| | |
Written by လူထုစိန္၀င္း | |
တစ္ႏႇစ္ကူးခဲ့ျပန္ၿပီ။ ႐ိုးရာျပကၡဒိန္အလိုအရ ကူးခဲ့ရေပမယ့္ ႏႇစ္သစ္ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုတဲ့ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ရဲ႕ အမႇတ္အသားသေကၤတျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္မိုးမရြာခဲ့လို႔ ပိေတာက္ေတြမပြင့္ႏိုင္ၾကဘူး။ ပိေတာက္မဲ့ သႀကၤန္ဆိုတဲ့ ထူးျခားခ်က္ကလြဲၿပီး တျခားထူးျခားေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးေတာ့ ဘာတစ္ခုမႇမေတြ႕ရဘူး။ၾကားျမဲေတြၾကားရ မနက္မုိးလင္းလို႔ မ်က္စိႏႇစ္လံုး ဖြင့္လိုက္တာနဲ့ မဂၤလာမရႇိတဲ့အသံေတြကို ၾကားျမဲၾကားရတယ္။ အီရတ္နဲ႔အာဖဂန္နစၥတန္မႇာ ဗံုးဒဏ္စက္ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ အရပ္သူအရပ္သားေတြ၊ ကေလးငယ္ေတြ ေသေက်ၾကရ တဲ့သတင္း၊တ႐ုတ္ျပည္မႇာ ငလ်င္ႀကီးလႈပ္လို႔ အႀကီးအက်ယ္ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးၿပီး လူေတြေသၾကရတဲ့သတင္း၊ အိႏၵိယမႇာမုန္တိုင္း၀င္ေမႊလို႔ ဒုကၡေရာက္ရတဲ့သတင္း၊ အိုက္စလန္ႏိုင္ငံ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ဥေရာပေလေၾကာင္း ခရီးစဥ္အားလံုုး ရပ္ခိုင္းထားရလို႔ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသာင္တင္ေနၾကရတဲ့သတင္းစတဲ့စတဲ့ အမဂၤလာ သတင္းေတြခ်ည့္ပါပဲ။ အနီးဆံုးေနရာက အနိ႒ာ႐ံု ဒီၾကားထဲကိုယ္နဲ႔အနီးကပ္ဆံုး ေနရာမႇာ အနိ႒ာ႐ံုျမင္ကြင္းႀကီးတစ္ခုက ျဗဳန္းကနဲထၿပီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ရေသးတယ္။ သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔ ကန္ေတာ္ႀကီး ေရကစားမ႑ပ္တစ္ခုေရႇ႕ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈႀကီးပါ။ လူရႇစ္ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး ၁၇၀ ဦး ထိ ခိုက္ဒဏ္ရာရသြားခဲ့ၾကတယ္လို႔ သတင္းစာမႇာဖတ္ရတယ္။ အၾကတ္ေန႔ ေန႔ခင္းသံုးနာရီခြဲေလာက္မႇာ ပူလြန္းလို႔ၾကမ္းျပင္ေပၚဖ်ာခင္းၿပီး လႇဲရင္းနဲ႔ ေဟာဟဲလိုက္ေနစဥ္မႇာ မႏၲေလးက ဖုန္းလႇမ္းဆက္တယ္။ ဗံုးကြဲတာ သိၿပီးပလားတဲ့။ မသိ ေသးဘူးဆိုေတာ့ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရာ မႇာတင္ေနတယ္၊ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ စာတန္းထိုးျပတဲ့သတင္းမႇာက လူေပါင္း ၂၄ ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး ၇၀ ေက်ာ္ဒဏ္ရာရတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီး စိတ္ထဲမႇာ ေနာက္က်ိသြားတယ္။
ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ ေအးျမျခင္းသေကၤတျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္ပြဲေတာ္လို အခါသမယမ်ဳိးမႇာ အစဥ္အလာအတုိင္း ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးေနၾကတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ေတြၾကားထဲမႇာမႇ ဗံုးခြဲရတယ္လို႔။ ဒါဟာ ကမ္းကုန္ေအာင္ ယုတ္မာတဲ့လုပ္ရပ္ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးနဲ႔မႇ တရားတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကပဲလုပ္လုပ္ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္တဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈႀကီးပဲ ျဖစ္တယ္။ လုပ္သူေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လူေတြ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ားျဖစ္ကုန္ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘိန္းစားသတၲိ သူတို႔ရည္ရြယ္သလို ျဖစ္မလာပါဘူး။ ေနာက္ရက္ သႀကၤန္အတက္ေန႔မႇာ ေရပက္ကစားျမဲကစားေနၾကတာပါပဲ။ ဗံုးခြဲသူေတြကို လူေတြက စက္ဆုပ္ရြံရႇာ မုန္းတီးစိတ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္မ်ဳိးကို ဘယ္သူကမႇေတာ္လိုက္တာလို႔ ခ်ီး က်ဴးမႇာမဟုတ္ပါဘူး။ ခ်ီးက်ဴးရမယ့္ကိစၥမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးဖိုးျပတ္ေနတဲ့ ေဆးသမားတစ္ေယာက္ကို ပိုက္ဆံေပးခိုင္းရင္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးပဲ။ ဘာသတိၲမႇမလိုပါဘူး။ ဘိန္းစားသတၲိေလာက္ ရႇိရင္ျဖစ္ပါတယ္။ တရားခံဘယ္သူဘယ္၀ါ မသိေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ရန္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာေျပာရဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီလုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္နဲ႔ ေ၀းသထက္ေ၀းသြားစရာ အေၾကာင္းသာရႇိလို႔ျဖစ္တယ္။ ေတာင့္တတဲ့ခ်ဳိးကူသံ ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္သူတစ္ရပ္လံုး လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ အသံက ခ်ဳိးကူသံျဖစ္တယ္။ ဗံုးသံ၊ ေသနတ္သံ မဟုတ္ဘူး။ ႏႇစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ဗံုးသံ၊ ေသနတ္သံေတြၾကားေနရတာ စိတ္ပ်က္လႇပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္လႇပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေကၤတ သႀကၤန္ပြဲေတာ္အခါသမယမႇာ အရပ္သူအရပ္သားေတြကို ပစ္မႇတ္ထားၿပီး ဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္လိုက္တာဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆႏၵစစ္ ဆႏၵမႇန္ေတြ ကို႐ိုက္ခ်ဳိးဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူကိုေစာ္ကားသူ၊ ျပည္ သူကိုသတ္ျဖတ္သူဟာ ဘယ္ေတာ့မႇ သက္ဆိုးမရႇည္ပါဘူး။တစ္ေန႔မႇာ ျပည္သူကဒဏ္ခတ္တာခံရမႇာ မလြဲမေသြပါပဲ။ ျပည္သူကိုတန္ဖိုးထားလုိ႔ ဂ်ပန္ေတာ္လႇန္ေရးကာလတုန္းက ေတာ္လႇန္ေရးတပ္သားမ်ား ရန္သူကိုတိုက္တဲ့အခါမႇာ ဘယ္ေတာ့မႇ ရြာေတြထဲကေနၿပီး တိုက္ခိုက္ေလ့မရႇိပါဘူး။ အရပ္သူ၊ အရပ္သားမ်ား ထိခိုက္မႇာစိုးတဲ့အတြက္နဲ႔ ရန္သူဂ်ပန္တပ္ကရြာကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းပစ္ မႇာစိုးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ တိုက္စရာရႇိရင္ ရြာနဲ႔ေ၀းတဲ့ေနရာက ေစာင့္ၿပီးတိုက္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို အဲဒီလိုတန္ဖိုးထားတဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုကလည္း ေတာ္လႇန္ေရးတပ္သားေတြကို တန္ဖိုးထားၿပီးကာကြယ္ေစာင့္ေရႇာက္ၾက၊ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾက တာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူနဲ႔တစ္သားတည္းရႇိလို႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လႇန္ေရး တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္ေအာင္ပြဲခံၿပီး လြတ္လပ္ေရးရယူႏိုင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္ေတြနဲ႔ အခုေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အသက္ကို ဖက္ရြက္တစ္ရြက္ေလာက္မႇ တန္ဖိုးမထားၾကေတာ့ပါလား။ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ အၾကမ္းဖက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကို စိတ္ပ်က္တာပါ။ အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏႇစ္သစ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္ေတြ၊ အားမာန္သစ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုလ်က္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အေမႇာင္မိုက္ဆံုးဆိုတဲ့ သန္းေခါင္အခ်ိန္ ကုန္ဆံုးလြန္ေျမာက္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေန႔သစ္တစ္ခုစတင္ဖို႔ အတြက္ အေမႇာင္တိုက္ႀကီးထဲကေနၿပီး ေရာင္နီကေလး စတင္ေပၚထြက္လာျမဲျဖစ္လို႔ပါ။ ျပႆနာရႇိမႇနည္းလမ္းရႇာ ဒီဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေရႊျပည္ေတာ္သို႔သြားရာလမ္းခရီးမႇာ အဖ်က္အဆီးေတြရႇိတယ္၊ ဒီမိုကေရစီကိုမလိုလားတဲ့ သူေတြရႇိတယ္ဆိုတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ သိျမင္လိုက္ၾကရၿပီျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး သတိႀကီးစြာထားေနၾက ေတာ့မႇာ ေသခ်ာတယ္။ လူ႔သဘာ၀က ဘာမႇမျဖစ္ရင္ ဘာမႇဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေနေလ့ရႇိတယ္။ ျပႆနာတစ္ခု၊ အခက္အခဲတစ္ခု ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔လိုက္ရမႇ ျပႆနာေျဖရႇင္းဖို႔ ေတြးေတာၾကံဆတတ္ၾကတယ္။ သာမန္အသိၪာဏ္ (common sense) ေလာက္ရႇိသူဆိုရင္ေတာင္ေရႇ႕မႇာ တားဆီးေနတဲ့ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ေခါင္းနဲ႔၀င္ေဆာင့္မႇာမဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာက္တံုးႀကီးကိုဖယ္ရႇားပစ္ဖို႔ နည္းလမ္းရႇာမႇာေသခ်ာပါတယ္။ နည္းလမ္းဆိုတာ ရႇာရင္ေတြ႕ပါတယ္။ မေတြ႕ဘဲေနကိုမေနပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက ဦးတည္ခ်က္ပန္းတိုင္ တိက်ခိုင္မာျပတ္သားဖို႔နဲ႔ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ဆိုတဲ့ သႏၷိ႒ာန္စြဲစြဲျမဲျမဲရႇိဖို႔သာ ျဖစ္တယ္။ဒီအခ်က္ႏႇစ္ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုရင္ဘယ္လိုအတားအဆီး၊ အေႏႇာင့္အယႇက္မ်ဳိးကိုမႇ ေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး။အဖ်က္အင္အားႀကီးမားေလေလ သူ႕ကိုတန္ျပန္တဲ့စြမ္းအားေတြလည္း ႀကီးမားလာေလေလျဖစ္တယ္ ဆိုတာနိယာမပဲ။ မေၾကာက္နဲ႔၊ စိတ္မပ်က္နဲ႔၊ သႏၷိ႒ာန္စြဲျမဲခိုင္မာရင္ မေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္တဲ့အခက္အခဲ၊ အတား အဆီးဆိုတာမရႇိဘူး။ ေျခႏႇစ္ဖက္စလံုးမရႇိတဲ့သူေတာင္ ဧ၀ရတ္ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ေအာင္တက္ႏိုင္ေသးတာ ပဲမဟုတ္ဘူးလား။ ရင္းျမစ္။ ။www.first-11.com |
0 comments:
Post a Comment