“မွတ္မိသမွ် - ကိုေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘဝ”

(မ်ိဳးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား အားက်အတုယူေစရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ဝါ)သခင္ေအာင္ဆန္း(ဝါ)ကိုေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေက်ာင္းေနဘက္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဖၚကိုင္ ဘက္ တဦးျဖစ္ခဲ့၍ ေက်ာင္း၌ေနစဥ္က မွတ္မိသမွ်ကို မွတ္တမ္းတင္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထက္ ၂ ႏွစ္ေစာ၍ တကၠသိုလ္သို႔ ေရာက္±ွိေနပါသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔အတန္း ဆင္းခ်ိန္ႏွင့္ သူအတန္းတက္ရန္ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာ လာခ်ိန္တို႔တြင္ ‘အင္းဝ’ ေဆာင္ေရွ႔တြင္ မၾကာခဏ ဆုံစည္းမိတတ္ၾကပါ သည္။ ေနာက္ ကိုေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ့ၾကသည္။
ကိုေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘဝ ဝတ္ပုံဆင္ပုံမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖို႔ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ားအဖို႔ အေတာ္ႀကီးထူးဆန္းေနသလို ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ရွပ္အကႌ်ကို ၾကယ္သီးအျပည့္မတတ္ဘဲ ပင္နီအေပၚအကႌ် ကို ကပိုကရိုဝတ္၍ မႏၱေလးလုံခ်ည္ အႏြမ္းကိုပင္ ဆင္ျမန္းကာ ဆံပင္စုတ္ဖြါးႏွင့္ သင္ၾကားပို႔ခ်ခ်က္မ်ားလုိက္ရန္ မွတ္စုစာအုပ္လက္တြင္ကိုင္ၿပီး စုိက္စိုက္ စိုက္စိုက္ သြားတတ္သည္ကို ယခုတုိင္ပင္ မွတ္မိလ်က္±ွိပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသိမိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ၿပဳံး၍သာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေ±ွ႔ဆက္စိုက္စုိက္ စိုက္စိုက္သြားေလ့ရွိပါသည္။ တခုခုကို အစဥ္ အာရုံစိုက္ၿပီး ေနေသာအသြင္မွာ အၿမဲထင္ရွား၍ ေနပါသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ‘ေဟးလား - ဝါးလား’ စကားဖြဲ႔ေလ့မရွိပါ။ သင္ၾကားပို႔ခ်သမွ်ကို အၿမဲ အာရုံစိုက္ၿပီး နားေထာင္ မွတ္သားေလ့ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကိုေအာင္ဆန္း စာေမးပြဲတိုင္း ေကာင္းစြာေအာင္ျမင္သည္ခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္။
ကိုေအာင္ဆန္းႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာၿပီး သူ၏အခန္းသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ေသာအခါ သူ၏အခန္းမွာ မေသသပ္ဆုံး အခန္းတခု အၿမဲျဖစ္ေနသည္ကို ေကာင္းစြာသတိျပဳမိသည္။ တခါတရံ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ညလုံး ေပါက္ စာဖတ္ေလ့ရွိပါသည္။ စာသင္ခန္းတြင္ ႏႈတ္ဆိပ္သေလာက္ သူ၏အခန္းေရာက္၍ စကားစမိလွ်င္ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ႏွင့္ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာေလ့ရွိပါသည္။ မည္သည္ကိုေလ့လာ ေလ့လာ ႏိႈက္ႏႈိက္ခြၽတ္ခြၽတ္ အပင္ပန္းခံၿပီး ေလ့လာတတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ဆန္းစကားေျပာလွ်င္ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ေျပာလည္းေျပာႏုိင္ပါသည္။ သူ၏ေျပာဟန္ထဲမွ ‘ဒီမယ္ –ဒီမယ္’ဟု ေျပာပုံမ်ား ‘ကိုယ့္လူ-ကိုယ့္လူ’ဟု ေျပာပုံ မ်ားမွာ နားထဲတြင္စြဲ၍ ယေန႔တုိင္ ရွိေနပါေသးသည္။
တညေနတြင္ သထုံေဆာင္၌ေနေသာ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း(ယခု ဒုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)၊ ကိုေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သုံးဦးသာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းႏွင့္ အင္းလ်ားလမ္းေထာင္ (ယခု ကုလားလက္ဘက္ရည္ဆိုင္နား) တြင္ ေရာင္းေနေသာ အေၾကာ္ဆိုင္၌ တဝစားၾကၿပီး အင္းလ်ားကန္ဘက္ကို ေလွ်ာက္ၾကပါသည္။ ဘဂၤါလီလူငယ္မ်ား ၏ ေျခာက္လွန္႔သတ္ျဖတ္ေရးဝါဒကို သူရြံ႔ရွာ မုန္းတီးပုံ အားရပါးရ ေျပာၿပီးလွ်င္ သူသည္ တဦးခ်င္း လူစြမ္းေကာင္းဝါဒကို မုန္းတီးေၾကာင္း၊ စုေပါင္း စည္းရုံးလုပ္ကိုင္ျခင္း ကိုသာ ယုံၾကည္ေၾကာင္း တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ေျပာႏုိင္ခဲ့ပါသည္။
ကိုေအာင္ဆန္းဓါတ္ပုံမွာ အေတာ္ႀကီးစံနစ္က်လွပါသည္။ ပထမစာအုပ္၏ မာတိကာကို ေကာင္း စြာ မွတ္သားပါသည္။ ေနာက္တခန္းစီဖတ္လ်က္ ဖတ္ၿပီးသား အခန္းမ်ား၏ အခ်ဳပ္သေဘာကို မွတ္စုစာအုပ္ျဖစ္ေစ၊ စာရြက္လြတ္၌ျဖစ္ေစ မာတိကာေခါင္းစဥ္ခ်၍ အတိုခ်ဳပ္ မိမိဘာသာမိမိ ေရးသားေလ့ရွိပါသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းစာႏွင့္ အျပင္စာ ႏွစ္ခုလုံးကို ေက်လည္ေအာင္ ဖတ္ႏိုင္ေသာ သတၱိရွိသူျဖစ္ေလသည္။
ထိုေခတ္အခါက ေပၚေပါက္ေနေသာ ျပႆနာမ်ား၊ အေျခအေနမ်ားကို မၾကာခဏဆိုသလို ကိုေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ အၿဖီးအျဖန္းမပါဘဲ လိုရင္းခ်က္မ်ားကို ျပတ္ျပတ္ သားသား တစ္တစ္ခြခြ ေဖၚထုတ္ေလ့±ွိပါသည္။ စာေရးရာတြင္လည္း အဂၤလိပ္ဘာသာႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာဘာသာႏွင့္ ျဖစ္ေစ၊ ထိထိမိမိ ထင္ရွားေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။ ၂ ဘာသာစလုံးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ေရးႏုိင္သူမ်ား နည္းပါးေသာ္လည္း ကိုေအာင္ဆန္းမွာ ထိုသို႔ေရးႏိုင္သူတဦး ျဖစ္ပါသည္။
ကိုေအာင္ဆန္း ဥပေဒတန္း ပထမႏွစ္သင္ၾကားေနခိုက္ ထုိစဥ္က ကြယ္လြန္သူ ေဒါက္တာ သိန္းေမာင္ ဦးစီးေသာ ျမန္မာပိုင္ အဂၤလိပ္သတင္းစာ ‘နယူးဘားမား’တြင္ အခ်ိန္ပိုင္း အယ္ဒီတာအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုသတင္းစာတြင္ပင္ အခ်ိန္ပိုင္း သတင္းအယ္ဒီတာအျဖစ္ လုပ္လ်က္±ွိပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၂-ဦးစလုံးသည္ ညေန ၃-နာရီခြဲေက်ာ္မွ သတင္းစာတိုက္သို႔ ေရာက္ၾကပါသည္။ သတင္းစာတိုက္ ေရာက္လွ်င္ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ေနာက္တေန႔အတြက္ သတင္းေခါင္းႀကီးကို ႀကိဳတင္စဥ္းစားလာခဲ့သည့္အတိုင္း ထိုင္ရာမထ ဆိုသလို တထိုင္တည္းႏွင့္ အၿပီး ေရးေလ့±ွိပါသည္။ ကိုေအာင္ဆန္းေရးခဲ့ေသာ သတင္းစာေခါင္းႀကီးပိုင္း မ်ားမွာ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ အဂၤလိပ္စာကိုေရးရာ၌ ႏိုင္နင္းသည္ႏွင့္အမွ် ခက္ခဲလွေသာ ျပႆနာတို႔ကို ရွင္းလင္းပီသစြာ ေဖၚထုတ္ႏုိင္ခဲ့သျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႔အစိုးရႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးရပ္ကြက္တို႔တြင္ ကိုေအာင္ဆန္း၏ ‘ေခါင္းႀကီးပိုင္း’မ်ားကို ေလးေလးစားစား ရွိခဲ့ၾကရေလသည္။
ျမန္မာေဆာင္းပါးမ်ားကိုမူ ‘မဟာဒဂုန္’ မဂၢဇင္းႀကီး၌ ေရးေလ့ရွိခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာေဆာင္းပါးမ်ား ေရးေသာအခါတြင္လည္း ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာသံ ပီပီသသႏွင့္သာ ေရးေလ့ရွိခဲ့ပါသည္။ ေဟာေျပာရာ၌မူ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ‘ေဒါ’မ်ားမ်ားပါၿပီး ေျပာခ်င္ေဇာ ႀကီးေနသည္ကို မၾကာခဏ ႀကဳံရတတ္ပါသည္။ ‘အုိးေဝ’ မဂၢဇင္းစာတည္းအျဖစ္ ကိုေအာင္ဆန္း ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္က ‘ငရဲေခြးႀကီးလြတ္လာေလၿပီ’ဟူေသာ အဂၤလိပ္စာ က႑ပါ ေဆာင္းပါးမွာ တကၠသိုလ္နယ္ေျမသာမက တႏုိင္ငံလုံး သိမ့္သိမ့္တုန္သြားခဲ့ပါသည္။ ထိုေဆာင္းပါးတြင္ ဖြင့္ခ်လိုက္ေသာအခ်က္မ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံ ေပၚခဲ့ရေလသည္။ ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ တြင္ မွတ္တိုင္ႀကီးတခုဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။
သမဂၢကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္း ကိုေအာင္ဆန္းသည္ အပင္ပန္းခံကာ အစား အေသာက္ အအိပ္အေနကို ပမာမျပဳဘဲ လုပ္ေလရွိပါသည္။ အလုပ္လုပ္ရမွာကို ဘယ္ေသာအခါမွ် ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း မရွိသူမ်ားတြင္ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ ထိပ္ဆုံးက အၿမဲရွိပါသည္။ ဇြဲလည္းအလြန္ ျပင္းထန္ပါသည္။ ဘာလုပ္လုပ္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လုပ္တတ္၍လည္း သူလုပ္သမွ်မွာ ခရီးေရာက္ေလ့ရွိပါသည္။
ေက်ာင္းသားဘဝ၌ ဟန္ေရးျပျခင္းကို စက္ဆုတ္ၿပီး ထိထိမိမိ ေလ့လာမွတ္သားကာ ဇြဲရွိရွိႏွင့္ လုပ္သားကိုင္သားက်ေသာ ကိုေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ေအာင္ဆန္းအေနႏွင့္‚င္း၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေနႏွင့္‚င္း ႏုိင္ငံ့တာဝန္တို႔ကို မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ၿပီး ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးမုခ္ဦးသို႔ အေရာက္ပို႔ေဆာင္ႏုိင္ ခဲ့ျခင္းမွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတိုင္း အားက်နည္းယူဘြယ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတိုင္း ကိုေအာင္ဆန္း နည္းတူ ႏုိင္ငံအတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ႏုိင္ၾက ပါေစ။ ။
သခင္ေက်ာ္စိန္
( ၁၉၆ဝ-၆၁ ခုႏွစ္ထုတ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္စာေစာင္ အတြဲ(၄)၊ အမွတ္(၂) မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖၚျပပါသည္။)