စနစ္၏သားေကာင္မ်ား

ျပည္သူအေပၚ မည္သို႕ လက္ေတြ႕က်က်အုပ္ခ်ဳပ္ရမည္နည္း ဆိုသည္မွာ အစိုးရ၏ ျပသ၁နာျဖစ္သည္။ အာဏာကို လက္ကိုင္ထားခ်င္သူမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္သူအေပၚတြင္
ဘက္ေပါင္းစံု နည္းေပါင္းစံုျဖင့္ခ်ည္းကပ္နည္းကိုက်င့္သံုးၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္
စနစ္ ၊ ဖက္ဆစ္စနစ္ ၊ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခါင္းစဥ္တပ္ကာ
အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ လက္ခ်ိဳးေရတြက္ရႏိုင္သည့္အဆင့္တြင္သာရွိေနေသးသည္။
အစိုးရတစ္ရပ္ကိုဖြဲ႕စည္းျခင္းဆိုသည္မွာ ျပည္သူကိုထိန္းခ်ဳပ္ရန္ (သို႕မဟုတ္)အုပ္ခ်ဳပ္ရန္
သာျဖစ္သည္။ အစိုးရႏွင့္ပတ္သက္လို႕ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားကိုေလ့လာၾကည့္လွ်င္ “လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္း သို႕မဟုတ္ ႏိုင္ငံေတာ္အား နိုင္ငံေရးအရ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ၊ လမ္းညႊန္ရန္
အတြက္ စြမ္းေဆာင္ေပးသူမ်ား ” ဆိုသည့္သေဘာသက္ေရာက္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ အစိုးရဆိုသည္မွာ “ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္” ဟု အထိေရာက္ဆံုး ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ အစိုးရအမ်ိဳးမ်ိဳး မည္မွ်ေျပာင္းလဲသည္ဆုိေစ အသြင္သဏာန္သာ
ေျပာင္းလဲသြားျပီး အႏွစ္သာရသေဘာမွာ အတူတူသာျဖစ္သည္။ အစိုးရဆိုသည္မွာ ျပည္သူကို
ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ သို႕မဟုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္သာျဖစ္သည္။ သို႕ျဖစ္ရာ အစိုးရ သည္ အၾကြင္းမဲ့အာဏာ
ကိုက်င့္သံုးေကာင္းက်င့္သံုးၾကမည္သာျဖစ္သည္။ အစိုးရကို မည္သူမွ် အာဏာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္
မရွိဟု တားဆီးပိုင္ခြင့္လည္း မရွိေပ ။ အစိုးရကလည္း အာဏာျဖင့္မအုပ္ခ်ဳပ္ ပါဟု သမိုင္းစဥ္တြင္
တာ၀န္မခံခဲ့ေပ ။လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အာဏာသို႕မဟုတ္လူတစ္စုအာဏာမ်ားျဖင့္သာျပည္သူကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကျပိး အာဏာ ကိုမွ်တစြာက်င့္သံုးသေလာ ၊ အစြမ္းကုန္ က်င့္သံုးသေလာ ဆိုျပီး အစိုးရအေပၚတိုင္း တာေလ့ရွိၾကသည္။
ထိုသို႕ဆိုလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္မွာ ဘာျဖစ္သြားမည္နည္း ။ ျပည္သူ႕ဆႏၵအရ အုပ္ခ်ဳပ္
မည့္ ျပည္သူ႕အစိုးရ မရွိေတာ့ျပီေလာ ။ ဒီမိုကေရစီ ကိုတိုင္း တာရန္မွာ ဒီမိုကေရ စီျဖင့္ အလုပ္ျဖစ္
မျဖစ္ႏွင့္ မည္သူ႕အတြက္ ဒီမိုကေရစီျဖစ္သည္ကို သံုးသပ္ၾကည့္ရန္သာျဖစ္သည္။
လူဆိုသည္မွာ အစစ္အမွန္ လြတ္လပ္သည္ဆိုလွ်င္ မလုပ္ခ်င္သည္ကို အတင္းလုပ္ရန္ မည္သူမွ်အတင္းအက်ပ္ ေစခိုင္းခြင့္မရွိ။ အစိုးရသည္ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳသည္မွန္လွ်င္
အစိုးရဆိုသည္မွာ ျပည္သူကို အမိန္႕ေပး ေစခိုင္းရန္မဟုတ္ ။ ျပည္သူက သာ အစိုးရကို အမိန္႕
ေပး ေစခိုင္းရန္ျဖစ္သည္ ။ သို႕ေသာ္လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနသည္။ ဒီမိုကေရစီ
ဆိုသည္မွာ လြတ္လပ္ျခင္းႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္သေယာင္ လွည့္စားျဖားေယာင္းျခင္းခံေနရသည္။
လူ႕သေဘာ အရ ဆိုလွ်င္ လူဆိုသည္မွာ အစိုးရရွိသည္ျဖစ္ေစ ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ အၾကြင္းမဲ့
လြတ္လပ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ညီမွ်မႈ ၊ မညီမွ်မႈ ၊တရားလက္လြတ္ျပဳက်င့္မႈမ်ားေၾကာင့္
ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ အစိုးရကိုေဖာ္ေဆာင္လာၾကရမွာ လြတ္လပ္မႈလည္း လူသားတြင္ဆံုးရံႈး လာရေတာ့သည္။အၾကြင္းမဲ႕အာဏာသည္ အၾကြင္းမဲ့လူကိုျဖတ္ဆီးတတ္သျဖင္႔ အၾကြင္းမဲ့ အာဏာအေပၚ လူတို႕ေၾကာက္ရြံစိုးရိမ္လာၾကသည္။ သို႕ေသာ္ အၾကြင္းမဲ့အာဏာျဖင္႔သာ လူတို႕ရင္းးႏွီးယဥ္ပါးၾကသည္ ။ အစိုးရဆိုသည္မွာ အၾကြင္းမဲ့အာဏာျဖင္႔အုပ္ခ်ဳပ္မည္ေလာ ၊ ဒီမိုကေရစီနည္းက်က်အုပ္ခ်ဳပ္မည္ေလာဟု ေရြးစရာႏွစ္ခုသာရွိသည့္ အေနအထားသို႕ေရာက္ လာသည္။ ေနာက္ဆံုး ဒီမိုကေရစီကို ေရွ႕တန္းတင္လိုက္ျခင္းသာလွ်င္ အေျဖဟုေရြးခ်ယ္သည္ ဆိုေစ စနစ္တစ္ခု၏ေအာက္တြင္ ျပည္သူသည္လြတ္လပ္မႈေပ်ာက္ကာ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုစံ တစ္ခုအတြင္းသို႕ သက္ဆင္ၾကရသည္သာျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေ၇စီအတြက္ အျခားေသာမက္လံုးတစ္ခုက အမ်ားစုအုပ္ခ်ဳပ္ေရး (Majority Rule) ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ကိုယ္က်င့္တရား ( Morality ) ၊ ယုတၱိနည္က် ( Logic) ႏွင္႕ လက္ေတြ႕( reality ) စံတို႕ျဖင္႔ တိုင္းတာၾကသည္။
လူသားကို လူသားက အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းသည္ အတိုင္းအတာမဲ႔ေလာ၊ အတိုင္အတာျဖင္႔ေလာ။ အုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင္႔ကို မည္သူက အဆံုးအျဖတ္ေပးပိုင္ခြင္႔ ရွိသနည္းဆိုသည္မွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူသားတို႕ရင္ဆိုင္လာၾကရသည့္ ျပသနာျဖစ္သည္။ လူသားသည္ လူနည္းစု (minority) လက္ထဲတြင္ အာဏာကိုတိန္းခ်ဳပ္ထားမႈကို မႏွစ္သက္ၾက႔ေပ။ လူနည္းစု စိုးမိုးျခယ္လွယ္မႈကို လည္း တရားမမွ်တဟူသာ လက္ခံေလ႔ရွိၾကသည္။
ျပည္သူ၏ ခြင္႔ျပဳခ်က္အရ (by consent of the people ) အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ရသည့္ အစိုးရဆို သည္မွာ အတိုင္းအတာပမာဏ တစ္ခုအတြင္းသာျဖစ္သည္။ ျပည္သူကို သတ္မွတ္ျပဌာန္း ထားသည္႔ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွသာ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကရန္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ဥပေဒ
ဆိုသည္မွာလည္း အမွန္တကယ္ ျပည္သူကိုယ္တိုင္ သေဘာတူျပဌာန္းထားၾကသည္႕ ဥပေဒအ တိုင္း သာျဖစ္ရမည္ ။“လူအမ်ားစုက အုပ္ခ်ဳပ္စိုးမိုးထိုက္သူမ်ားဟု သတ္မွတ္သည္႕အစိုးရသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ”ဟု Jim Davidson က ဖြင့္ဆိုထားသည္။
အာဏာျဖင့္ခ်ဳပ္ကိုင္လိုသူတို႕သည္ အာဏာ စက္ ကို မျဖန္႕ၾကက္ႏိုင္ ၊ ျဖန္႕ၾကက္ရမည္ကို
လည္းစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ Minority ကို လက္ကိုင္ထားကာ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကသည္။ဒီမိုကေရစီသည္
ျပည္သူက ၊ ျပည္သူ႕အတြက္၊ ျပည္သူအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း Majority ကိုေတာင္းဆို သည္။ သုိ႕ေသာ္
ထိုစနစ္ႏွစ္ရပ္လံုးတြင္ “အစိုးရ” ျဖင့္သာအုပ္ခ်ဳပ္ၾကရသည္။ လူတစ္ဦး ၊ လူတစ္စု ၊ လူထု မည္သို႕
ပင္ေျပာင္းလဲ ေခၚသည္ျဖစ္ေစ ျပည္သူသည္ ထိုသူအားလံုးတို႕ သတ္မွတ္သည့္စနစ္၏ သားေကာင္မ်ားသာျဖစ္ၾကရျပီးလူသား၏အစစ္အမွန္လြတ္လပ္မႈမ်ားဆံုးရံႈးေပ်ာက္ကြယ္ၾကရသည္သာျဖစ္သည္။
လူမ်ားစုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ယုတၱိနည္းက် ပိုင္းျဖတ္ရန္မွာ “ ေကာင္ျမတ္ျခင္း“ ျဖစ္သည္။
လူမ်ားတိုင္း ၊ အမ်ားစုသေဘာတူညီမႈ ကိုရတိုင္း ေကာင္းသလားဆိုသည့္ေမးခြန္းကို ရင္ဆိုင္
ၾကရသည္။ “မ်ားတိုင္းေကာင္း” သေဘာတရားသည္ ျပတ္သားတိက်မႈရွိသည္မဆိုႏိုင္ေပ။
လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေျခအေန ၊ ဆႏၵ ၊ အက်င့္စရိုက္ ၊ စိတ္ေနစိတ္ထားလည္း တူညီၾက
သည္မဟုတ္ေပ ။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ သို႕မဟုတ္ ၀ါဒသေဘာတရားတစ္ခုသည္ “ က “ အတြက္
စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း “ ခ” အတြက္ ႏွင့္ “ ဂ ” အတြက္ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မည္ ။ “က”
အတြက္ Good သည္ “ခ ” အတြက္ Bad ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သို႕ျဖစ္ရာ “မ်ားတိုင္းေကာင္း” သေဘာတရား သည္ ျပည္သူအားလံုးအတြက္ မွ်တသည့္ အေျဖတစ္ခု ျဖစ္
ႏိုင္ပါသေလာ ဟု ျပန္လည္ဆန္းစစ္သင့္သည္။
လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္လူမ်ားစုဆိုတိုင္းအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရွိျပီးလူနည္းစုကအရံႈးေပးေနၾကရသည္သာ ျဖစ္သည္ ။ တစ္ခါတစ္ရံ လူမ်ားစုခ်င္းျဖစ္ေသာ္လည္းဒီမိုကေရစီက ၾကားခံလိုက္သျဖင့္ မတိမ္းမယိမ္း ကြာဟခ်က္ေလးျဖင့္လည္း အမ်ားစုသေဘာသက္ေရာက္ျပီး အသာရ အႏိုင္ယူသြား
တတ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတိုင္း ျပည္သူတိုင္းကို ကိုယ္စား မျပဳႏိုင္ေပ ။ ျပည္သူတစ္၀က္ခန္႕မဲေပး
ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဆိုေစ မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူတိုင္း မဲေပးၾကသည္မဟုတ္။ မဲမေပးသူမ်ား ၊ မေထာက္ခံၾကသူမ်ား ၊ စိတ္မ၀င္စားသူမ်ား ၊ ပါ၀င္ပတ္သက္ျခင္းမရွိလိုသူမ်ားလည္း သူတို႕
ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵ အခြင့္အေရးမ်ား ရွိၾကသည္သာျဖစ္သည္။လူ ၁၀၀ တြင္မဲေပးခြင့္ရွိသူ၃၀၊
လာေရာက္ မဲေပးသူ ၂၀ ၊ ထို ၂၀ တြင္ ၁၁ မဲ ျဖင့္ အႏိုင္ရသူကို Majority ဟု သတ္မွတ္ျပီး
က်န္ ၉ ဦး ႏွင့္ မဲလာမေပးသူ ၁၀ ဦး ၏ အခြင့္အေရးကို Minority ဟုသတ္မွတ္ကာ လ်စ္လွ်ဴ
ရႈ ျခင္းသည္ တရားမွ်တမႈ ရွိႏိုင္ ပါသေလာ ။ မဲေပးခြင့္မရသည့္ လူေပါင္း ၇၀ ၏ အခြင့္အေရး
အတြက္ မည္သို႕စဥ္းစား ၾကမည္နည္း ။ လူ၁၀၀ တြင္ ၈၉ ဦး၏ အခြင့္အေရးကို လ်စ္လွ်ဴရႈကာ
၁၁ ဦးဆႏၵ ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မည့္အစိုးရ ကို ျပည္သူ႕ဆႏၵအရ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ “ ျပည္သူ႕အစိုးရ ”
ဟုေၾကျငာလွ်င္ ျပည္သူကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ္မည္။
ဒီမိုကေရစီ တြင္ အမ်ား၏ေထာက္ခံမႈ အရ ( Mandate of the people ) ဆိုသည့္စကား
ကို တြင္က်ယ္စြာ အသံုးျပဳေလ့ရွိၾကသည္ ။ ထို Mandate ဆိုသည္မွာလည္း လူတစ္စု Mandate
လား ၊ ျပည္သူလူထု အားလံုးအတြက္ Mandate လားဟု ျပန္ေမးစရာ ရွိသည္ ။ အုပ္စုေလးတစ္စု
၏ Mandate ျဖင့္တက္လာသည့္ အစိုးရကို ျပည္သူက လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခြင့္ေပးလိုက္ရျခင္းသည္ မွ်တမႈ ရွိ ႏိုင္ပါမည္ေလာ ။
လူမ်ားစု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္ လူအမ်ားကေရြးျခယ္ျခင္း ( The people have chosen ) ေၾကာင့္ဟု ေစာဒက တက္စရာ ရွိသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုသည္မွာ ေခတ္သစ္တြင္ တစ္ဦး
တစ္ေယာက္တည္းကိုေထာက္ခံေရြးေကာက္ၾကရသည့္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ ။ အနည္းဆံုးျပိဳင္
ဖက္ တစ္ေယာက္ေတာ့ ပါ၀င္ၾကရသည္သာျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ပါတီအတြင္းမွ ကိုယ့္ပါတီၾကိဳက္
ေခါင္းေဆာင္ကို ကြက္ကြက္ေလး ျပည္သူ႕လက္တြင္းသို႕ အပ္ၾကရျခင္းသာျဖစ္သည္ ။ ထိုအုပ္စု
ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္သူအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳကာ ျပည္သူႏွင့္တိုင္းျပည္ ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္
ရျပီး ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာလွ်င္လည္း “ ငါသည္ ျပည္သူအားလံုးကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္
စားျပဳသလား ” ဆိုသည့္ေမးခြန္းမ်ိဳးကို လိပ္ျပာသန္႕သန္႕ျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္
ၾကရန္သာ ျဖစ္သည္ ။
( တင္ညႊန္႕)
မူရင္း ။ ။ The Voice ဂ်ာနယ္မွ