ရုိးသားျခင္း၏ အျခားတစ္ဖက္မွာ

အရွင္ဥာဏိကာဘိဝံသ
“အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြကုိ အမွန္အတုိင္းလက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ စိတ္ခ်မ္း
သာေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ လွည့္စားတာေတြ သူတစ္ပါးကုိလွည့္စားတာေတြရွိတယ္။ အဲဒီလို လွည္႔
စား တာဟာ စိတ္ထဲမွာ ပဋိပကၡျဖစ္ေစတယ္။ ပဋိပကၡဟာ စိတ္ဓာတ္အင္အားကုိ ကုန္ခန္းေစတယ္။
လွည့္စားမထဲမွာပဲ အင္အားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္သြားၿပီး အသိအျမင္ရွင္းလင္းမလြတ္လပ္ မရဖုိ႔
အေရးမွာ သုံးစရာအင္အား မက်န္ေတာ့ဘူး။ အမွန္ကုိလက္ခံဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မညာဖုိ႔ ရုိးသားမႈ
ရွိဖုိ႔လုိတယ္။ ရုိးသားမရွိမွ အသိဥာဏ္ပြင့္မယ္”။
အထက္ပါစာပုိဒ္ေလးကေတာ့ သတိဆုိတဲ့ေနအိမ္ရယ္၊အေပ်ာ္ဆုံးလူရယ္၊ဗုဒၾၶြရင္ခြင္မွာ ဆုိတဲ့
တရားသုံးပုဒ္ကုိ စုေပါင္းထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ မဟာၿမိဳင္ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကရဲ့ တရားစာအုပ္ထဲက ဗုဒၾၶြ
ရင္ခြင္မွာဆုိတဲ့ တရားေတာ္ထဲက စာပုိဒ္ေလးတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါက စာေရးသူတစ္ေယာက္ က
ေရးထားတာဖတ္ရဖူးပါတယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့စာတစ္အုပ္ကုိဖတ္ရတဲ့အခါမွာ ၿပီးသြားမွာစုိးတာ
ေၾကာင့္ စာကုိေျဖးေျဖးပဲဖတ္တယ္တဲ့။ သူ႔အဆုိကုိဖတ္ရေတာ့ စာေရးသူနဲ႔သေဘာတုိက္ဆုိင္တာ
ေၾကာင့္ ႏွစ္ျခိဳက္မိပါတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ ကုိ္ယ္သေဘာက်တဲ့ စာတစ္ပုိဒ္ကုိဖတ္လုိက္ရတဲ့အခါ
မွာ စာကုိေရွ႔ဆက္မဖတ္ႏုိင္ပဲ ကိုယ္သေဘာက်ျဖစ္ရတဲ့စာပုိဒ္ကုိ အႏုလုံပဋိလုံ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္
စဥ္းစားဆင္ျခင္မိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ႔ အထက္ပါတရားထဲက စကားေလးကုိ ဖတ္ရတဲ့အခါမွာလဲ စာကုိ
ေရွ႔ဆက္ၿပီးမဖတ္ႏုိင္ေအာင္ပဲျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီစကားေလးအေပၚမွာလဲ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စဥ္းစား
ေနမိပါတယ္။ သေဘာက်မိရင္း သေဘာက်ရင္းနဲ႔ သေဘာက်မဆုံးႏုိင္ေအာင္လဲ ျဖစ္ရပါေသးတယ္။
ပထမစာေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြကို အမွန္အတုိင္းလက္ခံဖိုိ႔ သိပ္အရးႀကီးတယ္
ဆုိတာကပဲ အဓိပၸါယ္က်ယ္ျပန္႔လွေၾကာင္းေတြ႔ရပါမယ္။
ရုိးသားမရဲ႔ခုိင္းႏိင္းဖြယ္မရွိတဲ့ အတုမဲ့ဂုဏ္ရည္ေတြကုိ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ လူအေတာ္
မ်ားမ်ားဆီက မၾကာမၾကာၾကားရတာေၾကာင့္ စာေရးသူတုိ႔အေနနဲ႔ နားရည္ဝလုိ႔ေနပါၿပီ။ ရုိးသားျခင္း
ဆုိတာ ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိလဲ စာေရးသူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ယုံၾကည္လက္ခံၾကပါ
တယ္ ။ စာေရးသူတုိ႔ကုိ္ယ္တုိင္လဲပဲ ရုိးသားျခင္းဂုဏ္ကုိပုိင္ဆုိင္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ အမ်ားတကာရဲ႔
အသိအမွတ္ျပဳမကုိ ရယူပုိင္ဆုိင္လုိတတ္ၾကစၿမဲပါပဲ။ ရုိးသားျခင္းဂုဏ္ကုိ မျမတ္ႏုိးသူရယ္လုိ႔ ရွိႏုိင္မယ္
ေတာင္မထင္ပါဘူး ။ အလြန္တရာေကာက္က်စ္ယုတ္မာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနဦးေတာင္မွပဲ ရုိးသားမႈ
ဂုဏ္ကုိေတာ့ ျမတ္ႏုိးမွာအမွန္ပါပဲ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မရုိးသားသည့္တုိင္ ကိုယ္နဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရတဲ့
သူမ်ားကုိေတာ့ ယုံၾကည္ရတဲ့သူမ်ား ၊ ရုိးသားသူမ်ားသာျဖစ္ေစျခင္တဲ့ဆႏၵဟာ ရုိးသားမကိုလူတုိင္း
ျမတ္ႏုိးတယ္ဆုိတဲ့ စကားအတြက္ခုိင္မာတဲ့ သက္ေသေကာင္းတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။
ရုိးသားျခင္းဂုဏ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ဆုိရင္ေတာ့ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေန
တာေတြကို အမွန္အတုိင္းလက္ခံဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြကုိ အမွန္အတုိင္း
လက္မခံႏုိင္ပဲနဲ႔ေတာ့ ရုိးသားသူတစ္ေယာက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွျဖစ္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္အတုိင္း
လက္မခံႏုိင္သူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ႏတ္ကထြက္လာတဲ့ ရုိးသားဟန္ႏတ္ထြက္စကားနဲ႔ လုပ္ရပ္မ်ားဟာလဲ
အေယာင္ေဆာင္ဟန္ျပ အတုအေယာင္မ်ားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ အမွန္အတုိင္းလက္ခံ
ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာကလဲ အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔ပုိင္းမွာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ စိတ္အားသတၱိ ေပ်ာ့
ညံ့သူတုိ႔အေနနဲ႔ဆုိရင္ လုိက္နာႏုိင္ဖုိ႔ အင္မတန္ခဲယဥ္းမွာပါ။ ခဲယဥ္းေပမဲ့လဲ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာဖြ႔ံၿဖုိဳးတုိး
တက္မအတြက္ နည္းမွန္လမ္းမွန္ႀကိဳးစားယူရင္ရႏုိင္သလုိ စိတ္အားသတၱိဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္မအတြက္လဲ
နည္းမွန္လမ္းမွန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ယူရင္ ရႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာေရးသူတုိ႔တေတြဟာ
စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္မအတြက္ အခ်ိန္ေပးေလ့လာအားထုတ္မနည္းတာေၾကာင့္ စိတ္အား
သတၱိမ်ားကလဲ ဖြ႔ံၿဖိဳးမနည္းပါးရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္အားသတၱိဖြ႔ံၿဖုိဳးမအတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္း
ကေတာ့ စိတ္ရဲ႔အေျခအေနမွန္ကုိ နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစာျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္အေျခအေနမွန္ကို
နားလည္ဖုိ႔အတြက္ စိတ္ကုိေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာအကဲခတ္ဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။
စာေရးသူတုိ႔တေတြအေနနဲ႔ ကုိယ့္စိတ္အေျခအေနမွန္ကုိ နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားမျပဳလုပ္
ေလ့နည္းပါးတာေၾကာင့္ စာေရးသူတုိ႔စိတ္အေပၚ က်ေရာက္ေလ့ရွိတဲ့ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားကုိလဲ မသိ
ျမင္ႏုိင္ၾကပါဘူး။ ေဘးအႏၱရယ္မ်ားက်ေရာက္ေနတာကုိ မသိတဲ့အတြက္ ကုစားဖုိ႔ဆုိတာကိုလဲ မသိ
ျပန္ပါဘူး ။ ႀကိဳတင္ကာကြယ္နည္းနဲ႔ ကုစားသူဆုိတာကေတာ့ အေတာ္ပဲနည္းပါးပါတယ္ ။ အဲဒီလို
ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားကုိ ကုစားမႈ မျပဳျခင္း ၊ ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈ မျပဳျခင္းေၾကာင့္ ဒဏ္ရာအနာတရ
မ်ားနဲ႔ ညစ္ေထးေနတဲ့စိတ္ဟာ ခံႏုိ္င္ရည္စြမ္းရည္နဲ႔ ထက္ျမက္မသတၱိအင္အားတုိ႔ နည္းပါးေလမွာ
အမွန္ပါပဲ ။ စိတ္အားသတၱိနည္းပါးေနပါလ်င္လဲ လူတစ္ေယာက္အတြက္ မရွိမျဖစ္ အေျခခံလုိအပ္
ခ်က္ျဖစ္တဲ့ စားဝတ္ေနေရး အေရးသုံးပါးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ၊ အျခားအျခားေသာ အၿခံအရံလုိအပ္ခ်က္
တစ္ခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ၊ အေျခအေနတစ္ခုက ေတာင္းဆုိလာတဲ့အခါမွာ အဲဒီလုိ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို
ျဖည့္ဆည္းဖုိ႔ ရုိးသားမဂုဏ္သိကၡာကုိ အလြယ္တကူ စြန္႔လႊတ္တတ္ၾကပါတယ္ ။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က ျပဌာန္းသတ္မွတ္ထားတဲ့ အႏွစ္မဲ့ဂုဏ္သိကၡာတစ္ခုကုိ
ရယူပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ သဘာဝကသတ္မွတ္ထားတဲ့ တကယ့္အစစ္အမွန္ အႏွစ္ျပည့္ဂုဏ္သိကၡာ
မ်ားနဲ႔ အလြယ္တကူလဲလွယ္ အစားထုိးၾကျခင္းပျဲဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္က သတ္မွတ္ခ်က္ဂုဏ္သိကၡာ
မ်ားေတာက္ေျပာင္လာေလ တစ္ဖက္မွာေတာ့ စစ္မွန္တဲ့သဘာဝဂုဏ္သိကၡာမ်ား ဆုတ္ယုတ္ညစ္ႏြမ္း
ေလျဖစ္ရတာကေတာ့ အလြန္မွပဲ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္ ။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္မွာ အစစ္
အမွန္ဂုဏ္အရည္အေသြးမ်ား နည္းပါးလာတာနဲ႔အမွ် အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြကုိ အမွန္အတုိင္း
လက္ခံဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် နည္းပါးသြားပါေတာ့တယ္ ။ အျဖစ္မွန္ေတြကုိ အမွန္အတုိင္း လက္မခံႏုိင္သူ တစ္
ေယာက္ျဖစ္လာတာနဲ႔ အမွန္တရားေၾကာက္ရြ႔ံမစိတ္မ်ားဟာလဲ တပါတည္းပူးတြဲပါဝင္လာပါေတာ့
တယ္ ။ ေၾကာက္ရြ႔ံသူတစ္ေယာက္ဟာ အားကုိးရာ ပုန္းခုိရာကုိရွာေဖြတတ္တာကလဲ သဘာဝပဲျဖစ္ပါ
တယ္။ အားကုိးရာကိုရွာေဖြရာမွာ ကုိယ္အားကိုးမွီခုိရမည့္သူရဲ႔ အမ်ားအေပၚ တရားမႈ မတရားမႈ ၊
(သုိ႔မဟုတ္) ရုိးသားေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္မႈ ရွိ မရွိကုိပင္ ဂရုျပဳမေနႏုိင္ေတာ့ပဲ ကို္ယ့္အတြက္ အက်ိဳး
အျမတ္ရႏုိင္မႈ မရႏုိင္မေလာက္ကုိပဲ ၾကည့္ရတတ္ၾကပါတယ္ ။
ပုန္းခုိရာကုိရွာရာမွာလဲ ကုိ္ယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဖုံးကာႏုိင္တဲ့ လုံၿခံဳရာတစ္ခုခုကုိရွာေဖြျခင္းနဲ႔ ၾကည့္
တတ္သူမ်ားမျမင္ႏုိင္ေအာင္ အျမင္အာရုံမ်ားမန္မႊားသြားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းစတဲ့နည္းမ်ိဳးစုံ အသုံးျပဳ
လာတတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ္ယ္ ဖုံးကာႏုိင္တဲ့လုံ ျခဳံရာတစ္ခုခုကုိရွာေဖြရာမွာ သူတစ္ပါးထံမွာရွိ
ေနတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာအဖုံးအကာကုိ မတရားေသာနည္းနဲ႔ရယူၿပီး မိမိရဲ့အေၾကာက္တရားကုိ ဖုံးကာဖုိ႔
ႀကိဳးစားတတ္ပါေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ လုံၿခဳံႏုိးနဲ႔ အသာေလးေခါင္းလ်ိဳလုိ႔ ေနတတ္ပါတယ္။
ရန္သူျမင္မွာစုိးတာေၾကာင့္ သဲထဲကုိေခါင္းလ်ိဳၿပီးေနတတ္တဲ့ ကႏၱာရေန(သ်အမငခ့) ငွက္ကုလားအုပ္လုိ
ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြေပါ့ ။ ကုိယ္က အျပင္ေလာကကုိ မျမင္ႏုိင္ယုံမွ်နဲ႔ တစ္ပါးသူေတြလဲ ကုိယ့္လုိပဲ မျမင္ႏုိင္
ေလာက္ပါဘူးရယ္လုိ႔ ေတြးထင္ယူဆမိတဲ့ သေဘာပါ။ ေနာက္ၿပီး တစ္ပုိင္းတစ္စကုိ လုံေအာင္ဖုံးကာ
ႏုိင္ေပမယ့္ က်န္တဲ့အပုိင္းက လွစ္ဟျပထားသလုိျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိေတာင္မွ သတိမမူႏုိင္တဲ့အထိ
ျဖစ္သြားတတ္ပါေသးတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိ္ယ္ကုိယ္ ပုန္းခုိရာမရွာပဲ တစ္ပါးသူမ်ားရဲ႔ အျမင္အာရုံမ်ားေျပာင္းလဲ
သြားေအာင္ အျမင္မ်ားမန္ဝါးေဝသီသြားေအာင္ မတရားနည္းနဲ႔ဖန္တီးျပဳလုပ္တတ္ပါတယ္။တစ္ပါးသူ
မ်ားရဲ့စြမ္းအားအမွန္ေတြကုိ မတရားနည္းနဲ႔ခ်ိနဲ႔သြားေအာင္ လုပ္ကတည္းကုိက အမွန္တရားဆုိတာ
လုံးဝမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ။ စြမ္းအားသတၱိခုိင္မာသူတုိ႔ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကုိယ္ခံစြမ္းအားေကာင္းသူတုိ႔က
အမွန္တရားနဲ႔တစ္သားတည္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အျမင္စြမ္းအားမ်ားထက္သန္ေနတယ္ ၊ ကုိယ့္ရဲ႔
ဖန္တီးလွဳံ႔ေဆာ္ေျပာင္းလဲေြ စမမ်ား အရာမထင္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ ကို္ယ့္အလုိက် မျဖစ္ရေကာင္းလား
လုိ႔ မလုိစိတ္ထားျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဆန္႔က်င္ဖက္ ပဋိပကၡတရားဟာ အထင္အရွားေပၚလာ
တတ္ပါတယ္ ။
ပဋိပကၡျဖစ္လာတာနဲ႔ ကို္ယ္နဲ႔အယူအဆ မတူသူကအမွား ကုိယ့္ဖက္တရားက အမွန္ရယ္လုိ႔
ဘက္မမွ်တဲ့စိတ္ထားမ်ားလဲ ေပၚလာပါတယ္ ။ တဆင့္တက္လို႔ ကုိယ္ဖက္တရားကအမွန္ဆုိတာ
သက္ေသထူဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။သက္ေသထူဖုိ႔ႀကိဳးစားရာမွာလဲ ကို္ယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ကုိယ့္လုိအင္
ဆႏၵကုိ ေထာက္ကူေပးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးနဲ႔ ကို္ယ့္ယူအဆနဲ႔ညီမွ်တဲ့တရားမ်ိဳးေတြကုိသာ သက္ေသအျဖစ္
ေခၚယူတာမုိ႔လဲ ကုိယ့္ရဲ႔အယူအဆတရားသာ အမွန္ဆုိတဲ့ သေဘာဟာ ခုိင္မာသထက္ခုိင္မာေစပါ
ေတာ့တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ လွည့္စားမတရားမ်ားကလဲ အထြပ္အထိပ္ကုိေရာက္ရွိလာပါေတာ့
တယ္ ။ အစပထမမွာေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္အမ်ားအေပၚလွည့္စားၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္
ပါ မသိမသာျပန္လည္ လွည့္စားလာပါေတာ့တယ္ ။
သူတစ္ပါးကုိလွည့္စားျခင္းဟာ အလြယ္တကူေျပေပ်ာက္နုိင္ေပမယ့္ ကို္ယ့္ကုိယ္ကုိလွည့္စား
မကေတာ့ လြယ္လင့္တကူေျပေပ်ာက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းလွပါတယ္ ။ ကို္ယ့္ကုိယ္ကုိဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီးလဲ
ေနတတ္ပါတယ္ ။ ဘယ္ေလာက္အထိျဖစ္သြားႏုိင္သလဲဆုိရင္ အမွန္တရားအရိပ္အေရာင္ လမ္းစကုိ
ေတြ႔ရတာေတာင္ မထူးေတာ့ပါဘူးေလဆုိတဲ့ မထူးဇာတ္ခင္းတဲ့ အေနအထိျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္ ။
ဒီအေျခအအေနမွာေတာ့ “ေဆးကု၍မရပါ ”ဆုိတဲ့ အေနအထားမိ်ဳးမို႔ မေဖာက္ျပန္တဲ့ေလာကနိယာမ
အရ သဘာဝတရားရဲ႔ျပတ္သားစြာ ဒဏ္ခတ္မကုိ မလြဲမေသြခံရပါလိမ့္မယ္ ။
အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြကို အမွန္အတိုင္းလက္မခံႏုိင္ျခင္းရဲ႔ ေနာက္ဆက္တဲဆြ ုိးက်ိဳး
မ်ားကေတာ့ ေျပာ၍ကုန္ႏုိင္ဖြယ္မရွိသလုိ အလြန္မွလဲ ေၾကာက္ရြ႔ံထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းလွတာကုိ
မၾကာခဏဆုိသလုိပဲ စဥ္းစားေနမိတတ္ပါတယ္။ ။