ေခတ္ရဲ႕သားေကာင္

က်မ သူမကို စေတြ႔တာက မယ္ေတာ္ေဆးခန္းက HIV လူ နာေတြကိုထားတဲ့ အခန္းမွာပါ။ က်မစိတ္ထဲမွာ ထူးဆန္း သြားတာက သူမမွာ ေန႔ေစ့လေစ့ကိုယ္၀န္နဲ႔ မို႔လို႔ပါ။ သူမ ကိုၾကည့္ရတာ အသက္လည္းငယ္ပံုရပါတယ္။


သူမမ်က္ႏွာမွာ ငယ္ရြယ္သူတုိ႔သဘာ၀ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မူ ကိုမေတြ႔ရပါဘူး။ သူမမ်က္ႏွာဟာ ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္ ညိဳးေနတဲ့ ပန္းဖူးႏုႏုေလးနဲ႔ တူပါတယ္။ သူမဘာေၾကာင့္ဒီ ေလာက္ ပူေဆြးေနတာလဲ၊ တကယ္ဆိုရင္ သူမအရြယ္က ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြေနရမွာ။ သူမဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ ဘ၀ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းလာရလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္လာပါတယ္။

ပထမေတာ့ သူမေျဖခ်င္ပံုမရပါဘူး။ သူမ ယံုၾကည္လာေအာင္ စည္း႐ံုးရပါတယ္။ ယံုၾကည္ေတာ့မွ သူမရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း ကိုေျပာျပပါတယ္။

သူမ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ေနတယ္တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကိုေျပာင္းလာတယ္။ ေတာင္ဒဂံု ၅၆ ရပ္ကြက္မွာေနတယ္တဲ့။ အခုသူမ အသက္ ၁၇ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။

သူမ ၀မ္းနည္းပမ္းနည္း ေျပာျပတာက ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အေဖက ေဆာက္လုပ္ေရးတခုမွာ အလုပ္၀င္လုပ္တယ္။ ပထမပိုင္းတုန္း ကအဆင္ေျပတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကန္ထ႐ိုက္က အိမ္ေတြမေရာင္းရေတာ့ ဆိုဒ္ေတြကို ရပ္ျပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ အေဖလည္းအ လုပ္ျပဳတ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ အေဖကရပ္ကြက္ထဲမွာ ပန္းရံတို႔လက္သမားတို႔ လုိက္လုပ္တယ္။ အေမက ရာသီေပၚစာေတြေရာင္း တယ္။ ဒါေပမဲ့ မိသားစုအသံုးစရိတ္ မေလာက္ငပါဘူး။ က်မေအာက္မွာက ေမာင္တေယာက္ ညီမတေယာက္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့က်မ ၇ တန္းနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္လုိက္ရတယ္။

အေဖက ပိုက္ဆံမေလာက္တိုင္း ေငြေခ်းရတာေပါ့။ အေမ အရင္းျပဳတ္ရင္လည္း ေငြေခ်းရတာဘဲ။ ဒီေတာ့ အေႂကြးေပၚအေႂကြးထပ္ လာတယ္။ အတိုးကလဲ ၂၀ တိုးဆိုေတာ့ ဆပ္မႏိုင္ေတာ့ဘူး။ က်မအေဖကို ေငြေခ်းတာက ဒုရဲအုပ္တေယာက္။

အေဖ မဆပ္ႏိုင္ေတာ့မွန္းသိတဲ့ ဒုရဲအုပ္က အေဖ့ကိုေျပာတယ္။ က်မကို တ႐ုတ္ျပည္မွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္မလားတဲ့။ ၁ ႏွစ္ေလာက္ဆိုရင္ အေႂကြးေၾကတဲ့အျပင္ အရင္းအႏွီးေတာင္ရမယ္တဲ့။ က်မ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ က်မက ကုန္စံုဆိုင္ေလးဖြင့္ခ်င္တာ။ က်မတို႔ရပ္ ကြက္က လက္လုပ္လက္စားေတြခ်ည္းပဲ။ သူတို႔က အလုပ္ျပန္မွ ဆန္၊ ဆီ၊ င႐ုတ္၀ယ္ၿပီး ဟင္းခ်က္ၾကတာ။ က်မတို႔ ေစာင့္ေရာင္းရင္ အရမ္းေရာင္းရမွာ။ ဒါေၾကာင့္ က်မသြားမယ္လို႔ အေဖ့ကို ေျပာလိုက္တယ္။

အေဖက က်မသြားမယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာသြားရွာတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖတုိ႔ အသက္႐ွဴေခ်ာင္သြားမယ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္တေန႔ ေငြရွင္ ဒုရဲအုပ္မိန္းမက က်မကို လာေခၚတယ္။ သူနဲ႔ ျမစ္ႀကီးနား သြားရမယ္တဲ့။ က်မမွာ မွတ္ပံုတင္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ဒုရဲအုပ္က ခရီး သြားဖို႔ ေထာက္ခံစာ လုပ္ေပးတယ္။

ျမစ္ႀကီးနားေရာက္ေတာ့ အိမ္တအိမ္ကိုေခၚသြားတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာက်မထက္ ေစာေရာက္ေနတဲ့မိန္းကေလး ၅ ေယာက္ရွိတယ္။ က်မ ကအငယ္ဆံုး အႀကီးဆံုးက ၂၂ ႏွစ္။ အဲဒီအိမ္မွာ က်မတုိ႔ တညတည္းရတယ္။ ေနာက္တေန႔ မနက္မွာ က်မတို႔အားလံုးကို ျမန္မာ မႏွစ္ေယာက္။ တ႐ုတ္တေယာက္က လာေခၚတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ကိုေရာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ၆ ေရာက္လံုးကို အခန္းတခုထဲမွာ ထည့္ပိတ္ထားတယ္။ က်မကို ပထမဦးဆံုး လာေခၚတယ္။ ၿပီး ေတာ့ စက္ႀကီးတခုထဲကို ၀င္ခိုင္းတယ္။ က်မကို လာေခၚတဲ့ ဗမာမက နင့္ကို ၁၅ ႏွစ္ ဟုတ္မဟုတ္ စစ္တာတဲ့။ က်မအသက္ကိုလည္း စစ္ၿပီးေရာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့ တ႐ုတ္တေယာက္နဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

က်မက အိမ္ေဖာ္လုပ္ဖို႔လာေခၚတယ္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ အမွန္က က်မကုိ မယားအျဖစ္ လာေခၚတာပါ။ သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်မကို မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းပါတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးေတာ့ က်မရဲ႕ လက္ေဗြပါတဲ့ ကဒ္ျပားတခုထုတ္ေပးပါတယ္။ မနက္ ဆိုရင္ ၄ နာရီ အိပ္ရာကထရပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ ရွိေနတဲ့လူေတြရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥကို လုပ္ရပါတယ္။ ညဆိုရင္လည္း ၁၁ နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွ အိပ္ခြင့္ ရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ က်မေရာက္တာ ၆ လေက်ာ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ က်မကိုယ္ က်မ သတိမထားမိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဆးစစ္မယ္ဆိုၿပီး ေဆး႐ံုေခၚလာ ေတာ့က်မမွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေဆးစစ္တာမွန္း ေသခ်ာမသိပါဘူး။

ကိုယ္၀န္ရွိေနမွန္းသိတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီးက်မကုိ တလတႀကိမ္ေဆးစစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိရဘဲ အရမ္းကိုေစာင့္ၾကည့္ ေနပါတယ္။

က်မေနရတာ အရမ္းက်ဥ္းက်ပ္ေနပါတယ္။ က်မဆက္ၿပီးေနခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ သူတုိ႔လစ္တဲ့ခဏေလးမွာ က်မပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ က်မဘယ္သြားလို႔ ဘယ္လာရမွန္းမသိပါဘူး။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတုန္းတ ႐ုတ္ရဲေရာက္လာၿပီး က်မကိုဖမ္းပါတယ္။ ရဲစခန္းမွာရွာေဖြစစ္ေဆးေတာ့ က်မဆီက သက္ေသခံကဒ္ျပားကိုေတြ႔ၿပီး က်မေယာက်္ားအိမ္ ကိုျပန္ပို႔ေပးပါတယ္။ က်မအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔မိတ္ေဆြရဲ႕မိန္းမ (ဗမာအမ်ိဳးသမီး) ကိုေခၚၿပီး စကားျပန္လုပ္ခိုင္းပါ တယ္။

သူက `က်မကို ကေလးအရင္ေမြးပါ။ ၿပီးရင္ထားခဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က် နင္ျပန္ခ်င္ရင္ျပန္ပို႔မယ္´ လို႔ေျပာပါတယ္။ က်မလည္းအခြင့္အေရးရ တုန္း က်မကိုအမနဲ႔ ဆက္သြယ္ခြင့္ေပးပါ။ က်မေနမေကာင္းေတာ့ အားငယ္တယ္´ လို႔ေျပာၿပီး အမကိုဆက္သြယ္ႏိုင္မယ့္ ဖုန္းနံပါတ္ ကိုေတာင္းထားလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကလူေတြလစ္တိုင္း အမဆီခိုးၿပီး ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ပထမေတာ့အဲဒီအမကသူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္တာကို မႀကိဳက္ပါဘူး။ တေျဖးေျဖးနဲ႔မွ သူက်မကုိသနားလာေတာ့ က်မရဲ႕အျဖစ္မွန္ကို သူကေျပာျပပါတယ္။

က်မေယာက်္ားက HIV ပိုးရွိတဲ့လူတဲ့။ ဒါေၾကာင့္က်မကို ေဆးခဏခဏစစ္ေနတာတဲ့။ အရင္ကလည္း ဗမာမေတြကိုယူခဲ့ဘူးတယ္။ ေရာ ဂါကူးရင္ သတ္ပစ္လိုက္ေရာတဲ့။

HIV ဆိုတာဘာမွန္း က်မမသိပါဘူး။ ဘယ္လိုကူးလည္း က်မမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မကိုသတ္ပစ္မွာကိုေတာ့ က်မေၾကာက္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မကိုကူညီဖို႔ အသနားခံရပါတယ္။ အဲဒီအမကပဲ က်မမွာရွိတဲ့ကဒ္ကို မီးရႈိ႕ပစ္ဖို႔ ထြက္သြားၿပီးရင္ ရဲစခန္းတခုထဲကို ၀င္ၿပီး အကူအညီ ေတာင္းဖို႔ တ႐ုတ္စကားနဲနဲပါးပါး သင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္း က်မအမဆီကို ဖုန္းမဆက္ေတာ့ပါဘူး။ က်မ ထြက္ေျပးရင္ သူပါဒုကၡေရာက္မွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ။

က်မ ေနာက္ထပ္ ထြက္ေျပးေတာ့ အမေျပာတဲ့အတုိင္း လိုက္နာခဲ့ပါတယ္။ က်မကို နယ္စပ္ကလူကုန္ကူးမႈ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းကိုပို႔ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီစခန္းေရာက္ေတာ့ က်မကိုေဆးစစ္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ေသြးအေျဖမွာ HIV ပိုးရွိေနၿပီးတဲ့။ က်မဗိုက္ထဲကကေလးက ေယာက်္ားေလးတဲ့။ က်မ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီစခန္းမွာ က်မလိုပဲလူကုန္ကူးခံရတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ၂၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီ စခန္းမွာ က်မ ၂ ပတ္ေလာက္ေနလိုက္ပါတယ္။ စခန္းထဲမွာ က်မတို႔မၾကာခဏ စစ္ေဆးခံရတယ္။ ၿပီးေတာ့က်မတို႔ကို ေနျပည္ေတာ္က လူကုန္ကူးမႈေတြထားတဲ့ အက်ဥ္းစခန္းထဲမွာထားတယ္။ အဲဒီစခန္းကို စစ္သားေတြကေစာင့္တယ္။ ေစာင့္တဲ့စစ္သားေတြက က်မတို႔ကို နင္တို႔ေထာင္က်ေနၿပီ ဒီေတာ့ ငါတို႔နဲ႔လင္မယားလိုေနၾကရေအာင္တဲ့။ က်မကကိုယ္၀န္နဲ႔ဆိုေတာ့ ျငင္းလိုက္တယ္။ တခ်ဳိ႕ ေတြကေတာ့ ေနၾကတယ္။ စစ္သားေတြနဲ႔ေပါင္းတဲ့ မိန္းမေတြကေတာ့ အေနအစားေခ်ာင္ၾကတယ္။

က်မကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္တယ္။ သူတုိ႔ေကၽြးတာကိုက်မ မစားႏိုင္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔က်မ ကိုယ္၀န္လပိုရင့္လာတယ္။ အဲဒီစခန္း ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့စစ္ဗိုလ္က က်မကိုေျပာတယ္ `နင့္ကိုေမြးေပးဖို႔ ငါတို႔မွာပိုက္ဆံမရွိဘူး။ ဘယ္လက္သည္မွ လည္နင့္လို HIV ကိုေမြး ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ နင့္ကိုငါတို႔လႊတ္ေပးလိုက္မယ္။ နင္ေျပးေပေတာ့တဲ့။ ၿပီးရင္ျမ၀တီကိုေရာက္ေအာင္သြား ျမ၀တီေရာက္ရင္ တဘက္ကမ္းကိုကူး။ အဲဒီမွာ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းဆိုတာရွိတယ္။ HIV ေတြကိုေဆးကုေပးတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ဒီကို က်မေရာက္လာ တာ။ က်မသိခ်င္တာေလးကို သူမကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ `သမီးက ေမြးၿပီးရင္ ကေလးကို ျပန္ေခၚသြားမွာလား။

ဒီေတာ့ သူမက `မေခၚခ်င္ဘူး အန္တီ။ က်မက သက္ဆိုးရွည္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကေလးဒုကၡေရာက္မယ္။ က်မ အေဖနဲ႔အေမသိ ရင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာမွာမဟုတ္ဘူး။ ေသခ်ာေမြးမယ့္ လူရွိရင္ေတာ့ေပးခ်င္တယ္။ က်မကေလးကိုထားၿပီးထြက္မေျပးပါဘူး။ ကေလး ကို ဘယ္သူေခၚသြားလည္းဆိုတာ ေသခ်ာသိခ်င္ပါတယ္။´

ေအာ္…. သူမမွာ မိခင္ေတာ့စိတ္ေတာ့ ရွိသားပဲ။ တကယ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ ဆင္းရဲမြဲေတတာေၾကာင့္ လူကုန္ကူးသူေတြ ရဲ႕ပစ္မွတ္က ျမန္မာျပည္ ျဖစ္လာပါတယ္။ နအဖ က ဘယ္လိုပဲ လူကုန္ကူးမႈေတြပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေနပါတယ္ေျပာေျပာ။ အမွန္တ ကယ္က လူကုန္ကူးမႈေတြရဲ႕ အဓိကလက္သည္က နအဖ စစ္အစိုးရကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ခင္ၿငိမ္းသစ္

Photo by..fineartamerica.com

ေရာင္ျခည္ဦး အလုပ္သမားေရးရာဂ်ာနယ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ အတြဲ (၃) ၊ အမွတ္ (၂) မွ ကူးယူေဖၚျပသည္။