေျပာတယ္ ..'ဒီဖန္ခြက္ရဲ႔ တကယ့္ အေလးခ်္ိန္ကိုေတာ့ ဆရာမသိပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဆရာေမးခ်င္တာ ဒီဖန္ခြက္ကုိ ဒီအတုိင္းပဲ ဆရာ ခဏေလာက္ ကိိုင္ထားရင္
ဘာျဖစ္မလဲ ဆိုတာပဲ ..'
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး" လို႔ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကေျဖေတာ့
"ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာကိုင္ထားရင္ေရာ" လို႔ ဆရာက ဆက္ေမးတယ္ ..
"လက္ေတြေညာင္းၿပီး ထံုက်င္လာမယ္" လို႔ ေျဖၾကတယ္ …
'ေကာင္းၿပီ ..တေနကုန္ကိုင္ထားရင္ေရာကြာ' လို႔ ဆရာေမးေတာ့
ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က "မင္းလက္ႀကီး ထံုက်င္လာမယ္၊ ၿပီးေတာ့
လက္ေမာင္းကိုက္လာမယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ ႀကြက္သားေတြအေညာင္းမိ ေလျဖတ္ၿပီး
ေဆးရုံေရာက္မယ္" လို႔ ေျပာေတာ့ တတန္းလံုး ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္ …

ဆရာက 'မင္းေျပာတာမွန္တယ္ ..ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔ အဲ့လိုျဖစ္သြားတာလဲ
..ငါကိုင္ထားတဲ့အခ်ိန္ အတြင္းမွာ ဖန္ခြက္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ ပိုတုိးလာလို႔လား'
လို႔ ဆက္ေမးေတာ့ မတိုးပါဘူးလို႔ တညီတညႊတ္တည္းေျဖၾကတယ္ …

'ဖန္ခြက္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေျပာင္းသြားတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔ ..ဆရာက ဘာလို႔ အဲ့လို
နာက်င္မႈေ၀ဒနာေတြ တိုးၿပီး ခံစားရတာလဲ၊ အဲ့ဒီ ေ၀ဒနာေတြ သက္သာေအာင္ ဆရာ
ဘာလုပ္ရမလဲ' လို႔ေမးေတာ့ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က 'Put the Glass Down;
ဖန္ခြက္ကို ေအာက္ျပန္ခ်ထားလိုက္ေပါ့' လို႔ ေျဖလုိက္ပါတယ္ …

ဆရာက 'သိပ္မွန္ပါတယ္ ..မင္းတို႔ ဘ၀မွာ ႀကံဳရတဲ့ ျပႆနာေတြကို ေခါင္းထဲမွာ
ခဏေလာက္ထည့္ထားရင္ ဘာမွမျဖစ္ေသးပါဘူး။ အၾကာႀကီး သိမ္းထားၿပီး
စဥ္းစားေနတဲ့အခါ ၾကာလာေတာ့ မင္းတို႔ကို စတင္ၿပီး နာက်င္မႈေပးလာမယ္ ၊
ေ၀ဒနာျဖစ္ေစလာမယ္။ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းရတာ ဘ၀ရဲ႕ ရသ တစိတ္တပိုင္းပါ။
ဒါေပမဲ့ ေန႔တေန႔ရဲ႕ အဆံုးမွာေတာ့ တေနကုန္အေျဖရွာမရတဲ့
အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေမ့ထားခဲ့ပါ။ ေနာက္တေန႔အတြက္ ဒါေတြဆက္ေတြးေတာဖို႔
အားအင္ေတြလိုပါတယ္ …လူသစ္ စိတ္သစ္နဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ရင္ဆုိင္ဖို႔
ဖန္ခြက္ေတြကို ခဏေလာက္ျပန္ခ်ထားခဲ့ပါ ..' လို႔ ဆရာက မွာလိုက္ပါတယ္ ..........။ ။



အားလံုး...အားလံုး **ေန႕သစ္ကို စိတ္သစ္နဲ႕ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ႀကပါေစ**