သမိုင္းဆိုသည္မွာ ကမၻာတည္သေရြ႕ ေပ်ာက္ပ်က္ေကာင္းသည့္ အရာမဟုတ္သကဲ့သို႕ ေမ့အပ္ေကာင္း သည့္ ကိစၥမဟုတ္ေပရာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ သမိုင္းေၾကာင္းျဖစ္ရပ္၊ သမိုင္းအေထာက္အထားတို႕ မေပ်ာက္ပ်က္ေရး မွာ ထိုႏိုင္ငံတြင္းေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံသားႏွင္႔ အစိုးရတို႕၏ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္တစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္ ။ သို႕ေၾကာင္႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းတြင္ မွတ္တိုင္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုေန႕ (သို႔မဟုတ္) ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် သမိုင္းတစ္ေကြ႕ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို လက္လွမ္းမွီသမွ် စုစည္းျပီး အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္တစ္ရပ္ အုတ္တစ္ခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင့္မွ် ပါ၀င္ျဖည္႔ဆည္းအပ္ပါသည္။
ပင္လံုမ်ိဳးေစ႕
၁၉၄၆ခုနစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးနွင္႔ ျပည္သူ႕လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ ( ဖ. ဆ . ပ . လ ) က ဦးစီးေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ႏိုင္ငံေရးညီလာခံတစ္ရပ္ကို ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးတြင္ က်င္းပခဲ့သည္။
ယင္းညီလာခံၾကီးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက စကၠဴျဖဴစာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ အနာဂတ္ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးအစီအစဥ္မ်ားကို လက္မခံေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ယင္းအျပင္အဆိုပါ ညီလာခံတြင္ နယ္ျခားေဒသမ်ားအား ျမန္မာျပည္မႏွင့္ ေပါင္းစည္းေရးဟူေသာ ဆံုးျဖစ္ခ်က္ကို အဆိုပါညီလာခံ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ‘ ၇ ‘ တြင္ အတည္ျပဳထည္႔သြင္းႏိုင္ခဲ႔သည္။
ထိုစဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ အဂၤလိပ္တို႕ အုပ္ခ်ဳပ္သည္႔စနစ္ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာျပည္မ ကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေပးထားသည္႕ ၁၉၃၅ ခုနစ္ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒပါ စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ အက်ံဳးမ၀င္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ထားသည္။
နယ္ျခားေဒသမ်ားျဖစ္သည္႔ ရွမ္းျပည္နယ္ ၊ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသအခ်ိဳ႕ ၊ သံလြင္ခရိုင္ႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသ ရွိတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ေနထိုင္ရာေဒသမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအသိဥာဏ္ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ျခင္းမရွိ ေသးဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဘုရင္ခံကတိုက္ရိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႕သည္။
ေတာင္တန္းႏွင္႔ ျပည္မ ႏိုင္ငံဆက္သြယ္မႈမျပဳႏိုင္ေစရန္အတြက္ နယ္ျခားေဒသျဖတ္သန္းသြားလာမႈ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးဥပေဒ ( The Frontier Crossing Act )ကို ထုတ္ျပန္ထားျပီး ယင္းဥပေဒအရ ဖမ္းစီးျခင္း၊ နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးျခင္းတို႕ ျပဳလုပ္နိင္ေသာအာဏာကို ရယူထားသည္။
စကၠဴျဖဴစာတမ္းအရ ေတာင္တန္းႏွင္႔ျပည္မေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ယင္းေဒသမွ ျပည္သူမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအသိရရွိမည္႕အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ ဘုရင္ခံအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ထားမည္ျဖစ္သည္။
သို႕ေသာ္ ေရႊတိဂံုညီလာခံၾကီးတြင္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ေသာ ဦးတင္ေအး ၊ ဦးထြန္းျမင္႕၊ ဦးစံေဖ စေသာ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ား တတ္ေရာက္လာျပီး ဦးေဖခင္ကေတာင္တန္းေဒသမ်ားႏွင္႕ ျမန္မာျပည္မပူးေပါင္းေရးအ ဆိုကို တင္သြင္းခဲ့ရာ ညီလာခံက တခဲနက္အတည္ျပဳေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ႕သည္။
ညီလာခံအျပီးတြင္ ရွမ္းအမ်ိဳးသား ဦးတင္ေအးႏွင့္အဖြ႔ဲ႕ကရွမ္းျပည္အနာဂတ္အေရးအတြက္ ဖ. ဆ .ပ .လ အဖြဲ႔၀င္မ်ားႏွင္႔ ေဆြးေႏြးခဲ႕ရာ ယင္းမွာေနာင္တြင္ သမိုင္းမွတ္တိုင္ျဖစ္လာမည္႕ပင္လံုစာခ်ဳ ႔ပ္ လတ္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ ေရးကနဦးေျခလွမ္းျဖစ္ခဲ႔သည္။
ပင္လံုအစည္းအေဂး
၁၉၄၅ခုႏွစ္လည္ေလာက္တြင္ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကိးစပ္စံထြန္း၏ မဟာေဒ၀ီအသုဘအခမ္းအနားသို႕ တက္ ေရာက္လာၾကေသာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ေစာ္ဘြားၾကီးမ်ားက စုေ၀းျပီး ေဆြးေႏြးၾကရင္း အနာဂတ္ႏိုင္ငံေရး အတြက္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ရန္ နည္းလမ္းရွာရာမွ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ပင္လံုျမိဳ႕တြင္ ရွမ္းျပည္ လက္မႈပညာျပပြဲ က်င္းပ ရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကသည္။
အေျခအေနအခ်ိန္အခါအရ ရွမ္းျပည္လက္က္မႈပညာျပပြဲဟု အမည္တပ္ထားေသာ္လည္း ယင္းျပပြဲသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဂဠဳန္ဦးေစာ စသည့္ႏိုင္ငံရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားျဖစ္ေသာ ကခ်င္ ၊
ခ်င္း၊ ကရင္နီ (ကယား) တို႕ကိုလည္းဖိတ္ေခၚထားရာ ႏိုင္ငံေရးအသြင္ေဆာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။
ယင္းပထမအၾကိမ္ ပင္လံုအစည္းအေ၀းကို အရးၾကီးသည္႔ ရခိုင္ခရီးစဥ္ ရွိေနေသာေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္မတက္ေရာက္ႏိုင္ဘဲ ကိုယ္စားအျဖစ္ ဦးႏုေခါင္းေဆာင္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ တက္ေရာက္ခဲ႔သည္။
ယင္းအစည္းအေ၀းတြင္ ဦးႏုက ရွမ္း-ဗမာခ်စ္ၾကည္ေရး သမိုင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ဂဠဳန္ဦးေစာက ဒိုမီနီယံ အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း ေဟာေျပာခဲ့သည္။
ယင္းသို႔ျဖင့္ ပထမအၾကိမ္ ပင္လံုညီလာခံက်င္းပရာတြင္ တစ္ဦးႏွင္႕ တစ္ဦးရင္းႏွီးနားလည္မႈမ်ား ရတန္ သေရြ႕ရခဲ႕ေသာေၾကာင့္ ေနာင္ႏွစ္တြင္လည္း အလားတူေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၾကရန္ ဆံုးျဖတ္ချၾကသည္။
ထိုသို႕ဆံုးျဖတ္စဥ္တြင္ ဒုတိယပင္လံုညီလာခံကို သမိုင္းတြင္မည္႕ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရေလာက္ေအာင္ ၾကီးက်ယ္သြားလိမ္႕မည္ဟု မည္သူမွ်မွန္္းဆထားျဖင္းမရွိေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးအရ အေရးပါေသာ ညီလာခံၾကီး တစ္ရပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ပင္လံုဆီသို႕
၁၉၄၆ ခုနစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လြတ္လပ္ေရးေပးေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ျဗိတိန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ အက္တလီက ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ျဗိတိန္ႏိုင္ငံသို႕ ဖိတ္ေခၚသည္။
ယင္းေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၁၉၄၇ ဇန္န၀ါရီလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ လန္ဒန္သြားျပီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အက္တလီ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျဗိတိန္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးၾကသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေတာင္တန္းႏွင့္ ျပည္မပူးေပါင္းလ်က္ ျပည္ေထာင္စုပံုသ႑ာန္ လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္။
ယင္းသို႕ႏွစ္ဖက္ေဆြးေႏြးေနခ်ိန္တြင္ ရွမ္ျပည္ကို ကိုယ္စားမျပဳ ျပည္မမွ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးးသာ ျဖစ္သည္ ဟူေသာ ေၾကးနန္းေရာက္လာရာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ေ၇း အခက္ေတြ႕ေနသည္။
သို႕ေသာ္ ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳက္ေအာင္ဆန္းသည္ ရွမ္းျပည္နယ္အပါအ၀င္ ေတာင္တန္းေဒသ အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳေၾကာင္း၊ ေတာင္တန္းေဒသမွ တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားအတြက္ အေရးဆိုရန္ အၾကြင္းမဲ႔ေထာက္ခံေၾကာင္း ၊ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ လူထုအစည္းအေ၀းၾကီးက တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံ ဆံုးျဖတ္ေၾကာင္းေရးသားထားေသာ ေၾကးနန္းတစ္ေဆာင္ထပ္ေရာက္ရွိလာရာ ေဆြးေႏြးပြဲအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔သြား ျပီး ျမန္မာလြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေရးပါေသာ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ကို ၁၉၄၇ ဇန္န၀ါရီလ ၂၇ ရက္ ေန႔တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုး ႏိုင္ခဲ႕သည္။
ယင္းစာခ်ဳပ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လြတ္လပ္ေရးေပးသည္႕အခါတြင္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကိုပါ တစ္ပါ တည္းထည္႕သြင္းေပးေရးႏွင္႔ ပက္သက္ျပီး ေတာင္တန္းေဒသေနျပည္သူမ်ာ သေဘာထားကို ေလ့လာရန္ က်င္းပရန္ လ်ာထားသည္႕ ပင္လံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ျဖစ္ေစ ၊ သီးျခားေခၚယူေသာ အစည္းအေ၀းတြင္ ျဖစ္ေစ ေလ႔လာရန္ဟူူေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ပါ၀င္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ယင္းကိစၥကို ပူပူေႏြးေႏြးေဆာင္ရြက္ရန္ က်င္းပရန္ရွိသည့္ ဒုတိယပင္လံု ညီလာခံကို ကိုယ္တိုင္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
ပင္လံုစာခ်ဳပ္
၁၉၄၇ ခုနစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၈ ရက္ေန႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕ ပင္လံုသို႔ စတင္ထြက္ခြာသြားၾကသည္။
ပင္လံုညီလာခံၾကီးကို ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ ၊ ခ်င္း၀ိေသသတိုင္း ၊ကရင္ႏွင္႔ ကရင္နီ (ကယား) တို႕ တက္ေရာက္ၾကေသာ္လည္း ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးသူမ်ားမွာ ရွမ္းႏွင့္ ကခ်င္ တို႕သာျဖစ္သည္။
ေတာင္တန္းသားမ်ား ညီညြတ္ေရးေကာင္စီအမည္ျဖင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားပါေသာ စာတမ္းရွည္တစ္ေစာင္ ကိုတင္သြင္းခဲ့သည္။
ယင္းေတာင္းဆိုခက္မ်ားေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းမႈ ပ်က္စီးမည့္ အေျခအေနတိုင္ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျပန္ရန္ေလယာဥ္မွာလိုက္ျပီ ဆိုေသာ သတင္းပ်ံ႕သြားသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ျမိဳ႕နယ္အဖြဲ႕အစည္း မ်ားက လြတ္လပ္ေရးခ်က္ခ်င္းေပး ၊ ရွမ္း - ဗမာပူးေပါင္းပါ စသည္႕ ေၾကြးေၾကာ္မႈမ်ားျဖင့္ ဆူပူမႈမ်ားေပၚေပါက္ လာရာမွ ႏွစ္ဖက္အေလွ်ာ႕အတင္းမ်ားျဖင္႕ ညွိႏႈိုင္းသည့္ အဆင္႕ကို ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
ယင္းသို႕ျဖင္႔ ညီလာခံတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက - ခြဲထြက္ေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး “ခင္ဗ်ားတို႕က ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕ဖို႕မူအရ ေတာင္သေဘာမတူရေသးခင္ ခြဲထြက္ေရးစကားေျပာတာေတာ႕ မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ” ဟု ရယ္ေမာေျပာဆိုခဲ႕သည္။
ယင္းသို႕ျဖင္႕ ၁၉၄၇ ခုနစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္န႕ နံနက္ ၁၁ နာရီတြင္ျမန္မာ့သမိုင္း-ျပည္ေထာင္စုေန႕ အျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳခဲ႕ေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ႕သည္။
(ေက်ာ္ဆန္းမင္း)
မွီျငမ္း - ဦးေဖခင္၏ ကိုယ္ေတြ႕ပင္လံု၊ ေရႊတိဂံုညီလာခံပင္လံုစာခ်ဳပ္၏မ်ိဳးေစ့ျမန္မာႏိုင္ငံ(၅၈-၆၂)ႏွင့္
အျခားစာတမ္းအခ်ိဳ႕
0 comments:
Post a Comment